Ερώτηση "κρίσης": γιατί οι ακριβές ηλεκτρικές κιθάρες ε

[Arct]

Λέγοντας κρίση αναφέρομαι στην οικονομική κρίση, και ψάχνω να βρω επιχειρήματα για να "χρυσώσω το χάπι" καταλήγοντας στο αν και μέσα στην κρίση ο καλός ήχος είναι πολυτέλεια ή απλώς θέμα σωστής επιλογής και αγοραστικής "ωριμότητας". Λέγοντας ωριμότητα δεν θέλω να θίξω κάποιον, αλλά να περιγράψω την ικανότητα ή την δυνατότητα του αγοραστή να απομπλέκεται από τις δαπανηρές πρακτικές του marketing.

 

Οικονομικό πλαίσιο:

Το ακριβό ή το φθηνό είναι σίγουρα υποκειμενικά χαρακτηριστικά, και για να προσλάβουν μετρήσιμο χαρακτήρα καλό θα ήταν να γίνει ουσιαστική οικονομική ανάλυση. Εκεί θα μπορούσε να εξεταστεί το περιβάλλον στο οποίο γίνεται η σύγκριση. Το περιβάλλον αυτό θα χαρακτηριζόταν από παράγοντες όπως:

 

Το κόστος λειτουργίας μιας μονάδας παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής του προσωπικού, λόγου χάρη ο Ιάπωνας και ο Αμερικανός αν και μπορεί να έχουν ανάλογο εξοπλισμό και IQ, έχουν διαφορετική εργατοώρα. Επίσης η φορολογία & τα έξοδα του εργοστασίου της Corona στις ΗΠΑ είναι διαφορετικά από την Ensenada στο Mexico παρόλο που η απόσταση τους είναι ανάλογη με αυτή της Θεσσαλονίκης – Αθήνας.

Ο χρόνος της σύγκρισης όπου και εδώ χώρα πολύ συζήτηση αν κανείς σκεφτεί πως στα 70s μια ηλεκτρική κόστιζε κάποιες δραχμές και αλλάξαν αρκετά έκτοτε, από το μέγεθος του εισοδήματος κατά κεφαλήν μέχρι και το ίδιο το νόμισμα μας.

Η αντίληψη του αγοραστή. Λαμβάνοντας πάντα υπόψη τον κανόνα, πως κάτι είναι τόσο ακριβό όσο είναι διατεθειμένος να πληρώσει κάποιος, δηλαδή η βασική λογική της προσφοράς και ζήτησης, προ κρίσης ίσως με 800€ αγόραζε κανείς μια κιθάρα made in China δίχως και πολύ σκέψη ενώ σήμερα ,ίσως σκεφτόταν να δώσει αυτά τα χρήματα για μια κιθάρα τέτοιας προέλευσης. Επίσης άλλα είναι τα κριτήρια ενός επαγγελματία ως προς αυτά ενός ερασιτέχνη, ή άλλα γούστα μπορεί να έχει ο 17χρονος σε σχέση με τον 35άρη.

 

Από ότι φαίνεται οι παραπάνω παράγοντες δεν είναι λίγοι αλλά ούτε και ασήμαντοι όμως βέβαια μπορούν να «βγουν από το κάδρο» με 1-2 βασικές παραδοχές:

 

Α. Λέγοντας ακριβό εννοείται ακριβότερο, για παράδειγμα μια Gibson του ’59 είναι ακριβή (εννοώντας ότι κοστίζει πολύ ακριβότερα από μία σύγχρονη με αντίστοιχο ήχο).

Β. Συγκριτικά με τον μέσο μισθό της χώρας, δηλαδή τα περίπου 900€ καθαρά (σημερινά στοιχεία Wikipedia).

 

Ίσως έτσι θα μπορούσε να προσδιοριστεί η χρυσή τομή όπου «το κόστος είναι τόσο όσο χρειάζεται» για ένα όργανο που αγοράζεται εντός δεδομένης οικονομίας.

 

Τεχνικό Πλαίσιο:

Αν και για τη κάθε ενότητα μπορεί έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων, ο διαχωρισμός σε πράγματα που αυξάνουν το κόστος αλλά δεν βελτιώνουν τον ήχο και σε αυτά που κοστίζουν αλλά τον επηρεάζουν θα εξυπηρετούσε την αναζήτηση πληροφοριών. Έτσι λοιπόν έχουμε:

 

Α.        Χαρακτηριστικά που αυξάνουν το κόστος αλλά δεν βελτιώνουν τον ήχο

Μάρκα/ logo: Άλλη η τιμή μιας Greco Les Paul και άλλη μιας Gibson με τα ίδια ακριβώς specs.

 

Αισθητική: Ωραία τα διαμάντια στην κιθάρα του εμίρη άλλα δεν την ακούω την διαφορά, το ίδιο ισχύει και για τα περίεργα χρώματα ή τα σκαλιστά φινιρίσματα.

 

Διαχρονικότητα/ ηλικία ..αν και τα παλιά όργανα μπορεί να έχουν «κάτι» στον ήχο αυτό το «κάτι» δεν σημαίνει απαραιτήτως απόδοση στον ήχο μιας και μια αρχαία και πανάκριβη fender δεν παίζει τόσο καλά ή άνετα σε σύγκριση με μια σημερινή elite (– δεν υπάρχει σκοπός δεύτερης συζήτησης για τα vintage όργανα –).

 

Λειτουργικά έξοδα εργοστασίου, κόστος εξοπλισμού & μισθοί: Το μεγαλύτερο ίσως ποσοστό στη διαμόρφωση κόστους, πχ. το κόστος του εξοπλισμού που συμπεριλαμβάνει 10 CNC δεν αλλάζει την ποιότητα ως προς το κόστος εξοπλισμού που συμπεριλαμβάνει 1-2 CNC αν και τα δύο εργοστάσια έχουν καλά CNC και «δυνατό» προσωπικό. Άξιο λόγου είναι ότι αφορά τις διαδικασίες ποιότητας και της απόρριψης άστοχων υλικών. Σαφώς η Fender θα ελέγξει παραπάνω τα προϊόντα της αλλά δεν σημαίνει ότι μια X εταιρία δίχως ανάλογο quality control δεν θα βγάλει καλά κομμάτια – απλά θέλει παραπάνω ψάξιμο και γνώσεις για να τα βρεις (άλλο κεφάλαιο για το πόσο καλύτερα παίζει η μαύρη σε σχέση με την κόκκινη κιθάρα).

 

Χειροποίητο ή όχι: αν και εδώ έχουν γίνει οι άπειρες συζητήσεις του τύπου «αλήθεια ή μύθος» να μη ξεχνάμε ότι ζούμε στην εποχή όπου από τη μια γίνονται επεμβάσεις στο μάτι από μηχανή ενώ από την άλλη η λογική της μείωσης του κόστους καθιερώνει τη χρήση ευτελέστερων υλικών. Αρα τα μηχανήματα μπορούν, φτάνει όμως να το "πιστεύει" ο ποιητής.

 

Είδος μουσικής (και εργονομία) που υποστηρίζει το όργανο: εδώ πιστεύω ότι έχει να κάνει με τον τύπο των εξαρτημάτων και το σχέδιο της κιθάρας παρά με το κόστος. Π.χ. το 24,75 ή το 25,5 scale length δεν διαφοροποιεί το κόστος. Επίσης δεν θεωρώ πως υπάρχει η τέλεια κιθάρα που να σου δίνει το dive του Van Halen ή την εργονομία για το φινάλε του σόλο στο Master of Puppets ενώ ταυτόχρονα να διατηρεί το ύφος παλαιοτέρων δεκαετιών.  Το να παίζεις το castles made of sand 10 φορές την εβδομάδα στο μαγαζί που εμφανίζεσαι είναι άλλο πράγμα από το να θες να δώσεις το feeling της 1ης εκτέλεσης χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά τα δυο χαρακτηριστικά δεν μπορούν να ταιριάξουν. Είτε vintage/δύσκολο στο παίξιμο είτε modern/ πιο εργονομικό το κόστος ειναι κόστος και ο όρος ακριβότερο δεν εχει ιδιαίτερη σημασία.

 

Σχεδίαση του οργάνου και υλοποίηση της σχεδίασης: εννοώντας πως δεν κοστίζει κάτι σε κάποιον για να είναι playable το όργανο που θα φτιάξει (έχοντας στο μυαλό κάποιες squire ως αναφορά). Στη σχεδίαση βάζω και την ορθή επιλογή των ηλεκτρονικών, δεν μου φταίει το όργανο για το αν ο ποιητής έβαλε πριμάτους DiMarzio σε full maple κιθάρα με 1000k pots με τον ήχο να σε στέλνει στον ΩΡΛ.

 

Αντοχή: αν και σχετίζεται με την ποιότητα υλικών και κατασκευής τα στοιχεία αυτά δεν είναι πάντα αλληλένδετα. Για παράδειγμα οι Gibson για κάποιους χαρακτηρίζονται ως ευπαθέστερες και χρειάζονται καλύτερη μεταχείριση από τις fender.

 

Συλλεκτική & συναισθηματική αξία: Για διάφορους λόγους όπως επετειακές/ περιορισμένες εκδόσεις (σπανιότητα), υπογεγραμμένα μοντέλα, μοντέλα από τίμιο ξύλο κτλ. που δεν επηρεάζουν όμως την απόδοση του οργάνου.

 

Β.        Χαρακτηριστικά που αυξάνουν το κόστος και επηρεάζουν τον ήχο

Ποιότητα κατασκευής: Δεν αναφέρομαι στις διαδικασίες ποιοτικού ελέγχου αλλά στο ότι ο τεχνίτης είναι «μερακλής» στον τρόπο που θα ρυθμίσει τα εργαλεία του για να κάνει τη δουλειά του, διαμορφώνοντας το τελικό αποτέλεσμα.

 

Ποιότητα & είδος υλικών - παλαιότητα ξύλου: Δεν συμπεριλαμβάνονται extreme περιπτώσεις όπως η Front Row Legend Esquire ή μια Cardboard Stratocaster αλλά mainstream υλικά που είναι κατάλληλα και προορίζονται για την κατασκευή μουσικών οργάνων. Επίσης τα ηλεκτρονικά εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Θεωρώ όμως ότι με standard budget (300-400€) παίρνεις εξαιρετικά έως ύψιστης ποιότητας ηλεκτρονικά (και δεν εννοώ σετάκι Seymour Duncan Zephyr με NOS CTS κλπ).

 

R&D:  H Fender ή η Gibson (και αργότερα η Heritage) ως πρωτοπόρος χρεώνει την τεχνογνωσία που διαθέτει και έχει να κάνει με "out of the box" χαρακτηριστικά που δεν δημοσιοποιούν αλλά καθορίζουν τον ήχο (ίσως ο τρόπος και το υλικό των κολλήσεων).. Από την άλλη βέβαια ζούμε σε μια εποχή που το "μυστήριο" έχει αντικατασταθεί από μετρήσιμα μεγέθη και πιθανότατα κάτι τέτοιο να βρίσκει εφαρμογή μόνο σε ακραίες "ελιτιστικές" θεωρίες.

 

Τέλος, αν και η σύγκριση με ακουστικά όργανα δεν είναι και πολύ δόκιμη, μιας και για τις ηλεκτρικές κιθάρες απαιτείται λιγότερος χρόνος κατασκευής, κατ’ επέκταση λιγότερα πράγματα θα πάνε στραβά όταν κατασκευάζονται, και ίσως δεν χρειαστεί να ξαναρχίσει από το μηδέν μια κατασκευή, και το ξύλο δεν είναι ο μόνος πρωταγωνιστής κλπ... Όταν πάρεις ένα βιολί περιμένεις να ακουστεί σαν βιολί, με το να φτιάξεις ένα βιολί από υπέρ πανάκριβα υλικά που ακούγεται σαν κάτι άλλο δεν θα είναι εύκολο να παίξεις Βιβάλντι και να ακουστεί σαν Βιβάλντι, έτσι μονο θα εξηγούσα την τιμή μιας στρατοκαστερ που αγοράζεις για να βρεις το ήχο της χρυσής περιόδου της ροκ (50s/60s) και εκει θα στοχευα ηχητικά επιλέγοντας μια κιθάρα, δηλαδή στο τι θέλω να κανω με αυτη την κιθάρα και να βρω αυτη την κιθάρα στην καλύτερη δυνατή τιμή.

 

Με τα παραπάνω κατα νου τι κόστος θα είχε μια "καλή & οικονομική" κιθάρα (modern ή vintage) που δεν θα είχε να ζηλέψει κάτι απο μια ακριβή? Και γενικά τι κανει μια ακριβή κιθάρα ακριβή?..

[estpany]

Με τα παραπάνω κατα νου τι κόστος θα είχε μια "καλή & οικονομική" κιθάρα (modern ή vintage) που δεν θα είχε να ζηλέψει κάτι απο μια ακριβή? Και γενικά τι κανει μια ακριβή κιθάρα ακριβή?..

 

1. Κόστος οργάνου : [κόστος παραγωγής +κέρδος κατασκευαστή] +[μεταφορικά +διαφήμιση

  +κέρδος εμπόρου]

    Αρα, για τον ακριβή υπολογισμό  --> ρώτα τους Κινέζους

2. Γιατί ακριβαίνουν (υπέρ το δέον, φαντάζομαι εννοείς) κάποια όργανα : Απλά ...Ζήτηση

    (μιλώντας πάντα για όργανα "μαζικής" παραγωγής και όχι για μεμονωμένα  όργανα που

  "ράβονται" στα μέτρα του πελάτη ή εξειδικευμένα αντικείμενα-όργανα που παράγονται σε 

    λίγες δεκάδες κομμάτια)

[BillTrantos]

Χωρίς να έχω δοκιμάσει όσες κιθάρες έχουν δοκιμάσει άλλα παιδιά του forum, η άποψή μου σχετικά με τις ακριβές κιθάρες και πώς δικαιολογείται η τιμή τους είναι καθαρά στην αίσθηση. Και εξηγούμαι.

 

Πιστεύω ότι στις μέρες μας, ακόμα και μία πολύ φθηνή κιθάρα από Κίνα - Ινδονησία - Μεξικό, κλπ, μπορεί να ακουστεί πάρα πολύ καλά, αλλάζοντας μόνο μαγνήτες. Το θέμα είναι ότι τη νιώθεις φτηνή στο χέρι και εκεί έγκειται για μένα ο παράγοντας κόστους.

 

Τι να την κάνω μία κιθάρα που ακούγεται καλά αλλά τη νιώθω να είναι πλαστηκούρα;! Προσοχή, δε μιλάω για playability, αυτό λύνεται με ένα πολύ καλό setup, μιλάω για τη γενικότερη αίσθηση και το χαρακτήρα του οργάνου.

 

Όταν λοιπόν μία Squier Bullet Strat λέμε ότι είναι καλή για τα λεφτά της, σημαίνει ότι ακούγεται σχετικά οκ αν σκεφτεί κανείς ότι κοστίζει 115 ευρώ και ότι με ένα καλό setup μπορεί να είναι και βολική. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν θα έχει την αίσθηση του φθηνού οργάνου, δηλαδή το κακό nut, την κακή γέφυρα, ίσως περίεργα βαλμένα τάστα, ίσως κακοπερασμένες ή κακής ποιότητας βαφές, τα κακοταιριασμένα ξύλα, τη χαμηλή ποιότητα ξυλείας, κλπ.

 

Τώρα, το αν αξίζει μία κιθάρα 4000 και 5000, αυτό έχει να κάνει με την τσέπη του καθενός, την εμπειρία του, την κρίση του, το τι ζητάει από ένα όργανο και αν θέλει οπωσδήποτε mojo ή "X Factor" για να φτιαχτεί να παίξει. Σίγουρα αυτά τα όργανα δεν είναι 4 και 5 φορές καλύτερα από ένα των 1000 ευρώ. Ας πούμε χοντρικά για χάρη της συζήτησης ότι μετά τα 1500 ευρώ παίρνεις 5% ποιότητας παραπάνω ανά χιλιάδα. Αξίζει; Όταν έχω τη δυνατότητα να δώσω τόσα χρήματα χωρίς να πεινάσω για ένα τέτοιο όργανο θα σας πω. ;D

[gkourmoul1]

Με 20% των χρηματων αγοραζεις 80% κιθαρα. Για το υπολοιπο 20% αποδοση χρειαζεσαι αλλα 80% σε χρηματα.

 

Απο τα 200 στα 1000 ευρω βλεπεις διαφορες παντου. Εκτιμω οτι απο 1000 στα 3000 χιλιαδες μπορεις να δεις ιδιο ηχο, σε πολλες περιπτωσεις, αλλα θα υπαρχει διαφορα στην αισθηση και στην ποιοτητα των υλικων. Απ' οσο διαβαζω τουλαχιστον....

[Satanas]

Μη χαλατε χιλιάρικα εκτος κι αν σας περισσευουν....

Καντε μαθηματα κιθαρας σε δασκαλους

Και κρατηστε τον υπολογιστη σας κλειστο για πολλες ωρες κι αυτες τις ωρες να μελετατε κιθάρα κι οχι να σχολιάζετε σε φορουμ...

[John Goumis]

  Yποθέτω, αν μιλάμε για ''κλασσικά'' μοντέλα, ότι μπορείς να βρεις με 700-800 ευρώ ένα όργανο που να είναι πραγματικό ''τούμπανο''.

 

    Σε shreddo-κίθαρα πιστεύω ότι μπορεί και φθηνότερα, γύρω στα 500-600, γιατί εκεί το mojo του logo επηρεάζει την τιμή λιγότερο (schechter, chapman, jackson, esp, δεν χρειάζεται να είναι σώνει και καλά Fender/Gibson).

 

    Το θέμα με τα όργανα όπως οι ηλεκτρικές κιθάρες, είναι ότι αποτελούν προϊόντα που η αξία τους δεν είναι ευκολα ''αντικειμενοποίησιμη''. Δεν είναι πχ σαν ένα PC, που αντικειμενικά ξέρεις ότι το πιο ακριβό έχει αντικειμενικά καλύτερα specs από ένα πιο φθηνό, που διαθέτει κατώτερη τεχνολογία και hardware.

 

    To μόνο αντικειμενοποιήσιμο ίσως να είναι το attention to detail, που τα πολύ ακριβά όργανα συνήθως διαθέτουν (και το χρεώνουν και με το παραπάνω). Νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα θα διαφωνήσουμε στο ποιό όργανο μας ακούγεται καλύτερο στα αυτιά μας, λόγω των διαφορετικών αναγκών και γούστων μας, αλλά θα συμφωνήσουμε στο ποιό είναι το πιο προσεγμένο (και ας μην έχει καθόλου να κάνει με τον ήχο αυτό).

 

Στο απαίδευτο μάτι βέβαια, πχ κάποιου που δεν ασχολείται με μουσική, μια φθηνή μεξινάνικη ή κινέζικη στρατ και μια ακριβή άνω των 2000 δεν μπορεί να τις ξεχωρίσει ούτε καν οπτικά.

Είναι σαν τους επαγγελματίες δοκιμαστές κρασιού, που θα καταλάβουν διαφορές στο κρασί που σε εμάς μπορεί να φανούν το ίδιο σαν κρασιά και να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε το πολύ ακριβό από το φθηνότερο (όχι το φθηνιάρικο).

 

Αυτό είναι που κάνει κάποιες κιθάρες ακριβότερες, και πολλές φορές δεν έχει να κάνει με τον ήχο ή με το versitality ή με την λειτουργικότητα κτλ.

 

[BillTrantos]

Μη χαλατε χιλιάρικα εκτος κι αν σας περισσευουν....

Καντε μαθηματα κιθαρας σε δασκαλους

Και κρατηστε τον υπολογιστη σας κλειστο για πολλες ωρες κι αυτες τις ωρες να μελετατε κιθάρα κι οχι να σχολιάζετε σε φορουμ...

 

Επειδή τον Πάνο τον γνωρίζω προσωπικά, δεν έχει ούτε μία κιθάρα αυτής της συνομοταξίας και όταν μία κιθάρα είναι φθηνή το λέει. Το ότι παίζει καλά με όλες είναι άσχετο, το θέμα είναι αν τις ευχαριστιέται όλες το ίδιο. Λίγο περιττό λοιπόν αυτό που έγραψες.

 

Πέρα από αυτό, δεν τον είδα ποτέ να βγαίνει με τη μπάντα του και να παίζει με Squier των 150 ευρώ ή Epiphone των 200.  ::)

[cos_dr]

Μη χαλατε χιλιάρικα εκτος κι αν σας περισσευουν....

Καντε μαθηματα κιθαρας σε δασκαλους

Και κρατηστε τον υπολογιστη σας κλειστο για πολλες ωρες κι αυτες τις ωρες να μελετατε κιθάρα κι οχι να σχολιάζετε σε φορουμ...

 

Eγώ ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ έχω σε μαύρο.

Το μόνο μου πρόβλημα είναι πως δεν είμαι ο Πάνος Αρβανίτης. χαχαχαχα

[dimsonic]

δεύτερο υπαρξιακό νήμα, μετά την σημαντικότητα του ερμηνευτή....

 

o οργανισμός μου δεν αντέχει 2 μαζί...

 

[gkourmoul1]

δεύτερο υπαρξιακό νήμα, μετά την σημαντικότητα του ερμηνευτή....

 

o οργανισμός μου δεν αντέχει 2 μαζί...

 

Στο ζεσταμα ειμαστε ακομα...