Το "φαινόμενο" Justin Johnson

[Jazzjoker]

 

Δεν ξέρω κατά πόσο έχετε έρθει σε επαφή με τα βίντεο του παραπάνω τύπου αλλά οι πιθανότητες είναι ότι κάπου τον έχετε πετύχει καθότι κυκλοφορεί ευρέως στα social media και ειδικά για το είδος μουσικής που παίζει δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι συχνά πιάνει επίπεδα viral.

 

Προσωπικά τον πρωτοπέτυχα σε κάποια κοινοποίηση (της κοινοποίησης ω κοινοποίηση) στο fb με χιλιάδες Likes και σχόλια. Μετά τον ξαναπέτυχα και ξανά και ξανά μέχρι που έφτασα να δω αρκετά του βίντεο, Ο λόγος λοιπόν που τον κάνω θέμα:

 

Ο τρόπος παρουσίασης των βίντεο του είναι εξαιρετικά προσεγμένος στα όρια του στυλιζαρίσματος θα έλεγα. Με άλλα λόγια ο Johnson έχει τα κατάλληλα μαλλιά, το ντύσιμο, όλα τα αξεσουάρ, custom έγχορδα από cigar boxes μέχρι κιθάρες από φτυάρια, απίστευτα προσεγμένα engravings και τρομερό artwork πάνω σχεδόν σε όλα τα όργανα, μπλιχλιμπίδια όλων των ειδών, σκουριασμένα slides με ίχνη χρώματος και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους μας. Το σκηνικό των βίντεο δε είναι στα ίδια επίπεδα με το παίξιμο να λαμβάνει χώρα σε deep south settings, βεράντες με καναπέ - κούνια δίπλα σε βάλτους κλπ. Είναι όλα τόσο style correct και προσεγμένα δε που στο παραπάνω βίντεο σκέφτηκα ότι η βροχή παίζει να είναι και τεχνητή.

 

Και πάμε στη ουσία του πράγματος, τη μουσική. Ή μήπως δεν είναι; Αναρωτιέμαι γιατί ενώ το κομμάτι της εικόνας είναι τερματισμένο, το μουσικό κομμάτι δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Με άλλα λόγια ο Johnson σε όλα τα βίντεο και με φουλ εξοπλισμό όπως τον παραπάνω απλά τζαμάρει, αξιοπρεπώς μεν (σε κάποια σημεία ούτε καν) αδιάφορα δε, ειδικά για κάποιον που θέλει να παρουσιάζεται "βουτηγμένος" στη βίντατζ κουλτούρα του southern country blues. Στο παραπάνω βίντεο δε είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ κρατάει slide, ουσιαστικά παίζει ελάχιστα κάτι που συμβαίνει και σε πολλά άλλα.

 

Κατά τ' άλλα συγκεντρώνει εκατομμύρια (!) views σε αρκετά του "πονήματα" ενώ έχει κυκλοφορήσει και 4 διπλά άλμπουμ με instrumentals τα οποία κινούνται στο ίδιο ύφος πάντα του jam-solo πάνω σε διάφορες blues φόρμες με πληθώρα custom ακουστικών ή /και ηλεκτρικών κιθαρών. Στο site του δε, υπάρχει shop section όπου μπορεί κανείς να βρει εκτός από τα άλμπουμ του, σχεδόν όλα τα αξεσουάρ για το είδος, από slides πένες και κιθάρες μέχρι dvd lessons, πόστερ και μπλούζες.

 

Γράφω όλα τα παραπάνω γιατί είναι πιθανότατα (κατά την άποψή μου πάντα) η πρώτη φορά που η απίστευτα δημοφιλής σύγχρονη κουλτούρα της εικόνας πάνω από την ουσία, καταπιάνεται με ένα πεδίο που έως τώρα ήταν σχετικά "αγνό". Και για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω τα εξής: Δεν θεωρώ τον Johnson κακό μουσικό/κιθαρίστα απλά, απ' όσο μπορώ να κρίνω, είναι πολύ καλύτερος επιχειρηματίας/image maker. Βρίσκω το όλο πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον ως δείγμα του πώς λειτουργεί η δημοσιότητα στο καλλιτεχνικό πεδίο και με ποια κριτήρια η ευρεία πλειοψηφία του κόσμου επιλέγει τι θα προτιμήσει ακόμα κι όταν μιλάμε για ένα σαφώς underground μουσικό είδος.

 

Δεν ξέρω αν έχετε να πείτε/προσθέσετε κάτι, το θέμα πάντως κατ' εμέ έχει πολύ ζουμί.

[Επισκέπτης]

Μερικές σκέψεις επί του θέματος:

 

Κατά τη γνώμη μου, η μουσική γενικότερα είναι πάντα και "εικόνα". Αυτή την "εικόνα", είτε ο ακροατής την φτιάχνει μόνος του (άλλος φαντάζεται τοπία, άλλος θυμάται τα παιδικά του χρόνια και ακούγοντας μουσική επιστρέφει σε αυτά και βλέπει τις αναμνήσεις του, άλλος φαντάζεται τον κιθαρίστα να παίζει όταν ακούει ένα σόλο κλπ), είτε την λαμβάνει έτοιμη μέσα από το Youtube ή ένα βίντεοκλιπ.

 

Το συστατικό της επιτυχίας σήμερα, είναι η εικόνα που δίνεις στη μουσική σου να την μεγενθύνει, να την κολακεύει και να προσθέτει σε αυτήν. Αν μπορείς και να ταυτίσεις την εικόνα που θα δώσεις στη μουσική σου με την εικόνα που έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους, ακόμα καλύτερα!

 

Μάλλον το τελευταίο κάνει και ο Justin. Σε πρώτο βαθμό απλώς τζαμάρει (αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι δηλαδή όταν πιάνουμε μια κιθάρα - άρα μόνο και μόνο από αυτό ταυτίζεσαι) και στη συνέχεια προσθέτει την καλύτερη δυνατή εικόνα με όντως πολύ προσεγμένο και επαγγελματικό τρόπο.

 

Σαν παίχτη, προσωπικά τον βρίσκω πολύ καλό σε αυτό που κάνει. Δεν είμαι φαν του blues-country που φτιάχνει, δεν θα το άκουγα στο αυτοκίνητο, αλλά το τελικό προιόν μου είναι πολύ ευχάριστο και το βλέπω ευχαρίστως στο Youtube. Το ότι έχει εκατομμύρια views δεν σημαίνει τίποτα για τη μουσική του, σημαίνει όμως πως το τελικό προιόν είναι μάλλον καλό.

 

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το Youtube είναι τηλεόραση. Ο Justin λοιπόν, δεν ξέρω αν κάνει καλή μουσική, αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά σίγουρα κάνει πολύ καλή τηλεόραση και έχει υψηλή τηλεθέαση,

 

Σίγουρα βέβαια παίζει ρόλο και ο αλγόριθμος του Youtube, ο οποίος πολλές φορές σου "επιβάλλει" να δεις κάτι, φέρνοντάς το συνεχώς στα προτεινόμενα.

 

 

[Jazzjoker]

Κατά τη γνώμη μου, η μουσική γενικότερα είναι πάντα και "εικόνα".

 

Καμία αμφιβολία επ' αυτού. Κι εκτός από αυτό που αναφέρεις περί εικόνων που σχηματίζονται στο μυαλό του ακροατή ή εικόνων που θέλει να περάσει ο δημιουργός, υφίσταται πάντα και η σκηνική εικόνα του περφόρμερ η οποία είναι πολύ σημαντική και την οποία αφορούν αυτά που έγραψα. Βέβαια, η σκηνική παρουσία/εικόνα είναι ένα μέσο, όταν μιλάμε για κάποιον που αποκαλείται μουσικός/καλλιτέχνης. Δηλαδή δεν μπορεί να είναι προτεραιότητα εις βάρος της μουσικής κατ' εμέ. Αλλιώς δε μιλάμε για μουσικό αλλά για μοντέλο/παρουσιαστή/διασκεδαστή που χρησιμοποιεί τη μουσική ως μέσο για να προβάλλει την εικόνα του πια. Δεν το κατακρίνω απλώς επισημαίνω τη διαφορά μια και εδώ είναι που παίζει στον καιρό μας πολύ μεγάλη σύγχυση.

 

Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον για μένα, αν ως πείραμα ας πούμε, έγραφε ο Johnson ένα βίντεο με το ίδιο ακριβώς παίξιμο αλλά σε σκηνικό κρεβατοκάμαρας με φόντο pc και τοίχο, ντυμένος με βερμούδα - σαγιονάρα, χωρίς μπιχλιμπίδια και για κιθάρα μια squier strat π.χ. Και χωρίς να φαίνεται το πρόσωπό του, να το κυκλοφορούσε σε social media. sites κλπ όπως ακριβώς κάνει και με τα κανονικά του αλλά incognito. Νομίζω ότι οι αντιδράσεις και τα views θα ήταν δραματικά διαφορετικά.

[Jazzjoker]

Και για να συμπληρώσω κάτι σημαντικό που ξέχασα:

 

Κατ' εμέ ο μουσικός δε θα έπρεπε να χρειάζεται την εικόνα για να ακουστεί η μουσική του. Δηλαδή η εικόνα θα έπρεπε να λειτουργεί επικουρικά και να μην είναι απαραίτητη - εκ των ουκ άνευ. Όμως απολύτως θεμιτό είναι η εικόνα να προσθέτει αισθητικά και να κολακεύει την ουσία. Ένα παράδειγμα αυτού είναι ο Prince όπου χωρίς καμία αμφιβολία η εικόνα που παρουσίαζε και σε προσωπικό επίπεδο αλλά και όσον αφορά το show, ήταν πάντα σε πολύ υψηλά επίπεδα. Όμως η μουσική του θα ακουγόταν και χωρίς όλο αυτό. Θα ήταν τόσο επιτυχημένος; Μάλλον όχι. Θα ήταν γνωστός και θα συγκέντρωνε σεβασμό σχεδόν από το σύνολο του μουσικού κόσμου (ακροατών και μουσικών); Μάλλον ναι.

[Spyros Delta]

. Ένα παράδειγμα αυτού είναι ο Prince όπου χωρίς καμία αμφιβολία η εικόνα που παρουσίαζε και σε προσωπικό επίπεδο αλλά και όσον αφορά το show, ήταν πάντα σε πολύ υψηλά επίπεδα. Όμως η μουσική του θα ακουγόταν και χωρίς όλο αυτό. Θα ήταν τόσο επιτυχημένος;

Θα ηταν.

[Superfunk]

Σας διαφευγει το γεγονος οτι ΚΑΙ η ΕΙΚΟΝΑ ειναι ΤΕΧΝΗ.

 

Και φυσικα συνοδευει ΑΔΙΑΡΡΗΚΤΑ τον καθε καλλιτεχνη σε ΟΛΟΥΣ τους πραγματικα μεγαλους καλλιτεχνες ειναι κομματι της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ τους και αρα της ΤΕΧΝΗΣ τους.

 

Τα παραδειγματα εκατονταδες...απο τον Miles Davies & τον Sun Ra μεχρι τον Bowie ,τους Beatles & τον Prince...

 

 

Δια του λογου το αληθες

 

 

αν φορουσανε κοντοβρακια,σαγιοναρες ΠΕΓΚΑΣΟΥΣ  και wife beaters με τα προκοιλια να ξεχυλιζουν θα ηταν ελαφρως  less effective εως και ΚΩΜΙΚΟ το θεαμα  Ness pa? ;D 

[Jazzjoker]

Σας διαφευγει το γεγονος οτι ΚΑΙ η ΕΙΚΟΝΑ ειναι ΤΕΧΝΗ.

 

Όχι όμως οποιαδήποτε εικόνα.

 

π.χ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Superfunk]

Ειπαμε ΕΙΚΟΝΑ οχι καραγκιοζ μπερντε  ;D

 

Αν και παλι... ;D

 

https://hips.hearstapps.com/cos.h-cdn.co/assets/16/16/gettyimages-85841432_master.jpg?crop=1xw:0.9998629010145325xh;center,top&resize=980:*[/img]

 

[Yannis Methenitis]

Παρόμοιο (χμμ...) νομίζω είναι και το "δίλημμα" στους Khruangbin αν και αυτοί είναι καλύτεροι μουσικοί κατα την γνώμη μου και δεν ξέρω ποσο εκμεταλλεύτηκαν τα σημερινά μέσα δικτύωσης.

 

Η εικόνα συνοδεύει τον ήχο ή το αντίθετο;

 

Και γιατί να τα ξεχωρίσουμε;

Μην ξεχνάμε πως ο ήχος "σκέτος" είναι ένα διάλειμμα του 20ου αιώνα. Παλιά για να ακούσεις μουσική τους έβλεπες να την παίζουν κιόλας γιατί δεν υπήρχε η ηχογράφηση.

Η πεντηκονταετία του audio τελειώνει με την έλευση της νέας τεχνολογίας που επιτρέπει (όσο αυξάνεται το bandwidth) την αδιάρρηκτη παρουσία ήχου και εικόνας  και στο recording, όπως προβλέπει η φύση.

 

Το θέμα με τον υπο συζήτηση κύριο είναι πως πάει καβάλα στ΄άλογο, υποστηρίζοντας ότι κάνει με τεχνογνωσία μουσικής, audio-video recording και marketing 21ου αιώνα.

[gutter]

Ειναι αυτο που ειναι και οτι αλλο "θα" δεν υπαρχει κατ'εμε. Αν αυτο ειναι που καλυπτει τον εγωισμο του και την τσεπη του τοτε μια χαρα τα παει. Απλα ειναι σουπερ ποζερας και ψαρωνει ο κοσμος. 

Οτι γυαλιζει ειναι χρυσος.