Προς το περιεχόμενο

Zep.... προσεγγίσεις


dimsonic

Προτεινόμενες αναρτήσεις

26 minutes ago, rgxinap said:

 

θα διαφωνήσω, ο πετρο λούκας παίζει με τους ινδούς χρόνια , ο ross daly παντρεύει κρητικά με οτιδήποτε μεταξυ ατλαντικού και ινδικού ωκεανού επίσης 10ετίες. Ενώ οι VIC, έκαναν κάτι που ουδέποτε έκανε ελλαδίτης (ή και έλληνας γενικότερα, αλλά έχει σημασία που το επισημαίνω ειδικά), δηλ να παίξει παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο ήχο, και να ακουστεί τόσο φοβερά.

 

 

Σε τι ακριβως διαφωνεις με τον cigaret?

Γιώργος

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

My two cents: Aν μια διασκευή έχει groove, ας είναι ό,τι είδος θέλει. Οι Μανιταρόκ δεν με έπεισαν και βαρέθηκα λίγο. Ωστόσο respect.

Οι δήθεν κλασικές διασκευές γνωστών ροκ κομματιώνε, δεν είναι ούτε κλασική μουσική ούτε πρωτότυπη - εκτός αν μιλάμε για τύπους σαν τον Nigel Kennedy, ούτε ροκ, αλλά τις περισσότερες φορές μουσική για σουπερμάρκετ.

To groove σώζει ζωές! (και διασκευές)
 

 

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

5 ώρες πριν, rgxinap είπε

 

θα διαφωνήσω, ο πετρο λούκας παίζει με τους ινδούς χρόνια , ο ross daly παντρεύει κρητικά με οτιδήποτε μεταξυ ατλαντικού και ινδικού ωκεανού επίσης 10ετίες. Ενώ οι VIC, έκαναν κάτι που ουδέποτε έκανε ελλαδίτης (ή και έλληνας γενικότερα, αλλά έχει σημασία που το επισημαίνω ειδικά), δηλ να παίξει παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο ήχο, και να ακουστεί τόσο φοβερά.

 

Αν εννοεις το οτι εμπλεξαν το στονερ με τα παραδοσιακα θα συμφωνησω.

Αλλα τα παραδοσιακα εχουν συνειπαρξει ξανα στο παρελθον με μοντερνες μουσικες κ ενορχηστρωσεις. Ισως τοσο επιτυχημενα.

Οι Socrates το εκαναν το 70 , oi Μοde plagal το εχουν ξανακανει. Γενικα τα εχουν πειραξει αρκετες μπαντες. Στο ροκ κ Jazz ιδιωμα.

 

 

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάντως από όλο αυτό το ηχητικό φάσμα και από VIC και Mode Plagal μέχρι Imam Baildi , υπάρχουν εξαιρετικά δείγματα groove και ευφάνταστων διασκευών και στα τρια σχήματα.
Το γούστο μου είναι πιο κοντά στους Mode Plagal, ίσως λόγω του ότι έχουν περισσότερη πολυφωνία - πολυρυθμία, αλλά είναι εντελώς υποκειμενικό. Επιπλέον, χαίρομαι πάντα να τους ακούω, γιατί είναι από τα λίγα σχήματα που ο ήχος και οι ερμηνείες στα live τους είναι 50 κλάσεις πάνω από εκείνες του στούντιο.

Επεξεργασμένο από Tamtam
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τόσα χρόνια προσπάθειες να μπλέξουν τα παραδοσιακά με τη ροκ.

Τόσα χρόνια αποτυχίες.

Αλλά οκ κάθε γενιά αξίζει να προσπαθήσει.

Σεβασμός στην προσπάθεια, αλλά η κριτική (που πάντα είναι υποκειμενική) οφείλει να είναι αληθινή.

Δεν μου άρεσε κανένα από τα δύο. Τα βρήκα χωρίς groove που λέει και ο @Tamtam και γενικά όχι επαρκώς αυθεντικά, (ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που δεν ήταν θετικό για μένα).

  • Like 1

When you will get good you will know. There is no guitar. There never was.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τωρα που μιλατε για stoner και παραδοσιακα, ακουστε και τους δικους μας (απο Ρεθυμνο) babel trio. Αξιολογα κοπελια!

 

 

 

  • Like 5

Γιώργος

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

8 minutes ago, gkourmoul1 said:

Τωρα που μιλατε για stoner και παραδοσιακα, ακουστε και τους δικους μας (απο Ρεθυμνο) babel trio. Αξιολογα κοπελια!

 

 

 

Δυνατοι οι συντεκνοι.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οι VIC δεν είναι κάτι τόσο φρέσκο και πρωτότυπο όσο κάποιοι νομίζουν. Στο παρελθόν το ΄πάντρεμα' το 'χουν κάνει πολλοί και κάποιοι με πολύ μεγάλη επιτυχία (μουσικά πάντα μιλώντας και όχι εμπορικά). Οι Socrates και οι Mode Plagal που αναφέρει ένας συμφορουμίτης είναι πολύ καλά παραδείγματα, θα πρόσθετα και σε πιό ανεξάρτητο ύφος τους τόσο 'ξεχασμένους' Εν Πλώ με τον υπέροχο στίχο ή ακόμα και τους Γκούλαγκ σε κάποια περάσματα κομματίών τους, μέχρι και τους Λαικεδέλικα που παίζαν με τον Παπακωνσταντίνου. Ολα αυτά τα σχήματα καλό είνα να μη τα προσπερνάμε και να τους αποδίδουμε τα εύσημα που τους αξίζουν. Η πρόσμυξη της βαριάς ροκ (ή σκέτο ρόκ) με τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα έχει αρκετά μεγάλη παράδοση στο Ελλάντα και είναι για μένα πολύ φυσική προσπάθεια οικειοποίησης της 'ξένης' μουσικής που μας αρέσει, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι φρέσκια πατέντα και 'ιδεάρα' τωρινών σχημάτων που απλά γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα είναι, όπως πάντα, οι υπερβολές και το δισδυάκριτο όριο του 'κίτς' που τείνει να εισβάλλει σε τέτοιες προσπάθειες.

p.s. μια χαρά μου αρέσουν οι VIC και τους ακούω, όσο για τα 2 παραδείγματα των βίντεο: απλά δε με πείθουν, ειδικά στο πρώτο είναι η τραγουδίστρια νομίζω που μου το 'χαλάει'.

Επεξεργασμένο από fandomius
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 hour ago, vagelism said:

Αν εννοεις το οτι εμπλεξαν το στονερ με τα παραδοσιακα θα συμφωνησω.

Αλλα τα παραδοσιακα εχουν συνειπαρξει ξανα στο παρελθον με μοντερνες μουσικες κ ενορχηστρωσεις. Ισως τοσο επιτυχημενα.

Οι Socrates το εκαναν το 70 , oi Μοde plagal το εχουν ξανακανει. Γενικα τα εχουν πειραξει αρκετες μπαντες. Στο ροκ κ Jazz ιδιωμα.

 

 

 

Δεν αναφέρομαι σε κανένα stoner (χώρια που αγνοώ αυτό το ειπο-είδος για να είμαι ειλικρινής). Socrates εννοείς το mountains? Οκ, ένα σολάκι είναι, δεν βασίστηκε δισκογραφία πάνω σε αυτό. Για jazz, όντως υπάρχουν εκεί πολλές καλές προσπάθειες, αλλά η jazz αφενός είναι η μουσική της ελευθερίας οπότε αυτο είναι πιο "φυσικό", απο την άλλη όμως δεν είναι ευρέως δημοφιλής, οπότε δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το βαρύ ρόκ (πεστο (στην αργή του έκδοση) και stoner) που το ακούει πολύς κόσμος. Νομίζω το 2ο εγχείρημα είναι σαφώς πιο δύσκολο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου