Η σημαντικοτητα του ερμηνευτη μιας συνθεσης.

[Επισκέπτης]

Το μόνο αντικειμενικό στην τέχνη αλλα και γενικότερα, είναι ό,τι μπορεί να καταμετρηθεί. Συνεπώς, η διαχρονικότητα στα πόσα χρόνια ορίζεται και από ποιόν? Η...συνεισφορά στον πολιτισμό? Με ποια κριτήρια? Ποιος ορίζει τα κριτήρια? ΠΟΣΟ διαχρονικός είναι ο τάδε καλλιτέχνης και ΠΟΣΗ είναι η συνεισφορά του? Κουραφέξαλα.

 

Ας πάρουμε μερικούς καλλιτέχνες ως παράδειγμα: Καζατζίδης, Πυξ Λαξ, Νίκος Καρβέλας, Slipknot, Madonna, Yngwie Malmsteen.

 

Τους έβαλα "ΣΤΙΝ ΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΣΙ"  ;D α) επειδή μπορώ και β) επειδή είναι εμπορικά επιτυχημένοι και "διαχρονικοί", καταξιωμένοι, "σημάδεψαν τη γενιά τους" κλπ κλπ.

 

Υπάρχουν δύο σενάρια:

 

1. You give a fuck τι θα πει ο κάθε πικραμένος.

 

Αν ναι, έχουμε

 

1α. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΑΠΕΧΘΑΝΕΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ

 

1β. ΑΝ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΥΝΑΨΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΠΟΣΤ ΟΠΟΥ ΘΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΠΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ Η ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ;D

 

1γ. ΛΕΣ ΠΩΣ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕ ΣΤΑ ΠΡΗΖΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΟΣ

 

Σενάριο 2 (προτείνεται) : You don't give a fuck τι θα πει ο κάθε πικραμένος και ξεμπέρδεψες. Είσαι ελεύθερος να πεις και να κάνεις ο,τι θες, εντός των ορίων του νόμου φυσικά. Του γραπτού.  ;D

 

Και τώρα ας σοβαρευτούμε...

 

1.Αν θέλετε να αντιμετωπίζετε τα ινδάλματά σας ως Θεούς και είστε έτοιμοι να τσακώνεστε για αυτά, δικαίωμά σας. Αυτό βέβαια σας κάνει και λίγο...Τζιχαντιστές. Επιεικώς.

 

2. Προτεραιότητες. Είναι πιο σημαντικό να αποδέχεσαι το δικαίωμα άλλου να ΜΗΝ του αρέσει ο καλλιτέχνης της...αρεσκειας σου (κοινώς να μην είσαι ΑΥΣΤΡΑΛΟΠΙΘΗΚΟΣ και να μπορείς να συνδιαλέγεσαι και να επικοινωνείς με ανθρώπινα όντα) από το να υπερασπίζεσαι μέχρι θανάτου ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΤΙ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ... ;D

 

 

 

 

 

[cos_dr]

Δηλαδή τι θες να πεις.?

Ο cos_dr στα

[manosx]

Μάλλον έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα έδινε κάποιος μια μισοφαγωμένη πένα για να μάθει τι σου αρέσει.

[Stoyo]

 

 

Πραγματικα σε λιγο οντως τελειωσαμε και την ωρα που μαζευα τα τζιμπραγκαλα μου ο ...Δημητρης καθισε στο πιανο και αρχισε να παιζει απ'εξω το ιδιο κομματι που μελεταγα με τη δασκαλα μου (μια etude ηταν ) και μετα καπακι εριξε και μια σονατα νουμερο 2 (!)  :o

 

Περιττο να σου πω πως μεσα σε ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ τα...ονειρα μου να γινω επαγγελματιας κλασσικος πιανιστας εσβησαν

 

Για να τελειωσε η σπουδη και να προλαβες και τοη σονατα μαλλον το σαγονι μαζευες και οχι τα συμπραγκαλα  :P

 

Πολυ ωραιο παραδειγμα ωστε να σου δωσω 2 εκδοχες, την μια την ακολουθησες και η αλλη θα ηταν να παραδειγματιστεις θετικα και να μελετησεις ακομα περισσοτερο. Το θεμα ειναι πως δεν αγαπουσες αυτο που εκανες αλλιως δεν υπηρχε και το τονιζω ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ περιπτωση ενα τετοιο γενονος να σε κανει να τα παρατησεις (οτιδηποτε εκανες). Δεν ειχες καταλαβει ακομα γιατι επαιζες.

 

Προσωπικα μαρεσει επισης το πιανο, οταν ακουω παικταραδες και ακομα καλυτερα ζωντανα και οχι στο youtube, αμεσως μου ερχεται η ορεξη να μελετησω για γινω καλυτερος. Δεν θα γινω Ο καλυτερος, οχι στον κοσμο/χωρα/πολη, ισως ουτε στη γειτονια μου αλλα αυτο μου ειναι αδιαφορο, η μουσικη ειναι μεσο εκφρασης οχι μετρο συγκρισης. Ακριβως και επειδη ειναι μεσο εκφρασης ειναι εντονα υποκειμενικη, βεβαια αποτελειται και απο καποια αντικειμενικα στοιχεια.

 

Επισης ο Καζαντιδης οσο και να θελω, οσο και να τον ακουω δεν... απλα δεν. Στον ωρλ ωστοσο πηγα προσφατα και οντως μου βρηκε προβλημα! Δεν ηξερα οτι με το να μην σαρεσει ο Καζαντζιδης καταλαβαινεις αν κατι δε παει καλα! Επισης δε μαρεσει ο Δομαζος τωρα που το σκεφτομαι, εκλεισα ηδη για ορθοπαιδικο... ;D

[cos_dr]

επαγγελματιες μποξερ και πιανίστες και άλλοι επαγγελματίες υπάρχουν. Δεν ειναι ανάγκη να είναι Σγούρος κάποιος.

Αλλιώς θα υπήρχε μόνο ο Σγουρος και ο Ταϊσον.

Και ο Αντονυ Τζόσουα καλός είναι και ας μην είναι ο Πρωταθλητης ακόμα.

Εξάλλου υπάρχουν πλέον τοσες κατηγορίες.

Ο καλύτερος, για να τον πεις καλύτερο, δηλαδή undisputed πρεπει να συγκεντρώσει πολλούς τιτλους, δεν αρκεί μόνο ένας πλέον.

Αλλάξανε οι εποχές με την διευρυμένη εδραίωση του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. λολ

[Shelter]

1) Η οργανική μουσική και η τραγουδιστική ειναι ξεχωριστές περιπτώσεις γιατι στη δεύτερη περιπτωση η μουσική υπηρετεί το λόγο, ο οποίος ειναι στην κορυφή της ιεραρχίας. Αυτο επιφέρει αρκετές αλλαγες.

 

2) Η καλλιτεχνική αξία ειναι κατι που διόλου υποκειμενικό είναι ούτε ποτέ υπήρξε. Δυστύχημα να λέμε οτι ειναι υποκειμενικό. Ενα πράγμα σαν το προσωπικό γουστο ας πουμε. Επίσης η εμπορική επιτυχία δεν ειναι ενδειξη καλλιτεχνικής αξιας. Αλλα και φυσικά ούτε η καλιτεχνική αξία ειναι εγγυηση εμπορικής επιτυχιας. Αυτα τα δυο ειναι ξεχωριστοι στοχοι. Ασχετα που καποιοι τα συνδυασαν και ευτυχησαν. Απειρα τα μεμονωμένα παραδειγματα.

 

3) Δεν υπαρχει μονο το rock δυστυχως 'η ευτυχώς υπάρχουν μουσικά είδη που μετράνε πολλά περισσότερα χρόνια ιστορίας και εκει πέρα ο κύκλος της εξέλιξης εχει ανοιξει και κλεισει καμια 10ρια φορες.

 

4) Απο τον υστερο κλασσικισμο και προς τα δώ, με αποκορυφωμα τον ιμπρεσιονισμο, οι συνθέτες δινουν ολο και περισσότερες οδηγίες για το πως ειχαν φανταστει τη μουσική ερμηνεια. Μετά ή ακολουθεις τις οδηγιες του συνθέτη ή τον γράφεις στα τέτοια σου και κανεις την καγκουριά σου. Οταν δε ο συνθέτης ειναι ακομα εν ζωή δεν υπάρχει δικαιολογία.

 

5) Ολα τα παραπάνω δεν αποκλείουν την περιπτωση μια μέρα πολύ αργότερα απο την αρχική εκτέλεση να προκυψει ενας ερμηνευτής ο οποιος θα καταφέρει να προσδώσει ενα μεγαλύτερο καλλιτεχνικό βάθος απο τον αρχικό ερμηνευτή. Αυτο ειναι και το ωραίο και το ελπιδοφόρο στην τέχνη που την κάνει να μη τελειώνει οπως οι μόδες. Πάντως γνώμη μου ειναι οτι δε γινεται να δωσεις μια αλλη διασταση σε ενα καλλιτεχνικο έργο αν δεν το διαθέτεις γενικά σαν άνθρωπος και χαρακτήρας. Η καλλιέργεια είναι γενική και η γνώση ατέλειωτη.

[Επισκέπτης]

Πάμε πάλι...

 

Η καλλιτεχνική αξία είναι κάτι τελείως προσωπικό και υποκειμενικό. Καθένας την μετράει με τα προσωπικα και υποκειμενικά του κριτήρια.

 

Η γιαγιά στο χωριό που ακούει λαικά, δεν θα μπορέσει ποτέ να αναγνωρίσει την καλλιτεχνική αξία των Iron Maiden οι οποίοι σύμφωνα με τα "αντικειμενικά κριτήρια" κάποιων είναι σπουδαία μπάντα με σπουδαία μουσική. Ούτε όταν θα τους αποκαλέσει "φασαρία" θα πρέπει να απολογηθεί σε κανέναν γι αυτό. Και φυσικά τα ίδια ισχύουν για οποιονδήποτε που μπορεί να του αρέσει η ποπ, η τζαζ, η κλασσική και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ να ακούει Iron Maiden. Οι οποίοι, είναι και πλειοψηφία παγκοσμίως.

 

Συνεπώς. ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπων μπορεί να μη γουστάρουν τη μουσική ενός συγκροτήματος, το οποίο με "αντικειμενικά κριτήρια" (πωλήσεις-διάρκεια-καταξίωση κλπ) πληροί τις προυποθέσεις για να χαρακτηρίζεται η μουσική του ως "αντικειμενικά καλή".

 

Άρα, που είναι το αντικειμενικό?

 

999 στους 1000 ανθρώπους ακούνε μουσική για ψυχαγωγία-διασκέδαση-όπως θες πες το, ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΕΣ. Φαντάσου για κάθε άκουσμά τους να έπρεπε να απολογούνται στον κάθε "ειδήμονα" που επειδή γρατσουνάει μια κιθάρα ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΤΑΙ πως έχει "αντικειμενικό κριτήριο" ή πως η άποψή του έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τον κάθε "απλό απαίδευτο" ακροατή. Μουσικούλα είναι μάγκες, get over it.

 

Τέλος, όπως προείπα, οι έννοιες "διάρκεια στο χρόνο" και "προσφορά στην τέχνη" κ.ο.κ. είναι και αυτές σε τεράστιο βαθμό υποκειμενικές. Άντε εξήγησε στη γιαγιά του πρώτου παραδείγματος την προσφορά των Iron Maiden στην τέχνη, ή το ότι είναι ηλίθια επειδή δεν  ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥΣ μιας και είναι μια μπάντα με μακρόχρονη πορεία και "διάρκεια".

 

Στην τελική, ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που θα υποδείξει στη γιαγιά τι πρέπει να ακούει και τι πρέπει να αρέσει στην ψυχούλα της? Ποιος τον όρισε ως αυθεντία και με ποια κριτήρια? Κι αυτά υποκειμενικά δεν είναι?

[trolley]

Jimmypap, ένα μήλο είναι καλό για τον άνθρωπο (και άλλα θηλαστικά). Αν πέσεις σε μία κοινωνία αλκοολικών κρετοφάγων που δεν τρώνε φρούτα ποτέ, αυτό δεν αλλάζει την αξία του μήλου ως συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Είναι μόνο ένα (από τα εκατοντάδες καθημερινά) παραδείγματα που δείχνουν ότι το κάθε τι (ξαναλέω, το κάθε τι) ορίζεται από την υποκειμενική του αξία αλλά (κυρίως) από την αντικειμενική.

 

Άλλα κοινά παραδείγματα, είναι το αν έχει λιακάδα (ναι, θα συνεχίσει να έχει, ακόμη και αν η γιαγιά στο χωριό είναι τυφλή), το αν μυρίζει ο αέρας, το αν κάποιος είναι βρωμιάρης (ακόμη και αν κατά τη γνώμη του δεν είναι), το αν μία μπύρα είναι της προκοπής και λοιπά πολλά. Η δημοφιλία, είναι εντελώς άλλο πράγμα: υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι δημοφιλές ένα σκουπίδι, κάποτε για σημαντικό χρονικό διάστημα.

 

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις, είναι ότι δεν μετράνε οι απόψεις όλων το ίδιο. Η γιαγιά στο χωριό είναι (συχνά) μία εντελώς άσχετη που δεν ξέρει καν ποιοι κατεβαίνουν στις εκλογές και περιμένει από κάποιον άλλο να της πει γιατί ζει. Συγκρίνεις τη θλιβερή κατάστασή της με τη δική μου, που ασχολούμαι με αυτά τα ζητήματα για μερικές δεκαετίες, ή των άλλων που σου απάντησαν; Αστειεύεσαι βέβαια.

 

"Αρέσει", "Δεν μου αρέσει" είναι κουβέντες όταν μιλάμε για γεμιστά με τη μαμά μας (καθώς σε εστιατόριο δεν θα σου απαντούσαν καν), όχι όταν μιλάμε για μουσική.

[trolley]

για αυτη την γιαγια μιλατε ωρε?  ;D

 

Τώρα, άμα σου πω ότι αυτή είχα στο μυαλό μου, θα νομίζεις ότι υπερβάλλω.

[Superfunk]

Τώρα, άμα σου πω ότι αυτή είχα στο μυαλό μου, θα νομίζεις ότι υπερβάλλω.

 

δεν το νομιζω καθολου ,ημουν ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι αυτην ειχες.. ;D

 

ατιμες γιαγιαδες  (ειναι και πολλες οι ατιμες τωρα που το προσδοκιμο ειναι πανω απο τα 80  ;D)  μας καταστρεψατε....για να μην πληρωνετε ΕΝΦΙΑ  ;D