Προς το περιεχόμενο

Steely Dan αναθεωρημένοι !


dimsonic

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Το 2006 μια λίστα από σπάνιους μουσικούς ανέλαβε να φτιάξει ένα tribute album στους Steely Dan.

Τα ονόματα είναι ...υπεράνω. Κάποιοι έτυχε να παίξουν στους δίσκους τους και δεν επιλέχτηκαν ποτέ στο τελικό μιξ, άλλοι δεν έτυχε καν να προσκληθούν.

Δεν λέω πολλά.

ο δίσκος μιλάει

 

  • Like 4

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Administrator

Μόλις το πρόσθεσα στην συλλογή μου στο Spotify. Μου είχε διαφύγει τελείως!

Ευχαριστώ dimsonic.

  • Like 1

Live and let Live.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έκανα like μεν, αλλά ακούγοντάς το, έχασα το ενδιαφέρον. Η μαγεία του original δεν υπάρχει. Μόνο φρου-φρου και ...

  • Like 1

InfluenSir!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

13 minutes ago, Nestoras said:

Έκανα like μεν, αλλά ακούγοντάς το, έχασα το ενδιαφέρον. Η μαγεία του original δεν υπάρχει. Μόνο φρου-φρου και ...

δεν υπαρχει σιγουρα. Μονο σημεια εδω και κει

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

τελικά αυτό που λείπει μάλλον είναι η σωστή καθοδήγηση. Υπήρχε υποτίθεται αρχηγός, αλλά μάλλον δεν έφτανε για να τους κουρντίσει όλους.

ή αυτό που λεμε δεν αρκεί να είναι κάποιος πολύ καλός μουσικός αλλά χρειάζεται σωστή καθοδήγηση και να ξέρει κάποιος να τον χρησιμοποιήσει σωστά.

Επεξεργασμένο από dimsonic
  • Like 1

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Administrator

Απο το allaboutjazz.com

 

Παράθεση

Guitarist Jeff Richman has been on a roll lately with a series of guitar tributes to Mahavishnu Orchestra, Miles Davis and John Coltrane. But when he decided to tackle Steely Dan, in some ways he was faced with his most difficult challenge yet. How do you reshape such meticulously crafted songs into vehicles for some of fusion's finest guitarists, saying something new while still retaining the signatures that have placed so many of Dan's tunes into the lexicon of an audience whose interests extend far beyond fusion? How, indeed, do you improve on perfection?

 

Και κάνει παρακάτω μια ανάλυση που καταλήγει πάλι στο ίδιο συμπέρασμα.

 

Όπως έχω ξαναπεί στον φίλο μου dimsonicδεν αρκεί να μαζέψεις τους καλύτερους παίκτες της πιάτσας για να κάνεις τους Steely Dan. Και ο δίσκος αυτός είναι η απόδειξη.

Live and let Live.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οκ guys! sue me!:classic_laugh:

το διαπίστωσα και μόνος μου

(πρώτη εντύπωση ήταν θετική πάντως)

  • Χαχα 1

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

παρακάτω βέβαια λέει

The fact is that Richman knows just when to rework a tune—sometimes turning it inside out, as he does on "Aja, where the solo section becomes the intro, and the familiar theme doesn't show up until nearly two minutes in and is rearranged into 7/4. He also knows when to leave well enough alone, as he does on a more faithful take on "The Fez.

Richman knows how to shape the material to the strengths of the specific guitarists he's recruited for this project. While all the signature hooks remain, Richman morphs "Peg into a Bo Diddley rhythm that's a perfect match for Robben Ford's bluesy swagger. He turns the heat up on the blues-based "Pretzel Logic, letting Steve Lukather's powerful playing go farther than Becker and Fagen ever would.

With a crack band featuring drummer Vinnie Colaiuta, bassist Jimmy Haslip, keyboardist Peter Wolf and saxophonist Ernie Watts, Richman also knows that tampering with a tune like "Kid Charlemagne, where Carlton's solo was so definitive, would beg inevitable and unfair comparisons. Still, by using Al Di Meola's classical guitar as the primary voice on "Aja, he redefines it; and while Di Meola's characteristic speed is there, he turns in one of the most cohesive and focused solos of his career.

Sometimes Richman's penchant for playing with time doesn't quite fit. On "Josie —a feature for his own jazz-centric guitar work—the 6/4 vamp and 9/4 verse become blatantly overemphatic. Still, Richman ultimately succeeds in reinventing the music of Steely Dan into more than a mere shred-fest. The Royal Dan may not improve on the perfection of Becker and Fagen's craft, but it does demonstrate that it's possible to adapt it into a form with even more distinct jazz-centricity than has been at the core of Steely Dan all along.

 

 

και τελικά δίνει 4/5

Δεν το άκουσα περισσότερο από 2 φορές κάνοντας και άλλες δουλειές, 

Σύντομα με κούρασε, ιδίως γιατί έχουν γίνει υπερβολικές αλλαγές κομματιών που τα έχουμε χωνέψει εδώ και 40 χρόνια και είναι δύσκολο να δεχτούμε όλα αυτά τα τερτίπια.

Προσωπικά θα του δώσω ευκαιρίες.

Επεξεργασμένο από dimsonic

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Administrator
22 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Δεν το άκουσα περισσότερο από 2 φορές κάνονας και άλλες δουλειές, 

Σύντομα με κούρασε, ιδίως γιατί έχουν γίνει υπερβολικές αλλαγές κομματιών που τα έχουμε χωνέψει εδώ και 40 χρόνια και είναι δύσκολο να δεχτούμε όλα αυτά τα τερτίπια.

Προσωπικά θα του δώσω ευκαιρίες.

 

Κι εγώ το ίδιο.

Live and let Live.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου