B.C. Rich is back

[Rebel_Of_South]

εμένα μου άρεσαν και κανα δυο σρεντοκιθαρα που μου έφεραν κάτι σε mayones αλλά δυστυχώς χωρίς dot inlays δε χορταίνει το ματάκι μου 

 

Πάντως διαφωνώ κάθετα και οριζόντια ότι η ροκ μουσική ψιλοπεθαίνει ( Alter Bridge , Rival Sons ,Foo Fighters, Ghost ) όπως και η κιθαριστική. Καλά για μεταλ δεν το συζητώ 

[sharpshooter]

7 minutes ago, Rebel_Of_South said:

διαφωνώ κάθετα και οριζόντια ότι η ροκ μουσική ψιλοπεθαίνει

offtopic αλλά είναι μουσειακού επιπέδου πλέον.

Οι πιτσιρικάδες όταν τους λέω με τι μουσική ασχολούμαι με κοιτάνε σαν εξωγήινο 

[D'Ailleurs]

Εγώ από την άλλη νομίζω ότι η βιομηχανία των μουσικών οργάνων χρειάζεται να έχει μια θέση για την B.C. Rich. Μπορέι να μην υπάρχουν μεγάλα ονόματα αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους ιδιοκτήτες να φτιάχνουν καλά όργανα με καλό value for money. Άλλωστε πόσοι οργανοποιοί που ίδρυσαν εταιρίες είναι ακόμα ενεργοί.

[Rebel_Of_South]

29 λεπτά πριν, sharpshooter είπε

Οι πιτσιρικάδες όταν τους λέω με τι μουσική ασχολούμαι με κοιτάνε σαν εξωγήινο 

 νταξει , το ροκ και το μεταλ πρώτα θα πεθάνουν όταν πάψει να βγαίνει καλή μουσική και μετά από το ποιος την ακούει 

[Πνοή και Νύξη]

10 ώρες πριν, rgxinap είπε

Οκ σήμερα έχει πεθάνει ο Λίο Φεντερ και ο Επι Σταθόπουλο, τι να κάνουμε θαύματα? να τους φέρουμε πίσω να ευλογήσουν τους σχεδιαστες της Kiesel ή της Stranberg?

H Κiesel(Carvin) ας πούμε δεν είναι μία από τα ίδια. Eίναι μια εταιρία-συνέχεια αυτού που έχτισε ο πρώτος(δεν θυμάμαι μικρό) Kiesel. Eξακολουθεί να φτιάχνει όργανα σε περιορισμένη παραγωγή στο εργοστάσιο στην Αμερική και το τρέχει κάποιος Kiesel ακόμη. Και έχει, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικό vfm, πουλώντας όργανα made in USA που παίζουν άψογα και δεν χρειάζεται να πουλήσεις νεφρό για να τα αγοράσεις.

Φυσικά, δε λέω ότι είναι κακό, έχω παίξει BC Rich (και άλλες) ινδονησιακή (του χιλιάρικου) κι έπαθα πλάκα, πριν χαρείς το όργανο και το σκίσεις στο παίξιμο όμως, σου δημιουργείται ένα headscratching moment. Ινδονησία; Χιλιάρικο;
 

Δεν με χαλάει ούτε το "ινδονησία", ούτε το ποιος καρπώνεται τελικά τα κέρδη. Απλά νιώθω ότι δεν υπάρχει αυτή η αύρα δημιουργίας/καινοτομίας/όρεξης που ώθησε όλες αυτές τις εταιρίες να ξεκινήσουν και να αναπτυχθούν. Δεν υπάρχει το στοιχείο της ταύτισης, της έλξης προς μια εταιρία με κριτήρια άλλα. Πέραν της τιμής και της εμφάνισης δηλ.

[Πνοή και Νύξη]

11 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Αυτό δεν ισχύει άραγε για όλες τις εταιρίες?

Για Gibson, Fender, PRS, Parker, κλπ?

Καμιά σχέση δεν έχουν ιδιοκτησιακά, διοικητικά, λειτουργικά, κλπ με την εποχή που τις δημιούργησαν κάποιοι, οι οποίοι πια δεν υπάρχουν.

Όλα έχουν αλλάξει.

Φυσικά και ισχύει. Η Gibson δεν ήταν σχεδόν ποτέ του Gibson, πέρα από τα πρώτα χρόνια και μια-δυο πατέντες που κατείχε, τις οποίες εγκατέλειψαν σχεδόν αμέσως οι νέοι ιδιοκτήτες. Ο Leo πούλησε τη Fender το 65  (αν το καλοσκεφτείς, 15 μόλις χρονάκια μετά την πρώτη Τele). Aπλά κι αυτές πάντοτε βασίστηκαν στο βιομηχνικό μοντέλο. Δηλ. γραμμές παραγωγής για έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη σχέση τιμής-ποιότητας.

Το άλλο που λέω εγώ, την άνθιση αμέσως μετά το summer of love το '69, όλων αυτών των παρεών που μαζεύονταν σε παράγκες και κοτέτσια στη Δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο επίκεντρο δηλ. της μουσικής τότε, και σκάρωναν όργανα-διαφορετικά από τους "μεγάλους" και μέσα από τις παράγκες τους περνούσε η αφρόκρεμα της μουσικής σκηνής τότε (ο Jackson ήταν ανατολικά, στο N.Jersey) . Μέσα 70s και έπειτα. Εκεί δημιουργήθηκε ένα νέο ρεύμα κατασκευαστών, που ήθελαν να "πειράζουν" τα παλιά, αλλά σεβόμενοι την παράδοση. Όλες αυτές οι εταιρείες (κάθε φορά γράφω την εταιρία με διαφορετική γραφή), και άλλοι, ο Bob Taylor, o Paul Reed Smith, o David Schecter, αργότερα ο Rudi Pensa με τον Suhr, o Tom Anderson κλπ. Εκεί, τοπικά. Μεταξύ φίλων (και εχθρών φυσικά) σε μια κοινότητα όπου οι τοπικοί ανταγωνισμοί απογείωσαν το πράμα και το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Από όπου ξεπήδησαν χιλιάδες καινούργια πράματα (από τα οποία πολύ λίγα κρατήθηκαν, αλλά δεν έχει σημασία).

Κάποιες από τις εταιρίες αυτές συνεχίζουν, ο καθένας με τη δική του νοοτροπία στον τρόπο κατασκευής και στη φιλοσοφία. Ο Τaylor πχ, εξ' αρχής ήταν δοσμένος στην τεχνολογία και υπήρξε περισσότερο παθιασμένος με το να έχει state-of-the-art όργανα, μέσω state-of-the-art εξοπλισμού και εγκαταστάσεων και κυνηγούσε ταυτόχρονα πολλούς δαίμονες. Τελικά τα κατάφερε. Άλλοι έπαιξαν πιο χαμηλά μπάλα, γιατί το ήθελαν κιόλας. Αλλά υπάρχει ένα εταιρικό προφίλ, μια φιλοσοφία, ένα όραμα κάτι. Η BC Rich αυτή τη στιγμή δεν είναι παρά απλά μια μάρκα, το όνομα και το σχήμα. Τη δουλειά του θα την κάνει φυσικά, και με το παραπάνω όπως είπα πριν. Αλλά για μένα έχει χαλάσει το πράγμα. Bλέπεις BC Rich στο headstock και δεν ξέρεις αν πρόκειται για high end αμερικάνικη υλοποίηση ή για κιθάρα των 100Ε.

Δεν θέλω να είμαι μοιρολάτρης, ούτε η rock πέθανε ούτε η κιθάρα. Κι εμείς στο σχολείο, 5-6 ήμασταν που ακούγαμε "παλιατζούρες" και μας δείχναν με το δάχτυλο. Έχω την αίσθηση ότι στο σήμερα, πολλοί περισσότεροι ασχολούνται με την κιθάρα σε σχέση με τα μέσα του 80 πχ. Στην οργανοκατασκευή που με αφορά, πολλοί περισσότεροι μπουτικάδες/μάστορες/μαστροχαλαστές ασχολούνται με την τέχνη του custom και αποδεικνύεται ότι και έχουν θέση στην αγορά (ίσως να πήραν τη θέση όλων αυτών, των πρώιμων) και την αναπτύσσουν με καινούργια πράγματα και με συνεργασίες σε τοπικό και σε ευρύτερο επίπεδο. Στην Ελλάδα, εταιρείες που φτιάχνουν πετάλια-χτίζοντας ελληνικό brand name- αισθητήρες και preamps για ακουστικά όργανα, μαγνήτες, hardware κορυφαία (Ηalon Guitar parts), εργαλεία για κατασκευαστές και πολλή διάθεση. Και όσο αγκαλιάζεται αυτό το πράγμα, τόσο περισσότερο θα ανθεί και θα εξελίσσεται. Είναι ωραίο πράμα η κοινότητα. 

[D'Ailleurs]

2 hours ago, Πνοή και Νύξη said:

H Κiesel(Carvin) ας πούμε δεν είναι μία από τα ίδια. Eίναι μια εταιρία-συνέχεια αυτού που έχτισε ο πρώτος(δεν θυμάμαι μικρό) Kiesel. Eξακολουθεί να φτιάχνει όργανα σε περιορισμένη παραγωγή στο εργοστάσιο στην Αμερική και το τρέχει κάποιος Kiesel ακόμη. Και έχει, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικό vfm, πουλώντας όργανα made in USA που παίζουν άψογα και δεν χρειάζεται να πουλήσεις νεφρό για να τα αγοράσεις.

Φυσικά, δε λέω ότι είναι κακό, έχω παίξει BC Rich (και άλλες) ινδονησιακή (του χιλιάρικου) κι έπαθα πλάκα, πριν χαρείς το όργανο και το σκίσεις στο παίξιμο όμως, σου δημιουργείται ένα headscratching moment. Ινδονησία; Χιλιάρικο;
 

Δεν με χαλάει ούτε το "ινδονησία", ούτε το ποιος καρπώνεται τελικά τα κέρδη. Απλά νιώθω ότι δεν υπάρχει αυτή η αύρα δημιουργίας/καινοτομίας/όρεξης που ώθησε όλες αυτές τις εταιρίες να ξεκινήσουν και να αναπτυχθούν. Δεν υπάρχει το στοιχείο της ταύτισης, της έλξης προς μια εταιρία με κριτήρια άλλα. Πέραν της τιμής και της εμφάνισης δηλ.

 

Λίγοι είναι πλέον αυτοί που καινοτομούν. Ακόμα και η αγορά το έχει δείξει ότι δύσκολα θα καθιεωρθεί κάτι πραγματικά καινοτομικό, αντίθετα οι περισσότεροι ψάχνουν ή κιθάρες από γνωστά brands (Gibson, Fender, Ibanez) ή κάτι παρόμοιο (τύπου LesPaul, τύπου Stat κ.α.). Καλώς η κακώς η μουσική κάνει κύκλους και η βιομηχανία που κινείται γύρω από την μουσική ακολουθεί: πρίν χρόνια ήταν στην μόδα τα racks και ο digital ήχος, τώρα "είναι ψεύτικος" και "μόνο ο αναλογικός και οι tube ενισχυτές αξίζουν". Τα ίδια και με τις κιθάρες κάποια στιγμή ανέβηκαν οι superstrat, αρχές 90ς έπεσαν, τώρα επανακάμπτουν. 

 

Πάντως η B.C. Rich μπορεί (για μένα) να παίξει μπάλα και στο σύγχρονο και στο "vintage" γήπεδο αν θέλει. Επαναφέρεις τα mockingbird, bich και eagle με χρώμα ξύλου, το παλιό headstock και μαγνήτες με gold/silver κάλυμα και είσαι μέσα, μια χαρά πιστεύω ότι θα πάνε. 

[rgxinap]

12 hours ago, sharpshooter said:

offtopic αλλά είναι μουσειακού επιπέδου πλέον.

Οι πιτσιρικάδες όταν τους λέω με τι μουσική ασχολούμαι με κοιτάνε σαν εξωγήινο 

 

τα 2 παιδάκια μου μεγάλωσαν ανάμεσα σε 5 ηλεκτρικές, 1 ακουστική, 1 αρμόνιο, 1 πιάνο και 1 βιολί και ακούνε..... ΤΡΑΠ, ραπ, κτλ τι να λεμε τώρα....

3 hours ago, Πνοή και Νύξη said:

Φυσικά, δε λέω ότι είναι κακό, έχω παίξει BC Rich (και άλλες) ινδονησιακή (του χιλιάρικου) κι έπαθα πλάκα, πριν χαρείς το όργανο και το σκίσεις στο παίξιμο όμως, σου δημιουργείται ένα headscratching moment. Ινδονησία; Χιλιάρικο;

 

εδω θίγεις τεράστιο κεφάλαιο. Καλύτερα να μην μπούμε σε αυτες τις λογικές γιατί θα γράφουμε σελίδες επι σελίδων.

Επεξεργασμένο 27 Αυγούστου 2019 από rgxinap

[Rebel_Of_South]

1 ώρα πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Αλλά για μένα έχει χαλάσει το πράγμα. Bλέπεις BC Rich στο headstock και δεν ξέρεις αν πρόκειται για high end αμερικάνικη υλοποίηση ή για κιθάρα των 100Ε.

αυτό κι αν είναι τεράστιο κεφάλαιο 

[Superfunk]

1 ώρα πριν, rgxinap είπε

Οι πιτσιρικάδες όταν τους λέω με τι μουσική ασχολούμαι με κοιτάνε σαν εξωγήινο 

 

 

Με μολις ..1,7 εκατομμυρια ....πιτσιρικαδες (1-19 ετων) και 5,5 εκατομμυρια (εκ των οποιων τα 3 εκ ειναι ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ) πανω απο τα 45......δεν νομιζω να εχει και ιδιαιτερη αξια το ΤΙ ακουν στην ΕΛΛΑΔΑ...οι....πιτσιρικαδες μια και ειναι ΙΣΧΝΗ μειοψηφία...

 

Ετσι πως το παμε σε λιγα χρονια θα ακουμε ολοι ΑΤΤΙΚ και ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ...και το "Αν παρηλθον οι χρόνοι εκείνοι" θα ειναι καρφωμενο στο νο. 1...

Επεξεργασμένο 27 Αυγούστου 2019 από Superfunk