Η σημαντικοτητα του ερμηνευτη μιας συνθεσης.

[ez]

Ενδιαφερουσες αποψεις γραφονται σε ενα νημα που χαιρεται καποιος να παρακολουθει (κι εγω).

Προσωπικα τεινω να αποδεχομαι μιαν "αντικειμενοποιηση" σε ο,τι αφορα γνωστα τεχνουργηματα αν και ο παραγων αξια του καλλιτεχνη και του πονηματος του ειναι σχεδον αδυνατο να εκτιμηθει οταν αυτος κινειται εκτος πεπατημενης - για οποιους λογους.

Εκεινο που αληθινα θα ημουν περιεργος ν'ακουσω απο τους συμμετεχοντες στη κουβεντα (αλλα και οποιον αλλο) θα ηταν η γνωμη τους για το πως - ποσο επηρεαζεται η αντικειμενικη "τοποθετηση" καποιου καλλιτεχνη στις αντιστοιχες και εκαστοτε κλιμακες απο τον χαρακτηρα αλλα και "τα εργα και ημερες" της ζωης των ιδιων των δημιουργων.

Υπαρχουν ορια; Τα αποδεχεστε; Στεκει ενα τεχνουργημα πανω απο τα παντα και πρεπει να μνημονευεται no matter what;

Τελος, ποσο επηρεαζει εσας τους ιδιους στην προσωπικη σας κριτικη η αν και ποσο "στρεβλωνει" το γουστο σας οταν γνωρισετε στοιχεια απο προσωπικη ζωη/ενεργειες/δηλωμενα πιστευω καποιου καλλιτεχνη.

Ισως θαπρεπε να δημιουργηθει νεο νημα για κατι τετοιο αλλα αφου μου γεννηθηκαν οι σκεψεις διαβαζοντας αυτο, ειπα να το καταθεσω.

[TamTam]

Καθυστερημενο footnote πανω στο post με την φωτογραφια του Newton vs τη φωτογραφια διαβατηριου: οι ενδιαφερομενοι ισως θελουν να ψαξουν τον κυριο Thomas Ruff και τη δουλεια του.

 

Spoiler:

 

;)

 

Εγώ πάντως ούτε που τολμησα να αναφέρω τις λέξεις polaroid art ή nan goldin.

Εδώ συζητάμε ακόμα για το αν μπορεί, λόγου χάρη ένα συγκρότημα της πανκ σκηνής, να αξιολογείται από κάποιον ως σημαντικό καλλιτεχνικά, τη στιγμή που δεν έχει πάρει Grammy ή δεν έχουν περάσει 40 χρόνια από το θάνατο κάποιου μέλους του για να το γράφει η εγκυκλοπαίδεια ΄και το R&R Hall of Fame. .

 

[LK]

@odis13

 

 

Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα σου να κάνεις τον συνήγορο του διαβόλου, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι άλλο πράγμα η αμιγώς φωτο διαβατηρίου και άλλο το φωτογραφικό πορτρέτο, έστω με το format φωτο διαβατηρίου (θελει μια γνωση να εντοπισεις τη διαφορα-και πιθανολογώ ότι την έχεις (το έπιασαν το θέμα εν μέρει και στην ανάλυσή τους ο trolley και ο φιούζος) .

 

Ένα μόνο θα σου πω (γιατί τα αλλά τα ξέρεις-πιθανότατα και αυτό που θα σου πω το ξέρεις) αλλά οι φώτος του Ruff θα κοβόταν από τις αρμόδιες υπηρεσίες ως φωτογραφίες διαβατηρίου ;D.

 

Και ο Martin Schoeller ακριβώς το ίδιο κάνει (με διαφοροποίηση τους πιο ευρυγώνιους φακους) ….απλά το κάνει με διάσημους,

 

Εγώ πάντως ούτε που τολμησα να αναφέρω τις λέξεις polaroid art ή nan goldin.

 

 

Γιατί δεν τόλμησες;

Γιατί μας έχεις για παρακατιανούς;; (Και ναι το παίρνω προσωπικά και σου απαντω , γιατί εγω έφερα το παράδειγμα με τις φωτος).

 

Σου έδωσε την εντύπωση κανείς  ότι δεν θεωρούμε τέχνη την Polaroid ή το Lomography (λες και διαχωρίσαμε ότι θεωρούμε φωτογραφική τέχνη μόνο ότι βγάζει η  hasselblad h5d 200ms  ;D).

Να σου πω γιατί δεν ανέφερες τον Thomas Ruff ;  Γιατί δεν τον ήξερες  ;)

 

Εγώ ο ίδιος λιγες σελίδες πιο πάνω έγραψα πως:

 

 

 

Δεν ορίζει το μέσο και ο σκοπός κάτι ως τέχνη, αλλά το αποτέλεσμα.

 

Το οποίον  σαφώς  σημαίνει ότι δεν με νοιάζει αν σουτάρεις με polaroid , με 110 film.....με mirrorless ή με ... Harinezumi.

 

Εύγε στον Odis13 που τον ανέφερε (δεν έβαλα καθόλου τυχαία την φωτο διαβατηρίου στο συγκριτικό) για να γινόταν αυτός ο αντίλογος που γινεται τώρα.

[LK]

Και για να το επεκτείνω λίγο το παραπάνω, προσπαθούσα να εξηγήσω στον Σπύρο (και γι αυτό το παράδειγμα με τις Φώτο) ότι δεν ορίζεται ως τέχνη οποιαδήποτε φωτογραφία, επειδή η φωτογραφία θεωρείται τέχνη, απαντώντας στην ουσία σε αυτό:

 

Απο τη στιγμη που η φωτογραφια ειναι (καλη) τεχνη και οι δυο φωτογραφιες ειναι τεχνη.

 

 

Όπως και ό,τι παράγεται από μια κιθάρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συλληβδην ως τέχνη , επειδή είθισται με την κιθάρα να δημιουργούμε τέχνη.

 

Αν πάρει ένας άσχετος μια κιθάρα και την γρατζουνάει πάνω κάτω, δεν παράγει τέχνη.

 

Ομοίως και μια Φώτο διαβατηρίου, για τους λόγους που αναλύθηκαν, δεν είναι τέχνη , αλλά υπό προϋποθέσεις , μπορεί να είναι.

 

Και για όποιον ενδιαφέρεται για Polaroids τρία λευκώματα οποσδηποτε

1) The Polaroids of Andrei Tarkovsky

2) Carlo Mollino: Polaroids

3) Helmut Newton. Polaroids

[TamTam]

@odis13

 

Γιατί δεν τόλμησες;

Γιατί μας έχεις για παρακατιανούς;; (Και ναι το παίρνω προσωπικά και σου απαντω , γιατί εγω έφερα το παράδειγμα με τις φωτος).

 

 

Όχι Λάκη και ειδικά εσένα.

 

Δεν τόλμησα γιατί είναι μια τεράστια συζήτηση ειδικά για τη φωτογραφία (και την εικαστική τέχνη) και όπως έγραψα δεν γινόταν να συμετέχω και στις δυο.

Γίνονται δυο συζητήσεις παράλληλες / κινηματογράφος-φωτογραφία και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, αλλά δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω και στη φωτογραφία .

 

 

Στα υπόλοιπα για τη μουσική, αλλά και στην τέχνη γενικότερα, ναι, και ένας "άσχετος" να πιάσει μια κιθάρα και να τη σπάσει, μπορεί να θεωρηθεί τέχνη από την στιγμή που ο ίδιος ισχυριστεί ότι είναι τέχνη.

 

Δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο στην Τέχνη. Και αυτό ισχύει από την εποχή της "πηγής" του Μαρσέλ Ντυσάμπ, ο οποίος αναποδογύρισε μια λεκάνη ουρητήριου και το ονόμασε "έργο τέχνης".

https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-duchamps-urinal-changed-art-forever

 

Θα πρεπε να με νοιάζει επειδή η "πηγή του Ντισάμπ" σημερα θεωρείται ως το έργο που άλλαξε τη συγχρονη τέχνη και τον φιγουράρει στο Γκουγκενχάιμ και τον γράφει η εγκυκλοπαίδεια;

Προσωπικά, αναγνωρίζω τη σημειολογία πίσω από αυτό, αλλά εκεί τελειώνει η προσωπική μου εμπλοκή με αυτό το έργο. Δεν μου αρέσει, δεν με αφορά , δεν μου άλλαξε τη ζωή με τρόπο που θα θεωρούσα καθοριστικό.

 

Καλημέρα

 

Συγνώμη για το ακόλουθο βίντεο...  ::) (για να δώσω ένα παράδειγμα το βάζω)

Έχω και άλμπουμ του ανθρώπου αυτού  ...  ;D

 

 

[LK]

 

 

Δεν τόλμησα γιατί είναι μια τεράστια συζήτηση ειδικά για τη φωτογραφία (και την εικαστική τέχνη) και όπως έγραψα δεν γινόταν να συμετέχω και στις δυο.

 

 

 

Κρίμα όμως, γιατί π.χ. εφερες στο προσκήνιο  τις Polaroids (με ένα ερέθισμα) οπου θα μπορούσαμε να πουμε και να μας πεις πολλά πράγμτατα (αν και οκ θα ξεφεύγαμε θεματικά και έχεις ένα δίκιο από τη θεματολογία του forum αν  και καμια φορα αξίζει).

[TamTam]

Κρίμα όμως, γιατί π.χ. εφερες στο προσκήνιο  τις Polaroids (με ένα ερέθισμα) οπου θα μπορούσαμε να πουμε και να μας πεις πολλά πράγμτατα (αν και οκ θα ξεφεύγαμε θεματικά και έχεις ένα δίκιο από τη θεματολογία του forum αν  και καμια φορα αξίζει).

 

Γιατί κρίμα; Έιναι μια άλλη τεράστια συζήτηση περί τέχνης αυτή (δες το σχόλιό μου - έκανα edit), που δεν μπορεί να γίνει με όλους, όταν υπάρχουν συμφορουμίτες που θα χλευάσουν ή που θα φέρουν ως παράδειγμα υποκειμενισμού τις ... πουτάνες.

 

Edit: Ας ανοίξει ένα άλλο thread π.χ. για φωτογραφία , τέχνη γενικότερα (όπως αυτά που έθεσε ο Ζάικος και σηκώνουν πολλή ενδιαφέρουσα συζήτηση).

Αν ανοιξουμε συζήτηση εδώ στο ίδιο thread θα γίνει περί ανέμων και υδάτων.

Για να καταλάβεις που κινούμαι, τον  H. Newton τον βαριέμαι μέχρι θανάτου - από τους αγαπημένους φωτογράφους είναι o Doisneau.

[LK]

 

 

Edit: Ας ανοίξει ένα άλλο thread π.χ. για φωτογραφία , τέχνη γενικότερα (όπως αυτά που έθεσε ο Ζάικος και σηκώνουν πολλή ενδιαφέρουσα συζήτηση).

 

Σωστό είναι αυτό.

[Jazzjoker]

Εκεινο που αληθινα θα ημουν περιεργος ν'ακουσω απο τους συμμετεχοντες στη κουβεντα (αλλα και οποιον αλλο) θα ηταν η γνωμη τους για το πως - ποσο επηρεαζεται η αντικειμενικη "τοποθετηση" καποιου καλλιτεχνη στις αντιστοιχες και εκαστοτε κλιμακες απο τον χαρακτηρα αλλα και "τα εργα και ημερες" της ζωης των ιδιων των δημιουργων.

Υπαρχουν ορια; Τα αποδεχεστε; Στεκει ενα τεχνουργημα πανω απο τα παντα και πρεπει να μνημονευεται no matter what;

Τελος, ποσο επηρεαζει εσας τους ιδιους στην προσωπικη σας κριτικη η αν και ποσο "στρεβλωνει" το γουστο σας οταν γνωρισετε στοιχεια απο προσωπικη ζωη/ενεργειες/δηλωμενα πιστευω καποιου καλλιτεχνη.

 

Ηλία έχει ξανασυζητηθεί το ερώτημα αλλά είναι πάντα επίκαιρο. Προσωπικά τουλάχιστον το βρίσκω συνέχεια μπροστά μου. Εδώ η τοποθέτηση αλλά και τα όρια δεν μπορεί παρά να είναι καθαρά υποκειμενικά νομίζω.

 

Όπως έχω ξαναγράψει θεωρώ ότι το έργο, ιδανικά, θα πρέπει να διαχωρίζεται πλήρως από το δημιουργό και αυτό υπό την έννοια ότι καλώς ή κακώς, η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι προνόμιο των "ανώτερων" ανθρώπων. Για την ακρίβεια, ουδεμία σχέση έχει ο χαρακτήρας και το ήθος του δημιουργού με το καλλιτεχνικό μέγεθος.

 

Εγώ προσπαθώ να μην επηρεάζομαι αλλά και να μη "πολυψάχνω" την προσωπική ζωή, τις πεποιθήσεις κλπ. καλλιτεχνών που θαυμάζω γιατί φοβάμαι μην πέσω πάνω σε κακά μαντάτα, πράγμα που μου έχει συμβεί πολλάκις. Παρόλα αυτά, συχνά αποτυγχάνω γιατί τελικά είναι βαθιά ανθρώπινο να συνδέουμε το πόνημα με το δημιουργό.

 

Όσον αφορά τα όρια, ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχω έρθει αντιμέτωπος με κάτι τραγικά ακραίο. Μπορώ να πω ότι το πιο "βαρύ" που έχω αντιμετωπίσει είναι να μου αρέσει μουσικός που είναι δηλωμένος ρατσιστής ή φανατικά υπέρμαχος της οπλοφορίας π.χ., αν μιλάμε για αμερικάνους ενώ  στα δικά μας το πιο συχνό που συναντώ είναι ας πούμε ακραία φιλαργυρία που οδηγεί σε ανηθικότητες διαφόρων ειδών. Αυτά δε με έχουν επηρεάσει ως προς το έργο οπότε τα όριά μου είναι πιο πέρα κάπου. Αντέχω δηλαδή να θεωρώ τον δημιουργό κάθαρμα (για το δικό μου αξιακό σύστημα πάντα) αλλά μεγάλο καλλιτέχνη.

 

Τώρα αν θα μπορούσα να συνεχίζω να θαυμάζω το έργο ενός σαδιστή serial killer ξέρω γω, μου είναι άγνωστο προς το παρόν. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα ήθελα να μπορώ να το διαχωρίζω πλήρως.

[Spyros Delta]

Όσο για το ποιον ενος καλλιτέχνη που θαυμάζουμε, μόλις προχθές έφαγα τη μεγαλύτερη ήττα της ζωής μου.

Ένας απο τους μεγαλύτερους παλιούς κιθαρίστες, τον οποίο θεωρούσα ως τον μύστη που με έβαλε στον κόσμο της κιθάρας, όντας σε τρυφερή ηλικία να μου δείχνει χεντριξ, γκιλμουρ και ρορυ (ο οποιος τον "προσκυνησε" όταν έπαιξε μπροστά του), έβαλε στο φουμπου φωτο με το πουλί της 21ης Απριλίου και εορταστικό σχόλιο.

Κάτι έσπασε μέσα μου και άρχισαν οι υπαρξιακές σκέψεις.

Προσωπικά σίγουρα με επηρεάζει ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη.

Απο τη στιγμή που θεωρώ τέχνη κάτι που κάνει έναν άνθρωπο να βλέπει ομορφιά μέσα στο έργο και παράλληλα να τον κάνει και καλύτερο άνθρωπο, αναρωτιέμαι πως μπορεί αυτο να επιτευχθεί μέσω του έργου ενός ανθρώπου με χαρακτηριστικά που δεν οδηγούν στην ομορφιά και στην εξύψωση του ανθρώπου.

Η μονη εξηγηση ειναι όταν μεταφράζουμε το εργο του και το βλέπουμε με τη δική μας ματιά.