Μουσικοί και credibility

[Πνοή και Νύξη]

Εξακολουθεί να γέρνει η κουβέντα προς το ποιος θα πάρει-τι (αν ποτέ φτάσει να πάρει) αλλά το θέμα μου είναι καθαρά ηθικό.

Και ο Cave και ο Dylan, δεν διαφέρουν από τις ψωνάρες που λες, τουλάχιστον όχι στα ξεκινήματά τους. 

[TamTam]

Εκτός από λογιστικούς λόγους και λόγους δικαιοσύνης (είναι σαν τα credits στους τίτλους των ταινιών αν το σκεφτείς, όπου οφείλεται να καταγράφονται όλοι οι δημιουργοί, ο καθένας στο είδος του), φυσικά και μας νοιάζουν και τους ακροατές τα credits*.
Αλλιώς δεν θα μαθαίναμε ποτέ (όσοι θέλουν να ψάξουν) ποια κομμάτια έγραψε π.χ. η αδελφή της Aretha και της τα έδωσε, ποιες μελωδίες είχε συνθέσει ο Brian May και ποιες ο Freddie στους Queen κ.ο.κ.

Κατά κανόνα όμως ισχύει αυτό που γράφτηκε... ότι δηλαδή δεν υπάρχει κανόνας.
Ετσι, μπορεί στους Van Der Graaf Generator να έπαιζαν μουσικάρες όλοι τους, όμως ο ιθύνων νους Peter Hammill ήταν αυτός που έφερνε όλα τα εξωφρενικά θέματα και τους στίχους, άρα δίκαιο να αναφέρεται ως δημιουργός εκείνος.

Έχει να κάνει επίσης και με τις εποχές. Π.χ. σήμερα, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θα συμμετάσχει θελημένα ή αθέλητα σε μια σύνθεση (αθέλητα, εννοώ λόγου χάρη να του δανειστούν ακόμη και ένα sample δυο δευτερολέπτων) και να μην  αναφερθεί στα credits ως συνδημιουργός.

Λένε ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Αλλά την ίδια στιγμή και ότι "οι καλοί φίλοι, δεν έχουν ανάγκη από τους λεγόμενους 'καλούς λογαριασμούς'.
Δεν ξέρω... Για το τελευταίο ειδικά, αμφιβάλλω σοβαρά, ειδικά όταν σκέφτομαι τους Gilmour - Waters (Pink Floyd) και το πώς τα σπάσανε. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι με το ποσοστό σύνθεσης του καθενός στο κομμάτι, πως θα είχε το δικαίωμα εκ του νόμου ο ένας από τους δύο να απαγορέψει στον άλλον να παίζει π.χ. το Comfortbly Numb ή το Another Brick in the Wall στις συναυλίες του. Με τρελαίνει και μόνο που το σκέφτομαι.
Άσε που αν ο "άλλος" είναι όντως φίλος σου και έντιμος συνεργάτης, πρώτος εκείνος θα πρέπει να ζητήσει να καταγραφεί η όποια συνεισφορά σου στο κομμάτι σας. Γνώμη μου, εντάξει;

 

*Πάρτε και μια κομματάρα που συνέθεσε (στίχους και μουσική) η Carolyn Franklin για τη μεγαλύτερη αδελφούλα της...
Όταν το έβγαλε ως b-side η Aretha το 1968, η Carolyn ήταν 24 χρονών. Όλα αυτά από ένα credit...
 

 

Επεξεργασμένο 1 Απριλίου 2019 από Tamtam

[Superfunk]

6 λεπτά πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Εξακολουθεί να γέρνει η κουβέντα προς το ποιος θα πάρει-τι (αν ποτέ φτάσει να πάρει) αλλά το θέμα μου είναι καθαρά ηθικό.
 

 

Στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωη φιλωΟΥς δυστυχως μονο ο ΜΠΕΡΝΤΕΣ μετραει...

 

Καλα και τα ηθικα αλλα αν κοβει ΛΟΡΔΑ την κοιλια....χεςμες...

 

Οποτε οι καλοι ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ κανουν και τους καλους ΦΙΛΟΥΣ. 

 

Επεξεργασμένο 1 Απριλίου 2019 από Superfunk

[Superfunk]

Απο την αλλη ειναι και ΠΩΣ και ΠΟΣΟ εξαγοραζεται η "αποχη" απο τα credits...

 

Αλλο να παιζω με τον Μπαμπη το Σουγια καθε δευτερο Σαββατο στο μπαρακι του Μητσου του Μπαμπουρα και να μη μου δινει credit για το μεγαλο ΧΙΤ  "Ηταν  βαρυς ο ΣΥΡΙΖΑ το βραδυ που σε ΞΥΡΙΖΑ"  στο οποιο επαιξα γιουκαλελι...και να μη με ξερει ουτε η μανα μου 

 

και ΑΛΛΟ το να παιζω στην E-STREET BAND και να με εχει o Bruce  40 χρονια σε retainer παιξω δεν παιξω (φημολογειται οτι ο MAX επαιρνε 1 μυριο δολλαρια το χρονο και ο Clarens 2 και υπηρξαν μεχρι και ΠΕΝΤΕ συνεχομενα χρονια οταν ο Bruce παλευε με την καταθλιψη και τα ειχε παρατησει  στα οποια δεν επαιξαν ουτε μια νοτα και δεν εκαναν ουτε μια προβα) και να ειμαι σχεδον το ιδιο "διασημος" με το "αφεντικο" μου...

Επεξεργασμένο 1 Απριλίου 2019 από Superfunk

[Πνοή και Νύξη]

15 λεπτά πριν, Superfunk είπε

Καλα και τα ηθικα αλλα αν κοβει ΛΟΡΔΑ την κοιλια....

 

...θα είσαι για πάντα η τρύπα η τελευταία του ζουρνά.

[ez]

1 ώρα πριν, Πνοή και Νύξη είπε

 Μουσική: Mισέλ Πλατινί, Στίχοι: Αλέν Προστ

 

Δεν γνωριζα πως ασχολεισαι και με την Γαλλικη σκηνη .

 

Επι του θεματος, ειχα εντυπωσιαστει οταν το ειχα μαθει, respect...

Πολλα αλλαξαν βεβαια εκτοτε, αξιζει ομως προσοχης...αφηγειται ο Ian Gillan:

“Up until the late ’60s, the traditional songwriting credit of publishers was whoever wrote the tune, the melody and whoever wrote the words, the top line and the lyric. That was the only thing that was copyrighted. You couldn’t copyright a riff. You couldn’t copyright a chord sequence. You couldn’t copyright the opening bar for ‘Smoke On The Water’ for example. You could only copyright the tune and whatever the singer did basically. We pioneered. We broke all the rules, Deep Purple, and we included — as it was obvious, our band made music first before the songs — so, we included the drummer and the bass player and everyone else, and we were the first to do so.

The Beatles still credited whoever put pen to paper and top line lyric, but we found it much more inclusive to do it the other way — and we included the producer in this one, too. But that’s how we’ve always done it. Never a word is written before the band gets into the studio. Nothing is written down. No ideas are brought forward. Everything emerges from jam sessions. We start at noon every day and finish at six, day after day. Little ideas kind of spin out and we sit down and see how they can handle an arrangement or see what key they should be in and try to snatch them up with other ideas — and they become pieces of music and then on the back of that maybe a song will get written.”

[ex-VangelisV]

Ξέχασε να μας πει όμως γιατί στα 3 πρώτα άλμπουμ που συμμετείχε μετά την επανένωση του 84 δεν ίσχυε αυτό. 

[panorios]

2 ώρες πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Πάντως για να μην μπλέκουμε το θέμα, δεν μιλάω για πνευματικά δικαιώματα και έσοδα, ούτε καν για λεφτά. Αλλά για το ποιος είναι ο παράγων/ παράγοντες που καθορίζουν το πώς ακούγεται ένα συνολικό πόνημα/μουσικό κομμάτι. Οπότε δεν με απασχολεί ο στίχος, άσχετα αν θεωρώ κι εγώ ότι δεν αξίζει ΜΕΤΗΝΓΚΑΜΪΑ να μοιραστεί μισά-μισά την πίτα για κάτι που αν δεν υπήρχε η μουσική για αυτό δεν θα ενδιέφερε κανέναν απολύτως τί έχει να πει ο "ποιητής".

Όταν φερ' ειπείν, μια μπάντα μπαίνει στο studio να "τζαμάρει" κομμάτι που έφερε ένα μέλος, δεν έχουν όλοι δικαίωμα να θεωρούνται κομμάτι του ηχητικού παζλ, δημιουργικά μιλώντας? Δηλ. οκ, να καταλάβω, αν είσαι ο Prince ή ο Lenny Kravitz που τα γράφουν και τα παίζουν όλα μόνιτς οπότε τα του κρέντιτορς τω κρέντιτι. Mε αφορμή, προσφάτως την ακρόαση ορισμένων κομματιών και ενός δίσκου που έλιωσα στο CD player όταν βγήκε αλλά προσφάτως ξανα-ανακάλυψα πολλά από τα παιξίματα που δεν είχα παρατηρήσει σε πρώτη ανάγνωση (το New York του Lou Reed), βρέθηκα με την απορία, ποιος ήταν ο κιθαρίστας που έπαιξε. Την ίδια απορία όταν προσφάτως θυμήθηκα τον Bryan Adams και τον καταπληκτικό κιθαρίστα του, που νομίζω είναι σχεδόν από την αρχή μαζί. Δεν ήξερα το όνομά του. Κι όμως έχει γράψει απίστευτα εύστοχα θέματα και εξαιρετικά μοτίβα και solo σε όλες τις δουλειές του Adams. Όταν ένας κιθαρίστας( ή πνευστός, ή κρουστός) δηλ. γράφει ένα solo για κάποιο κομμάτι, δεν είναι αυτό μέρος της σύνθεσης? 

 

Όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου η μπάντα έχει τον ρόλο του ενορχηστρωτή. Έρχεσαι με τρία ακόρντα και μια μελωδία στη φωνή και στο κάνουμε κομμάτι. Εάν έχεις τα πάντα έτοιμα (ξέρεις τι και πως θα παίζουν τα υπόλοιπα όργανα) τότε θέλεις απλά καλούς μουσικούς να παίξουνε αυτά που θα τους δόσεις. Η ενορχήστρωση πολλές φορές είναι σημαντικότερη από την σύνθεση και όπως όλοι γνωρίζουμε μπορεί να αλλάξει ριζικά μια σύνθεση που γράφτηκε απλά σε μια κιθάρα ή πιάνο.

[vagelism]

η αποψη μου ειναι οτι απο την στιγμη που ενα κομματι ερχεται ετοιμο στην προβα {πληρης φορμα}, τα δικαιωματα ανηκουν στον συνθετη..

Αλλα απο την στιγμη που ερχεται ενα κομματι στην προβα και  ειναι μισο κουπλε κ μισο ρεφρεν..κ το κομματι διαμορφωνεται μεσα στην προβα - τα δικαιωματα θεωρω οτι πρεπει να μοιραστουν εξισου.

Θυμηθηκα αυτο..

Εδω σε αυτη την περιπτωση τι πρεπει να γινει.. που το κομματι ξεκιναει απο ενα Beat?

Σε ποιον ανηκει?

Στον Gavin...η σε ολους?

 

[fusiongtr]

Ερώτηση.

Αυτό το κομμάτι ποιανού είναι?