Luthier stories - Ervin Somogyi

[gutter]

 

 

[Πνοή και Νύξη]

Ωραία συζήτηση με έναν από τους πρωτοπόρους της αναβίωσης της "καλλιτεχνικής" οργανοποιίας στην Αμερικανική ήπειρο. Από αυτούς που "επανίδρυσαν" τον ήχο της ακουστικής κιθάρας πέρα από τις νόρμες των Martin & Gibson.

Δεν είναι τυχαίο που όποιος θητεύει μαζί του σε επίπεδο πρακτική εξάσκησης, μετά αυτομάτως μπαίνει στο group των "άντα" (δηλ. μπορεί να πουλάει όργανα μέχρι και 30 χιλιάρικα)

Εδώ μία από αυτές τις κιθάρες, στο προηγούμενο Holy Grail Show (Leo Buendia). Eπιδειξίας, ο ίδιος ο Watts
Michael Watts showing "The Tree" by Buendia

 

Aυτή λοιπόν επωλήθη στα 30 χιλιάρικα.

[gutter]

Βρηκα αυτο, δυο λόγια περί μαθητείας στον Somogyi

 

 

[Πνοή και Νύξη]

Ξέρω θα γίνει πολύ nerd-y αλλά θα βάλω μερικά ακόμη ενδιαφέροντα video. Τα παρασκήνια της γνωριμίας του Watts με τον Somogyi και καναδυο ακόμη μαθητές του. Τον αμερικανό Jason Kostal και τον βρετανό Tom Sands των οποίων κιθάρες είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω από κοντά στο Holy Grail.
 

 

 

 

 

 

 

 

[gutter]

Jason Kostal - " i have a 7 years wait list for one of my guitars"...... (base price στο site 16.500$) ... γεννιουνται αποριες μεσα μου αλλα δεν εχει νοημα, παλι καλα που ειμαι ταγμενος στην τεχνικη. Ποσο θαθελα να δοκιμασω μια τετοια κιθαρα, θαθελα να δω πως θα με κοιταζε μολις βγαλω τη σκληρη primetone απτο τσεπακι.. 

 

[Πνοή και Νύξη]

Δεν έχουν ΄τετοια κόμπλεξ αυτοί. Να βλεπες τον Ken Parker να δίνει την 30χίλιαρή του σε κάποιον για δοκιμή και μετά από κανα μισάωρο να αναρωτιέται πού πήγε "α κάπου εδώ γύρω θα είναι, μπορεί να την έδωσε σε καναν άλλο" κλπ. Σε αυτό το επίπεδο, υποθέτω φυλάνε τα ρούχα τους (insurance).

[gutter]

αχ....

[otto##]

Ενταξει μιλαμε για συνδυασμού έργου τέχνης με μοναδικό know how. Τις εργατοώρες τους πληρώνεις. Αμφιβάλλω ότι οι διαφορές με μια πολλη καλη Μάρτιν ή Τευλορ ειναι τοσο μα τόσο συγκλονιστικές. Μιλαμε για το έξτρα mile που λίγοι μπορούν να εκμεταλλευτούν αλλα και να αγοράσουν. Φυσικα δε παυει να ειναι μια υπέροχη τέχνη να παρακολουθείς.

[gutter]

Από ότι έχω καταλάβει πάει πολύ μακριά η βαλίτσα με τα custom voicings απο οργανοποιους σε συνεννοηση με τον πελατη σε σχεση με τις μεγαλες εταιρειες, αλλα θα συμφωνησω οτι στην τελικη ειναι ενα εργαλειο που εξαρταται για τί δουλειά το θελω/χρειαζομαι και αν το αντεχει η τσεπη μου φυσικα.

 

Αλλο ενα προσφατο βιντεο με την 500στη κιθάρα του Somogyi απο τον Watts που, τι να πω, ακούγεται σαν grand piano που παιζουν οι μεγαλύτεροι σολίστ στον πλανητη, ειναι θεϊκό. Τά'χει όλα.

 

[/rant]Στα λεφτα που κοστιζει αυτη η κιθαρα εχει και η martin μοντελα, μονο που η martin βαζει χυλιοδοντες, οστρακα και χρυσαφι απο τη Νουβία για να δικαιολογησει το κοστος ενω ο Somogyi βαζει απλά απαράμιλλη κατασκευη και ανεπανάληπτο/θεϊκό ηχο κατα την ταπεινή μου ακοή. [/rant over]

 

hint: Το πουκαμισο εδω ταιριαζει πολύ με τα πισω/πλαϊνά της κιθάρας, αλλα κουναει την κιθαρα και κανει πολυ θορυβο η ζακέτα που τριβεται,  το καλύτερο ειναι οι ανετες και απαλές μακρυμανικες πυτζάμες και ενα ωραιο ζευγαρι τουρκικες καλτσες.

 

 

[Πνοή και Νύξη]

Στις 6/1/2019 στις 2:08 ΜΜ, otto## είπε

Αμφιβάλλω ότι οι διαφορές με μια πολλη καλη Μάρτιν ή Τευλορ ειναι τοσο μα τόσο συγκλονιστικές

 

Είναι άλλο επίπεδο, το λέω με όλη την επίγνωση. Ο Bob Taylor αποφάσισε να κάνει τα καλύτερα εργοστασιακά όργανα του κόσμου από πολύ νωρίς και πιθανόν το κατάφερε. Αλλά το κριτήριο του εργοστασιακού είναι εντελώς άλλο από το artisanal. Θεωρώ ότι ακόμη και το απαίδευτο αυτί θα καταλάβαινε αμέσως τις διαφορές, αλλά ακόμη περισσότερο είναι ο παίκτης που το αντιλαμβάνεται αυτό. Και φυσικά δεν πληρώνεται μόνο η εργατοώρα αλλά και πολλά άλλα πράγματα (τα υλικά, η εμπειρία, η εκπαίδευση, το ταλέντο, το όνομα, το στυλ, η μοναδικότητα κ.ο.κ). Κάποια από τα όργανα των πολύ γνωστών πχ, στην έκθεση του Βερολίνου, ήταν πραγματικά ηχητικά αριστουργήματα.