bohemian rapsody

[fusiongtr]

1 minute ago, dimsonic said:

καβούρι

Αυλώνα

[dimsonic]

γύρω στους 10 μήνες χτυπούσα πλήκτρα με δελτία καιρού και προγνώσεις για ιπτάμενους...

νύχτα σύννεφο...

απ΄την πολλή τη νύχτα έφτασα στα 64 κιλά...

μετα βέβαια στην ορχήστρα....πάλι νύχτα....αλλά τουλάχιστον μέχρι τις 2

[otto##]

24 minutes ago, dimsonic said:

λοιπόν....

κοίτα να δεις

βασικά δεν θα το έλεγα προχωρημένης ηλικίας...

στα 62 είμαι... δηλαδή όσο ο πατέρας σου, εκτός αν τον θεωρείς προχωρημένης ηλικίας....

στον υπολογιστή γράφω τυφλό σύστημα, έχω εκπαιδευτεί στο στρατό ....τότε έγραφα 400 χαρακτήρες το λεπτό (αριθμούς μόνο)...τώρα μόνο 250....

Ο πατέρας μου είναι 67 και τον θεωρω τζοβενο. αλλα οπως και να χει δεινον το γηρας, ου γαρ έρχεται μόνον. το ξενυχτάς κιόλας.

 

 κι εγώ γράφω τυφλό, το εμαθα μια περίοδο που είχα πάθει φοβερο διαστρεμμα στο μπάσκετ και δε περπατούσα για 2 εβδομάδες. 

 

 

Επεξεργασμένο 4 Δεκεμβρίου 2018 από otto##

[otto##]

16 minutes ago, fusiongtr said:

Αυλώνα

 τεθωρακισμένα;

[fusiongtr]

2 minutes ago, otto## said:

 τεθωρακισμένα;

Τι άλλο?

Μαύρος ήμανε.

[otto##]

17 minutes ago, fusiongtr said:

Τι άλλο?

Μαύρος ήμανε.

εμ γι αυτό γούσταρες τη συζήτηση για το Jesus Christ super star. απο αλληλεγγύη.

[Πνοή και Νύξη]

11 ώρες πριν, jimaras97 είπε

Προσωπικα την βρηκα ψιλομετρια...Στα συν το φιναλε με το live aid, οσες σκηνες ασχολουνταν με την δημιουργια των κομματιων, η χημεια μεταξυ των μελων και μεγαλο μερος του χιουμορ (τυπικο χολιγουντιανο χιουμορ αλλα δουλεψε οποτε δεν εχω παραπονα)

 

Στα πλην ομως η ελλειψη ρυθμου στην αφηγηση (ενιωθα διαρκως πως πηδανε σημαντικα κεφαλαια), η ελλειψη εμβαθυνσης στην μουσικη τους ιδιοφυια (πιο πολυ τους ακουω να λενε οτι γαμανε και δερνουν -δες τη σκηνη στο γραφειο της δισκογραφικης- παρα να το δειχνουν), η μονοπλευρη εστιαση στον Μερκιουρι εις βαρος των αλλων μελων (τουλαχιστον ο Μει θα επρεπε να ειχε περισσοτερο χρονο και χωρο στη ταινια), το γενικοτερα αβολο και αμηχανο screenplay (σπανια υπαρχει φυσικοτητα στους διαλογους και στο στησιμο της καθε σκηνης), τα υπερβολικα ψευτικα δοντια του Μερκιουρι (στην αρχη ειδικα ειναι απλα αστειος συγγνωμη)...γενικα, περασα την ωρα μου ευχαριστα μιας και λατρευω Queen αλλα σαν ταινια δεν ελεγε πολλα.

 

Επισης δεν καταλαβαινω γιατι τοση αγαπη για τον Μαλεκ. Οκ, εκανε μια καλη μιμηση οπως χιλιαδες αλλοι ηθοποιοι κανουν σε βιογραφικες ταινιες καθε χρονο...και τιποτα περισσοτερο. Δεν επιασε στιγμη τον γυπαετισιο δυναμισμο του Φρεντι επι σκηνης,  την ντροπαλη και εσωστρεφη πλευρα του εκτος σκηνης ή οτιδηποτε αλλο περα απο μανιερες του. Δεν τον βοηθαει το σεναριο, φυσικα, που ποτε δεν κανει τον Φρεντι εναν αληθινο, ολοκληρωμενο χαρακτηρα, αλλα οσκαρ οπως λενε πολλοι δεν το αξιζει με τιποτα.

 

Έχω την αίσθηση ότι όταν τη δω, θα ταυτιστώ με αυτό το review...

 

 

Παράθεση

Τι άλλο?

Μαύρος ήμανε.

Αυτό το "Άγιος Θωμάς" ακόμη μου τρυπάει τ' αυτιά.

Επεξεργασμένο 5 Δεκεμβρίου 2018 από Πνοή και Νύξη

[dimsonic]

αν τα δείχνουν έτσι, που πιθανόν να είναι έτσι επειδή εστιάζουν στον μακαρίτη είναι καθαρή αδικία για τους άλλους όσο μεγάλος και να είναι.

Οι queen ήταν 4 (4=τέσσερις) μεγάλοι μουσικοί, είχαν το αβαντάζ να τραγουδάνε όλοι (ακόμα και ο ντραμερ - και τι φωνή) και το ντουέτο May-Taylor το έψαξε πολύ για να καταλήξει ο Freddie. Τώρα για τον May, ό,τι να πεις λίγο είναι...τουλάχιστον είχε ήχο προσωπικό, που και σήμερα πολλοί ψάχνουν, και είναι στην άκρη,  επειδή δεν είχε καβαλημένο καλάμι. Τώρα για τον Deacon μόνο και μόνο ότι έχει δυό από τα καλύτερα μπασοριφ στη ροκ μουσική και φυσικά ότι απείχε από όλη αυτή την ιστορία μετά τον χαμό του Freddie λέει πολλά.

Δεν λέω ότι οι άλλοι δυό πήγαν στην αρπαχτή μετά το 1990, από μία πλευρά τους δικαιολογώ, διότι ο μακαρίτης είχε αφήσει εντολή να ολοκληρωθούν πράγματα....(όχι φυσικά με τον Paul Rogers), αλλά θα εκτιμούσα περισσότερο να φτιάχνανε κάτι με τα απομεινάρια του Innuendo και δατς ιτ, όπως έκανε ο τρίτος.

 

 

 

(το κακό είναι ότι με σιγοψήνει αυτές τις μέρες η σύζυγος να το δούμε.....)

Επεξεργασμένο 5 Δεκεμβρίου 2018 από dimsonic

[LK]

Την είδα και εγώ. Δεν ξέρω κατα πόσο είναι ιστορικά ακριβής γιατι δεν ξέρω και πολλά για τους Queen,  πάντως κύλισε εύκολα σαν ταινία και μου άρεσε.

Πολυ καλογυρισμένη.

Μοναδικό της κατα....ο ήχος.

Περίμενα ένα αντίστοιχο του whiplash, το οποίο βραβεύτηκε για τον ήχο του, και όχι άδικα......σε έβαζε πραγματικά πάνω, μέσα , στα αριστερά ...στα δεξιά της σκηνης.

[TamTam]

Κι εγώ αυτή την εβδομάδα την είδα.
Νομίζω ότι είναι ίσως το χειρότερο biopic που έχω δει.
Κατά τη γνώμη μου, ο Mercury ήταν πολύ πιο όμορφος από αυτόν που τον υποδύθηκε και πολύ πιο cool σαν άνθρωπος. Επίσης, μου έλειψε η μουσική.
Σε ένα biopic μουσικού, γίνεται τουλάχιστον μια προσπάθεια να αποδοθούν σε κινηματογραφικό χρόνο κάποιες από τις μουσικες περιόδους του καλλιτέχνη - εδώ, όλα γίνονται σούπα και δεν ξέρεις ούτε πότε ούτε τι. Ούτε τι πρηγήθηκε ούτε πώς... Εμφανίζεται ξαφνικά μια μέρα η μπάντα και είναι έτοιμη να κάνει το a night at the opera? Κουλαμάρες και χάσιμο χρόνου.