The beauty of Konnakol

[vagelism]

Mετα απο επικοινωνια με τον Αmir..εξασφαλισα την αδεια του να ποσταρω το Transcription του απο το παρακατω.

Ενα εξαιρετικα  δυσκολο transcription πανω σε  ενα  καταπληκτικο κομματι που θα μου φαει μερικες βδομαδες ευκολα ..

{Για οποιον δεν καταλαβε ο Αμιρ παιζει πανω στο video}

το προσωπικο site του Αmir για τυχον ερωτησεις σας.

https://www.amiroosman.com/

 

Konnakkol++Quads.pdf

[TamTam]

 

Ούτε κατά διάνοια. Η ινδική "κλασσική" μουσική είναι καθαρά τροπική μουσική, με μια μελωδία να κυριαρχεί πάνω από ένα σταθερό drone, ο ορισμός δηλαδή της τροπικής προσέγγισης, που συναντάμε σε πολλές παραδοσιακές μουσικές. Από την άλλη η δυτική τονική αρμονία είναι στην ουσία μια "μοντέρνα" και "επιστημονική" προσέγγιση, εφάμιλλη ας πούμε της προοπτικής στη ζωγραφική ή της κλασσικής μηχανικής στην αρχιτεκτονική. Μια "επανάσταση" δηλαδή, για αυτό ήταν η βάση της εξέλιξης για τρεις αιώνες, και παραμένει σήμερα η πιο σταθερή βάση για "εύηχα" κομμάτια με αρμονική κίνηση.

 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παρανόηση από αυτά που γράφεις - παρακάτω ειπώθηκε και κάτι τα "τεντζερέδες" - ο Trilok Gurtu και όλος ο πλανήτης που κατέχει από μουσική θα διαφωνούσε με μια τόσο αφοριστική διατύπωση, που μάλλον σε εκθέτει φίλε μου.

 

Η ινδική μουσική βασίζεται σε μικροημιτόνια, ως εκ τούτου, εκεί που το δικό μας δυτικό αυτί, συνηθισμένο να ακούει άλλα μουσικά διαστήματα (τόνους και ημιτόνια) μπορεί να ακούει ένα ατελείωτο βούισμα,  ένα "drone" όπως το περιέγραψες, ο ινδός ακούει μελωδία. Το ίδιο ισχύει και με άλλα οργανα που έχουν μικροημιτόνια, κυρίως έγχορδα, όπως το σάζι.

 

Επίσης, η μουσική τους, είναι βασισμένη στην θρησκεία τους. Αυτά που αποκαλείς τετζερέδια, έχουν αξίες και ήχους . Το "ντουμ-τε -κε", λόγου χάρη, σημαίνει άλλο πράγμα από το "ντουμ -τε-κα", στην ινδική τάμπλα (κρουστό).

Τα παραδοσιακά τους κομμάτια είναι μακρόσυρτα, επειδή λειτουργούν αυτοσχεδιαστικά και συνθετικά την ίδια στιγμή:

Το σιτάρ εκθέτει κατά κάποιο τρόπο τι θα παίξει αργότερα μαζί με την τάμπλα, και στη συνέχεια το ίδιο κάνει και η τάμπλα.

Δεν είναι δηλαδή σόλα δεξιοτεχνίας αυτά που ακούμε όταν σε ένα κομμάτι του Ravi Shankar ας πούμε, παίζει πρώτα μόνος του και μετά η τάμπλα μόνη της.

To κομμάτι, σύμφωνα με την παράδοσή τους, θα τελειώσει/ολοκληρωθεί, όταν παίξουν και οι δυο μαζί αυτά που "εξέθεσαν" κατά μόνας νωρίτερα.

Παραλλαγμένα βεβαίως, αφού εδώ λειτουργούν συνθετικά, αλλά καθώς είπα, ο δυτικός ακροατής, είναι μάλλον αδύνατο να αντιληφθεί τι διαμείβεται εκεί.

 

Καταλήγω (και συγνώμη γαι το μακρύ ποστ) δεν  υπάρχει "καλύτερη" και "χειρότερη" μουσική. Η δυτική μουσική έχει τελειώς άλλη γραφή και έκφραση (φούγκα, κλασική αρμονία, ατονισμός, δωδεκάφθογγο, you name it). λόγω διαφορετικών συνθηκών - καλλιτεχνικών ρευμάτων που την εξέλιξαν όπως την εξέλιξαν.

Δεν μπορείς να συγκρίνεις διαφορετικά πράγματα - Εϊναι σα να συγκρίνεις καρπούζια με μάνγκο.  ;D

 

Αλιμονο αν φτάσουμε να θεωρούμε ότι μια μουσική είναι καλύτερη από μια άλλη, όπως υπονοείς, επειδή ξέρω γω, η μια έκφράζεται με συγχορδίες και μια άλλη όχι. Και θα σου φέρω ως παράδειγμα την αρχαία ελληνική μουσική, που από άποψη, εκφραζόταν με μονωδίες και όχι με συγχορδίες (ακόρντα), αλλά ό,τι έχει βρεθεί, είναι από τα πιο μυσταγωγικά πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς.

 

[TamTam]

Μιλώντας για "τεντζερέδια"...

 

[vagelism]

Το συγκεκριμενο live...εκει καπου στα 90ς ηταν η 1η φορα που ακουσα τον Trilok..και θυμαμαι ειχα παθει πλακα με ολη την μπαντα αλλα ειδικα με τον τροπο που προσεγγιζε ο Τριλοκ τα τυμπανα.

Πραγματικα εξαιρετικη δουλεια.