'Εχετε μετανοιώσει ποτέ που πουλήσατε ένα όργανο;

[Spyros Delta]

Οχι.

Κι αυτο γιατι σπανια πουλαω και αν πουλησω θα ειναι κατι που πραγματικα δεν προκειται να χρειαστω ποτε ξανα , ή ειναι κατι που ειχα αγορασει για συγκεκριμενο σκοπο και με ημερομηνια ληξης ο σκοποςν ή εχω σκοπο να παρω κατι πραγματικα καλυτερο για να το αντικαταστησω στη δουλεια που κανει.

Συνηθως χαριζω (ή  "δανειζω επ αοριστον") κατι που δεν μου χρειαζεται. Ολο και καποιος φιλος που ισως του εχω κι εγω καποια υποχρεωση θα το θελει.

 

 

.

Επεξεργασμένο 30 Αυγούστου 2019 από Spyros Delta

[solega]

Στις 29/8/2019 στις 11:03 ΠΜ, solega είπε

εχουν περασει παμπολλα πραγματα απο τα χερια μου. και ειδικοτερα εδω στο εξωτερικο λογω της αστειρευτης ποσοτητας και ποιοτητας εξοπλισμου ειναι ακομα πιο αρρωστη η κατασταση με το παρε δωσε μιας που μπορεις απλα να βρεις τα παντα!

 

εχω μετανοιωσει για μερικα οργανα, η μετανοια μου διηρκεσε μεχρι απλα να βρω το επομενο.

 

ισως λιγο περισσοτερο μετανοιωσα για μια Les Paul Junior 1997  που εδωσα χωρις ιδιαιτερο λογο.

 

αναθεωρω το αρχικο μου ποστ κλαιγοντας γοερα για μια Fender Stratocaster Japan 57 reissue μαυρη με Texas specials και κιτρινιαρικα ποτις που ανταλλαξα καποτε στη θεσσαλονικη εναντι μιας Framus Custom Diablo (tou kolou ta 9mera). Εδω και καποιον καιρο αναζητω την ιδια ή καποια αντιστοιχη.

 

Η ανταλλαγη εγινε στη Θεσσαλονικη καπου μεταξυ 2005-2008. Φιλε αν εισαι καπου εκει εξω εμφανισου

[darshan]

Δεν έχω μετανοιώσει για όργανο που έδωσα αλλά έχω μετανιώσει σε ποιόν το έδωσα. Τήρησα σειρά προτεραιότητας και η κιθάρα (μια Baja Tele)  κατέληξε σε κάποιον αγενή και "πονηρούλη", αντί σε κάποιον που φαινόταν να τη θέλει πραγματικά και ήταν ευγενικότατος, ακόμα και όταν η κιθάρα έφυγε. Νομίζω πως περισσότερο μετάνιωσα επειδή ήταν ένα καλό όργανο, που του άξιζε καλύτερος "γάμος".  

[ez]

Συνθλίβομαι ανάμεσα σε δυο χαρακτηριστικά της ψυχοσύνθεσης μου (σε ό,τι αφορά τα μουσικού εξοπλισμού).

Απο τη μια τυγχάνω πολύ περίεργος, απο την άλλη δεν μπορώ να μην ασχολούμαι με αυτά που έχω.

Σε συνδυασμό με την μη οικονομική άνεση που με διακρίνει, κατέληξα να έχω πουλήσει εκατοντάδες κιθάρες και δεκάδες ενισχυτές. Με τα χρόνια, συμβιβάστηκα με τα χούγια μου και το αντιμετωπίζω ψύχραιμα και "καρμικά".

Μια μόνιμη κατάσταση τα τελευταία χρόνια για μένα, είναι να έχω 4-5 κιθάρες, 2-3 ενισχυτές και 7-8 πετάλια.

Η ανακύκλωση καλά κρατεί βέβαια, είναι ελάχιστα εκείνα που δεν αποχωρίζομαι.

Με την αποδοχή του "βίτσιου" μου, ήρθε και μια κάποια συνειδητοποίηση, οπότε κατά κανόνα δεν μετανοιώνω για όσα πουλάω, πάντα υπάρχουν στον ορίζοντα συγκινήσεις.

Για μια κιθάρα που έδωσα κάποτε όμως, έκλαψα. Στην κυριολεξία. Μάλλον επειδή δεν ήταν επιλογή αλλά ανάγκη, και αυτό με την γνώση του τι όργανο ήταν, με τσάκισε. Για την ιστορία, μια Gibson L-00 1933.