Θέατρο και νεοέλληνας...

[Ledge]

Καλημέρα σας! Με αφορμή την παράσταση της Αντιγόνης που έτυχε να παρακολουθήσω χθες σ' ένα αμφιθέατρο μιας επαρχιακής πόλης της Ελλάδος, θα ήθελα να σας αναφέρω την εμπειρία μου όχι από την ίδια την παράσταση, αλλά από τη συμπεριφορά του κοινού πριν και κατά τη διάρκεια αυτής. Θα ήθελα την άποψή σας πάνω στο θέμα, αν είχατε παρόμοιες εμπειρίες και αν θα μπορούσε να άλλαζε όλη αυτή η κατάσταση. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.

 

Αφού λοιπόν, περιμέναμε στην κλειστή είσοδο, ένας νεαρός μας προειδοποιεί ότι θα ανοίξουν οι πόρτες. Μας συνιστά να μη δημιουργήσουμε πανικό, να μην σπρωχτούμε και να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι. Εντάξει, οκ, την Αντιγόνη θα δεις, δε θα δεις τους Stones στο Καλλιμάρμαρο, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να σφηνώνεις το σώμα σου στο ελάχιστο κενό που υπάρχει μεταξύ εμού και του μπροστινού μου. Εκείνη την ώρα ήμασταν 30 άτομα που περιμέναμε, δε θα έχανε η θεια τη VIP θέση, που ούτως ή άλλως δεν υπήρχε.

Μετά κόπων και βασάνων, μπαίνουμε μέσα στο αμφιθέατρο. Κάθομαι σε μια θέση πλάγια της σκηνής, στην τρίτη σειρά. Σκηνή εδώ θα ονομαστεί καταχρηστικά ο χώρος που κανονικά λέγεται ορχήστρα στα αρχαία θέατρα. Ο κόσμος συνεχίζει να εισέρχεται. Κάποια στιγμή, κάθονται δύο κοπελιές στη δεύτερη σειρά. Η μία αποφασίζει να πάει στο κυλικείο που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της σκηνής, και ναι, σωστά μαντέψατε, ακολουθεί τον συντομότερο δρόμο: μέσα από τη σκηνή, κι αυτό, αφού το ανακοίνωσε χαμογελώντας στη φίλη της "Θα ανέβω και στη σκηνή!".  Ένας άμοιρος ηχολήπτης της λέει "όχι μέσα από τη σκηνή, κυρία μου!", αλλά η αποφασισμένη φίλη μας ούτε καν γύρισε να τον κοιτάξει. Στη δε επιστροφή, κατά έναν περίεργο τρόπο, αποφάσισε να επιστρέψει χρησιμοποιώντας τον διάδρομο. Βέβαια, για να ανέβει στη δεύτερη σειρά, δε χρησιμοποίησε τον παρακείμενο διάδρομο, αλλά πάτησε κανονικά στα καθίσματα της πρώτης θέσης, γιατί ποιός κάνει τον γύρο τώρα μέχρι εκεί;;;

Κόσμος συνεχίζει να έρχεται. Άλλοι με σακούλες που με το περιεχόμενό τους, μπορείς να κάνεις πικ νικ για τέσσερα άτομα. Μπύρες, ποπ κορν, σάντουιτς κλπ, γιατί ο Έλληνας νομίζει ότι βρίσκεται στον καναπέ του σπιτιού του κι έχει βάλει dvd, αφού παρήγγειλε πίτσα... Κάποια στιγμή, ακούγεται από τα ηχεία η γνωστή ανακοίνωση ότι "η παράσταση ξεκινάει εντός ολίγου, παρακαλούμε απενεργοποιήστε τα κινητά σας, απαραγορεύεται η βιντεοσκόπηση και η λήψη φωτογραφιών''. Κι εκεί ακούω τη διπλανή μου να λέει στο τηλέφωνο: "Μόλις φτάσεις, κάνε αναπάντητη, για να βγω να σου δώσω το εισιτήριο". Το κλείνει κι ύστερα από δυο λεπτά σβήνουν τα φώτα, οι ηθοποιοί του χορού βγαίνουν στη σκηνή και αρχίζουν να απαγγέλουν τα πρώτα λόγια. Κι ενώ σε όλα τα θέατρα του κόσμου, άπαξ και αρχίσει η παράσταση, σταματά η προσέλευση του κοινού, όχι φίλε μου!! Στο Ελλάντα όχι μόνο δεν έχουμε αντίληψη του χώρου στον οποίο βρισκόμαστε, αλλά έχουμε και μια απίστευτη άνεση με τη συμπεριφορά μας. Θεατές να φτάνουν ένα τέταρτο μετά και να σηκώνουν ολόκληρη σειρά για να περάσουν. Ποπ κορν να μασουλιούνται ακατάπαυστα, σακούλες ανακατεύονται μέχρι να βρούμε τα μπισκότα, σχόλια στον διπλανό μας για το έργο, σχόλια στον διπλανό μας για άσχετα θέματα, ενασχόληση με το κινητό, φωτογραφίες από την παράσταση, βίντεο, ξεχασμένο κινητό με ήχο κλήσης, το οποίο όχι μόνο δεν το κλείνει, αλλά απαντάει κιόλας, και το κορυφαιότερο όλων: μία κυρία να κάνει σήμα μέσα στο σκοτάδι στην απέναντι πλευρά με τη φωτεινή οθόνη του κινητού, κατά τη διάρκεια της παράστασης, σε κάποιον γνωστό της για να ξέρει που να πάει για να τη βρει. Προσθέτοντας σε αυτή την κατάσταση και ανήλικα παιδιά που δεν φταίνε σε κάτι, αλλά έχουν την αντίληψη ότι το θέατρο είναι ένας διαφορετικός παιδότοπος, έχετε πλήρη εικόνα της συμπεριφοράς του κοινού.

Η ερώτηση: Και τί κάνεις για όλα αυτά; Αξίζει να ασχοληθεί κανείς π.χ. να κάνει μια παρατήρηση στον διπλανό του μετά την παράσταση; Προσωπικά, το απέφυγα, γιατί πιστεύω ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που με θλίβει, είναι ότι ενώ στη χώρα μας ακολουθούμε οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά με απόλυτη άνεση, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, όπου οι νόμοι είναι νόμοι, περηφανευόμαστε για την καθαριότητα και για το επίπεδο. Δυστυχώς, έχουμε αιώνες δρόμου ακόμα.

 

[LK]

 

Η ερώτηση: Και τί κάνεις για όλα αυτά;.

 

Επίλεξε παραστάσεις, με ΠΟΛΥ ακριβό εισιτήριο. ;) ;D ;D

[Jazzjoker]

Ένας από τους λόγους που θέατρο πάω σπανιότατα πια, είναι πολλά από αυτά που αναφέρεις. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές εδώ πέρα. Πρέπει να επιβληθούν αυστηρά οι κανόνες σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις είτε αυτές γίνονται σε ανοιχτούς είτε σε κλειστούς χώρους.

 

Εν ολίγοις: άπαξ και η παράσταση ξεκινήσει, δεν μπαίνεις που να είσαι ο γιος του Σημαντικόπουλου. Θόρυβος/ομιλίες/ήχοι κινητού κλπ. αναλαμβάνουν οι ταξιθέτες να σε προειδοποιήσουν. Αν συνεχίσεις, φεύγεις. Φαγητά/ποτά μόνο στο διάλειμμα και εκτός της αίθουσας. Αν πας να μπεις κρατώντας βρώσιμα/πόσιμα, απλά σε σταματάνε στην είσοδο. Γενικώς δηλαδή ό,τι γίνεται στα θέατρα του πολιτισμένου κόσμου.

 

Βέβαια με το θέμα της επιβολής κανόνων στην Ελλάδα έχουμε θεματάκια ως γνωστόν. Και ξαναλέω κάτι που πιστεύω ακράδαντα: Δεν υπάρχουν λαοί πολιτισμένοι και λαοί γύφτοι από το DNA τους. Η αυστηρή επιβολή κανόνων είναι που σε αυτά τα θέματα μετατρέπουν τα βόιδια σε πολιτισμένους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

[Ledge]

Επίλεξε παραστάσεις, με ΠΟΛΥ ακριβό εισιτήριο. ;) ;D ;D

Θα ήταν μία λύση, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλο εύρος επιλογών. Περαιτέρω, πολλές φορές δεν υπάρχει και αντιστοιχία τιμής-ποιότητας, όσον αφορά τη διοργάνωση.

[LK]

Θα ήταν μία λύση, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλο εύρος επιλογών. Περαιτέρω, πολλές φορές δεν υπάρχει και αντιστοιχία τιμής-ποιότητας, όσον αφορά τη διοργάνωση.

 

Το έγραψα (για να μην παρεξηγηθω) γιατί σε μια "ακριβή" παράσταση (χώρος κ.λ.π) είθισται να πάνε όσοι ξέρουν γιατί πάνε (δεν είναι στα πλαίσια μιας μόδας) σε συνδυασμό  με το ότι οι κανόνες σε αυτούς τους χώρους είναι αυστηρότεροι.

[Yannis Methenitis]

Η ερώτηση: Και τί κάνεις για όλα αυτά; Αξίζει να ασχοληθεί κανείς π.χ. να κάνει μια παρατήρηση στον διπλανό του μετά την παράσταση; Προσωπικά, το απέφυγα, γιατί πιστεύω ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που με θλίβει, είναι ότι ενώ στη χώρα μας ακολουθούμε οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά με απόλυτη άνεση, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, όπου οι νόμοι είναι νόμοι, περηφανευόμαστε για την καθαριότητα και για το επίπεδο. Δυστυχώς, έχουμε αιώνες δρόμου ακόμα.

Κι έτσι καταλήγεις να είσαι ο γραφικός γκρινιάρης που όλα τον πειράζουν και όσο περνάει ο καιρός γίνεσαι και γεροπαράξενος. Καμία θετική εξέλιξη μετα 40 χρόνια γκρίνιας!  :laugh: Αντιθέτως.

 

Κάπου διάβασα κάποιον να γράφει πως

θα ψηφίσω στις εκλογές το κόμμα που θα εφαρμόσει τον ΚΟΚ σαν μοναδική προεκλογική δέσμευση. Η αλληλεπίδραση των πολιτών με τον ΚΟΚ όταν εφαρμοστεί σωστά με μηδενική ανοχή, μου αρέσει να ελπίζω ότι θα αλλάξει την χώρα σε λιγότερο από 5 χρόνια. Είναι σαν να εκτιμώ ότι η εφαρμογή του ΚΟΚ στις άλλες χώρες έχει διηθήσει (θετικά) την κοινωνία εκεί. Είναι αποκαρδιωτικό το συναίσθημα του ανοικτομάτη ταξιδευτή αλλά πολύ λίγο μπροστά στον πόνο του τι θα μπορούσε να είχε γίνει εδώ στην Ελλάδα.

Με εκφράζει απόλυτα.

[vagelism]

Δυστηχως οπως τα περιεγραψε ο φιλος ειναι κ χειροτερα...

Αυτος ειναι ο βασικοτερος λογος που εχω κοψει ακομα κ να πηγαινω σε Live πλεον..

Εχω βαρεθει να τσακωνομαι με τον καθε ασχετο που εχει ερθει στη συναυλια γιατι εχει ακουσει μονο το "χιτακι" του καλλιτεχνη..κ θεωρει αναφαιρετο δικαιωμα του 1. να το ζηταει αναμεσα σε καθε κομματι, 2. να συζηταει με το φιλο του οτι μ....του κατεβει μεχρι να το ακουσει...και 3. κατα τη διαρκεια να καπνισει κ μια σακουλα μπαφους.

πραγματικα απαραδεκτη κατασταση.

Εκτος ελαχιστων περιπτωσεων , προτιμω ειτε διοργανωσεις στο εξωτερικο , ειτε το Youtube.

Πφφ...γερναω..

[pipityri]

Συμφωνώ με το πνέυμα του κειμένου και των απαντήσεων αλλά θα

ήθελα να πω πως τα τελευταία χρόνια σε όσα θέατρα έχω πάει-κυρίως

λόγω της αδελφής μου  που είναι ηθοποιός και μιλώντας αποκλειστικά

για Αθήνα-οι στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς ισχύουν. Εγώ ο ίδιος

έχω φάει πόρτα επειδή καθυστέρησα 5 λεπτά-και φυσικά ούτε που

επιχείρησα το παρακαλετό του τύπου...βρε παιδιά,  να μπω να δω το

αδελφάκι μου κλπ.  Μιλάω όμως για χώρους μικρούς και ένα κοινό

θεατρόφιλο και σε γενικές γραμμές εκπαιδευμένο.

[Superfunk]

Αν και θεατρο δεν παω (ο κινηματογραφος εχει εφευρεθει εδω και εκατο χρονια περιπου κανοντας το αχρηστο και μουσειακο ειδος τεχνης  ;D ;D ;D) οφειλω να ομολογησω οτι τις ελαχιστες φορες που εχω παει σε ΚΛΕΙΣΤΟ θεατρο τα πραγματα ειναι πολυ αυστηρα.

 

Σε ανοιχτο θεατρο οπου συνηθως τιμουμε τους "προγονους" μας  :P (σφαζοντας τα εργα τους με παρωχημενες και εκτος τοπου και χρονου "εκτελεσεις" των εργων τους  ;D) γινεται οντως της φοντανας αλλα για να πουμε και του στραβου το δικιο στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ της φοντανας γινοτανε ετσι κι αλλιως  ;D (το θεατρο ηταν ενα ΛΑΙΚΟ μεσον διασκεδασης και οι θεατες συμμετηχαν ενεργα με μπινελικια,αποδοκιμασιες και επιδοκιμασιες και λοιπες αλλες...γλαφυρες  ενεργειες στην παρασταση...ενω φυσικα ΕΤΡΩΓΑΝ ΣΑΝ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ τα... κεφτεδακια που κουβαλουσαν μαζι τους  ;D)

 

Παντως οποτε,σπανια πλεον λογω του παιδιου (και κυριως του NETFLIX  ;D) ,παω σινεμα η συμπεριφορα του κοΖμου (εκτος απο τα Multiplex οπου λογω ηλικιας των θαμωνων γινεται της φοντανας) ειναι πολυ καλη...στην τελευταια ταινια που ειδα (THE OTHER SIDE OF HOPE by Aki Kaurismäki) μονο ΚΕΡΙΑ δεν ειχε αναψει το εκπαιδευμενο φιλοθεαμον κοινο  ;D

[cos_dr]

Και εμένα πάντως αν και πολλοί που δεν με ξέρουν καλά έχουν την εντύπωση πως είμαι κάφρος ψευτοκομμουνιστης και καλοπερασακιας με έλλειψη παιδείας Χαχαχα με ενοχλούν αυτές οι καταστάσεις και με ξενερώνουν αφάνταστα, με απογοητευουν μέχρι που με κάνουν να θέλω να χτυπήσω μερικούς και μερικές πολλές φορές στο σαγόνι, στο διάφραγμα, στη βουβωνικη χώρα, στο γόνατο, τα γεννητικά όργανα η και με συνδυασμούς των σημείων. Δεν μπορώ να πω ότι μου συμβαίνει πάντα ιδιαίτερα στο θέατρο. Σε συναυλίες μεγάλες δεν πήγα ποτε μου για ανάλογος λόγους ως θεατής . Έτυχε να παω παλιότερα λόγω της δουλειάς μου γιατί συμμετειχα στην παροχή πρώτων βοηθειών. Τι αντιμετώπιζα αλήθεια εκεί στο θέμα αυτό και με αίτιο την καφρίλα που λέμε λαϊκά, διότι αυτό έχει και ως έμμεσο και άμεσο αποτέλεσμα την πρόκληση ατυχημάτων. Οι παράλληλες αντιδράσεις του πλήθος. Θεέ μου. Τα θυμάμαι και γελάω κλαίγοντας Χαχαχα.

 

Στον χώρο του θεάματος τι συμβαίνει.

Τι να πεις.

Εγώ δεν προκαλούσα τέτοια.

Γι αυτό και επειδή μου την έσπαγε δεν πήγα ποτε ως θεατής και σε γήπεδα. Πάλι έμμεσα. Έβλεπαν πράγματα που γίνονται σε γήπεδα και σε παραστάσεις και συναυλίες στη δουλειά. Πολλές φορές και ο ίδιος ο χώρος έμμεσα προκαλούσε την κλιμάκωση.

 

ΜΕ την τεχνολογία...... Πλέον. Προτιμώ κι εγώ το YouTube η το Pay for watch, για να μην μου την πέσουν και απ έξω για να με ληστεψουν η χειρότερα. Θα φάνε ξύλο βέβαια αν είναι λίγοι γιατί είμαι δυνατός και εκπαιδευμένος αλλά αν είναι πολλοί, με μαχαίρια, με αιφνιδιασουν. Γινόμαστε και μιας ηλικίας κιόλας........

 

Αυτα σαν σκέψεις για το θέμα.