bohemian rapsody

[BillTrantos]

Εγώ τον καταλαβαίνω τον dimsonic. Είναι πιο εύκολο να μπει κανείς στη θέση του βάζοντας στη θέση των Queen και του Mercury έναν καλλιτέχνη που νιώθει "δικό του". Το ξέρω, αφελές να νιώθουμε έτσι κάποιον που δε γνωρίζουμε, δεν έχουμε δει από κοντά, κλπ, αλλά καλώς ή κακώς υπάρχει αυτό το συναίσθημα όταν έχεις περάσει τόσες ώρες ακούγοντας/παίζοντας/αναλύοντας τη μουσική κάποιου.

 

Την ταινία θα τη δω αυτή τη βδομάδα γιατί οι Queen ήταν η πρώτη rock μπάντα που μου έβαλε ο πατέρας μου και ακούγοντας το intro solo του "I want it all" του είπα ότι θέλω να μάθω να παίζω κιθάρα. Δεν τον έζησα τον Freddie, αλλά με μεγάλωσε κατά κάποιον τρόπο και χωρίς να ζει. Ελπίζω να περάσω καλά αυτές τις 2 ώρες και να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια, οτιδήποτε άλλο θα είναι bonus.

 

Πότε θα βγει ταινία για τον Malmsteen με πρωταγωνιστή τον Di Caprio ή τον Gosling; 

[Πνοή και Νύξη]

1 ώρα πριν, dimsonic είπε

δεν συσχετίζω δεκαετίες ούτε συγκρίνω (τουλάχιστον στο θέμα αυτό - το κάνω συχνά, αλλά εδώ όχι)

Εφ όσον δηλώνεις ότι έζησες την γέννηση και χρυσή εποχή (υποθέτω) των παραπάνω, θα ήθελες σε μια τέτοια ταινία να έβλεπες ανακρίβειες ή ηθοποιούς που να μιμούνται τον Axl ή τον Slash τον Curt ή τον Eddie ή τον Thom?

 

τα παιδιά που διαφωνούν πιό πάνω, δεν μπορούν να μπούν στο πνεύμα μου, όταν σε μιά εποχή προ MTV μαζευόμασταν στην τιβί να δούμε τις εκπομπές του Πετρίδη να δείχνουν το περίφημο και πρωτοπόρο βίντεοκλιπ (λένε ότι ήταν το πρώτο που δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά) του Bohemian ή να ψάχνουμε περιοδικά ή να διαβάζουμε ΝΜΕ και ΜΜ και να ρουφάμε κάθε λεπτομέρεια για Queen και όχι μόνο, σε μιά προ internet εποχή. Τους Queen τους "ζήσαμε" ναι, δεν ήταν ξάδερφός μου ο Freddie αλλά το "πονούσαμε" διαφορετικά το πράγμα.

Σορρυ που κάποιοι δεν το πιάνουν, σόρρυ κι όλας δηλαδή που εξηνταρήσαμε... τι να κάνουμε....

τώρα όλα είναι μασημένη μπουκιά στο πιάτο.

Ας μάθει λοιπόν ο κόσμος στο περίπου τι ήταν οι Queen, όπως έμαθε πέρισυ τι ήταν ο Hendrix. Αλήθεια, δεν θυμάμαι να έγινε ανάλογη διαμάχη για την ταινία του... Μάλλον εκεί σίγουρα θεώρησαν ότι ήταν πατατα....

Σου είπα Δημήτρη γιατί δεν ήθελα να πάω να τη δω. Δεν με ενδιαφέρει να δω ακρίβεια και περιγραφή, αυτό το κάνουν πολύ καλά τα documentaries που παρέθεσες και άλλα τόσα που έχουν βγει. ( όχι ότι και στα documentaries δεν λένε αρλούμπες και ανακρίβειες όμως.). Στα ντοκιμαντέρ υπάρχει ένα πρόβλημα, δεν μπαίνεις μέσα στην ιστορία των Queen, στις αντιδράσεις, σε πτυχές, στις ανησυχίες και στα παρασκήνια. Δεν μπαίνεις μέσα στις ζωές τους με τρόπο λυρικό όμως, όχι παραστατικό ή πληροφοριακό. Αλίμονο αν ο κινηματογράφος ήταν τέτοιος (που είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις ούτως ή άλλως). Αν καταφέρω να τη δω εντός της επόμενης εβδομάδας θα επανέλθω.

Η ιστορία του Hendrix από την άλλη είναι προβληματική, με κληρονόμους κλπ όρνια να λυμαίνονται τον μύθο του, δε νομίζω ότι είναι δίκαιος ο συσχετισμός.

Ο κόσμος δεν χρειάζεται να μάθει τι ήταν οι Queen, αλλά πώς ήταν και γιατί ήταν.

Μου θυμίζει λίγο τότε που είδα το "300" και αντί να απολαύσω την ταινία, παρίστανα τον ξυνισμένο-θιγμένο "γνώστη" της ιστορίας όπου όλα μου φαίνονταν ανακριβή. Έχασα το δάσος, βλέποντας το δέντρο.

[Επισκέπτης]

Ο οποιοσδήποτε για οποιοδήποτε λόγους και για οποιαδήποτε ταινία,στην συγκεκριμένη περίπτωση της αυτής κατηγορίας,έχειτην

άποψή του,η οποία είναι άκρως σεβαστή.

Αλλά

Εν ετη 2018 και 27 χρόνια μετά τον θάνατό του μια ταινία φόρος τιμής?

Όταν η νεολαία ξημεροβραδιάζετε στον υπολογιστή την ταινία περίμενε

για να μάθει τους QUEEN?

Τέλος πάντων δεν παρακαλουθώ τέτοιου είδους ταινίες προτιμώντας τα ντοκυμαντέρ.

Διαφωνώ με τον πνοη και νύξη περί ντοκυμαντέρ και κιν/φου.

Μακάρι να μπορούσε να γινόταν (κομμάτι δύσκολο) μια ταινια, για τον οποιοδήποτε, αντίστοιχη με του

WIM WERDERS για την PINA BAUSCH και τότε συζητάμε για τέχνη και κιν/φο (και δεν είμαι της κουλτούρας)

Δεν γνωρίζω το πόσο σημαντική ακριβώς ηταν η επίδραση των QUEEN στη μουσική βιομηχανία,γνωρίζω όμως σιγουρα πόσο

σημαντική ήταν για μένα.

Εν συντομία

Στο νεόφερτο στερεοφωνικό της εποχής άκουγα 3 δίσκους ELVIS PRESLEY-THE ROCKIN DAYS,ABBA-GREATEST HITS

και μια συλλογη R'N'R, και οι 3 αγορασμένοι από το SUPER MARKET της γειτονιάς'

Τηλέφωνο από ξάδερφο.Δανείστηκα 4 δίσκους και θα ερθω να τους γράψω.

ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ROCK KAI ΠΑΘΕΙΣ ΠΛΑΚΑ.

Πρώτος δίσκος Α ΝIGHT AT THE OPERA,μοίρα?,τύχη?

Πρώτoι ήχοι απ΄το DEATH ON TWO LEGS.

ΣΟΚ!

 

[otto##]

7 hours ago, dimsonic said:

[...]  θα ήθελες σε μια τέτοια ταινία να έβλεπες ανακρίβειες ή ηθοποιούς που να μιμούνται τον Axl ή τον Slash τον Curt ή τον Eddie ή τον Thom?

 

[...]

 

Σορρυ που κάποιοι δεν το πιάνουν, σόρρυ κι όλας δηλαδή που εξηνταρήσαμε... τι να κάνουμε....

τώρα όλα είναι μασημένη μπουκιά στο πιάτο.

Ας μάθει λοιπόν ο κόσμος στο περίπου τι ήταν οι Queen, όπως έμαθε πέρισυ τι ήταν ο Hendrix. Αλήθεια, δεν θυμάμαι να έγινε ανάλογη διαμάχη για την ταινία του... Μάλλον εκεί σίγουρα θεώρησαν ότι ήταν πατατα....

βρε Ντιμ τι σχέση έχουν όλα αυτά; Γιατί δηλαδη να μη δεις ταινια με τον Σλας; Τι θα γίνει; Θα γκρεμιστεί το συμπαν του ροκ εν ρολ; 

 

Το ότι σήμερα υπάρχει μεγάλη πρόσβαση σε ολα τι σε ενοχλεί και το λες μασημένη τροφή; Στο ξαναείπα ειναι προσωπική ευθύνη του καθενός να αποκωδικοποιεί και να μορφωνεται. Δεν εχει ουδεμία σχέση με την εποχή. Ισα ισα που μια αντίστοιχη ταινία το '70 θα ήταν περισσότερο μασημένη τροφή διοτι δε θα ειχες νοιζ να το συζητήσεις και ytb να συγκρίνεις με τα ντοκιμαντερ.

 

Εγώ αυτο που εισπράττω ειναι οτι εμμέσως υποστηρίζεις ενα προφίλ τυπου "Όσο πιο παλιά, τόσο καλύτερα". Δεν εχέι μεγαλη σχεση με τη ταινια. ειναι θεμα κοσμοθεωρίας. Σίγουρα η εξέλιξη φέρνει πολυ θόρυβο και μπέρδεμα αλλα ειναι προφανές ότι τα πλεονεκτήματα ειναι περισσότερα. 

 

Όσο για την ταινία χεντριξ, ουτε που το ήξερα ότι βγήκε. δεν είμαι φανατικός χεντριξ οπως με κουιν οποτε λογικά δε θα την έβλεπα ετσι κι αλλιώς.

[leon7pap]

Αγαπημενη μπαντα Metallica και συλλεκτης με καποια χιλιαρικα σπαταλημενα για την συλλογη αυτη εδω και 23 χρονια.Δεν θα θεωρουσα προσβλητικο να υπαρχουν σε μελλοντικη ταινια τους (αποδεκτες) ανακριβειες που δεν αλοιωνουν την ιστορια...καθως στην τελικη ξερω οτι παω να δω μια ταινια...δηλαδη ενα προιον που καποιος εφτιαξε για να πουλησει.Θα καταλαβω αμεσως τις ανακριβειες μιας που παρακολουθω τη διαδρομη τους τα τελευταια 23 αυτα χρονια (σχεδον σε.....live streaming!!!) αλλα δε θα χαλαστω...εστω και μια νεα πληροφορια-αληθεια να μαθω που δεν ηξερα...ολα καλα.Αν εχει μεσα και παραμυθια κριμα αλλα δεν ειμαι εγω υπευθυνος για τον καθε ακροατη-θεατη να ψαχτει απο μονος του να βρει τα λαθη.Υπο αυτο το πρισμα ειδα και το bohemian rhapsody και μου αρεσε πολυ.Μεγαλυτερη ιστορικη ανακριβεια της ταινιας οτι

 

1.απο την red special ελειπε το coin απο το hradstock!!!!

 

3.Δεν ειδα πουθενα treble booster!!!

 

3.Σε καποια φαση ενω τα πινουν σε ενα club ακουγεται απο πισω να παιζει το cant touch this του mc Hammer που κυκλοφορησε το 1997!!!

[vagelism]

Εκ πειρας εχω δει οτι οταν μιλαμε για δραματοποιημενη βιογραφια σε σχεση με ενα ντοκυμαντερ παντα υπαρχουν ανακριβειες.

Ο σκηνοθετης προσπαθει να φτιαξει ταινια..να λειαινει τις ακρες..να την κανει πιο ευπαρουσιαστη..να δωσει αρχη μεση κ τελος.

Μηνυματα που μπορει να κανουν την ταινια αντιεμπορικη...επιμελως σκουπιζονται κατω απο το χαλι.

 

 

Επεξεργασμένο 4 Δεκεμβρίου 2018 από vagelism

[akis_pan]

5 ώρες πριν, leon7pap είπε

Αγαπημενη μπαντα Metallica και συλλεκτης με καποια χιλιαρικα σπαταλημενα για την συλλογη αυτη εδω και 23 χρονια.Δεν θα θεωρουσα προσβλητικο να υπαρχουν σε μελλοντικη ταινια τους (αποδεκτες) ανακριβειες που δεν αλοιωνουν την ιστορια...καθως στην τελικη ξερω οτι παω να δω μια ταινια...δηλαδη ενα προιον που καποιος εφτιαξε για να πουλησει.Θα καταλαβω αμεσως τις ανακριβειες μιας που παρακολουθω τη διαδρομη τους τα τελευταια 23 αυτα χρονια (σχεδον σε.....live streaming!!!) αλλα δε θα χαλαστω...εστω και μια νεα πληροφορια-αληθεια να μαθω που δεν ηξερα...ολα καλα.Αν εχει μεσα και παραμυθια κριμα αλλα δεν ειμαι εγω υπευθυνος για τον καθε ακροατη-θεατη να ψαχτει απο μονος του να βρει τα λαθη.Υπο αυτο το πρισμα ειδα και το bohemian rhapsody και μου αρεσε πολυ.Μεγαλυτερη ιστορικη ανακριβεια της ταινιας οτι

 

1.απο την red special ελειπε το coin απο το hradstock!!!!

 

3.Δεν ειδα πουθενα treble booster!!!

 

3.Σε καποια φαση ενω τα πινουν σε ενα club ακουγεται απο πισω να παιζει το cant touch this του mc Hammer που κυκλοφορησε το 1997!!!

Οσον αφορα το 3,στο τραγουδι του MC Hammer(1990) παιζει λουπα απο το "Super Freak" του Rick James που κυκλοφορησε το 1981,μαλλον αυτο ακουγεται...

Την ταινια παντως δεν την εχω δει ακομη,οποτε δεν εχω γνωμη σχετικα για αυτη.Θα τη δω σιγουρα μολις μπορεσω και συγγνωμη για το offtopic...

[jimaras97]

Προσωπικα την βρηκα ψιλομετρια...Στα συν το φιναλε με το live aid, οσες σκηνες ασχολουνταν με την δημιουργια των κομματιων, η χημεια μεταξυ των μελων και μεγαλο μερος του χιουμορ (τυπικο χολιγουντιανο χιουμορ αλλα δουλεψε οποτε δεν εχω παραπονα)

 

Στα πλην ομως η ελλειψη ρυθμου στην αφηγηση (ενιωθα διαρκως πως πηδανε σημαντικα κεφαλαια), η ελλειψη εμβαθυνσης στην μουσικη τους ιδιοφυια (πιο πολυ τους ακουω να λενε οτι γαμανε και δερνουν -δες τη σκηνη στο γραφειο της δισκογραφικης- παρα να το δειχνουν), η μονοπλευρη εστιαση στον Μερκιουρι εις βαρος των αλλων μελων (τουλαχιστον ο Μει θα επρεπε να ειχε περισσοτερο χρονο και χωρο στη ταινια), το γενικοτερα αβολο και αμηχανο screenplay (σπανια υπαρχει φυσικοτητα στους διαλογους και στο στησιμο της καθε σκηνης), τα υπερβολικα ψευτικα δοντια του Μερκιουρι (στην αρχη ειδικα ειναι απλα αστειος συγγνωμη)...γενικα, περασα την ωρα μου ευχαριστα μιας και λατρευω Queen αλλα σαν ταινια δεν ελεγε πολλα.

 

Επισης δεν καταλαβαινω γιατι τοση αγαπη για τον Μαλεκ. Οκ, εκανε μια καλη μιμηση οπως χιλιαδες αλλοι ηθοποιοι κανουν σε βιογραφικες ταινιες καθε χρονο...και τιποτα περισσοτερο. Δεν επιασε στιγμη τον γυπαετισιο δυναμισμο του Φρεντι επι σκηνης,  την ντροπαλη και εσωστρεφη πλευρα του εκτος σκηνης ή οτιδηποτε αλλο περα απο μανιερες του. Δεν τον βοηθαει το σεναριο, φυσικα, που ποτε δεν κανει τον Φρεντι εναν αληθινο, ολοκληρωμενο χαρακτηρα, αλλα οσκαρ οπως λενε πολλοι δεν το αξιζει με τιποτα.

[otto##]

16 minutes ago, jimaras97 said:

Προσωπικα την βρηκα ψιλομετρια...Στα συν το φιναλε με το live aid, οσες σκηνες ασχολουνταν με την δημιουργια των κομματιων, η χημεια μεταξυ των μελων και μεγαλο μερος του χιουμορ (τυπικο χολιγουντιανο χιουμορ αλλα δουλεψε οποτε δεν εχω παραπονα)

 

Στα πλην ομως η ελλειψη ρυθμου στην αφηγηση (ενιωθα διαρκως πως πηδανε σημαντικα κεφαλαια), η ελλειψη εμβαθυνσης στην μουσικη τους ιδιοφυια (πιο πολυ τους ακουω να λενε οτι γαμανε και δερνουν -δες τη σκηνη στο γραφειο της δισκογραφικης- παρα να το δειχνουν), η μονοπλευρη εστιαση στον Μερκιουρι εις βαρος των αλλων μελων (τουλαχιστον ο Μει θα επρεπε να ειχε περισσοτερο χρονο και χωρο στη ταινια), το γενικοτερα αβολο και αμηχανο screenplay (σπανια υπαρχει φυσικοτητα στους διαλογους και στο στησιμο της καθε σκηνης), τα υπερβολικα ψευτικα δοντια του Μερκιουρι (στην αρχη ειδικα ειναι απλα αστειος συγγνωμη)...γενικα, περασα την ωρα μου ευχαριστα μιας και λατρευω Queen αλλα σαν ταινια δεν ελεγε πολλα.

 

Επισης δεν καταλαβαινω γιατι τοση αγαπη για τον Μαλεκ. Οκ, εκανε μια καλη μιμηση οπως χιλιαδες αλλοι ηθοποιοι κανουν σε βιογραφικες ταινιες καθε χρονο...και τιποτα περισσοτερο. Δεν επιασε στιγμη τον γυπαετισιο δυναμισμο του Φρεντι επι σκηνης,  την ντροπαλη και εσωστρεφη πλευρα του εκτος σκηνης ή οτιδηποτε αλλο περα απο μανιερες του. Δεν τον βοηθαει το σεναριο, φυσικα, που ποτε δεν κανει τον Φρεντι εναν αληθινο, ολοκληρωμενο χαρακτηρα, αλλα οσκαρ οπως λενε πολλοι δεν το αξιζει με τιποτα.

Φίλε Τζιμ συμφωνώ σε όλα. Πολλή εύστοχη αξιολόγηση της ταινίας. Κάποια από αυτά που λες τα είχα παρατηρήσει αλλά κάποια άλλα που ανέφερες τα είχα περάσει ντούκου και τώρα που τα διαβάζω τα επιβεβαιώνω. Ειδικά το υπερβολικό φόκους στον φρέντυ ήταν ενοχλητικό. Ο δόλιος ο μπασίστας πέρασε και δεν ακούμπησε. 

Επεξεργασμένο 4 Δεκεμβρίου 2018 από otto##

[dimsonic]

να δεις που στο τελος θα μου πειτε οτι ειχα δικιο...