Social media και νέα γενιά μουσικών

[Jazzjoker]

Έχουν τελειώσει οι ιστορίες. Σχεδόν κανένας δεν έχει να πει. Οι λόγοι πολλοί και για άλλο θέμα. Βασιλεύει η αναμετάδοση της πληροφορίας και μάλιστα σε όλο και μικρότερα πακέτα με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα ενώ πεθαίνει η original πρόταση. Όλο αυτό είναι αλλαγή που δεν αφορά μόνο την καλλιτεχνία αλλά όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας.

 

Προσφάτως μιλούσα με γνωστό Έλληνα τραγουδοποιό της γενιάς των 45άρηδων περίπου και συζητούσαμε περί ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Και τον ρώτησα ακριβώς αυτό: "γιατί δεν γράφει κανείς ιστορίες πια;" Και μου είπε ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν: "αφού δεν έχουμε τι να πούμε".

[Alter]

  Η συζήτηση για το ποιες μουσικές αρέσουν στον καθένα μας είναι άλλο θέμα..

 

  Κανένας όμως από τους μουσικούς των τελευταίων σελίδων δεν είναι μουσικός του YouTube. Η Hiromi έχει συμβόλαιο με την Concord records και παίζει παντού στον κόσμο, ο Mateo  είναι από τους πιο ενεργούς μουσικούς της περιοχής του, ο Santamaria έχει παίξει με αμέτρητες μπάντες, κτλ..

 

  Όλοι είναι ενεργοί μουσικοί (και εξαιρετικοί μάλιστα), που απλά χρησιμοποιούν το YouTube για διαφήμιση, και πολύ καλά κάνουν. Αυτό δεν είναι και τόσο σπάνιο πια, έξω αποτελεί κανονικό μέρος των μουσικών σπουδών, αφού είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο καριέρας. Είναι σαν τα Daw, και τη μουσική τεχνολογία κάθε είδους, που στο εξωτερικό είναι υποχρεωτική γνώση για τους μουσικούς φοιτητές εδώ και 20 χρόνια σχεδόν..

 

  Παλιά έκανες συνεντεύξεις, ράδιο και τηλεόραση, τώρα κάνεις YouTube. Το οποίο σε αντίθεση με τα προηγούμενα γίνεται και μόνος σου, αλλά από ένα επίπεδο και πάνω όλοι έχουν ένα media team που ασχολείται και με αυτό (επίσης διδάσκεται στα πανεπιστήμια έξω.. ).

Επεξεργασμένο 7 Σεπτεμβρίου 2019 από Alter

[TamTam]

Ενωμοτάρχη, διαφωνώ στο ότι έχουν τελειώσει οι ιστορίες (είναι ανθρωπίνως αδύνατον!) αλλά και στο ότι "δεν γράφει κανείς ιστορίες πια". Ειναι μια τεράστια ενδιαφέρουσα συζήτηση, (αν και όχι για το συγκεκριμένο thread) που ευχαρίστως θα την έκανα.
Ο τραγουδοποιός με τον οποίο συζήτησες ίσως είναι (νιώθει) μεγάλος σε ηλικία -no offense here- και έχει χάσει επαφή με την εποχή του.

[Jazzjoker]

2 minutes ago, Tamtam said:

διαφωνώ στο ότι έχουν τελειώσει οι ιστορίες (είναι ανθρωπίνως αδύνατον!)

Οι ιστορίες δεν τελειώνουν από μόνες τους. Τελειώνουν όταν δεν υπάρχουν "μάτια" να τις δουν και "στόματα" να τις πουν. Φυσικά και ακόμα λέγονται ιστορίες. Αλλά σε σύγκριση με την απλή αναμετάδοση πληροφορίας είναι αστείο το ποσοστό.

[pipityri]

Εγώ θεωρώ πως διανύουμε μια λαμπρή-μεταβατική-περίοδο. Υπάρχει απίστευτη πληροφορία διαθέσιμη σε όλους. Από αυτούς τους όλους,κάποιοι είναι αρκετά έξυπνοι(ταλαντούχοι?πονηρεμένοι?) ώστε να ξέρουν πως να την χειριστούν. Στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει πως θα βάλουν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει και δεν θα αρκεστούν στον πιθηκισμό.

Ως προς τα υπόλοιπα που έχουν αναφερθεί, η φιλοσοφία μου είναι η εξής....Το "μου αρέσει, με συγκινεί" κλπ δεν έχουν θέση σε μια τέτοια κουβέντα, απλά γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Ο Στράτος είναι ΑΕΚ εγώ είμαι Ολυμπιακός, δεν πρόκειται να βρούμε άκρη.

Και, όταν μια κοινότητα, ή ένα υποσύνολο της, θεωρεί ένα μέλος της σημαντικό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, τότε κάθομαι και ασχολούμαι μέχρι να καταλάβω.Ακούω, διαβάζω, κάνω έρευνα. Και μετά ξανακούω.Είναι μια προσέγγιση που δεν με έχει ζημιώσει ποτέ.

 

[vagelism]

18 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

 

 

Προσφάτως μιλούσα με γνωστό Έλληνα τραγουδοποιό της γενιάς των 45άρηδων περίπου και συζητούσαμε περί ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Και τον ρώτησα ακριβώς αυτό: "γιατί δεν γράφει κανείς ιστορίες πια;" Και μου είπε ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν: "αφού δεν έχουμε τι να πούμε".

Νομιζω οτι οσο πιο γνωστος γινεται ενας τραγουδοποιος {αυτος που ζει  μελωποιωντας ιστοριες} , τοσο αποστειρωνεται απο την πραγματικοτητα. Η διασημοτητα του ειναι δικοπο μαχαιρι..Τον κλεινει σε φουσκα.

Ενας ανθρωπος που ειναι ολη μερα μεσα στο σπιτι του γιατι απλα δεν μπορει να βγει απο αυτο...δεν εχει εμπειριες πλεον..αρα δεν εχει ιστοριες να πει.Αυτο εχει τρομερο αντικτυπο στην στιχουρχικη του κατ εμε.

Το εχουν παθει ολοι οι τραγουδοποιοι που θαυμαζω..

[TamTam]

Θα συμφωνήσω ότι ένα στοιχείο είναι τα μέσα δημιουργίας και διακίνησης μουσικής που έχουν αλλάξει αδιανόητα από την εποχή των 70s μέχρι σήμερα. Αυτό αλλάζει τα πάντα: τον τρόπο σύνθεσης, τους κώδικες επικοινωνίας, την αισθητική, τα πάντα. Και ισχύει και σε άλλα πράγματα που έχουν αγγιχθεί από το μαγικό ραβδάκι τηςτεχνολογίας.

Οι "ιστορίες" από μόνες τους όμως είναι εκτός συζήτησης, αν συζητήσουμε για το τι διαφοροποιεί π.χ. μια instrumental κιθαριστική σύνθεση του Jeff Beck ή ένα δεξιοτεχνικό σόλο του SRV ή των Maiden από μια δεξιοτεχνική συγχρονη κιθαριστική "σούπα" που ωχριά συνθετικά απέναντί τους, ακόμη κι αν αυτός που τη συνεθεσε και την ερμηνεύει είναι καταξιωμένος.
 

 

Επεξεργασμένο 7 Σεπτεμβρίου 2019 από Tamtam

[Jazzjoker]

Σημείωση: όταν λέω "ιστορίες" δεν εννοώ μόνο τη στιχουργική. Είναι οποιαδήποτε πρωτότυπη πρόταση (μουσική ή μη) που έχει κάτι να πει. Που έχει νόημα ύπαρξης εν πάση περιπτώσει.

[TamTam]

5 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Σημείωση: όταν λέω "ιστορίες" δεν εννοώ μόνο τη στιχουργική. Είναι οποιαδήποτε πρωτότυπη πρόταση (μουσική ή μη) που έχει κάτι να πει. Που έχει νόημα ύπαρξης εν πάση περιπτώσει.

ΟΚ, δεκτό. Το ερώτημά μου όμως παραμένει!
Αν δεχθώ ότι ο Παγκανίνι σρεντάρει, τι κάνει τη σύνθεσή του αξιομνημόνευτη 500 χρόνια μετά; ή το Sultans of Swing (για να επανέλθω) και όχι μια σύγχρονη (των τελευταίων 20 χρόνων ας πούμε) σύνθεση, αντίστοιχης βιρτουοζιτέ , ψυχής κ.λπ. όπως ισχυρίζεστε μερικοί; Τι λείπει από τη μια, που το έχει η άλλη σύνθεση;
 

Επεξεργασμένο 7 Σεπτεμβρίου 2019 από Tamtam

[Jazzjoker]

6 minutes ago, Tamtam said:

Τι λείπει

Ο χρόνος. Τίποτε άλλο.