Ο ορισμός του κακού distortion

[gvour]

Επειδη ολοι μιλαμε για γουστο,του λογου μου πρωτος,θελω να δω ποιος ειναι ο γενναιος που θα διαχωρισει τη θεση του απο το παρακατω ;D ;D ;D:

 

Οπως και αυτό στο βίντεο του Mike Oldfield. Φρίκη!

 

[nickel]

Επειδη ολοι μιλαμε για γουστο,του λογου μου πρωτος,θελω να δω ποιος ειναι ο γενναιος που θα διαχωρισει τη θεση του απο το παρακατω ;D ;D ;D:

 

Φρίκη είναι γενικώς, όχι λόγω του fuzz (λέω εγώ τώρα..)

[LK]

yameth...ασε τον ΠΑΝΚ τον ΣΟΥΠΕΡΦΑΝΚ. ;D

 

Και εγω ιλουστρασιόν...  ;D ;D ;D

 

[cos_dr]

yameth...ασε τον ΠΑΝΚ τον ΣΟΥΠΕΡΦΑΝΚ. ;D

 

Και εγω ιλουστρασιόν...  ;D ;D ;D

 

 

στο 3.40 δεν παιζει αυτό που ακούγεται στο πιάνο. Παίζει στην τύχη. Και στα δυο πλάνα. Και νόμιζα πως ήξερε ο μακαρίτης  χαχαχαχαχαχα

[cos_dr]

στο 3.40 δεν παιζει αυτό που ακούγεται στο πιάνο. Παίζει στην τύχη. Και στα δυο πλάνα. Και νόμιζα πως ήξερε ο μακαρίτης  χαχαχαχαχαχα

 

  Και αυτή με το σαξόφωνο το ίδιο μάλλον. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια γιατί δεν ξέρω σαξόφωνο.

Πάντως μόνο η μαϊμού φαίνεται να ξέρει τι της γίνεται. χαχαχαχαχαχαχα

[schreivox]

  @Yameth, το ξέρω ότι ακούγεται σαν να έχει καρφώσει στην κονσόλα κατευθείαν αλλα γνωρίζω ότι αυτός ο ήχος βγαίνει κι αν βάλεις φαζ και σε καθαρό ενισχυτή που ίσως δεν τον εχεις ανοίξει σε ένταση. Δεν ξερω, με παει σε fender... Αλλά από την άλλη έχεις δίκιο, παραείναι direct ήχος αλλά με μπερδεύει το eq 

[TamTam]

Φτάσαμε να μιλάμε για παραγωγές κλπ όταν ξεκίνησα το θέμα μεταξύ σοβαρού και αστείου.

(...)

Ποιός είμαι εγω που θα πω ποιός είναι ο "καλός" ήχος. Δεν υπάρχει αυτό όταν μιλάμε για... παραμόρφωση. 

(...)

Οπως και αυτό στο βίντεο του Mike Oldfield. Φρίκη!

 

Ακριβώς! Ο τίτλος του thread θα έπρεπε πλέον να λέγεται "The World of FUZZ"!

 

ΚΤΓΜ, μέχρι στιγμής στη συζήτηση, διακρίνονται

α) αυτοί που δεν ξέρουν/δεν γουστάρουν το fuzz, no matter what

β) αυτοί που το γουστάρουν no matter what

γ) αυτοί που είναι στη μέση -άλλοτε το γουστάρουν, άλλοτε όχι- αλλά ακόμη κι όταν δεν είναι του γούστου τους, κατανοούν ή ανέχονται τη χρήση του σε κομμάτια όπως του Edwyn Collins.

 

Τον ήχο του Mike Oldfield στο συγκεκριμένο, τον βρίσκω κι εγώ απεχθή, όμως, και στην στούντιο βέρσιον, δεν είχε και πολύ καλύτερο!

Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε ποτέ τα έργα του Οmmadawn και Tubular Bells να είναι από τα αγαπημένα μου (άσχετο, αλλά θυμάμαι για τα συγκεκριμένα ότι και στο Ποπ+Ροκ της εποχής, έβγαινε κάθε φορά Multi-Instrumentalist ή Συνθέτης της χρονιάς, σε μόνιμη κόντρα με τον Vangelis). 

 

Τέλος, το ότι αναφέρθηκα στις ιλουστρασιόν παραγωγές δεν σημαίνει ότι δεν θα βρούμε καλλιτεχνάρες με υπέρλαμπρο ήχο! Οι Queen είναι από τους πρώτους που μπορώ να σκεφτώ. και όσο για το Partyman του μακαρίτη, ας πούμε, σκοτώνει από κάθε άποψη - ως songwriting, ηχητικά, ερμηνευτικά, ενορχηστρωτικά, παντελώς τα πάντα όλα.

[dimsonic]

τα bells ήταν υπερεκτιμημένα εξ αρχής, λόγω του πρωτότυπου για την εποχή One man overdub all

Ενα βασικό ενδιαφέρον θέμα και τίποτα παραπάνω.

(βάλε και τον εξορκιστή και έδεσε το γλυκό)..

 

το ommadawn ήταν αντιθέτως αριστούργημα από κάθε άποψη.

[blue]

Εδω παίζει ο blue με το decimator και δεν του λέω κουβέντα!  ;D

 

bit crusher και fuzz factory.

Τα άλλα είναι για μέταλ  ;D

[ez]

Μερικές σκόρπιες σκέψεις...

Το φαζ απαιτεί να χειρίζεσαι τα ποτς της κιθάρας, όπως ακριβώς θα έκανε κάποιος παίζοντας καρφί σε έναν ενισχυτή cranked up...άλλωστε, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος του εξ αρχής, να προσφέρει τον ήχο ενός ενισχυτή στο τέρμα - αλλά σε εντάσεις που να μη βγαίνει αίμα απο τ'αυτιά...

Είναι το πετάλι που καθαρίζει καλύτερα απο κάθε άλλο όταν χαμηλώνεις ένταση στο volume της κιθάρας, πολλές φορές κρατώντας αναλλοίωτο 100% τον "καθαρό" ήχο...

Σαν ακροατής, έχω μάθει να σέβομαι αυτό που κυκλοφόρησε ο (κάθε) καλλιτέχνης - και να το θεωρώ δεδομένο (εκτός αν ο ίδιος μιλήσει αντίθετα).

Αφού έτσι βγήκε, έτσι το ήθελε, έτσι θα το ακούσω...αν δεν με "καλύπτει", για όποιους λόγους, χαιρετώ και ακούω/αγοράζω κάτι άλλο στα γούστα μου.

Ο "κακός" ήχος, όπως εύστοχα τονίστηκε απο πολλούς, είναι κάποιες φορές το εισιτήριο για να ξεχωρίσει κάτι, μας αρέσει η όχι, είμαι δε σίγουρος πως τις περισσότερες φορές γίνεται ενσυνείδητα, ενίοτε και τυχαία (ο Roy Buchanan όταν πρωτόπαιξε false harmonic σε ηχογράφηση, σταμάτησε γιατί το θεώρησε "λάθος", όσοι το άκουγαν όμως στο στούντιο ενθουσιάστηκαν, τον παρώτρυναν να συνεχίσει και εγένοντο "σφυρίγματα").

Εκείνο που πάντα μένει, είναι η μουσική και το τι έχει να πει κάποιος...

Προσωπικά λατρεύω τα φαζ, όσο κι αν κάποτε είναι δύστροπα...

Ο Eddie Jones κάποτε έπαιζε σε κάποιο καταγώγιο (κάπου στα 50ς) και έπαθε πλάκα με τον ήχο του ενισχυτή που υπήρχε στον χώρο...το έψαξε γιατί ακούγονταν έτσι και διαπίστωσε πως το μεγάφωνο είχε σχισμένο κώνο(=φαζ)...έκτοτε, κυκλοφορούσε με έναν σουγιά στην τσέπη και τραβούσε μιά στα ηχεία των ενισχυτών που έπαιζε... ;D 8)

Το συγκεκριμμένο κομμάτι δεν τόχα ακούσει απο Black Keys, δεν "ψήθηκα" όμως...το ορίτζιναλ μου άρεσε καλύτερα... :angel:

Συγχωρέστε με για το "σεντόνι", τελειώνω με δύο κλιψ, το ένα ν'ακούσετε τον Guitar Slim (που θεωρείται προπάτορας φαζ ήχων) και το δεύτερο ως δείγμα του πόσο γ@μ@τ@ μπορεί να ακουστούν αυτά τα πετάλια όταν υπάρχει έμπνευση, γνώση και ταλέντο...