Μεταλλάσσεται θετικά η Μουσική Βιομηχανία

[RayDTutto]

13 minutes ago, vagelism said:

το ωραιο ομως απο την ρομαντικη εποχη του βινυλιου ειναι οτι ενα βινυλιο μπορεις να το κληροδοτησεις στα παιδια σου..{αν θα βρουν πικαπ να το παιξουν ειναι μια αλλη ιστορια..}

Η μουσικη μπορει να ειναι αυλης μορφης τεχνη αλλα τα βινυλια μου ειναι κ με το παραπανω υλικα κ για μενα μικρα εργα τεχνης που θα κληροδοτησω {μολις ειναι ωριμος αρκετα να τα εκτιμησει} στο γιο μου.

Αυτο - μαζι το ηχογραφημα πληρωναμε βασικα.

 

Κερδισαμε πολλα με τον "νεο τροπο" διαθεσης της μουσικης. Σιγουρα.

Χασαμε ομως την ουσίας της "μοναδας"

Να παιρνεις ενα δισκο..κ να τον ακους σερι για ενα μηνα..

Να μαθαινεις τους μουσικους ,ηχοληπτες , στιχουργους - ζωγραφους - φωτογραφους ή γραφιστες ενδεχομένως  που συμμετειχαν στο progect διαβαζοντας το ενθετο.

Τωρα εχουμε 25000 τραγουδια στο ipod μας..κ δεν ξερουμε απο που να ξεκινησουμε.

 

Αυτό σε προβληματίζει;

Εδώ χάσαμε τη ρομαντική εποχή της μπομπότας που καθόταν όλη η οικογένεια μαζί και έτρωγε με σεβασμό και σιωπή...

[vagelism]

Μόλις τώρα, RayDTutto είπε

 

Αυτό σε προβληματίζει;

Εδώ χάσαμε τη ρομαντική εποχή της μπομπότας που καθόταν όλη η οικογένεια μαζί και έτρωγε με σεβασμό και σιωπή...

ημουν ηδη εκτος θεματος..εσυ πας να το εκτροχιασεις τελειως.

 

[LK]

Δεν πειράζει. 

Τωρα η οικογένεια εχει καλο bandwidth και γΛηγορο ιντερνΈτ και ο μπαμπάς απο το σταθερό pc γραφει "φχαριστω για την αποδοχή " στο ινμποξ του fb, η μαμά απο το κινητό κάνει  like και share στο σημερινό look της Φαiης και το παιδί ξεστραβωνεται στο tablet παίζοντας .

Και αυτό ρομαντικο ειναι.

[TamTam]

32 λεπτά πριν, LK είπε

Δεν πειράζει. 

Τωρα η οικογένεια εχει καλο bandwidth και γΛηγορο ιντερνΈτ και ο μπαμπάς απο το σταθερό pc γραφει "φχαριστω για την αποδοχή " στο ινμποξ του fb, η μαμά απο το κινητό κάνει  like και share στο σημερινό look της Φαiης και το παιδί ξεσραβωνεται στο tablet παίζοντας .

Και αυτό ρομαντικο ειναι.

«Όλα είναι πιθανά, ακόμα και η αλήθεια»

Όσκαρ Γουάϊλντ

[Βραδύπους]

Εγώ δεν ξαναγοράζω σε φυσική μορφή. Απελευθερώθηκα από το Γήινη φυλακή μου. Υπέκυψα στην γοητεία του ψηφιακού μορφότυπου και την αψεγάδιαστη ποιότητα ενός flac ή aif έναντι του ήχου που μπορεί να μου αναπαράγει το παλιό πικάπ ή των φτηνιάρικα cd-readers των νέων υπολογιστών επί γονάτου συν ότι δεν μου πιάνει καθόλου φυσικό χώρο.

 

Πήρα τον Μάρτιο δύο ψηφιακά άλμπουμ από το bandcamp στην τιμή που θα έπαιρνα μόνο το ένα σε βινύλιο. Τα παίζω συνέχεια στα όρια της μονομανίας, τα παίζω πιο αργά για να βγάλω κάποια σημεία, τα παίζω ανάποδα κι ακούω κρυφά μηνύματα...όλα αυτά τα φολκλορικά...και πλην των καλλιτεχνών που είναι υπογεγραμμένοι με μεγάλη εταιρία, νομίζω πως μπορώ να βρω ότι θελήσω από δημοφιλή μουσική εκεί μέσα συν κάποια τοπικά συγκροτήματα. Δηλαδή, πλέον μου είναι απαγορευτικό να αγοράσω από εταιρία της μεγάλης μουσικής βιομηχανίας, αυτές συνήθως δεν είναι στο bandcamp.

Τα cd ήταν ο ενδιάμεσος μέχρι να περάσουμε στο streaming, φθηνιάρικα καταναλωτικά προϊόντα, τα βινύλια δε....

«Η νοσταλγία είναι μια μορφή κατάθλιψης, πολλώ δε μάλλον όταν νοσταλγείς κάτι που δεν έχεις καν ζήσει», όπως είπε μια φίλη μου.

 

Ωραία τα στατιστικά του έτους, εγώ όμως λέω ότι η μουσική βιομηχανία πεθαίνει, και όταν κάνουμε το διαδίκτυο p2p, θα την λιμοκτονήσουμε, δεν θα υπάρχουν τα φβ/άμαζον/γούγλης στο αποκεντρωμένο διαδίκτυο.

[fusiongtr]

Έχουμε και λέμε.

Μάθαμε κάπως (βινύλιο, κασσέτες), μετά άλλαξε το υλικό (cd).

Τι κοινό έχουν αυτά?

Αγοράζεις κάτι υλικό, απτό.

Τι είναι αυτό, η μουσική?

Και βέβαια όχι, είναι το αποθηκευτικό μέσο, και η συσκευασία του.

Έπρεπε να έχεις και ένα μέσο που να δέχεται το αποθηκευτικό μέσο για το χρησιμοποιήσεις (πικαπ, σιντιέρα, κλπ).

Πλήρωνες για το ένα μέσο, πλήρωνες για το άλλο μέσο, πλήρωνες και την συσκευασία.

Αυτά και μόνο είχες σαν ιδιοκτησία, και την δυνατότητα να ακούς την συγκεκριμένη μουσική όποτε ήθελες.

Παίρνανε και οι δημιουργοί ένα ποσοστό από τις πωλήσεις (και οι μεσάζοντες το μεγαλύτερο ποσοστό, έκαναν όμως και κάποια πράγματα).

 

Τώρα δεν πληρώνεις κανένα μέσο, καμιά συσκευασία, πληρώνεις την δυνατότητα να ακούς μουσική όποτε θέλεις (με χρήματα, ή διαφημιστικό χρόνο).

Έχεις χάσει το υλικό που όμως πλήρωνες.

Κι όλα αυτά μέσω της βελτίωσης της τεχνολογίας που έχει κάνει την επικοινωνία πολύ άμεση, παντού, σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.

 

Αυτή την ρουφιάνα την τεχνολογία λοιπόν, όπως την εκμεταλλεύονται/χρησιμοποιούν τα διάφορα μέσα, που την χρησιμοποιούν και οι μουσικοί για να γράφουν/αποτυπώνουν/εκδίδουν το έργο τους, γιατί δεν την χρησιμοποιούν και για την χρήση των δικαιωμάτων τους?

 

Ας οργανωθούν διαδικτυακά (είναι πανεύκολο αυτό πια) σε μια ή περισσότερες "βάσεις", ας συμφωνήσουν τι πρέπει να κάνουν, ας φτιάξουν (όχι οι ίδιοι) εφαρμογές στις οποίες να είναι ξεκάθαρο τι παίζεται και πόσο, και μετά ας "νοικιάσουν" δικαιώματα μόνο μέσα από αυτές τις εφαρμογές (είτε στο σπετζοφάι πώς το λένε, είτε στο ότι να' ναι, είτε ας χρησιμοποιούν μόνο την εφαρμογή τους, δεν ξέρω).

 

Ειλικρινά, ξέρετε τι μπορούν να κάνουν με την σύγχρονη τεχνολογία?

Απίθανα πράγματα.

Ξέρετε ότι μπορούν να πληρώνονται χωρίς μεσάζοντες, χωρίς να δίνουν τίποτα σε κανένα, και να ακούγεται η μουσική τους χωρίς επιβάρυνση (είτε οικινομική, είτε διαφημιστική) από τους ακροατές?

 

Πώς μπορεί να γίνει αυτό, ποιος θα τους πληρώνει τότε?

 

Το σύστημα.

Το σύστημα γεννάει χρήμα, υπολογιστική δύναμη, πείτε το όπως θέλετε.

 

Μπορεί αυτοί εδώ να είναι scammers, δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι σαν ιδέα σκοτώνει, και είναι εφαρμόσιμη.

https://musicoin.org/

 

https://musicoin.org/how-it-works

 

https://musicoin.org/musicians

 

Για το site αυτό είχα ρωτήσει ο Σπύρος Δ πριν κάποιο καιρό.

Δεν λέω να το υιοθετήσετε, λέω ότι είναι εφικτό  με κάποιον τρόπο (μέσω της τεχνολογίας), να αρχίσουν και οι μουσικοί να σκέφτονται αλλιώς για την πληρωμή τους, από τους μέχρι τώρα γνωστούς τρόπους και διαδικασίες.

Επεξεργασμένο 4 Απριλίου 2019 από fusiongtr

[vagelism]

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Έχουμε και λέμε.

Μάθαμε κάπως (βινύλιο, κασσέτες), μετά άλλαξε το υλικό (cd).

Τι κοινό έχουν αυτά?

Αγοράζεις κάτι υλικό, απτό.

Τι είναι αυτό, η μουσική?

Και βέβαια όχι, είναι το αποθηκευτικό μέσο, και η συσκευασία του.

Έπρεπε να έχεις και ένα μέσο που να δέχεται το αποθηκευτικό μέσο για το χρησιμοποιήσεις (πικαπ, σιντιέρα, κλπ).

Πλήρωνες για το ένα μέσο, πλήρωνες για το άλλο μέσο, πλήρωνες και την συσκευασία.

Αυτά και μόνο είχες σαν ιδιοκτησία, και την δυνατότητα να ακούς την συγκεκριμένη μουσική όποτε ήθελες.

Παίρνανε και οι δημιουργοί ένα ποσοστό από τις πωλήσεις (και οι μεσάζοντες το μεγαλύτερο ποσοστό, έκαναν όμως και κάποια πράγματα).

 

Τώρα δεν πληρώνεις κανένα μέσο, καμιά συσκευασία, πληρώνεις την δυνατότητα να ακούς μουσική όποτε θέλεις (με χρήματα, ή διαφημιστικό χρόνο).

Έχεις χάσει το υλικό που όμως πλήρωνες.

Κι όλα αυτά μέσω της βελτίωσης της τεχνολογίας που έχει κάνει την επικοινωνία πολύ άμεση, παντού, σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.

 

Αυτή την ρουφιάνα την τεχνολογία λοιπόν, όπως την εκμεταλλεύονται/χρησιμοποιούν τα διάφορα μέσα, που την χρησιμοποιούν και οι μουσικοί για να γράφουν/αποτυπώνουν/εκδίδουν το έργο τους, γιατί δεν την χρησιμοποιούν και για την χρήση των δικαιωμάτων τους?

 

Ας οργανωθούν διαδικτυακά (είναι πανεύκολο αυτό πια) σε μια ή περισσότερες "βάσεις", ας συμφωνήσουν τι πρέπει να κάνουν, ας φτιάξουν (όχι οι ίδιοι) εφαρμογές στις οποίες να είναι ξεκάθαρο τι παίζεται και πόσο, και μετά ας "νοικιάσουν" δικαιώματα μόνο μέσα από αυτές τις εφαρμογές (είτε στο σπετζοφάι πώς το λένε, είτε στο ότι να' ναι, είτε ας χρησιμοποιούν μόνο την εφαρμογή τους, δεν ξέρω).

 

Ειλικρινά, ξέρετε τι μπορούν να κάνουν με την σύγχρονη τεχνολογία?

Απίθανα πράγματα.

Ξέρετε ότι μπορούν να πληρώνονται χωρίς μεσάζοντες, χωρίς να δίνουν τίποτα σε κανένα, και να ακούγεται η μουσική τους χωρίς επιβάρυνση (είτε οικινομική, είτε διαφημιστική) από τους ακροατές?

 

Πώς μπορεί να γίνει αυτό, ποιος θα τους πληρώνει τότε?

 

Το σύστημα.

Το σύστημα γεννάει χρήμα, υπολογιστική δύναμη, πείτε το όπως θέλετε.

 

Μπορεί αυτοί εδώ να είναι scammers, δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι σαν ιδέα σκοτώνει, και είναι εφαρμόσιμη.

https://musicoin.org/

 

https://musicoin.org/how-it-works

 

https://musicoin.org/musicians

 

Για το site αυτό είχα ρωτήσει ο Σπύρος Δ πριν κάποιο καιρό.

Δεν λέω να το υιοθετήσετε, λέω ότι είναι εφικτό  με κάποιον τρόπο (μέσω της τεχνολογίας), να αρχίσουν και οι μουσικοί να σκέφτονται αλλιώς για την πληρωμή τους, από τους μέχρι τώρα γνωστούς τρόπους και διαδικασίες.

 Πολυ ωραιο το κειμενο σου Fusion

Απλο κ κατανοητο.

 

Το κακο με ολους τους καλλιτεχνες ειναι οτι μας παιρνει τοσο πολυ χρονο κ φαια ουσια να τελειοποιησουμε την τεχνη μας..που δεν εχουμε ιδεα πως να την διαχειριστουμε εμπορικα οταν ερθει η ωρα..σαν αλλο ενα εμπορευσιμο ειδος.

Εκει μπαινουν οι επιτηδειοι που για ενα "μικρο ποσοστο" θα σε βοηθησουν να εκδοσεις την δουλεια σου...

θα σε μανατζαρουν , θα σου κανουν τους λογιστες - τους δικηγορους  κλπ..

Και ξαφνικα ολα αυτα τα μικρα ποσοστα...σε αφηνουν  με τιποτα στην τσεπη.

 

Δεν ειναι τυχαιο οτι στα μεγαλα μουσικα πανεπιστημια διδασκουν music bussiness management σε μια προσπαθεια να μπορεσουμε να μανατζαρουμε τον εαυτο μας οταν ερθει η ωρα.

 

 Οι παγιδες,  προσωπικα θεωρω..οτι ειναι ακομα εκει..απλα εχουν αλλαξει μασκα κ πλασαρονται με καινουργιο περιτυλιγμα περιμενοντας καινουργια  πελατακια και απο τις 2 οχθες.

 Ευχομαι να γινει αυτη η οργανωση που λες..ειλικρινα το ευχομαι..γιατι καθε περισυ κ καλυτερα μας παει με τη μουσικη {οπως με ολα}.

 Aν δεν την εχεις δει..αξιζει να δεις αυτη την συνεντευξη του Vai στον Beato. Λεει μερικες σοβαρες αληθειες σχετικα με την μουσικη βιομηχανια κ το πως αυτος διαχειριζεται τον εαυτο του σαν Brandname 

 

Επεξεργασμένο 4 Απριλίου 2019 από vagelism

[LK]

Το να ακούω μουσική για εμένα είναι σαν να πάω ένα ταξίδι.

 

Όχι δεν το εννοώ γλυκερά , ότι δηλαδή η μουσική με ταξιδεύει.

 

Είναι η ίδια διαδικασία.

Έχουμε τον σκοπό και το μέσο.

 

Ας πούμε Θεσσαλονίκη-Αθήνα.

 

Μπορείς να ξυπνήσεις το πρωί λοιπόν, να ντυθείς με φόρμες  , να φορέσεις και αθλητικά παπούτσια (στο κομμάτι της άνεσης πάει αυτό, δεν είναι στυλιστική απαξία ) , να πάρεις το λεωφορείο ή το τραμ ή το μετρό και να πας στο αεροδρόμιο  και να πετάξεις στον προορισμό σου.

Θα φτάσεις γρήγορα , άνετα , φθηνότερα και απροβλημάτιστα.

 

Από την άλλη μπορείς να σηκωθείς, να ξοδέψεις μίση ώρα στο να σκεφτείς τι κοστούμι θα βάλεις και τι παπούτσια, άλλη μισή ώρα στο να ζεστάνεις τη μηχανή του αυτοκινήτου σου, και να το κόψεις οδικώς.

Θα ξοδέψεις πιο πολλά λεφτά, θα σου σκάσει ίσως  και ένα λάστιχο, θα ξοδέψεις παραπάνω χρόνο, αλλά θα κάνεις και μερικές ωραίες στάσεις για έναν καφέ ή ένα τσιγάρο και θα δεις ωραία πράγματα μέχρι να φτάσεις.

 

Εξαρτάται λοιπόν για εμένα, αν βιάζομαι να φτάσω εκεί που θέλω ή αν θέλω να έχω μια πιο συνολική εμπειρία .

 

Αν βιάζομαι θα κάνω το πρώτο. Έχω όμως και την επιλογή του δεύτερου..

 

Αν το προβάλλω όλο αυτό στην μουσική μου ακρόαση, το να μου στερήσεις τελικά μέρος της ιεροτελεστίας (δεν κατάφερα λοιπόν να αποφύγω τη χρήση αυτής της λέξης, αν και το ήθελα- θα μπορούσα βέβαια να πω "διαδικασίας" , αλλά το προτίμησα ), να βγάλω τον δίσκο από το εξώφυλλο ή την κασέτα από το κουτί, να χαζέψω κλεφτά το πικάπ ή τα UV meters από το deck, είναι σαν να αναγκάζομαι να ταζιδεύω συνέχεια με αεροπλάνο με φόρμες.

 

Μπορώ να καταλάβω ότι κάποιος είναι οκ με αυτό, αλλά εγώ που και που, θέλω να παίρνω και το αμάξι κοστουμαρισμένος.

[Jazzjoker]

Περί αυτών που έγραψε ο φούζιος:

 

Στην αγορά της μουσικής υπήρχαν ανέκαθεν μεσάζοντες. Έχω την εντύπωση ότι αν, θεωρητικά, η παγκόσμια μουσική κοινότητα παραμερίσει τους μεσάζοντες και αρχίσει να διαθέτει από μόνη της το προϊόν της, το μόνο που θα κάνει ουσιαστικά είναι να δημιουργήσει δικούς της μεσάζοντες με τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες τακτικές εν τέλει. Ποιος μας είπε ότι οι μουσικοί δεν ενδιαφέρονται για το κέρδος και ποιος μας είπε ότι αν γλυκαθούν, δε θα αρχίσουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για το κέρδος εις βάρος συναδέλφων τους; Δηλαδή το ότι κατά κάποιον τρόπο οι καλλιτέχνες βρίσκονται όλοι στο ίδιο ρομαντικό mindset και μπορούν να συμπράξουν αποτελεσματικά ως προς τη διάθεση του έργου τους, το θεωρώ αφελές. Μακάρι να ήταν έτσι.

 

Θέλω να πω: σε έναν ιδανικό κόσμο πολλά θα μπορούσαν να γίνουν ώστε οι καλλιτέχνες να ανταμείβονται δίκαια και το κοινό να έχει πρόσβαση στο έργο τους εύκολα και φθηνά (ή ακόμα και δωρεάν). Δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο όμως.

 

Ένα πρόσφατο παράδειγμα του τι επακολουθεί σε περίπτωση αποσταθεροποίησης του μεσάζοντα, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, είναι το σήριαλ που έλαβε χώρα με την πρόσφατη ιστορία της ΑΕΠΙ. Για όποιον δεν το έχει παρακολουθήσει, συνοπτικά αυτό που συνέβη είναι ότι η καλλιτεχνική κοινότητα χωρίστηκε σε στρατόπεδα με κριτήριο, σε μεγάλο βαθμό, το οικονομικό συμφέρον και την προβολή (υπήρχε και κομματικός διαχωρισμός αλλά ουσιαστικά το ίδιο ζητούμενο). Γιατί εσύ τόσα κι εγώ τόσα, γιατί εγώ που είμαι "ποιοτικός" λιγότερα από εσένα που είσαι "εμπορικός" και πάει λέγοντας εις το διηνεκές. Χρειάστηκε κρατική παρέμβαση και ρύθμιση (μεσάζοντας) αλλιώς το θέμα δε θα τελείωνε ποτέ. Το δηλητήριο που χύθηκε μεταξύ συναδέλφων ή ακόμα και πρώην φίλων δε, ήταν άφθονο.

 

Ίμο η μόνη περίπτωση που οι μεσάζοντες μπορούν να εκλείψουν είναι αν η τέχνη σταματήσει να αποτελεί εμπορικό προϊόν. Αλλά αυτό είναι άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα.

Επεξεργασμένο 5 Απριλίου 2019 από Jazzjoker

[Πνοή και Νύξη]

1 ώρα πριν, LK είπε

ιεροτελεστίας

 Eμπειρίας. Βιώματος ?