Συνέχεια εκμάθησης πιάνου μετά από χρόνια απουσίας

[frenchteacher]

Καλησπέρα! Το πρόβλημά μου είναι το εξής: είμαι 26 και σταμάτησα το πιάνο πριν 9 χρόνια, ούσα στο πρώτο έτος κατωτέρας,έχοντας ολοκληρώσει τη θεωρία, τρία σολφέζ και έχοντας επίσης καλύψει ένα μικρό κομμάτι ειδικού αρμονίας(σκεφτόμουν να δώσω στο μουσικών σπουδών τότε-τρομάρα μου!). Καθώς διαθέτω πιάνο,θέλω εδώ και χρόνια να ξαναρχίσω,αλλά το αναβάλλω συνεχώς.Ο κυριότερός μου προβληματισμός είναι το θέμα με το χρόνο. Είμαι καθηγήτρια σε φροντιστήριο και τέσσερις με δέκα έχω μαθήματα,συν ο χρόνος που περνάω για διορθώσεις.Αναρωτιέμαι αν τελικά το πιάνο είναι φιλικό σε ανθρώπους που δουλεύουν... Είναι ανασταλτικός παράγοντας το πρόγραμμά μου λέτε(αν σκεφτούμε ότι η δουλειά μου είναι απόγευμα και τα μαθήματα στα ωδεία είναι επίσης απόγευμα;)

 

Επιπλέον,έχω απελπιστεί επειδή, λόγω της χρόνιας απουσίας,έχω χάσει την agilité μου,δε θυμάμαι καθόλου τις κλίμακες και κουράζομαι πολύ εύκολα.

 

Αναμένω με αγωνία τις απόψεις σας,

[manosx]

Το πιάνο δεν είναι φιλικό γενικά, είτε δουλεύεις είτε όχι. Απαιτεί πολύ χρόνο, και όσο προχωράς επίπεδο τόσο περισσότερο χρόνο απαιτεί.

 

Η γνώμη μου είναι να φύγεις από τη λογική της ωδειακής προσέγγισης, και να παίζεις απλά τη μουσική που γουστάρεις. Αν βέβαια γουστάρεις να παίζεις Σοπέν, τότε δεν τη γλυτώνεις την ωδειακή προσέγγιση, και δεν ξέρω και που θα βρεις τις ώρες που χρειάζονται. Αν όμως τη βρίσκεις με πιο minimal μουσική, τότε βρες κομμάτια που σου αρέσουν και είναι στο επίπεδό σου και στόχευσε εκεί. Τα ανούσια πάνω κάτω των σπουδών και των κλιμάκων είναι αποτελεσματικότατα  εργαλεία βελτίωσης, αλλά είναι βάρβαρη εργασία  ;D για πιτσιρίκια με χρόνο  ;D αν μου έλεγες να ξαναμπώ σε τέτοιο σκάψιμο θα αυτοκτονούσα  ;D προτιμώ, και αυτό κάνω, να παίζω στο χρόνο που διαθέτω αυτά που γουστάρω, μπαροκιές,  ;D ;D ;D και απλά να διατηρώ ένα στοιχειώδες επίπεδο. Το να ανεβάζεις όμως στροφές, να μπαίνεις δηλαδή διαρκώς σε όλο και δυσκολότερο ρεπερτόριο, είναι επίπονο, κουραστικό, θέλει κουράγιο και χρόνο και τέλος πάντων μόνο φιλικό δεν είναι.

 

Αντίθετα, όταν αφήνω τα χεντελομπαχικά στην άκρη και παίζω κάνα pop ωραίο κομματάκι, και υπάρχουν μελωδικότατα και ωραιότατα κομμάτια της pop κουλτούρας για να τα πιανίσεις  ;D, τότε λοιπόν και ψυχικά ηρεμώ, διότι είναι και η ψυχική φόρτιση εκτός από την τεχνική  που έχουν οι τύποι με τις περούκες, και τεχνικά δεν προβληματίζομαι. Αν θα σου άρεσε κάτι τέτοιο, τότε το πιάνο γίνεται όντως φιλικό και ευχάριστο. Διαφορετικά, αν στοχεύεις για παράδειγμα στα δυσθεώρητα ύψη του ύστερου ρομαντισμού, you gonna have a bad time  ;D

 

 

[frenchteacher]

Ευχαριστώ για την απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι θέλω την κλασική παιδεία που προσφέρει το πιάνο,(ειδικά ο Σοπέν είναι ο αγαπημένος μου). Πάνω σε αυτό που λες,να στραφώ σε μια λιγότερο ωδειακή προσέγγιση,ακόμα και αυτό δε θέλει κάποια άνεση και τριβή με το αντικείμενο; Προφανώς είσαι μουσικός και καταλαβαίνεις ότι για σας που έχετε περάσει από τα δύσκολα,μπορείτε να παίξετε εύκολα τα πάντα. Εγώ αγκομαχω να παίξω και αυτά που κάποτε έπαιζα με ανεση. Πιστεύω δηλαδή ότι μια ωδειακή κατεύθυνση σε συνδυασμό με τα θεωρητικά θα δίναν ώθηση...Και τώρα που είπα θεωρητικά,άλλη πληγή και αυτή... Επιπλέον διάβασμα,και για μένα, πανδύσκολη η αρμονία.

[manosx]

Αγκομαχάς γιατί τα παράτησες. Με μισή ώρα την ημέρα θα είχες μείνει στο επίπεδό σου, μη σου πω θα είχες βελτιωθεί αισθητά. Όταν βέβαια μιλάμε για Σοπέν και τέτοια, οι ώρες θα ανέβουν κατά πολύ, ενώ μιλάμε για κάμποσα χρόνια που έχεις μπροστά σου.

 

Αντίθετα για ποπ μουσική, οι ώρες και τα χρόνια είναι πολύ λιγότερα. Σε καμία περίπτωση όμως μηδενικά.

 

Η Αρμονία είναι το κλειδί για κάθε τονική μουσική. Είναι αυτό ας πούμε που μου επιτρέπει να μην προβληματίζομαι στο να παίξω κάτι ποπ, να μη χρειάζομαι ας πούμε κάποια παρτιτούρα ή να το ακούσω πολλές φορές. Και εκεί ακόμα όμως κάνει τα πράγματα ευκολότερα η μη- ωδειακή προσέγγιση, διότι είναι άλλες οι απαιτήσεις της κλασσικής.

 

 

Αυτά όμως τα μη- ωδειακά δεν σε αφορούν. Αφού σου αρέσει ο Σοπέν και το κλασσικό πιάνο, θα το πιεις όλο το πικρό ποτήρι  ;D Καλό κουράγιο.

 

 

 

[Nikolas]

Το πιάνο είναι σα το γυμναστήριο: Δουλεύεις ένα μήνα για 1 κιλό να χάσεις, έρχεται το Πάσχα και το ξαναπαίρνεις...

 

Γενικά, θέλει αφωσίωση, άρα καθημερινή (σχεδόν) μελέτη. Μπορείς να αποφύγεις το ωδείο μια χαρά, βρίσκω (εγώ μένω Λονδίνο και διδάσκω σχεδόν αποκλειστικά ιδιαίτερα), αλλά την αφωσίωση δεν την αποφεύγεις. Αν το αγαπάς, όμως, δε σε πειράζει... είναι απλό...

 

Ποτέ μου δε με ενόχλησε που μελετούσα 6 ώρες την ημέρα (παλαιότερα, τώρα πιά... μπρρρ...)

[stavros_d80]

Ξεκίνα με κάτι απλό όπως το happy birthday πχ και μετά πας σε πιο πολύπλοκες μελωδίες να όπως η κοπέλα εδώ ;D ;D :P

 

[sPId_x]

Καλημερα. Ο στοχος σου ποιος ειναι; Να συνεχισεις κλασσικο στην ανωτερα και να δωσεις κατατακτηριες; Να παιζεις κλασσικο γιατι απλα σε ευχαριστει; Η απλα να μπορεις να παιζεις κομματια με ανεση.

 

Ειναι φυσικο να εχεις χασει επαφη. Ομως με  τακτικη εξασκηση τις ωρες που σε βολευει θα ερθουν ολα...Αποδεδειγμενα... Σχετικα με το χρονο... Αν ειχες ενα ηλεκτρικο πιανο με ακουστικα θα μπορουσες να .. "κοπανας" ολη νυχτα!

[gkourmoul1]

Λιγο παραπανω απο 1 χρονο πριν, ημουν περιπου στην ιδια φαση με σενα. Ειχα σταματησει την κλασικη κιθαρα πανω απο 20 χρονια πιο πριν και σχεδον δεν ηξερα τις νοτες. Περισυ ειπα να ξεκινησω σε ωδειο απο την αρχη θεωρια και μαθηματα ηλεκτρικης κιθαρας. Που και που εκανα κανα μαθημα κλασικης με καινουργια βιβλια.

 

Ολο αυτο απο τη μια μου αρεσε, καθως αποτελουσε ενα ανεκπληρωτο ονειρο και ειχε οντως ενδιαφερον, και απο την αλλη το εβρισκα σουπερ βαρετο καθως θα επρεπε να περιμενω πολλα χρονια για να μπω στα βαθεια νερα της θεωριας. Τελικα καταλαβα οτι στα 36 μου δεν εχω τον χρονο και την διαθεση για ολα αυτα.

 

Και ως εκ τουτου, ασχοληθηκα με κατι και καινουργιο (την ηλεκτρικη κιθαρα). Τζαμαρουμε και με φιλους καμποσες φορες τον μηνα και γουσταρουμε. Νιωθω πληρης, παρακαμπτοντας ολη την ταλαιπωρια του θεωρητικου κομματιου.

[frenchteacher]

Καλημερα. Ο στοχος σου ποιος ειναι; Να συνεχισεις κλασσικο στην ανωτερα και να δωσεις κατατακτηριες; Να παιζεις κλασσικο γιατι απλα σε ευχαριστει; Η απλα να μπορεις να παιζεις κομματια με ανεση.

 

Ειναι φυσικο να εχεις χασει επαφη. Ομως με  τακτικη εξασκηση τις ωρες που σε βολευει θα ερθουν ολα...Αποδεδειγμενα... Σχετικα με το χρονο... Αν ειχες ενα ηλεκτρικο πιανο με ακουστικα θα μπορουσες να .. "κοπανας" ολη νυχτα!

Ο στόχος μου θα ήταν εντατικά με σκοπό τις κατατακτήριες στην ανωτέρα. Το πιάνο μου είναι κλασικό δυστυχώς ή ευτυχώς ;D

Ξεκίνα με κάτι απλό όπως το happy birthday πχ και μετά πας σε πιο πολύπλοκες μελωδίες να όπως η κοπέλα εδώ ;D ;D :P

 

Δεν είμαι σε τόσο απελπιστική κατάσταση,προς το παρόν παλεύω αξιοπρεπώς κάτι πρελούδια του Μπαχ. :laugh: :laugh:

 

Το πιάνο είναι σα το γυμναστήριο: Δουλεύεις ένα μήνα για 1 κιλό να χάσεις, έρχεται το Πάσχα και το ξαναπαίρνεις...

 

Γενικά, θέλει αφωσίωση, άρα καθημερινή (σχεδόν) μελέτη. Μπορείς να αποφύγεις το ωδείο μια χαρά, βρίσκω (εγώ μένω Λονδίνο και διδάσκω σχεδόν αποκλειστικά ιδιαίτερα), αλλά την αφωσίωση δεν την αποφεύγεις. Αν το αγαπάς, όμως, δε σε πειράζει... είναι απλό...

 

Ποτέ μου δε με ενόχλησε που μελετούσα 6 ώρες την ημέρα (παλαιότερα, τώρα πιά... μπρρρ...)

  Μελετούσες 6 ώρες τη μέρα γιατί από ο,τι καταλαβαίνω αυτές ήταν οι βασικές σπουδές σου. Εμείς που σπουδάσαμε κάτι άλλο και αναγκαστήκαμε να διακόψουμε και δουλεύουμε σε άλλους κλάδους,δεν είμαστε στην ίδια μοίρα.

[Nikolas]

Μελετούσες 6 ώρες τη μέρα γιατί από ο,τι καταλαβαίνω αυτές ήταν οι βασικές σπουδές σου. Εμείς που σπουδάσαμε κάτι άλλο και αναγκαστήκαμε να διακόψουμε και δουλεύουμε σε άλλους κλάδους,δεν είμαστε στην ίδια μοίρα.

Αυτό που είπα έχει να κάνει με το πάθος που έχει κανείς για την τέχνη (του). Ναι, φυσικά, μουσικός είμαι. Απλά λεώ ότι αν σου αρέσει δε θα σου κακοφανεί να μελετάς μία ώρα (πχ) την ημέρα.