H Gibson χρεοκοπεί και επισήμως!

[Superfunk]

Παντως στα 1888ευρα για Gibson Les Paul Standard HP με Fast-Access Heel του 2016, δεν την λες κακη

 

(Τρεχω να πουλησω κανενα νεφρο. ΓΙα αυτο δεν εχουμε 2 αλλωστε;;;!!! )

 

 

https://www.musicstore.de/en_GR/EUR/Gibson-Deal-des-Jahres

 

Κοίτα αν σκεφτείς ότι την έχουν φτιάξει Αμερικανοί unionized εργάτες στις ΗΠΑ ,με ότι αυτό συνεπάγεται για το εργατικό κόστος και έχει και θήκη σε σχέση με αυτή

 

https://m.thomann.de/gb/fender_road_worn_60_stratocaster_owt.htm

 

που την έχει φτιάξει ο Χουάν και η παρέα του που αμοίβονται με δύο μπανάνες την ημέρα και μισό μπουκάλι γάλα :) και δεν έχει καί θήκη.... είναι ΤΖΑΜΠΑ.

 

Και μιλάμε  και για bolt on vs set neck....

[Rebel_Of_South]

Γενικότερα δύσκολα να επέλεγα Gibson Les Paul ειδικά στα χρήματα των, 1800+ ευρώ όσο υπάρχουν στον πλανήτη οι heritage κλπ ανταγωνιστές.... Αλλα η tribute που κοστίζει λίγο κάτω από 900 είναι πολύ ωραία κιθάρα

 

Και με πάσα ειλικρίνεια,  δεν θα τσιγκουνευομουν το κατοστάρικο για την goldtop στα 975

 

 

[John Goumis]

 

 

Με λυπεί και η χρεοκοπία, αλλά κυρίως η χαρά πολλών ατόμων στα social media. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο κόμπλεξ και τόση μνησικακία, αλλά όπως και να 'χει, μια χαρά θα τα πάει η Gibson

 

Νομίζω ότι έχει να κάνει βασικά με τις τιμές της Gibson όλο αυτό το θέμα. Είναι τόσο ακριβές, που η δεν μπορείς να πάρεις, ή αν τελικά πάρεις έδωσες τόσα λεφτά που είναι θέμα πια για σένα (τουλάχιστον αν μιλάμε για καινούργια όργανα).

 

Oι Gibson δεν είναι και τόσο ακριβές κιθάρες.

Ο κόσμος δεν ''μισεί'' τις Gibson, στην ουσια μισεί την Gibson Les Paul. (θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί).

 

Πχ, για όργανα όπως Gibson SG, που μπορείς να βρεις και καινούργια standard με 1000-1200 ευρώ και μεταχειρισμένα με 700-800, δεν βλέπουμε κανέναν να λέει ''φίλως, 2 στις 5 μόνο παίζουνε καλά'' ή ''φίλως, εμένα μου έκατσε καλό κομμάτι''.

 

Γιατί συμβαίνει αυτό?

 

Γιατί η SG είναι απλή σχεδιαστικά και έχει λίγα cosmetics. Με ένα χιλιάρικο παίρνεις την ''ίδια'' iconic SG που έπαιζε και ο Angus, χωρίς ''εκπτώσεις'' στην εμφάνιση.

 

Με τη Fender, τα ίδια. Μπορείς να πάρεις μια American Special με ένα χιλιάρικο. Δεν χάνεις τίποτα από θέμα αισθητικής (προσέξτε ότι τόσην ώρα μιλάω μόνο για το αισθητικό κομμάτι, και όχι ηχητικά).

Αλλά και μεξικάνικη να πάρεις, από θέμα εμφάνισης δεν χάνεις και πάλι.

Μια όμορφη μεξικάνικη fender δείχνει 90% ίδιο όμορφη με μια αμερικάνικη και γράφει και Fender. Η ''αντίστοιχη'' φθηνή Les Paul που έχει και binding και flame καπάκι (ή έστω καπλαμά) τί γράφει? Epiphone... :-\

 

Aυτό λοιπόν που στην ουσία κάνει τον κόσμο να θεωρεί ακριβές τις Les Paul, είναι ότι για να πάρεις το iconic μοντέλο με τα binding του, τα pearl inlays, το pearl logo, το flame maple top, πρέπει να σκάσεις πάνω από 1700. Βέβαια η εταιρεία σου λέει, αν δεν θες να δόκεις τόσα πολλά, πάρε μια studio, μια faded απλά δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακές (είναι πολύ όμορφες κατά τη γνώμη μου) ή πάρε μια πανέμορφη epi. Οι Strat, οι Tele και οι SG δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα, γιατί είναι πιο απλές στην iconic, original μορφή τους.

 

Αυτό οδηγεί πολλούς που θέλουν Les Paul που κακά τα ψέμματα είναι ίσως η αισθητικά πιο όμορφη κιθάρα όλων των εποχών, να στρέφονται σε άλλες λύσεις, όπως ανταγωνιστικές μάρκες, αλλά να βγάζουν μια μνησικακία για το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν το ''real thing'' και να ακούμε και να διαβάζουμε τα κλασσικά ''πατάει κάτω τις Gibson'', ''φίλος μια στις δέκα παίζουν καλά'' ''είναι υπερτιμημένες'' κτλ, κάτι που δεν ακούμε για τις SG πχ που σχεδιαστικά δεν είναι και τόσο διαφορετικής φιλοσοφίας όργανο.

 

Βέβαια, στα μεταχειρισμένα, όπου εκεί αποτυπώνονται οι πραγματικοί νόμοι προσφοράς και ζήτησης, βλέπουμε ότι μια όμορφη les paul traditional/standard, το ''iconic'' μοντέλο δηλαδή, δεν πέφτει κάτω από 1200-1300. Κάτι που δεν συμβαίνει στις άλλες μάρκες. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι καλύτερες? Όχι απαραίτητα, απλά στην συνείδηση του κόσμου, λόγω ιστορικών και άλλων συνθηκών, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από μια burst LP με binding, που να γράφει ''Gibson''.

 

Αντίθετα, strat/tele και μάλιστα ''τούμπανο'', made in usa και τα σχετικά, βρίσκεις στα μεταχειρισμένα πολύ πιο φθηνά. Οι λόγοι είναι ένας συνδιασμός όλων των παραπάνω. Παρά το γεγονός ότι πλέον η Fender σαν εταιρεία κοστολογεί τα ''standard'' μοντέλα της πολύ πιο ακριβά από τις αντίστοιχες les paul, ειδικά αν βάλουμε στην εξίσωση παράγοντες κόστους όπως maple cap, binding, set neck κτλ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Rebel_Of_South]

Σε κάποια συμφωνώ και ελάχιστα διαφωνώ,  αλλά η ουσία είναι μάλλον πολύ πολύ κοντά στην πραγματικότητα

 

Και συμπληρώνω.... Που να γουστάρεις και το διαμαντάκι στο headstock  ;D

[Holystone]

Λοιπόν, για να μου βάλω τα γυαλιά, παραθέτω το κείμενο που ανέβασε πριν 24 λεπτά η Gibson στη σελίδα της στο Facebook:

 

"Dear Friends:

 

Yesterday, we made a significant announcement that marks the next phase of Gibson’s long and storied history. We are re-focusing the Company on the manufacturing of world-class, iconic musical instruments and the continued development of the global Gibson brand, by reorganizing around its core businesses in the Musical Instruments segment. Gibson has reached a Restructuring Support Agreement with its majority stakeholders that clears the way for the continued financing and operations of the musical instruments business.

 

To implement the agreement, the Company filed today to reorganize under Chapter 11 of the U.S. Bankruptcy Code in Wilmington, Delaware. This will allow our Company to continue to design, build, sell and manufacture Gibson’s legendary guitars and instruments without interruption.

 

We are making every precaution to ensure normal operations for our valued customers. You will very likely not notice any change at all. There will be no change to inventory, pricing or quality of our guitars, musical instruments and Pro Audio. We intend to focus the same amount of time, money and energy in designing and building the best guitars, instruments and Pro Audio equipment that Gibson is known for.

 

As the Company moves through this process, which we will work to conclude as quickly as possible, there are several important facts you should know and understand about the Chapter 11 process:

 

• Gibson Brands is not going out of business. The legal process is being used to implement a reorganization of the Musical Instruments division, not liquidation.

• The filings do not change pricing, inventory, ordering or delivery timing of our guitars, musical instruments and Pro Audio equipment.

• There will be no change to the quality of service and support our customers have come to expect from us.

• There will be no changes to our warranty and customer service policies.

While we believe we have put all the right pieces in place to support normal business operations, this announcement may raise questions for you. Please be assured that our commitment to quality products, warranties and customer-service policies are not changing. (Guitar icon) 

 

Sincerely,

 

Henry Juszkiewicz

Chairman and CEO of Gibson Brands"

 

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10155384414960718&id=98534165717

[Holystone]

βεβαια, νταξ' εκει που λεει οτι δεν θα υπαρξει αλλαγη στις τιμες.....με εχασε λιγο  :P ;D

[Rebel_Of_South]

βεβαια, νταξ' εκει που λεει οτι δεν θα υπαρξει αλλαγη στις τιμες.....με εχασε λιγο  :P ;D

 

Και quality control  ;D

[Den B Runway]

Με όλα τα κατά καιρούς παράπονα για την σχέση ποιότητας τιμής κυρίως και για τις όποιες παραχωρήσεις μετά την μετεγκατάσταση από το Kalamazoo στο Nashville, η Gibson έμεινε μέχρι τώρα αμιγώς made in USA με το αντίστοιχο κόστος που δεν της επέτρεψε να διαθέτει budget όργανα με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον ανταγωνισμό με άλλα brands. Οι κινήσεις της για κατοχύρωση του patent με τις γνωστές διαδικασίες law suit εναντίον άλλων κατασκευαστών από Ιαπωνία και Κορέα κυρίως, που διέθεταν φθηνότερες les paul τύπου κιθάρες δεν εμπόδισαν τους τελευταίους αλλά και νεώτερους παίκτες στον χώρο, να συνεχίσουν να κατασκευάζουν τις single cut κιθάρες τους με κάποιες παραλλαγές στον σχεδιασμό (headstock, διάταξη ποτενσιόμετρων, cut shape) και μονάδες παραγωγής για ακόμη φθηνότερα μοντέλα στην Κίνα, απ'όπου φαίνεται να ήρθε και το τελικό κτύπημα με τις ανεξέλεγκτες απομιμήσεις "Chibson" που έδωσαν την δυνατότητα σε μερίδα των καταναλωτών, κυρίως αρχαρίων αλλά όχι μόνο, να αποκτήσουν με 200 δολάρια μια κιθάρα που εξωτερικά ήταν πολύ κοντά, αλλά ουσιαστικά δεν είχε καμία σχέση με μια γνήσια Gibson les paul ακόμη και της πιο οικονομικής σειράς (Tribute, Studio)  που "έχανε" όμως σε εμφάνιση. Χαρακτηριστικά και πάμπολλα βίντεο με παρουσίαση κινέζικων απομιμήσεων, που μετά από τα αναγκαία setup και αναβαθμίσεις (μαγνήτες, ποτενσιόμετρα, καλωδιώσεις, hardware) έφταναν για να κάνουν το fake αξιοπρεπές παικτικά και ηχητικά και να πλημμυρίσουν την αγορά...Καμία σχέση βέβαια οι τελευταίες με τον αξιόλογο ιαπωνικό ανταγωνισμό των Edwards, Tokai και κάποιων Burny και Greco. Έμενε πάντα μια σημαντική μερίδα που δεν συμβιβαζόταν με κάτι λιγότερο από μια original Gibby. Με τα σύγχρονα δεδομένα όμως αυτό δεν ήταν αρκετό, κι ας μην έχει καμία σχέση η αίσθηση του να οδηγείς μια Mustang  με αυτή της οδήγησης ενός GTR κι ας είναι το τελευταίο πιο σύγχρονο και γρήγορο...Θα δούμε τί θα κρατήσουν και τί θα αλλάξουν οι νέοι κτήτορες...

[Πνοή και Νύξη]

Aς καταθέσω κι εγώ την άποψή μου περί Gibson.

 

Η Gibson είναι ένα ιστορικό brand, το ιστορικότερο κιθαριστικό που απλώνεται και σε folk & bluegrass όργανα. Τώρα γιατί έχουμε κολλήσει να λέμε Gibson και να εννοούμε Λεσπόλ άλλο θέμα. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει, είναι να φύγει η παραγωγή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες το οποίο φυσικά δεν μπορεί να συμβεί χωρίς αντίκτυπο στις πωλήσεις της ( ένας από τους λόγους που κάποιος αναζητά Gibson, είναι το made in U.S.A.)

 

Eίναι μια εταιρία με state of the art εξοπλισμό παραγωγής (ίσως από τους καλύτερους παγκοσμίως). Δεν γνωρίζω για τα στελέχη της. Παράγει χιλιάδες όργανα καθημερινά. Λογικό είναι κάτι να της ξεφεύγει, όπως ξεφεύγουν από όλες τις εταιρείες. ( έχω δει εγώ κάτι Edwards... ;) ) Ίσως, να ξεφεύγουν τώρα τελευταία κάποια παραπάνω ψεγάδια. Ίσως πάλι να αλλάξαμε συνήθειες ή και κριτήρια και να ψειρίζουμε περισσότερο το καθετί. Ίσως έχουμε συνηθίσει στην "τελειότητα" των "βουτηγμένων" μέσα στον πολυεστέρα οργάνων που έχουν κατακλύσει την αγορά και το nitro που "σπάει" ή που θα δώσει ένα color bleed πχ στο binding ή ακόμη που θα ακολουθήσει τις διακυμάνσεις του ξύλου, λόγω λεπτότητας, να μας φαίνεται ψεγάδι. Σίγουρα έχουμε μάθει να προσέχουμε περισσότερα πράγματα στο όργανο, όπως ίσως δεν θα προσέχαμε ό,τι ΚΑΙ τη δεκαετία του '90 υπήρχαν Gibson με λάθος θέση ταστιέρας ή γέφυρας που δεν ερχόταν το intonation, αλλά τότε ίσως ένοιαζε λιγότερους, ή ακόμη να μας ένοιαζε και το ίδιο, αλλά δεν είχαμε τα fora και τα socialmedia για να τα βγάζουμε στη φόρα. Κι όλη αυτή η σχετικότητα να έχει δώσει την εντύπωση ότι, τώρα η Gibson έχει χάλια QC. Περίπου το ίδιο είχε πάντα. Στις αρχές του '50 οι Goldtop δεν παιζόταν από τη λάθος γωνία κλίσης του μανικιού. Φουρνιές flattop οργάνων έφυγαν με λάθος θέση καβαλάρη. Τα πατρόν εκφυλίζονταν ανά καιρούς. Οι ταστιέρες δεν ήταν ποτέ ακριβώς 12" ή ακριβώς 10".

 

Κάτι που με φοβίζει ιδιαιτέρως είναι το πόσο εύκολα μπορεί να γίνει viral μέσω διαδικτύου διαμόρφωση γνώμης και να αποκτήσει ρετσινιά κάποιος/κάτι πολύ γρήγορα και σε υπερθετικό βαθμό. Αυτό θεωρώ πως έγινε και με τη Gibson. Eκεί που όλοι ξέραμε τα γνωστά θέματα με το QC και την εμμονή σε σχεδιαστικά τερτίπια (βλ. headstock) εδώ και πολλές δεκαετίες, ξαφνικά τα τελευταία 5-6 χρόνια ό,τι βγαίνει από τα εργοστάσια της Gibson είναι τερατουργήματα που δεν κουρδίζουν, έχουν μάπα φινιρίσματα, είναι τσάμπερντ, έχουν χάλια σεταπ κλπ.

 

Ίσως να είναι περισσότερα τα ελαττωματικά. Ίσως όμως να έχει αυξηθεί κατα πολύ η παραγωγή, οπότε το ποσοστό να παραμένει περίπου ίδιο.

 

Διαβάζω στο ιντερνέτ και σε κουβέντες, ότι το πρώτο πράμα που θα έκαναν οι περισσότεροι αν αναλάμβαναν τη Gibson θα ήταν να μειώσουν τις τιμές...Τι εύκολα που είναι όταν είσαι έξω από το χορό. Και ποιες είναι αυτές οι τιμές. Αν κάνουμε μια πληθωριστική αναδρομή, πάνω κάτω μια Les Paul Standard κόστιζε το ίδιο, και το '59 και το '79 και το '09.  Πάντα θυμάμαι την Les Paul να είναι το επόμενο "απιαστο" όνειρο μετά την πρώτη Fender U.S.A. Και πάντα φάνταζε άπιαστη γιατί μετά συνεχώς δεν περίσσευαν.

 

Χρεωκόπησε η Gibson επειδή έβαλε ρομποτικά κλειδιά (?!!?). Αυτό που πιτσιρικάδες ονειρευόμασταν να έρθει μια μέρα που θα γίνει, το έκανε ο τρελάρας ο Τζουσκεβιτς. Είχε την τρέλα, το έκανε, το πλήρωσε. Εμένα δεν μου άρεσε η υλοποίηση, αλλά υπάρχει δρόμος για βελτίωση. Ίσως να έγινε νωρίτερα απ' όσο έπρεπε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω όλη αυτή την εμμονή στην "παράδοση", στην "πεπατημένη", στο "να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει". Αν το 'κανε, ούτε Flying V θα είχαμε, ούτε Εxplorer, ούτε τις Archtop όπως τις ξέρουμε, ούτε τα μαντολίνα όπως εξελίχθηκαν, ούτε την jumbo flattop, ούτε τον humbucker κ.ο.κ.. και κυρίως, ούτε την Firebird ;D ;D

 

Eμένα μου αρέσει μια εταιρία να δείχνει το δρόμο, να είναι σίγουρη για το προϊόν της και να ρισκάρει γι' αυτό που πιστεύει.

 

Sorry για το μακροσκελές, βρήκα ένα παράθυρο χρόνου κι είπα να το εκμεταλευτώ μονολογώντας.

[Πνοή και Νύξη]

Να δώσω ένα παράδειγμα. Αν μια εταιρία παράγει 100 κιθάρες την ημέρα και οι 5 από αυτές έχουν ελάττωμα, 5 κιθαρίστες θα παραπονεθούν ότι αυτή η εταιρία έχει κακό QC και δικαίως. Αν η ίδια εταιρία αυξήσει την παραγωγή της και φτιάχνει 500 κιθάρες την ημέρα, και οι 20 έχουν ελάττωμα, τότε 20 κιθαρίστες θα παραπονεθούν ότι η εταιρία έχει κακό QC. Όμως, πέρα του ότι το ποσοστό σε ελαττωματικές έχει μειωθεί, υπάρχουν και 480 κιθαρίστες οι οποίοι απλά χαίρονται τα όργανά τους και δεν χρειάστηκε ούτε να παραπονεθούν ούτε να μοιραστούν τις εμπειρίες με τα όργανά τους, παρ' όλο που ήταν καλές.

 

Επίσης όλο αυτό το σόου με την Gibson, ήταν και εύκολο κλικ, πότε όλο και περισσότεροι "άσχετοι" μπήκαν στον κόπο να "κράξουν" πράγματα και καταστάσεις για να επωφεληθούν επισκεψιμότητας/θεαματικότητας.

 

Για να κλείσω, πάντοτε η Gibson ήταν μια υπερτιμημένη κιθάρα. Ποτέ δεν υπήρξε υπερεκτιμημένη όμως.

 

Υ.Γ. Λόγω ιδιότητας, έχω βρει ελαττώματα ή έστω και ψεγάδια σε κάθε είδους hi end όργανα μαζικής παραγωγής, made in U.S.A, made in Japan, made in Korea, made in Germany κ.ο.κ. Το λέω αυτό γιατί κυκλοφορεί πολλή σύγκριση μεταξύ τιμών και προσφοράς και πολλοί συμψηφισμοί και καλοί και κακοί του τύπου "με 2 χιλιάρικα οι Ιάπωνες φτιάχνουν όργανα αψεγάδιαστα" κλπ. Όλα είναι σχετικά.

 

Και εξαρτώνται από το τι θέλεις να αγοράσεις με τα 2μιση χιλιάδες ευρώ σου.