Τζαζ σκέψη.

[dimsonic]

ειπες για Paul Desmond. Ελπιζω η αφορμη για ολη τη συζητηση να μην ειναι το take 5....

Ολοι υποθέτουμε οπως βλεπεις οτι εχεις ακουσει πολλη jazz....πολλη... ξερεις δεν ειναι το ιδιο. Για μενα πχ ειναι 8 ωρες τη μερα...

Επισης σε ενα κομματι μπορεις να σολαρεις με τη φωνη ή σφυριζοντας;

Αν το μπορεις εχεις κανει το πρωτο βημα...

[aggelos_]

Το Take five δεν είναι του Brubeck?

 

Σόλο με την κιθάρα κάνω αλλά λίγα πράγματα, κάτι σαν πεντατονική με νότες που δεν έχω συνηθίσει Σφύριγμα δεν έχω προσπαθήσει ακόμα. 

 

 

 

 

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2019 από aggelos_

[dimsonic]

9 minutes ago, aggelos_ said:

Το Take five δεν είναι του Brubeck?

 

 

βλεπεις λοιπον οτι χρειαζεσαι κι αλλα ακουσματα;

 

☺

[aggelos_]

Το έχει κάνει διασκευή; Γιατί ο Desmond έχει το Take ten.

 

Τώρα είδα ότι : 

 

 Take Five" is a jazz standard composed by Paul Desmond and originally recorded by the Dave Brubeck Quartet for their 1959 album Time Out.

 

Αρα ο Desmond δεν το έχει παίξει. Γι' αυτό δεν το έχω δει στην συλλογή του. 

 

 

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2019 από aggelos_

[dimsonic]

8 minutes ago, aggelos_ said:

Το έχει κάνει διασκευή; Γιατί ο Desmond έχει το Take ten. 

[aggelos_]

Είδα το βίντεο του Pat Martino και κάνει αυτό που σκεφτόμουν. Δεν μιλάει για κλίμακες αλλά για φράσεις. Παίρνει μία φράση και την μεταφέρει με παραλλαγές πάνω κάτω στην ταστιέρα. Φυσικά και παίζει κλίμακες (ή κάποια συγκεκριμένη) αλλά δεν μιλάει γι' αυτήν. 

 

 

[dimsonic]

υπαρχει το βιβλιο σημειωσεις του Martino απο τα σεμιναρια.

αν δεν το βρεις στο δικτυο πες μου.

Καπου το εχω φυλαγμένο

[Fenderikos]

Στο παρακάτω blog έχω βρει πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα, αν έχεις χρόνο τσέκαρε, https://www.jazzadvice.com/jazz-advice-learning-archive/

[Επισκέπτης]

Γνωρίζω αρκετά καλά θεωρία, και χωρίς να είμαι τζαζ παίχτης έχω να καταθέσω τα εξής (και οι πραγματικοί τζαζ παίχτες ας με διαψεύσουν όπου έχω λάθος):

 

Καταρχήν, χωρίς τα βασικά τουλάχιστον θεωρητικά είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις. Η παλιά ωραία καλή μελωδική τζαζ (joe pass, wes montgomery) δεν είναι ένα μάτσο ακόρντα που μαθαίνεις και παίζεις πάνω τους χρησιμοποιώντας αντίστοιχες κλίμακες και arpeggios. Γίνεται και αυτό, αλλά μονίμως θα ακούγονται φράσεις ασύνδετες μεταξύ τους. Και από ότι έχω καταλάβει, ούτε χρειάζεται να ξέρεις άπειρες κλίμακες και apreggios, τουλάχιστον για το είδος και στην εποχή που αναφέρομαι (μη με ρωτήσεις για fusion και τέτοιες μοντερνιές  ούτε μου άρεσε ποτέ αυτό το πράμα, ούτε κατάλαβα ποτέ τι κάνουν αυτοί οι τύποι). 

 

Η τζαζ είναι περισσότερο ο τρόπος που συνδέεις ακόρντα μεταξύ τους, ο τρόπος μετάβασης από το ένα ακόρντο στο άλλο, δημιουργώντας μελωδίες που δεν ακούγονται άσχετες η μία με την άλλη και που συνδέονται όμορφα μεταξύ τους. Σύντομα και περιεκτικά τα λέει ο τύπος στο ακόλουθο βίντεο

 

 

 

Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να καταλάβεις τα λεγόμενα functioning chords, πώς δηλαδή να χρησιμοποιείς συγκεκριμένα ακόρντα (τόσο ρυθμικά όσο και σολιστικά) με τρόπο που σε οδηγούν σε άλλα ακόρντα. Πιο συγκεκριμένα, το πως "λειτουργούν" κάποια ακόρντα υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις, πχ το dominant ακόρντο (V) της ματζόρε κλίμακας οδηγεί στην τονική, άρα παίζοντας το V7 arpeggio και μετά το Ι (είτε ματζόρε είτε μινόρε) έχεις ομαλή ροή μελωδικά. 

 

Επίσης, προφανώς χρειάζεται άπειρο φρασεολόγιο. Επειδή τα jazz standards έχουν πολύ συγκεκριμένα progressions που επαναλαμβάνονται, όπως τα II--V-I ή VI-II-V-I κλπ, πρέπει να αφιερώσεις άπειρες ώρες μαθαίνοντας φράσεις πάνω σε αυτές τις ακολουθίες ακόρντων.

 

Στην ροκ μουσική, κατά κάποιο τρόπο ακόρντα και μελωδία διαχωρίζονται. Πχ έχεις ένα Φα-Σολ-Λα και βαράς μια ΛΑ μινόρε ή μπλούζ πεντατονική και οκ...ψιλοκαλά ακούγεται. Στην Jazz, σε γενικές γραμμές ακόρντα και μελωδία είναι το ένα και το αυτό. 

 

Φανταστικό βιβλίο είναι το Jazz Theory Book του Mark Levine, πολύ απλό και κατανοητό, αρκεί να ξέρεις βασικά θεωρητικά.

 

Και όπως ήδη ειπώθηκε, πρέπει να ακούς πολύ το είδος και να βρεις έναν καλό δάσκαλο.

 

Τέλος, δες και αυτό, νομίζω είναι απλό και κατανοητό και χρήσιμο σαν εισαγωγή στη jazz.

 

 

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2019 από JimmyPap

[ex-VangelisV]

4 ώρες πριν, aggelos_ είπε

Με την πεντατονική μου είχε πει και άλλος κάποτε (καλός κιθαρίστας) ότι με διάφορες προσθήκες μπορείς να παίξεις τζαζ. Αν και για μένα ήταν πάντα  η πιο άβολη κλίμακα, μόλις πρόσφατα άρχισα να βλέπω τις θέσεις της στην ταστιέρα για άλλους λόγους άσχετους με την τζαζ. 

Ναι σωστά σου είπε αν με το "διάφορες προσθήκες" εννοούσε άλλες 2 νότες.

Δεν μπορείς να παίξεις την πεντατονική, δεν ξέρεις τι γίνεται πάνω στην ταστιέρα και το πιο σημαντικό, δεν γνωρίζεις θεωρία, οπότε...

 

Εφόσον είσαι παντελώς άσχετος με το αντικείμενο το πιο σωστό για μένα είναι να πας σε ένα ωδείο το οποίο να έχει και μοντέρνο τμήμα, στο οποίο οι μαθητές που επιλέγουν κιθάρα ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τη jazz. Eπίσης θα έχεις και ξεχωριστά μαθήματα θεωρίας (συμπεριλαμβάνονται στην τιμή συνήθως, Νάκας πχ)

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2019 από VangelisV