Surprise: συνάδελφος καλαμπόρτζος!!!

[npap]

είχαμε μια κουβεντούλα με την φίλη Ναταλία Ρασούλη στο fου bου για έναν άσχετο πιανίστα που της είχαν στείλει να την συνοδέψει σε μια εμφάνιση της και θυμήθηκα μια αρπαχτή προ αμνημονεύτων σε επαρχιακή μπουάτ που μας την κάνει τελευταία στιγμή το μπουζούκι και μας στέλνουν έναν ντόπιο να τον αντικαταστήσει και χωρίς χρόνο για πρόβα (στο μπαρ στα όρθια βγάλαμε πρόγραμμα "αυτό το έχεις?" οκ! κλπ)...

 

και ήρθε η ώρα να ανέβουμε... που σε πονεί και που σε σφάζει... η λεωφόρος με τις πράσινες το διάβα του και ούτε μία σωστή εισαγωγή ο κερατάς (καλά για "απαντήσεις" ούτε ερώτηση)... φίσκα το μαγαζί, ντρεπόμουν τον κόσμο και μου ερχόταν να τον σκοτώσω, αλλά με βλέπανε και απλά τον κλώτσαγα στην ζούλα... πάλι καλά που είχαμε καλές φωνές και απλά φύγαμε νύχτα πριν μας δείρουν...

 

έχετε ανάλογες εμπειρίες συνεργασίας με "καλαμπόρτζους" μουσικούς (όχι σώνει και καλά σε live)?... και φυσικά δεν λέμε για μη βιρτουόζους ή απλά μέτριους...

 

ΥΓ ο εν λόγω πρέπει να ήταν ο μοναδικός "μπουζουξής" άνω των 5 ετών παγκοσμίως, που παίζει λάθος την Ευδοκία...

[dimsonic]

ήταν κάτι που το έζησα έντονα στην περίοδο 1982-1983 όταν ήμουν στην ορχήστρα της λέσχης αξιωματικών στην 110ΠΜ στη Λάρισα. Η ορχήστρα θεωρούνταν επί 10ετίες ό,τι καλύτερο υπήρχε εκείνη την εποχή καθώς διοικούνταν από έναν εξαιρετικά δραστήριο αξιωματικό (στα χρόνια μου σμήναρχο) τον αείμνηστο Κ. Λιονή που έμεινε γνωστός σε όλους τους σμηνίτες και αξιωματικούς ως "θείος".

Ο θείος, εκτός του ότι κατείχε τρεις ταυτόχρονα θέσεις (ΜΑΦΚ, Θέρετρα Σκοτίνας και Λ.Α.110ΠΜ είχε το προσόν να παίρνει τηλέφωνο τον εκάστοτε αρχηγό και να του λέει "θέλω τον τάδε στην ορχήστρα τώρα"

Συνήθως οι προτάσεις για "μεταγραφές" γίνονταν από τους ίδιους τους μουσικούς που γνωρίζαμε ποιός και πού υπηρετεί και τι χρειαζόμασταν, αλλά συχνά οποιοσδήποτε που νόμιζε ότι ο γνωστός του ήταν "μουσικός" ειδοποιούσε τον θείο και την άλλη μέρα ο υποψήφιος ερχόταν για audition.

Εκείνο τον καιρό λοιπόν είδαμε πολλά αστέρια. Που έρχονταν ξέροντας την εισαγωγή από το smoke on the water ή την αρχή της φραγκοσυριανής ήθελαν μια θέση στην ορχήστρα. Φυσικά ο θείος έσκαγε μύτη σε δυό ώρες μας ρώταγε ξερά "κάνει ρε αυτός?" και αυτό ήταν.

Μια φορά είχαμε μείνει από κλαρίνο. Το κλαρίνο ήταν απαραίτητο, όπως και τα δημοτικά.

Μας στέλνουν λοιπόν έναν σμηνία με τις καλύτερες προδιαγραφές. Πέμπτη μεσημέρι, όταν ήταν αργά πλέον για δοκιμές και ήδη το βράδυ παίζαμε στη λέσχη Υπαξιωματικών. Τον στριμώχνουμε στη ρεσεψιόν, βγάζει το κλαρίνο και παίζει γενικά και μονοκοπανιά όλα τα θέματα, ενώ αντίστοιχα τραγούδαγε με ενδιαφέρουσα φωνή. Οπότε ήσυχοι κανονίζουμε για το βράδυ.

Ξεκινάει το πρόγραμμα με τα ελαφρά, μοντέρνα, λαϊκά σύγχρονα, κλασικά και ...πάμε στα δημοτικά.

Ε...να μην μπορεί να μπεί με τίποτα.

Μα με τίποτα.

Να μπαίνει ένα ή δυό όγδοα μετά ή ακόμα και στην άρση και να μας πετάει συνέχεια έξω, αυτά στα 4άρια και 8άρια. Δε συζητάμε τι γίνονταν στα 9άρια και 7άρια. Ο κόσμος δεν μπορούσε να πιάσει βήμα και γρήγορα τον κάναμε στην άκρη και ο αρμονίστας έβαλε έναν κλαρινοήχο στο σύνθι και συνεχίσαμε. Φυσικά το ίδιο έγινε όταν πήγε να πεί το παπάκι που πάει στην ποταμιά που βγήκε κάτι σαν πρώϊμη έκδοση απ τα καγκέλια...

 

Πολύ λίγοι κατάλαβαν τι συνέβη, αλλά εμάς μας έκοψε κρύος ιδρώτας...

 

 

 

 

 

εδώ κάτι από τα λίγα που υπάρχουν στο διαδίκτυο για την ορχήστρα

https://www.eleftheria.gr/πολιτισμός/item/48157-.html

Επεξεργασμένο 11 Ιουλίου 2019 από dimsonic

[Yannis Methenitis]

33 λεπτά πριν, dimsonic είπε

... βγάζει το κλαρίνο και παίζει γενικά και μονοκοπανιά όλα τα θέματα, ενώ αντίστοιχα τραγούδαγε με ενδιαφέρουσα φωνή. Οπότε ήσυχοι κανονίζουμε για το βράδυ.

Ξεκινάει το πρόγραμμα με τα ελαφρά, μοντέρνα, λαϊκά σύγχρονα, κλασικά και ...πάμε στα δημοτικά.

Ε...να μην μπορεί να μπεί με τίποτα.

Μα με τίποτα.

Να μπαίνει ένα ή δυό όγδοα μετά ή ακόμα και στην άρση και να μας πετάει συνέχεια έξω, αυτά στα 4άρια και 8άρια. Δε συζητάμε τι γίνονταν στα 9άρια και 7άρια. Ο κόσμος δεν μπορούσε να πιάσει βήμα και γρήγορα τον κάναμε στην άκρη και ο αρμονίστας έβαλε έναν κλαρινοήχο στο σύνθι και συνεχίσαμε. Φυσικά το ίδιο έγινε όταν πήγε να πεί το παπάκι που πάει στην ποταμιά που βγήκε κάτι σαν πρώϊμη έκδοση απ τα καγκέλια...

 

Συμβαίνει συχνά σε άτομα που παίζουν μόνοι. Ξέρουν τις μελωδίες αλλά δεν τις υποστηρίζουν ρυθμικά γιατί δεν χρησιμοποίησαν μετρονόμο και άρα δεν υπάρχει σημείο αναφοράς στο μέτρο.

Παίζει ο πατέρας μου τρίχορδο μπουζούκι και έχει τεράστιο ρεπερτόριο που το τραγουδάει κιόλας πολύ ωραία.

Εχει πρόβλημα όμως όταν συνοδεύεται απο κιθάρα. Τα μέτρα δεν... βγαίνουν και κόβονται που και που μεταξύ στίχων.

Η κιθάρα πρέπει να ακολουθεί και μόνο ένας πολύ έξυπνος ξάδερφος που έχει εμπειρία δεν το χάνει και απλά χαμογελάει.

Η παρέα όμως περνάει μια χαρά.

[vagelism]

δεν μου εχει τυχει ποτε να παιξω με καποιον που δεν παιζει..

Αλλα αυτο που μου εχει τυχει κ καταντησαμε δυστηχως να πιαστουμε στα χερια ηταν,  με μπασιστα που κατεβαζε ενα μπουκαλι ουισκι καθε βραδυ σε πιστα..

Απο το 6-7 ποτο , προσεγγιζε την μπαντα σαν Play along για να τζαμαρει .

Και οταν εχεις καρσιλαμαδες κ ζειμπεκικα κ ο μπασιστας παιζει slap απο πισω....γιατι ετσι του ρθε.. τα πραγματα γινοντουσαν παρα πολυ δυσκολα.

μακραν η πιο δυσκολη σαιζον που εχω ζησει

 

Θυμαμαι οτι καποια στιγμη το αφεντικο του εφερε διπλα του μια νταμιτζανα  μπομπα Ουισκι

και του λεει..

φιλε επειδη πινεις ενα μπουκαλι ουισκι καθε βραδυ και δεν με συμφερει..

Αν θελεις....απο αυτο...αλλιως φερνε απο το σπιτι σου..

.....Το κατεβαζε καθε βραδυ.

[Ledge]

2 hours ago, yameth said:

 

Συμβαίνει συχνά σε άτομα που παίζουν μόνοι. Ξέρουν τις μελωδίες αλλά δεν τις υποστηρίζουν ρυθμικά γιατί δεν χρησιμοποίησαν μετρονόμο και άρα δεν υπάρχει σημείο αναφοράς στο μέτρο.

Παίζει ο πατέρας μου τρίχορδο μπουζούκι και έχει τεράστιο ρεπερτόριο που το τραγουδάει κιόλας πολύ ωραία.

Εχει πρόβλημα όμως όταν συνοδεύεται απο κιθάρα. Τα μέτρα δεν... βγαίνουν και κόβονται που και που μεταξύ στίχων.

Η κιθάρα πρέπει να ακολουθεί και μόνο ένας πολύ έξυπνος ξάδερφος που έχει εμπειρία δεν το χάνει και απλά χαμογελάει.

Η παρέα όμως περνάει μια χαρά.

Αυτό είναι σύνηθες στα ρεμπέτικά, μιας και τα πολλά τραγούδια είναι σε 9/8 και δεν είναι εύκολο να μετρήσει σωστά αυτό το έξτρα όγδοο που κλωτσάει. Μπορεί να βγαίνει στη φωνή, μπορεί να βγαίνει στο παίξιμο, αλλά με κάποιον που ξέρει να παίζει, φαίνεται. Βρε άμα πιούνε όλοι, τί εφτάρια, τί οχτάρια...όλα μια χαρά είναι

[ez]

5 ώρες πριν, yameth είπε

 

Συμβαίνει συχνά σε άτομα που παίζουν μόνοι. Ξέρουν τις μελωδίες αλλά δεν τις υποστηρίζουν ρυθμικά γιατί δεν χρησιμοποίησαν μετρονόμο και άρα δεν υπάρχει σημείο αναφοράς στο μέτρο.

Παίζει ο πατέρας μου τρίχορδο μπουζούκι και έχει τεράστιο ρεπερτόριο που το τραγουδάει κιόλας πολύ ωραία.

Εχει πρόβλημα όμως όταν συνοδεύεται απο κιθάρα. Τα μέτρα δεν... βγαίνουν και κόβονται που και που μεταξύ στίχων.

Η κιθάρα πρέπει να ακολουθεί και μόνο ένας πολύ έξυπνος ξάδερφος που έχει εμπειρία δεν το χάνει και απλά χαμογελάει.

Η παρέα όμως περνάει μια χαρά.

 

Μπλουζίστας ο μπαμπάς!

 

[npap]

σαν τον γνωστό κιθαρίστα θρύλο στα πανηγύρια με την 335, που παίζει όλο το κομμάτι σε ένα φυσικό λα μινόρε κι όταν του κάνει παρατήρηση ο συνάδελφός του να αλλάξει κάνα ακόρντο απαντάει:

 

- σιγά ρε μην κουραστώ... έτσι κι αλλιώς, πάλι από δω θα περάσετε!...

[Terry RoscoeBeck5]

Στις 11/7/2019 στις 4:56 ΠΜ, npap είπε

έχετε ανάλογες εμπειρίες συνεργασίας με "καλαμπόρτζους" μουσικούς (όχι σώνει και καλά σε live)?... και φυσικά δεν λέμε για μη βιρτουόζους ή απλά μέτριους...

Λοιπόν εγώ θα μοιραστώ μια εντελώς αντίθετη εμπειρία... Προ αρκετών ετών με τα ΠΤΠ* παίζαμε κάπου σε ένα χωριό της Κοζάνης. Και καθώς τα ΠΤΠ είχαν στοιχεία "μουσικής κολεκτίβας", μπορεί να κάναμε μια σειρά εμφανίσεων back to back χωρίς το ίδιο lineup- τότε ξεκινήσαμε με έναν ντράμερ, εγώ θα έπαιζα μπάσο από την δεύτερη εμφάνιση και μετά κλπ. 

Στην συγκεκριμένη εμφάνιση λοιπόν, ένα παλικάρι που τραγουδούσε και έπαιζε ποντιακή λύρα θα έφερνε αυτός έναν ντράμερ, εκ Κοζάνης ορμώμενο. Χωρίς πρόβα, χωρίς καμία προηγούμενη επαφή, πλην της διαβεβαίωσης του δικού μας ότι ήταν καλός. Έρχεται το παλικάρι, κάθεται στα ντραμς και είμαστε όλοι WTF... Όχι "κένταγε", και λίγο παραπάνω.

Δεν θυμάμαι καν το όνομα του πλην του γεγονότος ότι ήταν τρομερός παίκτης και πολύ ευχάριστη έκπληξη. 

Ενδεχομένως ο αξιότιμος LK να τον γνωρίζει. Οπότε συμβαίνουν και αυτά και όχι μόνο τα... άλλα

*Παιδιά Της Πάτρας  

     

[Nekkon]

Συμβαίνει πάντως και στους Guns n Roses. Καλά πάντα συνέβαινε live, αλλά πλέον είναι για γέλια. Πάει παίζει η μπάντα, έρχεται η ώρα για τα φωνητικά και αντί για τον Axl Rose ακούγεται η θεία μου η Ευθαλία

[σκούφοΣ]

3 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Συμβαίνει πάντως και στους Guns n Roses. Καλά πάντα συνέβαινε live, αλλά πλέον είναι για γέλια. Πάει παίζει η μπάντα, έρχεται η ώρα για τα φωνητικά και αντί για τον Axl Rose ακούγεται η θεία μου η Ευθαλία

Συνάδελφος με τον Αξλ η θεία!