Η σημαντικοτητα του ερμηνευτη μιας συνθεσης.

[Επισκέπτης]

Ειναι αδικο αυτο για εμας που δεν προλαβαμε να διαβασουμε λαιβ το επος.  ;D

Τουλαχιστον πρεπει να βρεθει μια λυση να φαινεται οτι καπου εδω υπαρχει ενα ποστ που διαγραφτηκε.

Και τουλαχιστον, τα ποστ να διαγραφονται με πολυ δυσκολια.  8)

 

Επίτρεψέ μου να σε φέρω up to date:

 

Ο φίλος ο Μανούλης ο Εξ ανέφερε τον αγαπημένο του καλλιτέχνη, λέγοντας πως όποιος δεν αναγνωρίζει την αξία του είναι άσχετος.

 

Στη συνέχεια, για να αποδείξω το point μου, δηλαδή πως για κάποιους φίλους εδώ δεν είναι  μουσικό φόρουμ αλλά εκκλησία, είπα πως ουρώ τον αγαπημένο καλλιτέχνη του Μανούλη.

 

Όντως, ο Μανούλης τσίμπησε και θίχτηκε, παρόλο που δεν τον κακολόγησε κανένας  ;D

 

Το φόρουμ έχει αρκετούς οπαδούς του Διαφωτισμού που υπερασπίζονται όλες τις απόψεις, αρκεί να συμφωνούν με τις δικές τους :)

[manosx]

Φαντάσου με τι ορκ συζητάμε, που ο καλλιτέχνης που δήλωσα ότι δεν τον αντέχω, στο μυαλό του ορκ έγινε ο αγαπημένος καλλιτέχνης μου.

 

Α, και δεν θίχτηκα. Απλά σου είπα ότι τον κατουράς καθιστός, ότι είσαι γυναικούλα δηλαδή, όπως γυναικούλα είναι όποιος προσβάλει νεκρούς ανθρώπους που δεν πείραξαν κανέναν.

 

JimmyPap, ορκ ρατσιστής, το απόλυτο low point για το αξιολογότατο, χωρίς ειρωνεία, noiz.gr forum.

[Spyros Delta]

Στο θεμα μας τωρα. (το δευτερευον, αφου το αρχικο ηταν αλλο  ;D)

 

Η αποψη μου ειναι οτι δεν υπαρχει αντικειμενικοτητα στην τεχνη (κατ'επεκταση στη μουσικη), ουτε μπορει καποιος να καθορισει τι ειναι καλο και τι οχι.

Ουτε οτι σονι και καλα το "βαθυ" ειναι καλη τεχνη και το "ρηχο" ειναι κακη τεχνη.

Ακομα και οι αποψεις των πιο καταξιωμενων, εκπαιδευμενων, σπουδαγμενων, να κρινουν τα της τεχνης, ειναι κατα βαθος υποκειμενικες, οσο κι αν προσπαθουν με επιχειρηματα να "μετρησουν" την τεχνη ή την χρησιμοτητα της εκαστοτε τεχνης.

Δεν υπαρχει τεχνομετρο.

Το μονο που μπορει να καταγραφει ειναι η .... ογκολιθιά (οπως ειπε ο cos).

 

Βεβαια καταλαβαινω καποιον που δεν μπορει να χωνεψει οτι ο Καζαντζιδης δεν αξιζει τιποτα, οπως δεν μπορω να χωνεψω κι εγω οτι δεν αξιζει ο Χεντριξ.

Και ΟΚ στην εποχη τους ηταν αυτο που ηθελε το κοινο.

Γιατι ομως τωρα δεν εχουν ξεχαστει?  Υπαρχουν γιατι καποιοι τους ακουνε ακομα.

Υπαρχουν και οσο υπαρχουμε θα υπαρχουν, γιατι καποιοι αλλοι τους υποδεικνύουν ως "must" και γιατι ετυχε να αρεσουν σε αυτους που τους πρωτοακουνε.

 

Για καποιους ομως σημερα,  δεν ... υπαρχουν.  Τοσο απλο.

Οφειλουμε ομως να προσφερουμε ολες τις επιλογες σε ολους.

Γιατι στο κατω κατω δεν θα μαθουμε ποτε αν τελικα θα τους εκανε πραγματικα "καλο" ή "κακο" να μην ακουσουν ποτε Καζαντζιδη και Χεντριξ.

Δεν υπαρχουν δλδ καλα παιδια που ακουνε Πυξ Λαξ και κωλοπαιδα που ακουνε Αιρον Μειντεν? (ΟΚ τα παιδια που ακουνε Χεντριξ ειναι τα καλυτερα, αλλα λεμε τωρα)

Ας αποφασισουν αυτοι τι θελουν να ακουνε.

 

Και φυσικα πιστευω οτι ολοι οσοι εκαναν τεχνη, αξιζαν και πηραν αυτο που δικαιουταν.

Και υλικα και ηθικα και ιστορικα.

Γιατι οπως λεει ο ετερος καλλιτεχνης Χαρυ Κλυν, "η τεχνη προκειται περι αλισβερισι. Ο καλλιτεχνης δωνει και  ο λαος παιρνει",

 

και ο ετερος καλλιτεχνης Οσκαρ Ουαιλντ,"Η ποικιλία των απόψεων σχετικά με ένα έργο τέχνης, δείχνει ότι το έργο είναι καινούργιο, καινοτόμο, σύνθετο, και ζωτικό/σημαντικό.

Όταν οι κριτικοί διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με ένα έργο τέχνης, τότε μπορεί κάνεις να είναι σίγουρος ότι ο καλλιτέχνης είναι σε απόλυτη αρμονία/συμφωνία με τον εαυτό του".

 

Απολαυστε ελευθερα.

 

ΥΓ Επικο το τοπικ. Μ'αρεσαν πολλες αποψεις γιατι γραφτηκαν με χιουμορ. Εστω και ειρωνικο καποιες φορες.

Καποιες αλλες ομως ειχαν κακία. Μη τα παιρνουμε ολα τοσο σοβαρα και τρελαινόμαστε

[manosx]

 

Το μονο που μπορει να καταγραφει ειναι η .... ογκολιθιά

 

Αυτό δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμο; Δεν θα πούμε ότι ο Χέντριξ είναι ογκόλιθος της ηλεκτρικής κιθάρας; Υπάρχει κανείς στα συγκαλά του που να το αμφισβητήσει, ακόμα και αν ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ τη μουσική του Χέντριξ ή το ροκ γενικότερα;

 

Περί ογκολιθιάς  ;D είναι η συζήτηση, όχι περί της, οπωσδήποτε υποκειμενικής, ομορφιάς. 

[Spyros Delta]

Αυτό δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμο; Δεν θα πούμε ότι ο Χέντριξ είναι ογκόλιθος της ηλεκτρικής κιθάρας; Υπάρχει κανείς στα συγκαλά του που να το αμφισβητήσει, ακόμα και αν ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ τη μουσική του Χέντριξ ή το ροκ γενικότερα;

 

Περί ογκολιθιάς  ;D είναι η συζήτηση, όχι περί της, οπωσδήποτε υποκειμενικής, ομορφιάς.

Η ογκολιθια δεν ειναι απαραιτητα και καλλιτεχνια.

Καλλιτεχνια ειναι .... να ειναι για μενα καλλιτεχνια.  ;D

ΕΙναι και για καλλιτεχνια η συζητηση.

 

[cos_dr]

Εγώ πριν λίγο καιρό είχα μια νεαρή στο αυτοκίνητο που της άρεσε υποτίθεται το Rock και για μια φάση έπαιζε το radiomp3 μου το killing in the name of και της λέω αυτό σου αρέσει και δεν το ήξερε. Πρώτη φορά και σαν άκουσμα. Χαχαχαχαχα

 

Για αυτά που ήξερε και μου έλεγε ως συγκροτήματα εγώ πρώτη φορά τα άκουγα επίσης.

 

Ο γιος μου μόνο τη μουσική από το PlayStation ακούει, ότι είναι από soundtrack παιχνίδι Ν που παίζει και μου ζητάει να του φτιάχνω playlist κάθε φορά.

 

Παλιά γράφαμε κασέτα σε καμία γκομενα, τώρα της φτιάχνουν τη playlist να την στριμαρει στο ipad της.

 

Γεράσαμε ρεεεεεεεεεεεε

Χαχαχαχαχαχαχα

 

[manosx]

Η ογκολιθια δεν ειναι απαραιτητα και καλλιτεχνια.

Καλλιτεχνια ειναι να ειναι για μενα καλλιτεχνια.  ;D

 

Οπότε μπορούμε να πούμε ότι η ογκολιθιά  ;D είναι αντικείμενο των ιστορικών της τέχνης, και όχι το αντικείμενο της απόλαυσης  ;D για ακροατές και μουσικούς. I could live with that  ;D

 

Να δώσω και ένα παράδειγμα που μου ήρθε: Υπάρχουν πολλοί τραγωδοί νικητές των αγώνων έναντι των τριών μεγάλων ακόμα, που το σύνολο του έργου τους έχει χαθεί. Οπότε αναμφισβήτητα πρόκειται για ογκόλιθους της τέχνης, που όμως δυστυχώς δε θα έχουμε ποτέ τη χαρά να εκτιμήσουμε από υποκειμενικής πλευράς. Νομίζω όμως ότι ακόμα και έτσι αξίζουν το σεβασμό μας, και όχι την καφρίλα μας.

[Spyros Delta]

Οπότε μπορούμε να πούμε ότι η ογκολιθιά  ;D είναι αντικείμενο των ιστορικών της τέχνης, και όχι το αντικείμενο της απόλαυσης  ;D για ακροατές και μουσικούς. I could live with that  ;D

 

Να δώσω και ένα παράδειγμα που μου ήρθε: Υπάρχουν πολλοί τραγωδοί νικητές των αγώνων έναντι των τριών μεγάλων ακόμα, που το σύνολο του έργου τους έχει χαθεί. Οπότε αναμφισβήτητα πρόκειται για ογκόλιθους της τέχνης, που όμως δυστυχώς δε θα έχουμε ποτέ τη χαρά να εκτιμήσουμε από υποκειμενικής πλευράς. Νομίζω όμως ότι ακόμα και έτσι αξίζουν το σεβασμό μας, και όχι την καφρίλα μας.

Ετσι.

Ολοι αξιζουν σεβασμο.

Ακομα και αυτοι που δεν εκαναν τιποτα. Αυτονοητο.

Χιουμορ μπορουμε να κανουμε ωστοσο. Χωρις προσβολες

[trolley]

Λοιπόν, αυτό αξίζει μερικές διευκρινήσεις, άλλωστε ο άνθρωπος έγραψε σοβαρά (ως συνήθως). Λες λοιπόν αγαπητέ Δέλτα (συμπάθα με για τον Ενικό), ότι:

 

Δεν υπαρχει τεχνομετρο.

 

Ο μακαρίτης ο Χώκινγκ, προσπαθούσε να εξηγήσει ότι το Σύμπαν μπορεί ταυτόχρονα να είναι πεπερασμένο, αλλά να μην έχει όριο. Και μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κάποιος αστροφυσικός για να συλλάβει την ιδέα, άλλωστε την κατάλαβα και εγώ που δεν είμαι αστροφυσικός. Κατανόησε λοιπόν, ότι μπορεί να είναι η αξία της τέχνης μετρήσιμη και αντικειμενική, χωρίς να υπάρχει "τεχνόμετρο". Πως γινεται αυτό;

 

Αν βάλεις ένα ποτήρι κόκα-κόλα σε ένα σύστημα για να το αναλύσεις σε χημικό επίπεδο, θα βρεις ποσότητες από διάφορα υλικά και στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία είναι το αντικειμενικό της υπόθεσης. ΟΛΑ τα υπόλοιπα, ακολουθούν: αν αρέσει, αν δεν αρέσει, αν είναι καλή για το στομάχι, αν είναι γλυκειά, αν πρέπει να την δίνουμε σε παιδιά κλπ. Εκεί αρχίζει ο κόσμος της "άποψης" αυτής που λέμε ότι καθένας έχει μία.

 

Όπως έγραψα νωρίτερα, στο κάθε τι (ναι, το κάθε τι) υπάρχει μία αντικειμενική διάσταση, και μία υποκειμενική διάσταση. Ευτυχής είναι αυτός που έχει συναίσθηση και των δύο, αλλά αυτός που δεν "πιάνει" τι σημαίνει αντικειμενικότητα, θα δεις (μάλλον θα το έχεις ήδη δει) δεν το "πιάνει" σε κανένα απολύτως θέμα. Στην ακραία μορφή αυτής της εξαθλίωσης, μπορεί να πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη, γράφοντας συνειδητά στα παλαιότερα των υποδημάτων του όλα τα στοιχεία περί του αντιθέτου. Επίσης μπορεί να πιστεύει ότι το κάπνισμα του κάνει καλό, ότι ο κύριος στην ντουλάπα είναι μαραγκός,  και πολλά-πολλά άλλα. Μέχρι σήμερα, δεν έχω γνωρίσει φανατικό λάτρη της υποκειμενικότητας που να μην είναι ηλίθιος, στα όρια της παθολογίας λέμε.

 

Αν δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, ένας πατέρας που βιάζει το παιδί του μπορεί τελικά να περιγραφεί ως άνθρωπος που απλά δεν άφησε στη τύχη τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Ένας έμπορος ναρκωτικών, ως ιερέας της υποκειμενικής αντίληψης του κόσμου. Ένας που δεν ξέρει να παίζει κανένα όργανο, να θεωρείται ως ένας Μότσαρτ σε αδράνεια. Και ούτω καθεξής.

 

Ο Μπαχ ήταν αυτό που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα. Μπορεί σε κάποιον να μην αρέσει, αλλά α) μάλλον αργότερα θα αλλάξει γνώμη, έτσι είναι οι γνώμες άλλωστε, β) το έργο του θα είναι πάντοτε εκεί για οποιονδήποτε θελήσει να επιδιώξει μία ποιοτική (όχι ποσοτική) ανάλυσή του. Και αν αυτός ο κάποιος επιμένει στο ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν επειδή δεν του αρέσουν, τότε ίσως ο κύριος στο ψυχιατρείο που επιμένει πως είναι ο Μέγας Ναπολέων, τελικά είναι;

[Spyros Delta]

Δυστυχως ουτε καποια απο τα δικα σου επιχειρηματα με επεισε οτι υπαρχει αντικειμενικοτητα στην κριτικη της τεχνης.

Της τεχνης*, οχι της τεχνικης και των ... υλικων.

 

* για "καλες τεχνες" μιλαμε παντα, οχι για "εφαρμοσμενες τεχνες".