Ποσο πεφτει η αξια μιας Gibson απο σπασμενο headstock?

[gkourmoul1]

Δικιο εχεις.

Απλα βρισκω λογικο οτι οταν σπαει μια κιθαρα στο σημειο αυτο, και κολλα να μπει δεν επανερχεται στο 100% η παραγωγη του ηχου στο ξυλο. Αυτο εννοω. Και φυσικα δεν θα ειχε καμια διαφορα plugged.

 

Να επισημανω οτι μιας και δεν ειμαι γνωστης, απαντησα στον φιλο ως ενας απλος ενδιαφερομενος και το πως αντιλαμβανομαι τη ζημια που εχει η κιθαρα. Πραγματικα δεν γνωριζω τις λεπτομερειες που αναφερονται πιο πανω και χαιρομαι πολυ που τις διαβαζω και ενημερωνομαι!

[Holystone]

Για αυτο δυστυχως ή ευτυχως, εχω καταληξει οτι υπαρχουν πολλες αλλες κιθαρες αλλων κατασκευαστων που φτιαχνουν πραγματικα διαμαντια...και φυσικα με λιγοτερα χρηματα...

Και πλεον (για εμενα τουλαχιστον) το θεμα Gibson Les Paul, εχει μονο ιστορικης αξιας σημασια... :-X

 

Που και τωρα να μου την κανατε δωρο, δεν ξερω αν Αυτη θα ηταν η ΜΙΑ κιθαρα μου....

 

Ενδεικτικα, ακομα και οι LTD και στα πιο φθηνα μοντελα, εχουν τετοιο στηριγμα στο headstock...

 

Πραγματικα ειναι lame να συνεχιζουν να βγαινουν σημερα απο την Gibson πανακριβες κιθαρες χωρις να εχουν λυσει τετοιο προβλημα....

 

 

Sorry για  το off topic

[otto##]

Πέρσι ή πρόπερσι ειχανε βαλει μια ενίσχυση στις Gibson high performance αν δε κάνω λαθος. Δε τσουλησε απο ότι φανηκε. Αι κιθαρίσται είμεθα κολλημένοι.

[ez]

 

Πραγματικα ειναι lame να συνεχιζουν να βγαινουν σημερα απο την Gibson πανακριβες κιθαρες χωρις να εχουν λυσει τετοιο προβλημα....

 

 

Το προβλημα εχει ηδη λυθει εδω και δεκαετιες, οι Γιαπωνεζοι εχουν παραξει διαμαντια με τη ρυθμιση του τρας στη βαση του μανικιου (Ornetts, Greco) και κατα συνεπεια μεγιστη αντοχη, πολυ μεγαλυτερη των Γκιμπσον...αλλο ειναι το προβλημα, η εικονολαγνεια και η προσηλωση στο βιντατζ ολων των φιλων της Λες Πωλ...καλως η κακως, οπως μαθαμε να τα βλεπουμε τα οργανα στα χερια σπουδαιων, ετσι ακριβως θελουμε να ειναι και το οργανο που κραταμε στα δικα μας τα χερια, γι αυτο αλλωστε και οι Λεσπολακηδες  ;D αργα η γρηγορα το μαζευουν το πακετο για την αγορα μιας "αυθεντικης" -που πιθανα ειναι χειροτερο οργανο απο αλλα που ειχαν, η τουλαχιστον θα περασουν απο κει...κατα την γνωμη μου, καλως, με οποιο κοστος.

[Superfunk]

Βέβαια μπορείς και απλά να προσέχεις να μη σου πέσει η κιθάρα στο μαρμάρινο πάτωμα :)

[solega]

Εγώ προσωπικά τέτοια όργανα δε τα φοβάμαι... παραθέτω φωτό από τη δικιά μου.

[Πνοή και Νύξη]

Να κάνω έναν τεχνικό πρόλογο με βάση την εμπειρία μου για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το θέμα σπασμένο headstock.

 

Δεν είναι ούτε η έλλειψη volute (η καμπουρίτσα extra ξυλου), oύτε το truss rod cavity, ούτε το grain runout (όταν το μανίκι είναι one-piece) από μόνα τους ικανά να κάνουν την περιοχή ευάλωτη. Είναι επίσης η σχέση μάζας "μανίκι-headstock" (slim taper μανιίκια είναι ένα 60-70% των περιπτώσεων) όπου η αυξημένη μάζα (του headstock) λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για εκτώνωση κραδασμού, καθώς και η γωνία κλίσης του headstock. ( Παίρνω παράδειγμα τις vintage ακουστικές της Gibson με το παχύ μανίκι και το λεπτότερο headstock που μάλιστα είναι σφηνοειδές-λεπτότερο στην κορυφή και τα ελαφριά κλειδιά, όπου δεν υπάρχει η έννοια "το κοιτούσα και έσπασε" ). Kαι τέλος η ίδια η κατανομή και η πυκνότητα του grain στο ξύλο που διαφέρει από όργανο σε όργανο και υστερεί σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε κάποιες όχι. Όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό με ένα χτύπημα, μια πτώση ή έναν κραδασμό ακόμη και μέσα σε σκληρή θήκη οδηγούν στο "ψωμοτύρι του οργανοποιού"

 

Δυστυχώς το ψωμοτύρι σημαίνει λάθος επιλογή κόλλας και αμφίβολες κολλήσεις. Αυτός που θα κάνει την επισκευή πρέπει να ξέρει τι κόλλα να χρησιμοποιήσει ανά περίσταση. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα τραβήξει πολύ, αλλά η βασική κόλλα συγκόλλησης μιας τέτοιας επισκευής είναι η ζωική (hot hide glue) με την προϋπόθεση ο κολλών να ξέρει να τη χειριστεί. Είναι η μόνη κόλλα η οποία σε περίπτωση αστοχίας συγκόλλησης ή σε ακούσια αποκόλληση ( ξεχασμένο όργανο στο αυτοκίνητο ή στο παράθυρο με ήλιο ή στο υπόγειο ) μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί και να δουλέψει με ασφάλεια. Οτιδήποτε άλλο καθιστά την επανακόλληση χρονοβόρα, κοστοβόρα ή και αδύνατη.  Η κόλλα που χρησιμοποιείται κατά κόρον απο οργανοποιούς, η Titebond είναι εξαιρετική όταν έχουμε απόλυτη ταύτιση και επαφή των δύο επιφανειών και αν η συγκόλληση γίνει σωστά, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, παρά μόνο την περίπτωση ακούσιας αποκόλλησης, όπου η επανακόλληση τότε θα είναι επίφοβη. Εποξική δύο συστατικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε φθηνά όργανα και σε περίπτωση παραμόρφωσης των δύο επιφανειών, όπου δεν υπάρχει καλή επιφάνεια συγκόλλησης. H superglue είναι καταστροφή.

 

Έτσι λοιπόν, αυτό εννοούσα όταν έλεγα "ανάλογα ποιος έχει κάνει την επισκευή".

 

Επίσης, είμαι συνήθως κάθετα αντίθετος με την "αόρατη" επισκευή και επικεντρώνω στη αισθητική αποκατάσταση αλλά με διακριτικά διακριτή την ύπαρξη εκεί, επισκευής.

 

Σπάω το κεφάλι μου ( ;D) κι εγώ για να καταλάβω γιατί δεν αλλάζει το συσχετισμό η Gibson (αλλά και δεκάδες αντιγραφείς που -έλεος- αντιγράφουν την ανεπάρκεια) και επιμένει να ξεφουρνίζει όργανα ευάλωτα στο βωμό της "παράδοσης" του hype και του mojo. Ίσως αυτό καθεαυτό, το αδύνατο σημείο της, να είναι το δυνατό της χαρτί ως προς το prestige της, ότι δηλαδή, παρόλο που εγώ τρολάρω και βγάζω τέτοια πράματα, ο κόσμος τα ψωνίζει.

 

 

[fenderiarhs]

Η δικια μου les paul classic (με εξαιρετικα λεπτο μανικι, δεν με βολευουν τα παχια μπρατσα ) ειχε σπασει στο κλασσικο σημειο. Εγινε επισκευη σωστη στη Νεα Σμυρνη, και η κιθαρα εκτοτε ειναι απροβληματιστη δεν καταλαβαινεις οτι ειχε υποστει σπασιμο το μανικι ουτε απο καποιο θεμα κουρδισματος (ποσο μαλλον ηχητικο) αλα σχεδον ουτε καν κοσμητικο. πρεπει να κοιταξεις το σημειο υπο γωνια και στο φως για να το διαπιστωσεις. Φυσικα εχει χασει ενα 30% της αξιας της.

[otto##]

[...]

Επίσης, είμαι συνήθως κάθετα αντίθετος με την "αόρατη" επισκευή και επικεντρώνω στη αισθητική αποκατάσταση αλλά με διακριτικά διακριτή την ύπαρξη εκεί, επισκευής.

[...]

 

γιατί αυτό; για τη μεταπώληση; πολυ ενδφιαφέρον το θέμα με της κόλλες.

[Πνοή και Νύξη]

γιατί αυτό; για τη μεταπώληση; πολυ ενδφιαφέρον το θέμα με της κόλλες.

 

Aκριβώς. Ένα όργανο πρέπει να φέρει πάνω του όποια σημάδια επισκευών έχουν γίνει. Ή αλλιώς ο ιδιοκτήτης του να είναι απόλυτα ειλικρινής σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Επειδή το δεύτερο είναι θέμα χαρακτήρα (και υποψήφιου αγοραστή αλλά και πιθανού πωλητή) το καλύτερο που μπορέι να γίνει είναι να αναφερθεί η επισκευή ακόμη και για μελλοντική χρήση. Να ξέρει δηλ. ο επόμενος τεχνικός, το ιστορικό του οργάνου. Όμως η κουτοπονηριά περισσεύει, έτσι πωλητές δίνουν όργανα χωρίς να αναφερθούν επισκευές πολλές φορές από φόβο μην απαξιώσουν οι πιθανοί αγοραστές το όργανο με σκοπό τη χαμηλότερη τιμή.

 

Ένα έμπειρο μάτι μπορεί να δει πιθανές επισκευές, ακόμη και θεωρητικά "αόρατες". Ο μέσος μουσικός όμως όχι.