Πρώτη πρόβα-δοκιμή.

[gkourmoul1]

Οι τρεις μουσικοι που δεν ειχαν μελετησει τα κομματια, πανω στα οποια θα δοκιμαζονταν και σαν να μη συνεβη τιποτις, το λιγοτερο τους χαρακτηριζω μη συνειδητοποιημενους. Το γιατι και τι ακριβως ηρθαν να κανουν στην προβα-δοκιμη, ουτε εκεινοι το ξερουν. Ισως ηθελαν απλα να κοψουν κινηση και να σπαταλησουν τον χρονο των υπολοιπων.

 

Σαν να πηγαινεις σε μια νεα δουλεια, ως υποψηφιος εργαζομενος, και στην συνεντευξη να μην γνωριζεις το αντικειμενο της επιχειρησης αυτης. Θα πρεπει να ειναι κανεις μεγαλη διανοια για να μην τον παρουν στο ψιλο....

[BillTrantos]

Εγώ θα ντρεπόμουν να πάω έτσι σε πρόβα, πόσο μάλλον σε audition. Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που λες @Jazzjoker. Καλή τύχη στην αναζήτησή σου.

[Haris]

3 ώρες πριν, Jazzjoker είπε

Γενικά είναι μάλλον εξαίρεση ο μουσικός που έρχεται για δοκιμή, να έχει κοιτάξει τα κομμάτια που του στείλαμε.

Πέρα από τις όποιες προεκτάσεις μπορεί να πάρει η συζήτηση, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.

 

Ίσως να μην το 'χεις το shuffle σαν τον Coleman ή τον Purdie ή δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλο. Ίσως να μην γκρουβάρεις όπως θα ήθελε η μπάντα. Ίσως γενικά, να μην κάνεις στην μπάντα για ένα κάρο λόγους.

 

Αλλά από τη στιγμή που σου δίνουν 5 κομμάτια να μάθεις και δεν σου λένε απλά 'έλα να τζαμάρουμε, να δούμε τι παίζει(ς)', ε στρώσε τον κώλο σου να ξέρεις τουλάχιστον τη φόρμα.

 

 

2 ώρες πριν, yameth είπε

Εχω ακριβώς την ίδια εμπειρία πρόσφατα, σε σημείο που έχω σχεδόν αποφασίσει να μην φτιάξω σύνολο με ντραμερ... Ισως είναι οι λιγότερο συνειδητοποιημένοι μουσικοί συνόλου στην χώρα μας.

 

Γιάννη, δεν έχω καμία πρόθεση να υπερασπιστώ ειδικά τους ντράμερς λόγω ...συναδελφοσύνης, και καταλαβαίνω ότι οι δικές σου εμπειρίες μπορεί να σε οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα.

Προσωπικά όμως θεωρώ ότι γενικεύεις. Ειδικά στην εποχή μας. 

 

 

2 ώρες πριν, cigaret13 είπε

Οφ τόπικ...:  Ο Χάρης συνεχίζει, μόνος..., διεθνή καριέρα;

Ναι. Θα γίνω ο νεος Terry Bozzio και θα ζηλεύετε όλοι. 

 

 

3 ώρες πριν, pipityri είπε

δεν ξέρεις να ξεχωρίσεις τα 4/4 από 1/4 φέτα Καλαβρύτων

 

Με τσάκισες ρε παπάρα! 

Επεξεργασμένο 29 Δεκεμβρίου 2019 από Haris

[Yannis Methenitis]

Χάρη, αρχικά μου αρέσει η νέα εικόνα στο προφίλ σου. Γίγαντας!

 

Απο την άλλη όμως αυτό που είπα, δηλαδή το ότι είναι οι λιγότερο συνειδητοποιημένοι μουσικοί συνόλου, δεν είναι άσχετο και με το shuffle που αναφέρεις π.χ. και αν μπορείς να το παίξεις.

Δεν είναι "παίζω ντραμς, όλα τα κόβω, όλα τα αλέθω".

Οταν ζητούν ντραμς για blues και δεν ξέρεις καλό shuffle ΔΕΝ πας. Κι αν θες να πας, πρέπει να στρώσεις κώλο.

Οταν ζητούν κιθάρα για κουαρτέτο bebop εγω ΔΕΝ θα πάω. Ξερω τι μπορώ να παίξω, απλά δεν είναι bebop. Δεν υποβιβάζει αυτό που είμαι φυσικά αλλά ξέρω το τι και το που μπορώ να συμμετάσχω καλά.

 

Αυτό εννοώ για την συνειδητοποίηση του τι είσαι σαν μουσικός και ποιός είναι ο ρόλος σου σε ένα σχήμα και πόσο μπορει να έχεις εμβαθύνει σε αυτό. Ντραμς μπορεί να παίζεις καλά μόνος σου. Με τους άλλους όμως;

Ακόμα και αν έχεις το ύφος, οφείλεις να προετοιμαστείς. Δεν είναι 3 και... φύγαμε. Εκτός κι αν σε λένε Gad.

 

[Jazzjoker]

Το όλο θέμα αγαπητοί συνάδελφοι, είναι πολύ κοινό. Μπορεί να σας κάνει εντύπωση αλλά 8/10 (και φυσικά όχι μόνο ντράμερ) θα έρθουν σε πρώτη πρόβα αδιάβαστοι. Όπως είπε κι ο Σπύρος πολύ εύγλωττα, είναι ένας συνδυασμός ωχαδερφισμού/ κακώς εννοούμενου ερασιτεχνισμού που "επιβάλει" ότι αφού η μπάντα είναι ουσιαστικά ένα χόμπι και όχι κυρίως ασχολία, δεν απαιτείται κάτι ιδιαίτερο πλην του να είναι κανείς παρών στις πρόβες και τα live. 

[yannisp]

και εγω με τη σειρα μου θα συμφωνησω με ολους.επισης απο τη μερια ευσυνηδειτου ερασιτεχνη θα πω οτι 1)το να πας σε προβα-δοκιμη αδιαβαστος-απροετοιμαστος εκτος του οτι δεν σε παιρνουν στην μπαντα(το λιγοτερο στην τελικη),ειναι ρε παιδια ελλειψη αυτοεκτιμησης..γιατι πας ξεροντας οτι θα τα κανεις μανταρα και μετα θα εχεις τους υπολοιπους να σε σχολιαζουν αρνητικα(ειτε μπροστα σου ειτε μεταξυ τους),χανεις καποιες ωρες χωρις λογο,και μετα ψαχνεις να βρεις το δικιο σου(εγω τα πηγα καλα..οι αλλοι δεν με θελουν)2)δεν εχει σημασια αν η μπαντα ειναι ερασιτεχνικη η επαγγελματικη,ειναι θεμα νοοτροπιας του καθενος(ο ερασιτεχνης μουσικος ωχαδερφιστης και στην ζωη του και στη δουλεια του ετσι θα ειναι,) 3)αυτο που σοφα αναφερθηκε νωριτερα..αν δεν "εχεις" το συγκεκριμενο μουσικο στυλ-υφος που ζηταει η ταδε μπαντα..πολυ απλα δεν πας και ολα μελι-γαλα.

4)και πολυ σημαντικο..δεν παω σε προβα-γνωριμια για να βγαλω τα απωθημενα της εβομαδας(επαγγελματικα,οικογενειακα,η οτιδηποτε αλλο)

τελος μια και μιλαμε για μπλουζ μπαντα αν καταλαβα καλα φταιει και το οτι δεν υπαρχει αυτο που λεμε "βαθεια γνωση"του αντικειμενου και οι πιο πολλοι(ασχετος οργανου)εχουν τη λογικη του στυλ "ελα μωρε 12μετρα παιζουμε".

και εγω παθων ειμαι..η μπλουζ-μπαντα μου ειναι στον παγο κοντα 10μηνες λογω ελλειψης ντραμμερ,και συμπασχω!

 

 

 

[Haris]

46 λεπτά πριν, yameth είπε

Χάρη, αρχικά μου αρέσει η νέα εικόνα στο προφίλ σου. Γίγαντας!

 

Απο την άλλη όμως αυτό που είπα, δηλαδή το ότι είναι οι λιγότερο συνειδητοποιημένοι μουσικοί συνόλου, δεν είναι άσχετο και με το shuffle που αναφέρεις π.χ. και αν μπορείς να το παίξεις.

Δεν είναι "παίζω ντραμς, όλα τα κόβω, όλα τα αλέθω".

Οταν ζητούν ντραμς για blues και δεν ξέρεις καλό shuffle ΔΕΝ πας. Κι αν θες να πας, πρέπει να στρώσεις κώλο.

Οταν ζητούν κιθάρα για κουαρτέτο bebop εγω ΔΕΝ θα πάω. Ξερω τι μπορώ να παίξω, απλά δεν είναι bebop. Δεν υποβιβάζει αυτό που είμαι φυσικά αλλά ξέρω το τι και το που μπορώ να συμμετάσχω καλά.

 

Αυτό εννοώ για την συνειδητοποίηση του τι είσαι σαν μουσικός και ποιός είναι ο ρόλος σου σε ένα σχήμα και πόσο μπορει να έχεις εμβαθύνει σε αυτό. Ντραμς μπορεί να παίζεις καλά μόνος σου. Με τους άλλους όμως;

Ακόμα και αν έχεις το ύφος, οφείλεις να προετοιμαστείς. Δεν είναι 3 και... φύγαμε. Εκτός κι αν σε λένε Gad.

 

Καλά, δεν παίζομαι στη φωτογραφία λέμε. 

 

Για τα υπόλοιπα συμφωνώ φυσικά, αφού διαφορετικά θα έπρεπε να διαφωνήσω με την κοινή λογική (την οποία έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει να διατυπώνουμε συχνά πλέον).

 

Η ένστασή μου είναι ότι εστιάζεις στους ντράμερς, ενώ ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί πλέον που είναι εξαιρετικά συνειδητοποιημένοι και άψογοι "μουσικοί συνόλου" (όχι δεν με περιλαμβάνω σ΄ αυτούς...  ).

 

Απ' την άλλη, η δική σου εμπειρία είναι ίσως σημαντικότερη απ' τη δική μου γιατί, προφανώς, δεν έχει χρειαστεί να κάνω οντισιόν σε ντράμερ. Βλέπω όμως τους νεότερους - κυρίως - συναδέλφους και εντυπωσιάζομαι από τη μουσικότητά τους.

[ez]

Επειδή ανήκω σε κείνους τους ευτυχείς "μουσικους μπλουζ στην Ελλάδα", να πω κι εγώ δυο πραγματάκια.

Οι ντραμερς εν γένει (και απο κοντά πολλάκις και οι μπασίστες) είναι αυτοί που κατα κανόνα "στραβώνουν" όταν παίζουν μπλουζ, κυρίως γιατι θεωρούν οτι αυτή η μουσική δεν τους παρέχει έδαφος και χώρο για να αναδείξουν το παίξιμο τους, κάτι που θεωρούν πως συμβαίνει για κιθαρίστες, τραγουδιστές, πιανίστες κλπ..

Το να πω οτι αυτό δεν ισχύει είναι περιττό. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, στην ευχή της παναγίας και καλό δρόμο.

Όπως έχει πεί ο φίλος μου ο Σωτήρης Ζήσης, "ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική, όχι μουσικά όργανα".

Ο Αλέξης Αποστολάκης, αναντίρρητα ένας επιφανής ντράμερ της χώρας τα τελευταία χρόνια, είναι κατά την άποψη μου ο μουσικός με την πληρέστερη γνώση του μπλουζ ντραμινγκ στην Ελλάδα.

Αυτή η γνώση όμως ήρθε μέσα απο την αγάπη για την ίδια τη μουσική και πέρασε απο αμέτρητες ώρες ακροάσεων δίσκων, παιξιμάτων σε πάλκα κάθε είδους και μεγέθους και φυσικά απο την τύχη να συνοδεύεις ογκόλιθους του ιδιώματος και να μαθαίνεις απο εκείνους και τις γενικότερες συνθήκες.

Κοντολογής, το ταλέντο είναι απαραίτητο, η βαθειά όμως ενασχόληση με τη μουσική απαιτεί την ίδια σου τη ζωή.

Κι αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε μπορεί ο καθένας να βρεί τη δύναμη και τον χρόνο να το κάνει, θυσιάζοντας όσα πολύτιμα δεν χωράνε σε μια τέτοια ζωή.

Έχει επίσης τη σημασία του το γεγονός πως πολλά - για μας που ξεκινήσαμε να παίζουμε σε εποχές χωρίς κινητά και ιντερνετ - κατακτώνται και μαθαίνονται the hard way...φυσικά και μου αρέσει η σημερινή τεχνολογική ευκολία, μπορεί όμως να γίνει παγίδα για άγουρους χαρακτήρες που ονειρεύονται μουσική καριέρα.

Για παράδειγμα, ορίστε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο.

Συνοδεύαμε τον Eddie Cambell για πρώτη φορά, κανονίζουμε να παίξουμε 2-3 κομμάτια σαν warm up και μετά να μπούμε σε ένα shuffle και να παρουσιάσω τον καλεσμένο. Όντως έτσι γίνεται, φτάνει η στιγμή της εισόδου του, φωνάζω στο μικρόφωνο τα σχετικά, γυρίζουμε τα κεφάλια μας στην άκρη της σκηνής περιμένοντας τον πρωταγωνιστή, τον βλέπουμε με την κιθάρα στα χέρια να μην κάνει βήμα, να μας κοιτάζει με ορθάνοιχτα αλλαφιασμένα μάτια και να ωρύεται: double shuffle, double shuffle!!

Κοιταζόμασταν μεταξύ μας σαν χαμένοι, πρώτη φορά ακούγαμε τον όρο και αγνοούσαμε τη σημασία του.

Δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ένα ακόμη μάθημα στην πορεία.

'Οταν προτείναμε στη Νίκη (Γουρζουλίδου, τωρινή ντράμερ του γκρουπ) να παίξουμε μαζί, είχαμε δοκιμάσει με 2-3 εξαιρετικούς ντράμερς το ταίριασμα μας και παρότι η τεχνική και οι γνώσεις τους ήταν σε πολύ ψηλά επίπεδα, η Νίκη "κέρδισε" τη θέση για δυο λόγους.

Ο πρώτος ήταν το οτι λατρεύει αυτη τη μουσική και ο δεύτερος γιατί η "γκρουβίλα" που βγάζει στα shuffle επι σκηνής μας κάνουν ευτυχισμένους, μοναδική και πολύτιμη αίσθηση.

Κι αυτό με φέρνει στα όσα αναφέρει αρχικά ο Σπύρος.

Αγαπημένε μου φίλε, βάλε αγγελία για shuffle drummer, δύσκολα θα φανεί κάποιος, αν και όταν έρθει όμως, πριν τα παιξίματα και τις δοκιμές, πιες ένα καφέ μαζί του και μιλήστε για τη μουσική που αγαπάτε. Θα μάθεις όσα χρειάζεται να ξέρεις.

Καλή τύχη.

[panorios]

Σε ευχαριστώ που ξεκίνησες αυτό το θέμα.

Και ένας μουσικός να επηρεαστεί και να το σκεφτεί μια δεύτερη φορά πριν πάει απροετοίμαστος σε πρόβα-οντισιόν θα είναι χρόνος που κέρδισαν οι υπόλοιποι.  

[dimsonic]

κατανοώ τον πόνο να πρέπει να ψάξεις για αντικαταστάτες ή γενικά να καλύψεις κενά.

Δυστυχώς αν και έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες δεν έχω ανάλογες να διηγηθώ.

 

Προσωπικά έκανα ένα και μόνο audition για να καλύψω τη θέση του δεύτερου κιθαρίστα πριν από παρα πολλά χρόνια όταν φτιάχτηκαν οι a priori. Πήγα άνετος θεωρώντας ότι σαν δεύτερος θα πρέπει να παίζω ακόρντα, που τι στο καλό, τα ήξερα όλα...Ο πανικός ήρθε όταν μου είπαν ότι έπρεπε να παίξω το βασικό θέμα, να κάνω σόλο και να βρώ ακόρντα για ένα άλλο μέρος. 

 

Θυμάμαι όμως κάποια χρόνια αργότερα όταν έπρεπε να διαλέξω εγώ μουσικούς για την ορχήστρα της λέσχης της αεροπορίας. Καθημερινά έρχονταν απίστευτοι "μουσικοί" που θεωρούσαν ότι γνωρίζοντας την εισαγωγή από το smoke on the water μπορούσαν να καλύψουν την πολυπόθητη θέση που θα έφερνε άδειες και εξόδους. Όταν καταλάβαιναν ότι έπρεπε να καλύψουν τα πάντα από ελαφρό, ελληνικό λαϊκο, βαρύ ρεμπέτικο, δημοτικό, ντίσκο, ροκ και τζαζ στανταρντς όλοι την έκαναν με ελαφρά.