Η σημαντικοτητα του ερμηνευτη μιας συνθεσης.

[trolley]

Αν υπάρχει αυθεντική, βαθιά και πολυεπίπεδη γνώση, εμπειρία, αλλά και αρκετή ψυχραιμία +αυτογνωσία, νομίζω όλοι μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά, αρχικά τον εαυτό τους και έπειτα ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Και μπορούν ταυτόχρονα να απενοχοποιούν τη δική τους επιλογή/άποψη/γνώμη/προτίμηση πάνω στο ίδιο ζήτημα με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.

 

Πάντως, για να είμαι κομπλέ (sic) πρέπει να γράψω ότι κατανοώ και την εικονοκλαστική τάση πολλών ανθρώπων, οι οποίοι απαιτούν να προσδιορισθεί μία εντελώς προσωπική σχέση με το έργο τέχνης, πριν εκφράσουν τη γνώμη τους γι' αυτό. Έλεγε ο πολύς Brian Eno, ότι οι κριτικοί τέχνης έρχονται και σου λένε "Να, δες αυτό, άκου εκείνο... μα πόσο μαλάκας είσαι αν δεν καταλαβαίνεις την αξία του" κλπ. "Αυτό δεν μπορεί να είναι βάση για να δεθείς με κάτι, είναι ακριβώς το αντίθετο". Και φυσικά, έχει απόλυτο δίκηο, αν μπορώ να κρίνω από την εμπειρία μου.

 

Απλά - με τα χρόνια, έτσι; δεν το πίστευα από δέκα ετών - συνειδητοποίησα ότι η αναγνώριση αντικειμενικής αξίας δεν είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη προσωπικής σχέσης, όπως ακριβώς δεν είναι και στην κοινή καθημερινότητα. Μπορώ π.χ. να ξέρω ότι μου αρέσει κάτι, επειδή μου θυμίζει (π.χ.) ένα φίλο μου στο σχολείο, όχι επειδή είναι πραγματικά της προκοπής.

 

 

[Επισκέπτης]

Χμ....Βλέπω πως το θέμα είναι ακόμα στην "επικαιρότητα"...

 

Δύο πράγματα...Σύμφωνα με το συλλογισμό των "ειδικών" που έχουν αντικειμενική άποψη θα σας πω κάτι αλλά μην βραχυκυκλώσετε ορισμένοι:

 

O Spyros Delta είναι "αντικειμενικά" στους top 10 μουσικούς του φόρουμ, και σίγουρα στο top 3 των κιθαριστών του. Αυτό "αποδεικνύεται" από το βιογραφικό του, τις συνεργασίες του και το ότι σε κάθε ευκαιρία σας (μας) αφήνει με τη γλώσσα κάτω με τα licks, τον ήχο και το φραζάρισμά του.

 

Ο Spyros Delta λοιπόν, λέει πως δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη. Επομένως, όσοι πιστεύετε πως υπάρχει, αφού ο Spyros Delta αντικειμενικά είναι καλύτερος μουσικός από εσάς και αδιαμφισβήτητα αρμοδιότερος για να το αποφασίσει, πρέπει να συμφωνήσετε με την άποψή του. Αλλιώς είστε άσχετοι.

 

Επίσης, επειδή μπήκε και η επιστήμη στη συζήτηση, η επιστήμη βασίζεται σε αξιώματα, σε  κώδικες επικοινωνίας. Χωρίς αυτούς, η επιστήμη είναι άχρηστη. Για παράδειγμα, αν δεν συμφωνήσουμε μεταξύ μας την ποσότητα του ενός, πόσο είναι το "1" δηλαδή, ολόκληρη η μαθηματική επιστήμη δεν βγάζει νόημα. Δείτε και λίγο matrix, δεν ξέρω τι είπαν οι "ειδικοί" αλλά η ταινία τα σπάει.

 

Αυτό που κάποιοι αδυνατείτε τα καταλάβετε, είναι πως τα πράγματα για έναν σκύλο είναι ασπρόμαυρα. Εσύ τρόλει, μπορεί να τα βλέπεις έγχρωμα, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι είναι. Βλέπεις μόνο ο,τι σου δείχνει το μάτι σου, δηλαδή το μυαλό σου. Τίποτα δεν είναι αντικειμενικό χωρίς την ύπαρξη κοινού κώδικα, δηλαδή μονάδας μέτρησης που κι αυτή όμως προέρχεται από μία "συμφωνία" που εμπεριέχει υποκειμενισμό, Μπορεί να μην πιστευεις στο θεό επειδή δεν τον έχεις δει, αλλά παράλληλα πρέπει να έχεις επίγνωση του οτι δεν μπορείς και να αποδείξεις πως δεν υπάρχει. Άρα, η άποψη ενός άθεου είναι εξίσου σεβαστή με ενός θρήσκου.

 

Κάπως έτσι είναι και η μουσική η οποία είναι και η ίδια κάτι θεικό. Δεν ορίζεται, είναι κάτι που το νιώθεις παρά το περιγράφεις. Μπορείς να ορίσεις τι είναι κόκκινο ή τι είναι πράσινο? Όχι. Απλώς το βλέπεις και συμφωνείς με όλους πως "αυτό είναι το κόκκινο". Κάτι που δε μπορείς να το ορίσεις, δε μπορείς και να το μετρήσεις. Συνεπώς, οποιαδήποτε κουβέντα περι αντικειμενικότητας στη μουσική αυτομάτως καθίσταται άκυρη.

 

Καθένας βλέπει ότι του δείχνουν τα μάτια του. Ή τα αυτιά του, η ψυχή του, το μυαλό του, όπως θες πες το. Κάποιος σοφός άνδρας είπε κάποτε "εν οιδα οτι ουδέν οίδα". Κάτι θα ήξερε, γιατί συνήθως αυτοί που διατείνονται πως "ξέρουν" είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι πιο άσχετοι.

[trolley]

Jimmypap, τι λες παιδάκι μου;

 

Κατ' αρχήν, ο Δέλτα (τον οποίο αναγκαστικά χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα, δεν ξέρω τίποτε για τον άνθρωπο), δεν είναι ο μόνος καταξιωμένος κιθαρίστας στο φόρουμ. Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να τοποθετηθούν και άλλοι (ez, makam κλπ) πριν σπεύσουμε να δούμε που γέρνει η ζυγαριά και να αυτο-χαρακτηριστούμε ως "άσχετοι". Ήδη ο ez είπε ότι δεν απορρίπτει την ιδέα του ότι κάποια πράγματα έχουν αντικειμενική αξία.

 

Δεύτερον - κοινό ελληνοπρεπές λάθος - νομίζεις ότι να υποστηρίζει ένας μέτριος μία άποψη, έρχεται να προστεθεί στην βαρύτητα της άποψης. Στην πραγματικότητα, αν μία άποψη την υποστηρίζουν πλήρως δέκα άψογοι και πέντε χιλιάδες μαλάκες, τότε η άποψη είναι μάλλον λανθασμένη, διότι είναι το "μαλάκες" που διαμορφώνει το πρόσημο - ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σε μία τάξη είναι ο χειρότερος μαθητής που δίνει τον τόνο, όχι ο καλύτερος. Οπότε - και ακριβώς γι' αυτό - μάλλον το δικό σου βιογραφικό θα πρέπει να δείχνεις σε τέτοιες περιπτώσεις, όχι κάποιου άλλου.

 

Τρίτον, δεν ξέρω πόσο καλός μουσικός είναι ο Δέλτα (όντως δεν ξέρω, δεν αστειεύομαι) αλλά εδώ μέσα υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται πολύ σοβαρά με τη σύνθεση, κάποιοι έχουν και δίσκους. Κατά την μουσική μου παιδεία, η δική τους γνώμη έχει τουλάχιστον ίση βαρύτητα, οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε και αυτούς.

 

Τέταρτον, το Μάτριξ είναι μία σπουδή και ωδή στην ιδέα ότι υπάρχει αντικεμενικότητα - στην οποία αφυπνίζεται ο ήρωας από τον υποκειμενικό και ψεύτικο κόσμο στον οποίο ήταν καταδικασμένος από τις μηχανές. "Καλώς ήλθες στον πραγματικό κόσμο" του λέει ο Μορφέας , λίγο πριν ολοκληρωθεί η αποθεραπεία του και τον ξεναγήσει στα ωμά και δυσάρεστα γεγονότα της πραγματικότητας που αγνοούσε μέχρι τότε.

 

Για την ακρίβεια, τα έργα τέχνης που αναφέρονται στην ύπαρξη ενός αντικειμενικού κόσμου, έξω από το κεφάλι μας, είναι υπερβολικά πολλά: το πασίγνωστο "1984" του Όργουελ, καταλήγει στους μνημειώδεις διαλόγους του ήρωα με τον βασανιστή του, ενώ ο τελευταίος προσπαθεί να τον πείσει πως ΔΕΝ υπάρχει. Στο σημείο αυτό ο προφητικός Όργουελ ταυτίζει την ιδέα της μη-ύπαρξης αντικειμενικότητας με το θεμέλιο του κάθε ολοκληρωτισμού.

 

Οπωσδήποτε, "περί ορέξεως κολοκυθόπιττα" (γνωστό καταφύγιο όσων δεν έχουν άλλα επιχειρήματα) και "έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", αλλά καλύτερα συγκρατήσου από την εκφορά χαρακτηρισμών όπως "άσχετοι". Δεν υπάρχει λόγος να προσβάλλεις αυτό που δεν καταλαβαίνεις και - σε τελευταία ανάλυση - περίμενε λίγο καιρό, καθώς οι ίδιες οι πεποιθήσεις σου για τον κόσμο υπαγορεύουν την πιθανή αλλαγή τους, άνευ αιτίας καν.

 

Σημείωση: ο κόσμος είναι όντως έγχρωμος. Κάποια πλάσματα αντιλαμβάνονται λιγότερα χρώματα από τον άνθρωπο και κάποια περισσότερα. Επίσης, η Γη είναι σφαιρική, όχι επίπεδη.

[trolley]

Δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι έχουν βρεθεί (δύο προς το παρόν) που συμφωνούν με το ότι "Μπορείς να ορίσεις τι είναι κόκκινο ή τι είναι πράσινο? Όχι. Απλώς το βλέπεις και συμφωνείς με όλους πως "αυτό είναι το κόκκινο". Κάτι που δε μπορείς να το ορίσεις, δε μπορείς και να το μετρήσεις. "

 

Και καλά ο γνωστός Ταμταμ, αυτός έχει σοβαρά προβλήματα εμπάθειας, αλλά αν βρεθούν υπερβολικά πολλοί που να μην ξέρουν για ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, είναι ένα ζήτημα, πως να το κάνουμε....

 

Ενημερώνω πάντως ότι "ναι, μπορώ να ορίσω τι είναι κόκκινο, πράσινο η οποιοδήποτε άλλο χρώμα του ορατού φάσματος". Επίσης, μπορείτε και εσείς, μην αφήνετε κανέναν να σας πει οτιδήποτε διαφορετικό.

 

:)

 

 

[TamTam]

Jimmy Pap μ΄αρέσει που ασχολείσαι ακόμη. ¨Οπου τους παίρνει απαντάνε - κανείς δεν μου έδωσε μισή απάντηση. Φάσκουν και αντιφάσκουν και διαφωνούν ακόμη και μεταξύ τους. Και όλο αυτό πρέπει να πείσει όποιον διαβάζει ότι αιτιολογεί την "αντικειμενικότητα".

- Ο Πολιτης Κέην ταινιάρα, αλλά δεν πήρε τα βραβεία που άξιζε.

- Οι πανκηδες όσο ήταν στην ενεργό δράση, δεν θεωρούνταν καν ότι έπαιζαν μουσική, σήμερα μιλάμε για μουσική επανάσταση.

- Η blues τα ίδια - λες και θα έπρεπε να περιμένει κανείς τα Grammy του καλύτερου blues αλμπουμ για να αναγνωρίσει ότι ήταν τέχνη.

 

Δεν χρειάζονται προσωπικες αντιπαραθέσεις, όπως προσπαθεί ο ανάξιος φλώρος του φόρουμ να προκαλέσει διαρκώς. Αντικειμενικά (χααα) facts χρειάζονται:

Όποιος θεωρεί ότι η "αντικειμενικότητα" νομολογεί την τέχνη, θα πρέπει να το εξηγήσει κιόλας. Με βάση τι; Τις πωλήσεις; Τους επαϊοντες; Τα βραβεία;

Την αναγνώριση (έστω έτσι γενικόλογα) που να είναι σύγχρονη με την εποχή του έργου; Όταν πρωτοπαίχτηκε η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Στραβίνσκι στο Παρίσι, οι μισοί γιουχάρισαν ή έφυγαν αηδιασμένοι και οι άλλοι μισοί απότο κοινό χειροκροτούσαν. Χρόνια αργότερα, οι Siouxsie & the Banshees άνοιγαν συναυλίες τους με αποσπάσματα από αυτό το έργο.

Ο Σούμπερτ πέθανε με τη στεναχώρια ότι η κρατικη΄ορχήστρα δεν ερμήνευε έργα του (επειδή ήταν ομοφυλόφιλος).  Ο Ρεμπώ, άλλαξε την ιστορία της ποίησης χωρίς να (θελήσει να ) εκδόσει ποτέ ο ίδιος βιβλίο του.  Για ποια αντικειμενικότητα στην τένχη αυτών των ανθρώπων μιλάμε;

Δεν περιμένω απαντήσεις φυσικά. Το τι είναι τέχνη, το απαντάει το κοινό και οι ατζέντηδες, έστω κι αν χρειαστεί να περάσουν 40 χρόνια από τή στιγμή που δημιουργείται ένα έργο. Κατά τα άλλα, κάποιοι εδώ μέσα, θεωρούν πως είναι ο υποκειμενισμός που έχει τη ρίζα του στην ένδεια και όχι η χύδην αντικειμενικότητα τους, που ταμπουρώνεται πίσω από "αντικειμενικά" δήθεν κριτήρια που άλλοι επέλεξαν , και που η mainstream κουλτούρα τους πούλησε μέσω της tv και της showbiz της.

 

[trolley]

Jimmy Pap μ΄αρέσει που ασχολείσαι ακόμη. ¨Οπου τους παίρνει απαντάνε 0 κανείς δεν μυο έδωσε μισή απάντηση. Φάσκουν και αντιφάσκουν και διαφωνούν ακόμη και μεταξύ τους. Και όλο αυτό πρέπει να πείσει όποοιον διαβάζει ότι αιτιολογεί την "αντικειμενικότητα".

Ο Πολιτης Κέην ταινιάρα, αλλά δεν πήρε τα βραβεία που άξιζε.

Οι πανκηδες όσο ήταν στην ενεργό δράση, δεν θεωρούνταν καν ότι έπαιζαν μουσική, σήμερα μιλάμε για μουσική επανάσταση.

Η blues τα ίδια - λες και θα έπρεπε να περιμένει κανείς τα Grammy του καλύτερου blues αλμπουμ για να αναγνωρίσει ότι ήταν τέχνη.

Δεν χρειάζονται προσωπικες ανριπαραθέσεις, όπως προσπαθεί ο ανάξιος φλώρος του φόρουμ να προκαλέσει διαρκώς. Αντικειμενικά (χααα) facts χρειάζονται:

Όποιος θεωρεί ότι η "αντικειμενικότητα" νομολογεί την τέχνη, θα πρέπει να το εξηγήσει κιόλας. Με βάση τι; Τις πωλήσεις; Τους επαϊοντες; Τα βραβεία;

Την αναγνώριση (έστω έτσι γενικόλογα) που να είναι σύγχρονη με την εποχή του έργου; Ότν απρωτοπαίχτηκε η Ιεροτελεστία της ΆΝοιξης του Στραβίνσκυ, οι μισοί γιουχάρισα ή έφυγαν αηδιασμένοι και ποι άλλοι μισοί απότο κοινό χειροκροτούσαν.

Ο Σούμπερτ πέθανε με τη στεναχώρια ότι η κρατικη΄ορχήστρα δεν ερμήνευε έργα του (επειδή ήταν ομοφυλόφιλος).  Ο Ρεμπώ, άλλαξε την ιστορία της ποίησης χωρίς να (θελήσει να ) εκδόσει ποτέ ο ίδιος βιβλίο του.  Για ποια αντικειμενικότητα μιλάμε;

Δεν περιμένω απαντήσεις φυσικά. Το τι είναι τέχνη, το απαντάει το κοινό και οι ατζέντηδες, έστω κι αν χρειαστεί να περάσουν 40 χρόνια από τή στιγμή πυο δημιουργείται ένα έργο. Κατά τα άλλα, κάποιοι εδώ με΄σα, θεωρούν πιθανόν πως είναι ο υποκειμενισμός που έχει τη ρίζα του στην ένδεια και η χύδην αντικειμενικότητα τους, που ταμπουρώνεται πίσω από "αντικειμενικά" δήθεν κριτήρια που άλλοι επέλεξαν , και που η mainstream κουλτούρα τους πούλησε μέσω της tv και της showbiz της.

 

Ναι ωρέ Jimmypap, μην ασχολείσαι.

Να, δες εδώ τα σοφά λόγια του Ταμταμ.

 

(Σοβαρά τώρα, όλα όσα λες είναι σωστά, εξακολουθούν να μην έχουν όμως καμία σχέση με τη συζήτηση και - πολύ περισσότερο - με εμένα προσωπικά. Εσύ νομίζεις τώρα ότι επειδή αδικήθηκε ο Σούμπερτ - λες και τον αδίκησα εγώ - αυτό κάνει εσένα κάποιο είδος έγκυρου αποτιμητή του. Εντάξει, σε κάνει.. καλύτερα να το γράφει κάποιος παρά όχι. Τα κακά νέα και για τους δυο σας είναι ότι συμφωνείτε μεν, σε ανοησίες δε, ήτοι το κόκκινο ορίζεται και ο κόσμος είναι όντως έγχρωμος).

[trolley]

Λοιπόν Ταμταμ, διάβασε αυτό:

 

"Ο Μάρσαλ Στερνς εξιστορεί συστηματικά και αντικειμενικά την ιστορία της τζαζ, από τις ρίζες της στην Αφρική και τις Δυτικές Ινδίες μέχρι τη διαμόρφωσή της σε τέχνη η οποία αφού επηρέασε τον αμερικανικό πολιτισμό, εξαπλώθηκε σ' όλες τις γωνιές του κόσμου. Ασχολείται διεισδυτικά με τις λιγότερο γνωστές απαρχές της, την ανάμειξη δηλαδή της μουσικής κληρονομιάς του Αφρικανού μαύρου και των στοιχείων της ευρωπαϊκής μουσικής που συνάντησε κατά την άφιξή του στο Νέο Κόσμο. Περιγράφει τη γέννηση της τζαζ στη Νέα Ορλεάνη, την καταγωγή των τραγουδιών της δουλειάς, τα σπιρίτσουαλ, τα μπλουζ, τα μίνστρελ, την εποχή του σουίγκ, την αφρο-κουβανέζικη επίδραση, την εμφάνιση του μποπ και τις μεταγενέστερες εξελίξεις. Αναλύει τις διαφορές των στιλ όπως αναπτύχθηκαν στα μεγάλα κέντρα της τζαζ, το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη, το Σαιντ Λούις και το Κάνσας Σίτι και ακολουθεί την πορεία και την εξέλιξή της μέχρι την παγκόσμια διάδοση και εμπορικοποίησή της. Τα κεφάλαια που αναφέρονται σε πιο τεχνικά μουσικολογικά θέματα, είναι γραμμένα με απλότητα και σαφήνεια και είναι κατανοητά και από τους ειδικούς όσο και από τους απλούς αναγνώστες. Οι μεγάλες προσωπικότητες της τζαζ οι οποίες συνέβαλαν δημιουργικά στην εξέλιξή της, τοποθετούνται κατά το βαθμό που την επηρέασαν με αντικειμενική αξιολόγηση και ακριβείς χαρακτηρισμούς. Το βιβλίο αυτό είναι το βασικό έργο για την τζαζ και είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων ερευνών στις πηγές και μελετών σε όλες τις περιοχές που σχετίζονται με την τζαζ και τους δημιουργούς της. "

 

Κουίζ: ξέρεις ποιος το έγραψε αυτό το κείμενο;

Να σου πω, να προσκυνήσεις, ή θα μας παρατήσεις στην ησυχία μας;

Περιέργως πως, σε αντίθεση με την αφεντιά σου, ο συγγραφέας έχει πολύ ξεκάθαρη αντίληψη ότι υπάρχει άφθονος χώρος για αντικειμενική προσέγγιση, τόσο στο ζήτημα της εξιστόρησης όσο (και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει) στο ζήτημα της αξιολόγησης.

 

Ίσως δεν σε είχε υπ'όψιν του βέβαια, ίσως δεν είχε και εμένα, ίσως δεν είχε και τον Jimmypap.

Τι κρίμα, ε;

 

 

[Επισκέπτης]

Αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις Τρολει, είναι πως η γνώση και η άποψη των ειδικών, είναι κάτι πολύ σχετικό. Επειδή ανέφερες και την επίπεδη γη, τον Χοκινγκ κλπ, μην ξεχνάς πως οι "ειδικοί" της εποχής θεωρούσαν πως η γη είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος προ Κοπέρνικου.

 

Σχετικά με τον ορισμό του κόκκινου, δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, θα μπορούσες να εξηγήσεις σε έναν τυφλό τι είναι και να το καταλάβει. Όπως και την μουσική σε έναν εκ γενετής κωφό.

 

Σχετικά με τον ολοκληρωτισμό που ανέφερες, συνήθως ξεκινάει από αυτούς που έχουν την πεποίθηση πως ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους. Σου θυμίζει κάτι?

 

Τέλος, το "'ασχετοι" είναι δανεικός όρος, από τους εδώ ειδικούς που ξέρουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ακούμε. Κι εσύ μπορεί να χαρακτηρίζεις "ανοησίες" αυτά που απλώς δεν καταλαβαίνεις, αλλά δεν έγινε και τίποτα.

 

 

 

[harilatron]

...

 

Σχετικά με τον ορισμό του κόκκινου, δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, θα μπορούσες να εξηγήσεις σε έναν τυφλό τι είναι και να το καταλάβει

....

 

Το τι είναι κόκκινο είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο που άπτεται των οπτικών ιδιοτήτων του υλικού και δεν εξαρτάται από την ικανότητα των εχόντων έγχρωμη όραση να το αντιληφθούν.

Είναι άστοχο το παράδειγμα (όπως και άλλα).

 

Η ανθρώπινη αντίληψη δεν είναι το κέντρο αναφοράς του κόσμου.

 

[cos_dr]

 

 

Η ανθρώπινη αντίληψη δεν είναι το κέντρο αναφοράς του κόσμου.

 

 

Ναι αλλά όλο αυτή επικρατεί  σε σχέση με τον φυσικό κόσμο σύμφωνα με το ευκλείδιο μετρικό σύστημα που έχουμε υιοθετήσει που δεν ισχύει στον αστροφυσικό κόσμο .

Έχω διαβάσει γι αυτά και έχω παρακολουθήσει και διαλέξεις αλλά δεν μπορώ τωρα να τις εκφράσω σωστα, το ρεζουμέ όμως το θυμάμαι.

 

Υπο αυτό το πρίσμα, στον κόσμο μας η αντικειμενικότητα καθορίζεται από ένα εν κατακλείδι υποκειμενικό σύστημα που βασίζεται στην ανθρώπινη αντίληψη και τις ανθρώπινες αισθήσεις και τα αντίστοιχα όργανα ή συστήματα οργάνων που ενώ είναι εξαιρετικά και τα κατανοούμε μέσω της επιστήμης όλο και περισσότερο, πάλι υπάρχει το υποκειμενικό όριο του ευκλείδιου μικρόκοσμού μας.

 

Γι αυτό η επιστήμη δεν πρέπει να είναι δογματική, απόλυτη και να περιορίζεται σε συγκεκριμένες μεθοδολογίες.

 

Πρέπει να υπάρχει φυσικά μια αποδεικτική μέσω της επαλήθευσης βάση για να θεμελιώνουμε και να προχωράμε αλλά πρέπει να υπάρχει και η υποκειμενική ανοχή.

 

Εγώ αντιλαμβάνομαι στο θέμα της αντικειμενικότητας της χρήσης της τέχνης ισχύουν και οι δύο τάσεις που διαμορφώνονται από τη συζήτηση, να έχουμε τους ανθρώπινους θεσμούς με τις παραμέτρους καταξίωσης κλπ. ως σημείο αναφοράς παρόλη την ανθρώπινη υποκειμενικότητα που να τους επηρεάζει σε θεσμικό επίπεδο και παράλληλα να σεβόμαστε και την ΑΤΟΜΙΚΗ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ που μπορεί ΚΑΙ να εκφράσει την αμφισβήτηση της στο διαμορφωμένο σύστημα αξιολογητικής κατάταξης. Αυτή η αμφισβητηση είναι η ψυχή της ΠΡΟΟΔΟΥ και την έχει ανάγκη και το ίδιο το κατεστημένο.

 

Συμφωνώ με το τι είναι κόκκινο είναι θέμα ιδιοτήτων του υλικού αλλά το πως μεταφράζεται στον δέκτη είναι και θέμα των προδιαγραφών του δέκτη που ακόμα και στο ανθρώπινο επίπεδο μπορεί να είναι πειραγμένες λόγω π.χ. μιας νόσου.

Άρα λοιπόν το τι είναι κόκκινο είναι δεδομένο. Το τι αντιλαμβάνεται ο δέκτης μπορεί να είναι υποκειμενικό αλλά πρέπει να είναι σεβαστό. Μπορούμε να παρέμβουμε εις τον δέκτη είτε δια λόγου είτε δια έργου για να τον κάνουμε να το δεί αντικειμενικά και αυτό είναι επιστήμη αλλά και τέχνη.

 

Στην τέχνη δεν υπάρχει επιστήμη όσων αφορά την κρίση.

Είναι υποκειμενική για όλους.

Δεν έχω να κάνω κανένα ποιντ. Κατι ήθελα να πω αλλά στην πορεία τα έμπλεξα γιατι ειμαι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ. αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα