Μετά τον σωστό ήχο, έρχεται και η έμπνευση

[gkourmoul1]

Τελικα ποσο σημαντικο ειναι να εχουμε καλο ηχο? Μηπως ειναι εξισου σημαντικο να εχουμε και ποικιλια σε ηχους? Αλλαζει ο τροπος παιξιματος και το τι παιζουμε, οταν αλλαζει και ο ηχος?

 

Ας αραδιασω καποιες σκεψεις μου καθως προκειται για ενα φαινομενο που παρατηρω καιρο τωρα. Αναλογα το τι ηχο εχω θα παιξω και με αναλογο υφος. Στο ιδιο τραγουδι, εαν επιλεξω να παιξω σολο με clean, θα παιξω εντελως αλλα πραγματα, σε σχεση με το να εχω ηχο με ελαφρυ breakup. Με βαρυ overdrive παλι διαφορετικο. Και δεν ειναι κατι προμελετημενο, πολλες φορες. Ή στο σπιτι οταν κανω χαβαλε και εχω μπλουζαρικο ηχο, παιζω μονο μπλουζ. Οταν εχω distortion παιζω μονο hard rock. Οταν εχω καθαρο ηχο παιζω εντελως ασχετα.

 

Λες και, ακουγοντας τον ηχο που εχω μαγειρεψει, το μυαλο υπαγορευει να παιξει με συγκεκριμενο τροπο. Πριν λιγες ημερες αγορασα το πρωτο μου fuzz (dod carcosa) και επαιξα ενα σολο στην προβα,  στο in bloom, που δεν εχω ποτε παιξει με τετοιο τροπο. Ο ηχος του fuzz σα να μου "ξεκλειδωσε" καποια νοτες κρυμμενες στο υποσυνειδητο. Δεν λεω οτι ηταν και κανα σπουδαιο σολο, αλλα ηταν εντελως διαφορετικο απ' οτι παιζω και μου αρεσε πολυ το γεγονος. Διοτι εαν κατι εχω βαρεθει ειναι να με ακουω να παιζω τις ιδιες και τις ιδιες νοτες, με τους ιδιους και τους ιδιους ηχους. Νομιζω αυτο ειναι ενα ειδος εξελιξης.

 

Και εαν θελω να το προχωρησω κι αλλο, θα ελεγα οτι εαν δεν ειχα στην διαθεση μου τοσους ηχους, δεν θα ειχα ουτε τη μιση εξελιξη απο αυτη που εχω.

[panorios]

Δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσει κανείς μαζί σου στο ότι ο ήχος δίνει έμπνευση. Ξεκλειδώνει μνήμες και ακούσματα.

Εκεί που δεν νομίζω πως συμφωνώ είναι στην εξέλιξη.

Με μία απλή κλασική κιθάρα μπορείς να παίξεις τόσα διαφορετικά πράγματα που μια ζωή δεν σε φτάνει να εξερευνήσεις.

[gkourmoul1]

Το περιεγραψα ως ενα ειδος εξελιξης. Αυτος που παιζει κλασικη κιθαρα δεν θα αλλαξει και πολλα στον τροπο που παιζει (ειδικα τα πρωτα χρονια εκμαθησης). Θα αλλαξει κυριως στο τι παιζει.

Η αλλαγη ηχου, σιγουρα θα αλλαζε το γενικοτερο υφος. Ειναι ενας τροπος, τουλαχιστον, να αλλαξεις υφος και να μεταλλαχτεις. Βεβαια ειναι αναλογο και με στοχο εχει ο καθενας.  Ενας τζαζ παιχτης χρειαζεται εναν καθαρο ενισχυτη για να κανει τη δουλεια του. Η εξελιξη μπορει σιγουρα να ερθει με πολλους τροπους. Εαν του βαλεις ομως εναν ηχο πχ απο robben ford, θα του ερχονταν σιγουρα εμπνευση για κατι διαφορετικο. Κατι που ισως το προσεθετε στο ρεπερτοριο του. Αυτο ειναι το ειδος εξελιξης που περιγραφω.

[Jazzjoker]

Προσωπικά το έχω γράψει αρκετές φορές. Η αναζήτηση του ωραίου ήχου δεν είναι για τα αυτιά του κόσμου ή μάλλον είναι και για τα αυτιά του κόσμου δευτερευόντως όμως. Το βασικό και πιο σημαντικό είναι οι πόρτες που ανοίγει στο παίξιμο και στη δημιουργικότητά μας. Όπως τα λέει ο gkourmou δηλαδή. Αυτά όσον αφορά το τι ακούμε εμείς παίζοντας.

 

Όμως το θέμα του ωραίου ήχου δε σταματά εκεί γιατί υπάρχει κι ένα επόμενο βήμα που έχει να κάνει με το πώς αποτυπώνουμε σε μια ηχογράφηση όσο πιστότερα γίνεται αυτό που εμείς ακούμε. Είναι ίσως ξεχωριστό θέμα μια και άπτεται της ηχοληπτικής επιστήμης αλλά προσωπικά το θεωρώ ίσως εξίσου σημαντικό καθότι ένας πολύ καλός ήχος θα τραβήξει την προσοχή του ακροατή. Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα και σε "απαίδευτους" ακροατές (που αποτελούν την πλειοψηφία του κοινού ούτως ή άλλως δηλαδή), ένας ωραίος ήχος λειτουργεί ως κράχτης ας πούμε για ολόκληρο το κομμάτι. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο για μένα είναι όταν μου λένε άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τη μουσική ότι τους άρεσε ο ήχος μου.

 

Και μια ψιλογκρίνια: δυστυχώς οι ηχολήπτες που ξέρουν πώς να δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε να επιτευχθεί μια πιστή αποτύπωση είναι πολύ λίγοι. Συνήθως θα αρκεστούν να πάρουν έναν πολύ generic ήχο ο οποίος περιέχει έλαχιστα ή και καθόλου από όλα αυτά τα ποιοτικά στοιχεία που καθορίζουν αυτό που λέμε εμείς οι κιθαρίστες "ωραίος ήχος".

[Spyros Delta]

Και οχι μονο ο ηχος αλλα και το διαφορετικο οργανο θα σε οδηγησει αλλου.

Ακομα κι αν παιξεις με τον ιδιο ηχο που επαιξες με αλλο οργανο, θα παιξεις αλλα πραγματα.

[Πνοή και Νύξη]

Aυτό που λες είναι δεδομένο και συμφωνώ απόλυτα. Και το πάω παραπέρα, αντιμετωπίζοντας κάθε διαφορετικό πετάλι ως διαφορετικό όργανο πχ. Fuzz, modulations, time fx κλπ. To ίδιο και με το είδος κιθάρας. Στην (cover) μπάντα που παίζω πχ, έχουμε δύο setlist, ένα full ηλεκτρικό κι ένα ακουστικό. Τα μισά κομμάτια του ηλεκτρικού τα παίζουμε και στο ακουστικό, αλλά εκεί η αντιμετώπιση είναι εντελώς διαφορετική.
 

Υπάρχει και η παγίδα όμως. Το να παγιδευτείς σε ένα ηχόχρωμα και να σου υπαγορεύσει σε στενά περιθώρια τι θα παίξεις, με αποτέλεσμα να σε περιορίσει, δημιουργικά. Έχω μάθει κιθάρα σε ακουστική και έπαιζα με ακουστική τα πάντα, τα πρώτα τρία χρόνια. Στο μυαλό μου "φανταζόμουν" άλλον ήχο από αυτόν που έπαιζα και αυτό με ώθησε στο να εστιάσω στο παίξιμο αυτό καθεαυτό και όχι στο ηχόχρωμα ή την ηχητική αλυσίδα. Γενικά, από δημιουργικής άποψης ό,τι δικό μου, βγαίνει συνήθως στο μυαλό, μετά στην ακουστική (ή σε ηλεκτρική unplugged) και έπειτα "φτιασιδώνεται" ή προσαρμόζεται αναλόγως το ύφος που θέλω ή του ταιριάζει. Όταν φτιάχνω κάτι δικό μου με βάση τον( ή έναν) ήχο, συνήθως υπολείπεται μουσικής έμπνευσης ή είναι κοινότοπο αρμονικά/μελωδικά.

[gkourmoul1]

37 minutes ago, Πνοή και Νύξη said:

Όταν φτιάχνω κάτι δικό μου με βάση τον( ή έναν) ήχο, συνήθως υπολείπεται μουσικής έμπνευσης ή είναι κοινότοπο αρμονικά/μελωδικά.

 

Συμφωνω, αλλα δεν ειναι απαραιτητα κακο. Αυτο που εχω παρατηρησει, και εγω, ειναι οτι οσο πιο βρωμικος ειναι ο ηχος, τοσο λιγοτερη αρμονια χρησιμοποιω. Βεβαια, σημασια παιζει και το υφος της μουσικης που παιζει κανεις. Σε ροκ και μπλουζ πολλες φορες με 2-3 νοτες βγαζεις ολοκληρο σολο. Εξαρταται τον στοχο που εχει ο μουσικος.

[gkourmoul1]

2 hours ago, Spyros Delta said:

Και οχι μονο ο ηχος αλλα και το διαφορετικο οργανο θα σε οδηγησει αλλου.

Ακομα κι αν παιξεις με τον ιδιο ηχο που επαιξες με αλλο οργανο, θα παιξεις αλλα πραγματα.

 Με διαφορετικα οργανα δεν παιζω τοσο διαφορετικα πραγματα. Οκ στην prs παιζω και χαμηλα, λογω προσβασιμοτητας, οχι δεν υπαρχει μεγαλη διαφορα στο παιξι και στο υφος. Στον παραγομενο ηχο υπαρχει σχετικη διαφορα, προφανως.

[Spyros Delta]

Να ξεχωρίσουμε τη σύνθεση απο τα "παιξιματα".

Θα συμφωνήσω με πνοή οτι ο ήχος και το όργανο σε περιορίζει συνθετικά και θα πω κι ως παράδειγμα μια απάντηση του Michael Kamen στο ερώτημα που του έγινε, ποιος τον βοήθησε περισσότερο στη ζωή του (ως συνθέτης).

Απαντησε "με βοηθησε Χατζιδάκις, ο οποιος με συμβουλεψε να μην συνθετω πάνω στο όργανο που ξέρω καλα" (δλδ το πιάνο).

Στη σύνθεση μπορείς να παίρνεις ιδέες απο ήχους κλπ, αλλα δεν πρέπει να αφήνεις να σε περιοριζουν ούτε οι τεχνική πάνω στο όργανο σου ούτε ο ήχος κλπ.

 

[Spyros Delta]

25 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

 Με διαφορετικα οργανα δεν παιζω τοσο διαφορετικα πραγματα. Οκ στην prs παιζω και χαμηλα, λογω προσβασιμοτητας, οχι δεν υπαρχει μεγαλη διαφορα στο παιξι και στο υφος. Στον παραγομενο ηχο υπαρχει σχετικη διαφορα, προφανως.

Ίσως δεν παρουσιάζουν διάφορες τα όργανα σου.

Εγω πχ αλλα θα παίξω με την prs που έχει διπλους, φοράει 9αρια, κάνει dives κλπ, αλλα σε modern strat με 10αρια και standard tremolo με 3 ελατήρια, αλλα σε strat με 11αρια μισό τονο κατω και 5 ελατηρια, ψηλό action κλπ, αλλα σε tele, αλλα σε lp, αλλα σε rickenbaker κλπ κλπ