Eίναι το πιο σημαντικό μέλος ο τραγουδιστής?

[fusiongtr]

Την έχω δει 5-6 φορές.

[ez]

Το πραγμα ξεκιναει απο το ενα ακρο (που πολυ καλα το περιγραφει ο Σουηδος), ειμαι αυτος, θελω αυτα, δινω τοσα κλπ..

Θεμιτο. Οταν ακους κατι ολοκληρωμενα μεσα στο κεφαλι σου, σε φτιαχνει να το ακουσεις ιδιο και στην πραγματικοτητα.

Φτανει στο αλλο ακρο, οταν υπαρχει μπαντα, οπου υπαρχει ελευθερια εκφρασης κι επιλογων για τον καθε μουσικο. Ακομη κι εκει ομως, συνηθως η τελικη αποφαση -οταν υπαρχει διχογνωμια για κατι- βαρυνει τον εμπνευστη/δημιουργο/συνθετη του γκρουπ.

Αναμεσα σε τουτα τα ακρα, απειρες διαβαθμισεις, ωρα ναχουμε να συζηταμε...

Η προσωπικη μου αποψη ειναι πως δεν εχει σημασια τι παιζει η τραγουδαει καποιος, ο καλος μουσικος παντα αναγνωριζει τη θεση και τις δυνατοτητες του και αντιλαμβανεται αν πρεπει να σφιξει το χερι καποιου η οχι. Λαθη κανουμε ολοι και γινομαστε καλυτεροι οταν τα αναγνωριζουμε και μαθαινουμε απο αυτα.

Ο τραγουδιστης εξ αντικειμενου εχει ενα συγκριτικο πλεονεκτημα γενικοτερα για ν αποτελεσει τον συνδετικο κρικο αναμεσα σε κοινο και μπαντα, κανων καθε κανονος η εξαιρεσις παντως...

[Haris]

10 ώρες πριν, ez είπε

Το πραγμα ξεκιναει απο το ενα ακρο (που πολυ καλα το περιγραφει ο Σουηδος), ειμαι αυτος, θελω αυτα, δινω τοσα κλπ..

Θεμιτο. Οταν ακους κατι ολοκληρωμενα μεσα στο κεφαλι σου, σε φτιαχνει να το ακουσεις ιδιο και στην πραγματικοτητα.

Φτανει στο αλλο ακρο, οταν υπαρχει μπαντα, οπου υπαρχει ελευθερια εκφρασης κι επιλογων για τον καθε μουσικο. Ακομη κι εκει ομως, συνηθως η τελικη αποφαση -οταν υπαρχει διχογνωμια για κατι- βαρυνει τον εμπνευστη/δημιουργο/συνθετη του γκρουπ.

 

Έτσι ακριβώς. Η απόλυτη δημοκρατία σε ένα μουσικό σχήμα, τις περισσότερες φορές δεν λειτουργεί. Καλές οι ιδέες και η συμμετοχή όλων αλλά κάποιος πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο, διαφορετικά θα γίνεται μπάχαλο.

Αντίθετα η απόλυτη 'μοναρχία' λειτουργεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, με την προϋπόθεση φυσικά φυσικά ότι ο ...μονάρχης έχει πραγματική έμπνευση, άποψη και ξέρει τι θέλει και τι του γίνεται.

 

Για τη φωνή, θα επιμείνω ότι είναι για τον απλό ακροατή το σημαντικότερο όργανο, από τη στιγμή που παίζεις τραγούδια.

Και ναι, εξαιρέσεις υπάρχουν για όλα τα παραπάνω.

[Πνοή και Νύξη]

Δημοκρατία είναι και το να ξέρω τη θέση μου σε μια δουλειά και να ανταπεξέρχομαι σε αυτό που αναλαμβάνω να κάνω, αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που θα εξυπηρετήσει το σκοπό αυτό. Το βρίσκω απόλυτα δημοκρατικό, κάποιος να είναι ξεκάθαρος για το τι ακριβώς θέλει να κάνεις και πώς το αποτιμά. Το βρίσκω μη δημοκρατικό, κάποιος να μην ακούσει τη γνώμη μου σε κάτι που τον αφορά. Επίσης, το δυσκολότερο πράγμα σε όλη τη δημοκρατική-μη δημοκρατική ιστορία στις μπάντες, είναι ότι ο έχων την αυθεντία, τις περισσότερες φορές νομίζει ότι έχει και το αλάνθαστο, το απυρόβλητο, τα εμμονικά σύνδρομα, και εντέλει αποκτά το δικαίωμα στην προβληματική προς άλλους, συμπεριφορά. Και αυτό φυσικά δεν μπορεί να είναι ανεκτό. 

Ο τραγουδιστής είναι το πιο εμφανές μέλος μιας μπάντας. Και είναι σημαντικό, το πιο εμφανές μέλος, να υποστηρίζεται σε αυτό και να παίρνει τη θέση που του αρμόζει, κυρίως από την υπόλοιπη μπάντα. Είναι επίσης το πιο προφανές μέλος, και αυτό που εκτίθεται περισσότερο από όλη τη μπάντα. Αν ο κιθαρίστας χάσει ένα ακκόρντο ή παίξει πέντε πράσινες μπορεί και να μην το προσέξει κανείς. Αν ο τραγουδιστής χάσει λόγια ή φαλτσάρει, κάνει μπαμ, ακόμη και σε απαίδευτο κοινό. Και είναι αυτός που, εντέλει, επικοινωνεί τη μουσική. 

[bouzoukleri]

Eίναι το πιο σημαντικό μέλος ο τραγουδιστής;

ΌχιΤο πιο σημαντικό μέλος ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ.

 

 

[Jet72]

Όταν τα group έχουν frontman και όχι απλά τραγουδιστή, ε, τότε προφανώς είσαι η Βραζιλία με τον Πελέ.

Αυτό βέβαια δεν πρέπει να σημαίνει ότι frontman=group. Δεν είναι ο Bruce το ίδιο με τους Maiden. Όμως όταν σκέφτομαι Maiden στο μυαλό μου ακούω επικό Bruce (και τενεκέ ήχο Steve Harris να καλπάζει).

 

Τι να πω όμως πχ για τους Toto? Λίγο με νοιάζει ποιος τραγουδάει, αρκεί να τα λέει σωστά. Ούτως ή άλλως εγώ ακούω τους γύρω γύρω. Αν μου έβαζες τους Πορκάρους με τον Μπίγαλη εγώ πάλι Toto θα άκουγα... ! 

[vagelism]

36 λεπτά πριν, Jet72 είπε

Όταν τα group έχουν frontman και όχι απλά τραγουδιστή, ε, τότε προφανώς είσαι η Βραζιλία με τον Πελέ.

Αυτό βέβαια δεν πρέπει να σημαίνει ότι frontman=group. Δεν είναι ο Bruce το ίδιο με τους Maiden. Όμως όταν σκέφτομαι Maiden στο μυαλό μου ακούω επικό Bruce (και τενεκέ ήχο Steve Harris να καλπάζει).

 

Τι να πω όμως πχ για τους Toto? Λίγο με νοιάζει ποιος τραγουδάει, αρκεί να τα λέει σωστά. Ούτως ή άλλως εγώ ακούω τους γύρω γύρω. Αν μου έβαζες τους Πορκάρους με τον Μπίγαλη εγώ πάλι Toto θα άκουγα... ! 

Big Alice

[stamkosk]

Κατ εμέ το πόσο σημαντικός είναι ο καθένας και ποιός είναι ο "σημαντικότερος", το βλέπεις όταν υπάρχουν αλλαγές μελών στη μπάντα.

 

Με ένα νέο κιθαρίστα, drummer, μπασίστα, πληκτά η μπάντα ξεκινά από την πρώτη πρόβα και παίζει (όχι απαραίτητα όπως έπαιζε ή όσο "καλά" αλλά παίζει). Με ένα νέο τραγουδιστή μπορεί ένα μέρος του ρεπερτορίου να πρέπει στην καλύτερη να προσαρμοστεί ή στη χειρότερη ακόμα και να φύγει...

[Επισκέπτης]

Εξαρτάται πρωτίστως από τον ακροατή. Άλλος ακούει μόνο φωνητικά και στίχο, άλλος ακούει rhythm section και άλλος κιθάρες ή την ενορχήστρωση ή τη μελωδική γραμμή ασχέτως οργάνων.

 

Αν πάμε με την πλειοψηφία στην Ποπ μουσική, τότε ναι πανηγυρικά.

 

Στη ροκ όχι πανηγυρικά αφού ενδιαφέρει σχεδόν εξίσου και η ενορχήστρωση, αλλά και πάλι νομίζω ναι .

 

Επίσης εξαρτάται από το "ειδικό βάρος" του τραγουδιστή. Άλλο να αλλάξεις τον Mercury κι άλλο τον Βρεττό με τον Αργυρό 

 

Τέλος εξαρτάται από το πόσο "τραγουδοκεντρική" είναι μια μουσική, ας πούμε στη μουσική π.χ. των Dream Theater, SRV, Hendrix δεν είναι τα vocals το πρωτεύων, ενώ π.χ. στη Rihana ή στον Πάριο είναι.