Τελικά το Πάθος να παίζεις μουσική, σβήνει ποτέ;;;

[gkourmoul1]

Πολλα μετωπα εχεις ανοιξει 

[pipityri]

1 λεπτό πριν, gkourmoul1 είπε

Πολλα μετωπα εχεις ανοιξει 

Δεν είναι πόλεμος, είναι παιχνίδι.

[fusiongtr]

10 minutes ago, pipityri said:

Να βαρεθώ? Πλάκα μου κάνεις.

 

Έχοντας γνωρίσει τον pipityri, να πω τούτο προς επιβεβαίωση των παραπάνω.

Αυτό το παλικάρι είναι ένα μόνιμο και ζωντανό μουσικό κίνητρο από μόνος του.

Είναι αυτό το βλέμμα του που σπινθηρίζει όταν μιλάει για οτιδήποτε μουσικό, ειδικά αν αυτό είναι κάποια νέα πρόκληση.

Είναι το ίδιο το μουσικό πάθος προσωποποιημένο.

 

Κυρ holystone, αν κάνεις παρέα με τον pipityri, δεν θα βαρεθείς ποτέ να παίζεις μουσική.

 

Εγώ πάλι είμαι άλλο καπέλο.

[ez]

Η ιστορια (και αυτη, και εδω) ειναι σα να καθεσαι στην ακροθαλασσια και να βλεπεις τα κυματα ναρχονται.

Αλλοτε ειναι μικρα, ησυχα, σχεδον ανυπαρκτα, αλλοτε αγριεμενα, θηριωδη, σχεδον απειλητικα.

Η εμπνευση και η διαθεση δεν ακολουθουν γεωμετρικη η αλλου τυπου μαθηματικη προοδο. Σε ολους συμβαινει. Πανω-κατω, μεσα-εξω, δεξια-αριστερα. Το παθος ομως για να παιζεις σβηνει χωρις την καλλιεργεια. Ν' ακους μουσικη, να ψαχνεις και το πιο απομακρυσμενο σημειο στο οργανο, να το κοιτας απο διαφορετικες γωνιες, να αφουγκραζεσαι τις αντιδρασεις, να νοιωθεις τους παλμους του να μπερδευονται και να αυξομειωνονται με τους δικους σου, να χαστουκιζεις και να χαϊδευεις.

Με εναν απωτερο στοχο...να βρεις τη φωνη σου.

Παντα, εκεινο που ειχε - και εχει - σημασια στην τεχνη ειναι να υπαρχει κατι να πεις. Δεν ειναι ευκολο, το αντιθετο. Δεν μπορουμε ολοι να ειμαστε καινοτομοι και ριζοσπαστικοι, μπορουμε ομως να προσπαθησουμε να γινουμε ενα μικρο κομματι ενος γιγαντιαιου παζλ και να νοιωσουμε καπως, καποτε, πως συμπληρωνουμε το ολον.

Ο τροπος με τον οποιο θα πεις εκεινο που σε καιει ειναι προσωπικο θεμα του καθενος. Αλλοι διαλεγουν νοτες, πολλες η ελαχιστες, καποιοι λεξεις τραγουδισμενες, ρυθμους πολυποικιλλους η μονοδιαστατους, μελωδιες ρηξικελευθες η παραδοσιακες, καποιοι αναζητουν την εφευρετικοτητα η απολαμβανουν περιπατους σε πατημενους ομαλους δρομους, αλλοι γυρευουν την ανατροπη η αποζητουν την ηρεμια.

Το ταξιδι και η διαδικασια ειναι εκεινα που κραταν το παθος ζωντανο, οπως ο αερας και το νερο με την τροφη τους ανθρωπους.

Και θελουν ψαξιμο, κυνηγι αδιακοπο, αφοσιωση, αμφισβητηση, ερευνα, μελετη, εμβαθυνση, κατανοηση, επινοηση, κλαμα, πονο, πανηγυρι, γελιο, οργη, απελπισια, οργασμο, παραιτηση, ανεγερση, πεισμα, θλιψη, μελαγχολια, απομονωση, μοιρασμα, χαρα, ζωη.

Αν νοιωθεις πως χωρις την κιθαρα σου - ειτε αυτη βρισκεται καποιες φορες κρεμασμενη σε τοιχο ειτε την εχεις αγκαλια - δεν μπορεις (η δεν θελεις) να ζησεις, εισαι παθιασμενος.

Δεν εξυπακουεται πως θα βρεις εκεινη τη μοναδικη προσωπικη φωνη σου ουτε και με καποιο μαγικο τροπο θα πεις κατι ομορφο και καινοφανες, ομως μπορεις να ζεις μια υπεροχη και γεματη ζωη και να εισαι περηφανος.

Επεξεργασμένο 24 Ιανουαρίου 2019 από ez

[Holystone]

Αυτό το κείμενο που διάβασα μόλις, θα το τυπώσω, και θα το βάλω σε μια περίοπτη θεση που θα μπορώ να πέφτω επάνω του όσο περισσότερο μπορώ για να μην ξεχάσω τον.... δρόμο προς την Ιθάκη... 

 

Σοφά λόγια, βάλσαμο θα έλεγα στα ανήσυχα μυαλά των μουσικών! 

 

Ευχαριστώ! 

[dimsonic]

10 hours ago, fusiongtr said:

 

Έχοντας γνωρίσει τον pipityri, να πω τούτο προς επιβεβαίωση των παραπάνω.

Αυτό το παλικάρι είναι ένα μόνιμο και ζωντανό μουσικό κίνητρο από μόνος του.

Είναι αυτό το βλέμμα του που σπινθηρίζει όταν μιλάει για οτιδήποτε μουσικό, ειδικά αν αυτό είναι κάποια νέα πρόκληση.

Είναι το ίδιο το μουσικό πάθος προσωποποιημένο.

 

Κυρ holystone, αν κάνεις παρέα με τον pipityri, δεν θα βαρεθείς ποτέ να παίζεις μουσική.

 

Εγώ πάλι είμαι άλλο καπέλο.

και μενα προς άλλο καπέλο με κόβω...

[Superfunk]

Δεν νομιζω οτι απο τα 14 που αρχισα να ασχολουμαι σοβαρα με τη μουσικη να εχει περασει εστω και ΜΙΑ ημερα χωρις να...σκεφτω μουσικη,να παιξω μουσικη,να γραψω μουσικη ,να ακουσω μουσικη και να....ζησω μουσικη.

 

Ουτε ΜΙΑ ημερα.

 

Με αΦτο ξυπνω και με αΦτο κοιμαμαι.

[vagelism]

19 λεπτά πριν, Superfunk είπε

Δεν νομιζω οτι απο τα 14 που αρχισα να ασχολουμαι σοβαρα με τη μουσικη να εχει περασει εστω και ΜΙΑ ημερα χωρις να...σκεφτω μουσικη,να παιξω μουσικη,να γραψω μουσικη ,να ακουσω μουσικη και να....ζησω μουσικη.

 

Ουτε ΜΙΑ ημερα.

 

Με αΦτο ξυπνω και με αΦτο κοιμαμαι.

Νομιζω καπως ετσι σκεφτομαι κ εγω. Μπορει να κανω να πιασω μπακετες μερες..αλλα το μυαλο μου γυριζει γυρω απο την μουσικη οση ωρα ειμαι ξυπνιος.

Τα τελευταια 25 χρονια ολες οι μεγαλες αποφασεις που επρεπε να παρω ηταν βασιζομενες στα τυμπανα.

Οταν μετακομιζω σε ενα νεο σπιτι..δεν ψαχνω αν εχει μεγαλο σαλονι με τζακι κ ομορφη θεα..αλλα που θα γινει το στουντιο  μου.

Ξεκινησα στα 13.

[panorios]

Σε 3 περιπτώσεις σταματάω να παίζω.

1 Όταν κολλάω με κάποιο game (το έκοψα).

2 Όταν πήζω με δουλειά (c'est la vie).

2 Όταν κολλάω με κάποια γυναίκα (τις έκοψα).

Και όλα είναι καλά.

 

[Spyros Delta]

47 λεπτά πριν, panorios είπε

Σε 3 περιπτώσεις σταματάω να παίζω.

1 Όταν κολλάω με κάποιο game (το έκοψα).

2 Όταν πήζω με δουλειά (c'est la vie).

2 Όταν κολλάω με κάποια γυναίκα (τις έκοψα).

Και όλα είναι καλά.

 

Ενα ειναι το προβλημα σου. Κολλας.