"Έφυγε" ο Τζίμης Πανούσης

[Earendil]

Συνειδητοποιείς βέβαια ότι από το συγκεκριμένο άλμπουμ σχεδόν κανένα κομμάτι δεν γίνεται να ποσταριστεί στο Νοιζ...

 

Όχι, για να είμαι ειλικρινής. Γιατί δε γίνεται να ποσταριστεί στο Noiz ένα τραγούδι που λέει, π.χ, του οργασμού σου η πυξίς θα δείχνει Νότιος Κώλος; Θεωρείς ότι θα κλειδωθεί/διαγραφεί ως τί; Άσεμνο; Επικίνδυνο;

[TamTam]

Όχι, για να είμαι ειλικρινής. Γιατί δε γίνεται να ποσταριστεί στο Noiz ένα τραγούδι που λέει, π.χ, του οργασμού σου η πυξίς θα δείχνει Νότιος Κώλος; Θεωρείς ότι θα κλειδωθεί/διαγραφεί ως τί; Άσεμνο; Επικίνδυνο;

 

Νομίζω ναι.

Οι στίχοι και η μουσική στο συγκεκριμένο άλμπουμ, σπέρνουν (αγαπημένα μου είναι τα 'Η Μικρή Τερέζα' και ΄Κουφάλες').

Αλλά έγραψα "σχεδόν κανένα κομμάτι"... ;)

 

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να μοιραστώ κάτι που έγραψε ένας άνθρωπος στο facebook, που αν μη τι άλλο, καταδεικνύει ότι ο Τζιμάκος ήταν μια αντιπολίτευση από μόνος του! (εναντίον όλων)

 

--------- -- -- - -- -- -- - -- -- --  - - -- - -----

 

Τα Χριστούγεννα του 1995 ο Τζίμης Πανούσης έπαιζε, νομίζω, στο Κύτταρο. Όταν τελείωνε η παράσταση και αποχαιρετούσε το κοινό, στο video wall έμενε να παίζει μια εικόνα. Ήταν Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες, που έμπαιναν φοβισμένοι, βρώμικοι και αξύριστοι στα λεωφορεία που θα τους έστελαν πίσω στην Κακαβιά. Τότε το ζήτημα των μεταναστών δεν απασχολούσε κανέναν ή σχεδόν κανέναν. Δεν υπήρχε καλά - καλά στην ατζέντα της αριστεράς και της αναρχίας. Καθόμασταν και κοιτούσαμε το βίντεο, περιμένοντας τι θα γίνει, ώσπου κάποια στιγμή ακουγόταν η φωνή του Τζιμάκου από τα αποδυτήρια: «Παιδιά φύγετε. Δεν είναι τίποτα. Αλβανοί είναι. Έρχονται να βρουν δουλειά, τους δέρνουν, τους στέλνουν πίσω, δεν είναι κάτι. Αλβανοί. Αύριο μπορεί να τους χώσουμε σε κάνα στρατόπεδο, να γλιτώσουμε τις βετζίνες. Μη χάνετε τον χρόνο σας. Σηκωθείτε φύγετε. Να 'ταν Έλληνες, να καθόσασταν, αλλά για Αλβανούς τώρα; Πάτε τη βόλτα σας, τελειώσαμε».

Το 1/10 του χώρου, αυτοί που κάθονταν πίσω στο μπαρ, ξέσπαγε σε χειροκροτήματα και επεφημίες, «μπράβο ρε Τζιμάκο», οι περισσότεροι παρέμεναν αμήχανοι για λίγο, δεν πολυκαταλάβαιναν το πνεύμα, μετά από λίγο χειροκροτούσαν και αυτοί -δεν είμαι βέβαιος ότι ήξεραν γιατί.

 

Αυτός ήταν ο Τζιμάκος. Ένας άνθρωπος που για πολλά χρόνια χάριζε τη δημόσια ειρωνική φωνή του σε ιδέες και απόψεις εντελώς περιθωριακές και με τη δύναμη του μεσαιωνικού γελωτοποιού τις έβγαζε από το πηγάδι.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να εξηγηθεί αυτό σε ανθρώπους που μεγάλωσαν τα τελευταία 10 χρόνια, που οι ιδέες αυτές είναι πια δημόσιες, κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, ανακατεύονται στη γενική πολιτική συζήτηση, έχουν φωνή και λόγο, που δεν έχουν βιώσει τη μοναξιά και την απομόνωση του '80 και του '90.

Θα ήταν δύσκολο να τους εξηγήσεις ότι κάθε αστείο που διαβάζουν εδώ, όλο το στυλ της ειρωνίας και του κυνισμού, το ύφος της αποδόμησης της εξουσίας οφείλει την αρχιτεκτονική του σε έναν άνθρωπο που έκανε κάτι εντελώς πρωτότυπο και ξεχωριστό μόνος του για πολλά χρόνια και μας επηρέασε όλους.

Ότι μάθαμε να μη σεβόμαστε την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια, την αστυνομία, την ιερότητα και την εξουσία από τις ατάκες του, ότι διδαχθήκαμε τη βλασφημία από τον δικό του λόγο.

Ότι κάθε στεροτυπική σχεδόν πια εκφορά του λόγου μας, πριν γίνει τέτοια εφευρέθηκε από έναν περίεργο γελωτοποιό που την εισήγαγε στο δημόσιο λόγο με κόστος.

 

Είπε πολλές βλακείες ο Τζιμάκος τα τελευταία χρόνια. Δεν πέρασε ποτέ από την άλλη πλευρά, απλά με τα χρόνια μετατράπηκε λίγο σε έναν ηλικιωμένο που γκρινιάζει για τα πάντα και του φταίνε όλοι στο καφενείο. Δεν θα τον θυμόμαστε για αυτό όμως, γιατί ποτέ δε δοκίμασε να κάνει την παρακμή του μπίζνα ούτε έφτιαξε μεγάλες και πομπώδης εξομολογήσεις για να πιάσει θέση στην αυλή των βασιλιάδων.

Δεν υποστήριξε ποτέ κανέναν δυνατό απέναντι σε κανέναν αδύναμο. Παρέμεινε ο Τζιμάκος που το 2009 πήγαινε στις συνελεύσεις του ραδιοσταθμού City που έκλεισε η Γιάννα Αγγελοπούλου, αλληλέγγυος στους εργαζόμενους, και ρωτούσε πώς μπορούσε να βοηθήσει, το 2008 υποστήριζε δημόσια την εξέγερση του Δεκέμβρη και όλα αυτά τα χρόνια βοηθούσε ομάδες, φανζίν και πρωτοβουλίες που του κινούσαν το ενδιαφέρον.

 

Διάβασα μερικά σχόλια πολύ μικρόψυχα χθες εδώ. Θα έλεγα στους συγγραφείς τους να μελετήσουν στον Τζιμάκο πώς μπορεί κανείς να είναι κυνικός και διατρητικός, χωρίς να είναι μικρόψυχος. Ίσως αυτό να είναι ένα από τα βασικά πράγματα που θα μας χρειαστούν στο επόμενο διάστημα.

 

Σε κάθε Μεσαίωνα, οι γελωτοποιοί αναλαμβάνουν να καταδείξουν την αθλιότητα της αυλής. Κι εμείς χάσαμε χθες τον πιο σπουδαίο. Ας σηκώσουμε το τρυπάνι του και ας συνεχίζουμε να τρυπάμε τον τοίχο. Κάθε μικρή ρωγμή, να το ξέρετε, την οφείλουμε λίγο και στον Τζιμάκο. Που δεν έκοψε ποτέ τα μαλλιά του, δεν τελείωσε ποτέ το πανεπιστήμιό του και δεν έκανε ποτέ τη θητεία στο στρατό.

 

Αντίο Τζιμάκο, γαμώ το Χριστό μου.

 

- Γιάννης Ανδρουλιδάκης

[Earendil]

Νομίζω ναι.

 

Νομίζω όχι.  :)

 

Κατά τα λοιπά βλέπω υπερπροσφορά αγιογραφιών και δε θα πάρω.

Είπα, κι εμένα μου άρεσε ο Πανούσης, αλλά θέλω να είμαι δίκαιος και δε λησμονώ τα όσα δε μου άρεσαν κατά καιρούς.

[trolley]

Πάνο, βρίσκω ότι διαφωνώ ριζικά με το ποστ σου.

 

Δεν υπάρχει πρόβλημα. Σε ελεύθερη χώρα είμαστε. Αυτό το "ριζικά" βέβαια, δεν το καταλαβαίνω. Στο ποστ μου υπάρχουν και γεγονότα εκτός από προσωπικές εκτιμήσεις.

 

Το ξέρεις, η τέχνη δε χρειάζεται περγαμηνές, τελικά, για να αγγίξει κάποιον. Φυσικά, ακαδημαϊκά μιλώντας, υπάρχει θέμα, αλλά εν τέλη, αν κάποιος συν-κινηθεί από ένα έργο τέχνης, το γιατί, και πως, και με πόση πραγματική αξία, δεν παίζει ρόλο.

 

Δεν "παίζει ρόλο" για ποιον; Αν δεν παίζει για 'σένα, παίζει για 'μένα. Άλλος συγκινείται (και θεωρεί "αθάνατη" όντως) την ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία αποδίδει αιώνια πίστη. Γιατί αυτό έχει οποιαδήποτε σχέση με ΄μένα;

 

Εδώ έχουμε μία περίπτωση από την οποία έχει περάσει από τη ζωή μιας μεγάλη μερίδας από εμάς (για να μιλήσω για το νοιζ). Για εμας, θα μείνει αθάνατος, με τον ίδιο τρόπο που θα μείνουν και άλλοι καλλιτέχνες. Δε βλέπω γιατί όχι.

 

Και για μία άλλη μερίδα, όλα αυτά είναι άνευ αξίας. Αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω και αυτή τη μερίδα. Μπορεί η παρέα να συνεχίσει το μνημόσυνο, δεν υπάρχει πρόβλημα.

[TamTam]

Ένα από τα πιο προσωπικά του τραγούδια ΚΤΓΜ, με την έννοια της "υπαρξιακής αυτοπεριγραφής"... 

 

"Κασκαντέρ Ταρζάν και Τσίτα

κομπαρσάρα κομπαρσίτα

ήρωας και μαϊμουδίτσα

καλλιτέχνης πουτανίτσα

 

μα το βράδυ σαν γυρίζω

ο μεγάλος σκηνοθέτης

...ο Θεός της βιοπάλης με ξερνάει, με ξεφωνίζει

τη ζωή μου μαγαρίζει"

 

[trolley]

Ένα από τα πιο προσωπικά του τραγούδια ΚΤΓΜ, με την έννοια της "υπαρξιακής αυτοπεριγραφής"...

 

Μπου.

 

(τυπική αντίδραση στα άνευ επιχειρημάτων "μπα" με τα οποία με έχεις φιλοδώρησει).

 

 

 

[TamTam]

Νομίζω όχι.  :)

 

Κατά τα λοιπά βλέπω υπερπροσφορά αγιογραφιών και δε θα πάρω.

Είπα, κι εμένα μου άρεσε ο Πανούσης, αλλά θέλω να είμαι δίκαιος και δε λησμονώ τα όσα δε μου άρεσαν κατά καιρούς.

 

Αγιογραφίες, μακριά από μένα - μέχρι και αυτό το κείμενο που copypastάρισα, αναφέρει κάποια πράγματα με τα οποία ο συντάκτης του δεν συμφωνούσε (ευτυχώς χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες και να έχουμε ντράβαλα στο thread)

 

Βάλε/ανάφερε κανένα κομμάτι που σου άρεσε!

[TamTam]

Το ηχητικό που ακολουθεί είναι από την θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή του Τζίμη Πανούση, «Δούρειος ‘Ηχος», από το μακρινό 1988. Σε αυτήν την εκπομπή, ο Τζιμάκος, με συγκίνηση, αλλά και αυτοσαρκαστική διάθεση, όπως φαίνεται από τα σύντομα σχόλια, μεταδίδει τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι για τον Τζίμη Πανούση, με αφορμή την παράσταση «δουλειές του κεφαλιού».

 

Η φωτογραφία που συνοδεύει το βίντεο είναι τραβηγμένη στο σπίτι του Χατζιδάκι και διακρίνονται οι: Νίκος Χουλιαράς, Έλλη κελεμένδρη, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Σωτήρης Κακίτσης, Μάνος Χατζιδάκις και ο Τζίμης Πανούσης.

 

[TamTam]

 

 

[TamTam]

Μπράβο στον Νταλάρα. Θέλει κότσια αυτό, αν και ο αντίλογος λέει πως θα του κόστιζε επικοινωνιακά αν ΔΕΝ το έκανε - το γράφω όμως χωρίς εμπάθεια, διότι εκτός από το επικοινωνιακό μέρος, υπαρχει πάντα και το προσωπικό. Και σε προσωπικό επίπεδο είμαι βέβαιος ότι θα του κόστιζε του Νταλάρα αν δεν τον αποχαιρετούσε με σεβασμό, γιατί είναι έντιμος άνθρωπος.

 

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία, στραβάδια απολύθηκε...

 

corrected