Τι μουσικές ακούσατε στη ζωή σας

[odis13]

Δε ξερω απο που να ξεκινησω, ενας χαμος πραγματικα...θα το παρω χρονολογικα λοιπον.

 

Μεγαλωσα σε ενα σπιτι οπου δεν υπηρχαν μουσικα ερεθισματα. Και οι 2 γονεις μου δεν ειναι ιδιαιτερα μουσικοφιλοι, με αποτελεσμα να μην παιζει μουσικη στο σπιτι ΠΟΤΕ. Ουτε δισκοι (που στο σπιτι υπηρχε μονο οτι ερχοταν με τις εφημεριδες) ουτε ραδιοφωνο. Μονο στο αυτοκινητο επαιζε ενιοτε καποιος τυχαιος σταθμος στο ραδιοφωνο, συνηθως κατι ροκοειδες ή εντεχνο.

 

Πιτσιρικας λοιπον ενα απο τα πρωτα μουσικα ερεθισματα, εννοωντας μια απο τις πρωτες φορες που εκατσα να ακουσω κατι deliberately, ξερωντας ποιον και τι ακουω, ηταν μερικες κασετες με ενα τουρλου απο "κλασικ ροκ" που υπηρχαν στον αυτοκινητο του πατερα μου, για οταν ταξιδευαμε για Γιαννενα και δεν επιαναν ραδιοφωνικοι σταθμοι στην Καταρα  ;D Δευτερη πηγη ερεθισματων εκεινη την εποχη μερικα τοπικα καναλια που δουλευανε σε στυλ MTV και παιζανε τις ιδιες playlist και εκπομπες σε ρηπητ μεχρι αηδιας, και παλι κυριως rock προσανατολισμου.

 

Θυμαμαι να πηγαινω να αγορασω τον πρωτο μου δισκο. Ειχα αποφασισει (με βαση ΕΝΑ τραγουδι του καθενος που ειχα ακουσει στην τηλεοραση) οτι θα αγοραζα κατι απο Mottorhead, Moby ή Gorillaz...χεσε ψηλα και αγναντευε δηλαδη.

 

Αρχες γυμνασιου εχω την ροκ μουσικη ως κυριο ακουσμα. Κυριως τα πιο παλια, κλασσικα πραγματα οπως Led Zeppelin, AC/DC, Rory Gallagher, SRV, Hendrix, Clapton κλπ. Παιρνω χαμπαρι γρηγορα οτι με ελκυουν πολλα και διαφορα πραγματα, και οτι εχω μια αδυναμια σε πιο περιεργα ακουσματα...τα αλλα παιδακια θελαν να παιζουν σαν τον Santana εγω ηθελα να παιζω σαν τον Zappa.

 

Λιγα χρονια μετα ειναι η εποχη οπου πολλοι φιλοι αρχιζουν να το γυρνανε στο μεταλ (borrowed chest hair οπως ειπε ο Copeland). Ε, ακουω και εγω λιγο αλλα δε κολλαω...τοσα χρονια μετα απο ολο το χωρο μου εχουν μεινει οι Tool και οι Primus.

 

Λυκειο ανακαλυπτω οτι η blues και η jazz με τραβανε τρομερα, οποτε ακουω οτι βρω μπροστα μου. Tα πετρινα χρονια πραγματικα...δεν ηξερα τιποτα, δεν ειχα κανενα γυρω μου να ακουει ή να ενδιαφερεται να ακουσει τετοιες μουσικες. Ξεκιναω να ακουω blues απο διαφορες συλλογες. Μπαινω στην τζαζ οπως να'ναι - ξεκιναω με μερικα κλασσικα οπως Davis και Coltrane, ταυτοχρονα περναω μια fusion φαση, ανακαλυπτω καταλαθος την free jazz, ενα μπαχαλο λεμε.

 

Αρχιζω να κατασταλαζω σε κατι ομως. Μου αρεσει η ελευθερια και το inquisitive πνευμα της jazz, μου αρεσει η ζωωδης ορμη της blues, εκτιμω το χιουμορ στη μουσικη, το playfulness και συνειδητοποιω οτι οταν ακουω κατι πρεπει ή να με κανει να κουναω τα ποδια μου ή να κλεινω τα ματια μου και να ξεχναω που ειμαι. Ολα τα αλλα επωνται.

 

Απο εκει και περα το χαος, ακουω πλεον σχεδον τα παντα.

 

Πανεπιστημιο χωνομαι στο Jazz Funk Soul society και -μαντεψτε- ακουω ΠΟΛΥ jazz, funk και soul μουσικη, σε ολο το φασμα τους. Too many to list.  Αρχιζω να βρισκω τα γουστα μου εντος της κλασσικης μουσικης και κυριως στην contemporary εποχη, ο πειραματισμος με ελκυει λογω φυσικης περιεργειας. Ακουω δειλα δειλα και λιγη ambient και ηλεκτρονικη μουσικη. Ethnic μουσικες. Περναω και τις φρικες μου και οι πιο σκοτεινες εκφανσεις της folk πιανουν μια θεση στη δισκοθηκη μου (Nick Drake, John Martyn κλπ).  Ξαναεπισκεπτομαι και μερικα απο τα παλια μου λημερια, και διευρυνω λιγο τα ροκ ακουσματα μου - δινω την απαραιτητη εμφαση σε κλασσικα που ειχα παραλειψει (οπως Pink Floyd), ανακαλυπτω την λιγο πιο ψυχεδελικη πλευρα του 60, ακουω ξανα λιγο punk και ειδικα post punk. 

 

Αργοτερα παιρνω χαμπαρι οτι η ποπ εχει ψωμι, και ξεκιναει ενας ερωτας με την pop μουσικη των 80s. Παιρνω επισης χαμπαρι οτι η χιπ χοπ εχει επισης πολυ ψωμι και κολλαω και εκει αρκετα. Με πιανει και μια περιεργεια για το τι γινεται στην Ελλαδα (εχω ζησει ολη την ενηλικη ζωη μου εξω) και αρχιζω μια πρωτη επαφη με την μοντερνα ελληνοφωνη σκηνη (The Boy σου χρωσταω πολλα, σοβαρα ομως). While at it, εντρυφω λιγο και στο δημοτικο (κυριως ηπειροτικη μουσικη) αλλα και στο λαικο. Τελευταια λιωνω πολυ και στο ελληνικο χιπ χοπ, απο παλιο μεχρι νεο.

 

Και αλλα πολλα.. Καθε βδομαδα περναω και αλλη φαση και μπραβο μου.

 

[blue]

ομοια με odis, ξεκινάμε σε σπίτι που δεν ακουνε μουσική αλλά στο αμάξι υπάρχει μια κασέτα με μιξ κηλαηδόνη κλπ. Μ΄αρέσει η μουσική αλλά στην καλύτερη να πετύχω κάτι στο new channel (?) και στο mtv που ήξερα πότε παίζει τι.Υπάρχει και το MCM (!!!) και μου αρέσει και η Mylene Farmer. Δηλαδή δεν ξέρω τι ακούω και επίσης δεν ξέρω οτι μπορείς πχ να αγοράσεις κασέτα. Μετά εμφανίζεται κασέτα nirvana (bleach), και το θέμα λήγει=ξέρω τι ακούω. Παράλληλα (λόγω mtv) ακούω και beastie boys. Είμαστε στις 2 κασέτες οπότε. Με τα πολλά μου γράφουν και άλλα νιρβανα, και αφου σου αρεσουν οι νιρβανα θα σου αρεσουν και οι μεταλικα, και μου αρεσουν όντως. Παίρνω και 2 μπλούζες εννοώ.

 

Αλλαγή εποχής, αγοράζω discman. Πάω να πάρω ένα cd για να έχει νόημα και παίρνω chemical brothers. Μετά prodigy. Όμως έχω ακόμα walkman (γιατί στο ποδήλατο το discman πηδάει) και τώρα οι φίλοι μου έχουν hifi και μου γράφουν κασέτες. Και ακούω μόνο RATM αλλά ξέρω απέξω και τον 1ο δίσκο των TXC. Ξέρω και λίγο active member αλλά δεν πολυκαταλαβαίνω. Το unplugged των nirvana από την άλλη έχει λιώσει στο παίξιμο. Και pantera ακούω και γενικά ότι σκληρό μου δώσουν, γιατί  bored generation, αλλά δεν εντρυφώ σε δισκογραφία. Σχιζοειδώς ακούω αρκετά dire straits. Σε Virgin store βάζω από βαρεμάρα να ακούσω ξύλινα σπαθιά, παθαίνω πλάκα.

 

Μετά ακούω και πυξ λαξ, αλλά δε θέλω να μιλήσω για αυτό ;D Οι πρωτοι τους δισκοι πάντως μου άρεσαν. Αγοραζω Δίφωνο (?) και άλλα περιοδικά που έχουν δώρο cd και ακούω συλλογες "ελληνικό ροκ". Μ' αρέσουν όλα αλλά μου φαίνονται παλιά. Και είναι παλιά, γιατί όσο γίνονται αυτά οι Τρύπες έχουν βγάλει το κεφάλι γεμάτο χρυσάφι και αυτό είναι καινούριο. Κι έτσι ακούω μόνο Τρύπες.

 

Κάπου εκεί ακούω radiohead και τελειώνει το θέμα (πάλι  ;D). Μόνο radiohead, που σημαίνει και portishead, άρα και massive attack. Ακούω και άλλα που θεωρούνται alternative ή indie από τα οποία κρατάμε τους Eels. Στα πάρτυ ακούνε drum n bass, μου αρέσει αλλά όλα αυτά μου φαίνονται καλά-αλλά-όχι-prodigy. Mετά βλέπω το π, ακούω το ost και λέω εδώ είμαστε. Βλέπω πολλές ταινίες και καταλαβαίνω οτι η αλήθεια βρίσκεται στα soundtrack. Μετά το Amelie αγοράζω 4 δίσκους του Tiersen. Γρήγορα καταλαβαίνω οτι τα VA είναι για αυτούς που δεν ακουνε μουσική και αρχίζω να εντοπίζω συνθέτες ή σκηνοθέτες. Στο μεταξύ κάνω χρόνια κιθάρα (όπως λέμε χρόνια αρθρίτιδα), παίζω ήδη αυτά που μου αρέσουν, αλλά έχω μπει σε τζαζ που ακουω με το ζόρι και δε μου αρέσει, και στο σινεμά βλέπω το τρίο της μπελβίλ, βγαίνω από την αίθουσα και αγοράζω αμέσως το cd. Ενημερώνομαι οτι αυτό είναι φάση Django και λέω "να ρε μαλάκες, αυτό είναι ωραίο, τι με βαζετε να παίζω μουσική για ασανσέρ?"

 

Και ακούω πολύ Django, και Piazzola και εχουμε πασοκ και αγοραζω δίσκους χωρίς να ξέρω τι έχουν μέσα. Και αγοράζω ΕCM. Και λέω αυτό είναι μουσική ρε ζώα, παίζουν οι άνθρωποι σαν άγγελοι και κάτι γυφταριά σαν εμάς τους κρατάνε πίσω  ;D

Ε και αφού μου αρέσουν αυτά κάνω παρεα με ψαγμένους τύπους και έτσι ακούω και Amon Tobin και DJ Shadow και Aphex Twin γιατί δεν ξεχνάμε οτι από Prodigy ερχόμαστε και σε Prodigy θα καταλήξουμε. Και Orbital βέβαια και ότι αλλο καλό ηλεκτρονικό έχω πετύχει σε sci-fi ταινίες. Eκεί ανάμεσα ακούω και μερικούς δίσκους του Tom Waits.

 

ΥΓ. Φυσικά, σε όλη αυτή την περίοδο παίζω video games. Χωρίς ίντερνετ, δεν ήξερα οτι αυτό είναι κουλτούρα και υπάρχει genre video game music, αλλά τα 3 καμένα PS2 αποδεικνύουν οτι έχω ακούσει πολύ καλή μουσική. Ετσι, αναγνωρίζω στα ακούσματά μου οπωσδήποτε όλες τις μουσικές από 8-bit, 16, 32-bit κονσόλες. Μετά, έτσι κι αλλιώς δεν τα ξεχωρίζω από τα soundtrack :angel:

 

[fenderiarhs]

Ξεκινησα, χωρις να ειναι δικη μου επιλογη, μωρο γαρ, με πολλη κλασσικη μουσικη. Παρα πολλη. Mοτσαρτ Μπετοβεν, Μπαχ, Σοπεν και Σοπεν. Ο πατερας μου επαιζε πιανο, κλαρινο, κιθαρα ακκορντεον. Και φυσικα εκανα μαθηματα πιανου. ΚΛασσικου. Αυτο πηγε ετσι ως τα 12 οπου αρχισα να το ψαχνω λιγο μονος μου. Κατι κασσετες που κυκλοφορουσαν στο σχολειο, κατι αντιγραφες (ενιοτε εναντι αντιτιμου).

 

Εκει ακουω για πρωτη φορα U2 (boy, ovtober war) και παθαινω κοκομπλοκο, ακουω μετα μανιας u2, και αποφασιζω και οτι δεν μου κανει το πιανο. Θελω κιθαρα οπως του καραφλου των U2. Ατυχως πεφτει στα χερια μου λιγο αργοτερα το delicate sound of thunder (pink floyd) οπου παιθαινω δευτερο κοκομπλοκο οι pink floyd γινονται το soundtrack της ζωης μου, και φυσικα προσπαθω να μαζεψω χρηματα να παρω ηλεκτρικη (δεν ηξερα καν οτι χρειαζεσαι και ενισχυτη τοτε, με αποτελεσμα μολις τα μαζεψα και μου ειπαν οτι θελω αλλα τοσα για να παιξω, απογοητευτηκα). Σε αυτα αναμεσα υπαρχει ολοκληρο το MTV τοτε (apo groove is in the heart, μεχρι thunderstruck), με τα countdown twn chart, τα οποια ενιοτε εγραφα σε κασσετα με κασσετοφωνο που συνεδεα στην τηλεοραση, και καπου εδω ερχεται η ολοκληρωση των βασικων γνωσεων ροκ με purple, straits, rainbow, και τα συναφη. Περασα ξυστα απο πανκ, και grunge.

 

Φευγω για φοιτητης, με δικα μου (????????) χρηματα, αγοραζω επιτελους κιθαρα, και αρχιζει η απομαγνητοφωνηση των ανωτερω μετα κοπων και βασανων (των συγκατοικων κυριως). Παραλληλα παθαινω λιγο radiohead, ενω ακουω για πρωτη φορα (η μαλλον περισσοτερο προσπαθω να ακουσω, γιατι δεν καταλαβαινω τι γινεται) λιγο τζαζ.Μου αρεσει ο Πατ (Metheny ντε). Μαθαινω τους Primus, massive attack, λιγο Zappa (ti genius),. Ακουω οτι εχει σολο κιθαρα επανω (ακομα και Σατριανι). Πολυ L. Cohen. To ελληναριο των φοιτητικων χρονων ακουει αποκλειστικα ελληνικα (και ριχνει ζεμπεκιες), προσπαθω να μπω στο κλιμα (οπως ειδατε απειχα των ελληνικων εκ γεννετης), ακουω λιγακι και αποφασιζω οτι το χειροτερο ειναι εμετος και το καλυτερο μου προκαλλει χασμουρητο. Περναω φαση που ακουω αποκλειστικα soundtracks. Λιωνω το soundtrack του eyes wide shut (Jocelyn Pook, Ligeti, παιζαν και κατι μπαφοι λολ).  Καπου εκει τελειωνει η μονομανια (με εξαιρεση τους γνωστους λολ), και το πραγμα διαχεεται σε πολλους δρομους εκτοτε αλλα με φθινουσα πορεια οσον αφορα το χρονο ακροασης......

[Alter]

εγω πιτσιρικας ακουγα (και επαιζα και σε μπαντες) metal, thrash και ροκ (acdc, priest, metallica κτλ). Μετα, λογω κιθαρας βασικα, αρχισαν να μου αρεσουν τα μπλουζ, το ροκ, ο hendrix, το φλαμενκο, μετα η τζαζ και γενικα ολα τα ειδη με οργανα.. μαζεψα καμμια 1500 βινυλια (χωρια οι κασσετες). Ταυτοχρονα ακουγα ομως και διαφορετικη μουσικη, ειτε πανκ, ειτε industrial και underground ηλεκτρονικα πολυ (Coil, Psychic TV, laibach, diamanda galas, nurse with wound κτλ) - εχω φοβερη συλλογη βινυλιου σ αυτα τα στυλ  ;D και επαιζα και σε τετοιες μπαντες.

 

αργοτερα κολλησα με τη τζαζ, και μετα ηρθαν ολα τα αλλα μαυρα ειδη, σοουλ, φανκ, γκοσπελ, ραπ, κτλ. Μετα περασα φασεις brazilian, φλαμενκο και κλασικης, παλι λογω κολληματος με την κιθαρα. Και επειδη εχω δει οτι ασχολουμαι με ενα στυλ κιθαρας σημαινει πρωτα απο ολα ακουω τα παντα απο αυτο, γενικως ακουω πολυ! (Και σημερα ευτυχως αυτο γινεται ευκολα, χρειαζεται μονο ενας φιλος και ενας σκληρος  ;D)

 

Τελικα απο ολα αυτα, εκτος απο τη χαρα του να ακους, ειτε ειναι bach ειτε rogers met an iranian, (και πρεπει να χω πανω απο 10000 αλμπουμ σε διαφορες μορφες), εμεινε η συνειδητοποιηση του ποσο σημαντικο ειναι για εναν μουσικο να ΑΚΟΥΕΙ. Το ιδιο βεβαια με οτιδηποτε ασχολεισαι. Ειναι σημαντικοτερο και απο το να μελετας

[lgbesios]

Οι μουσικές που άκουα και ακούω  είναι αυτές που  στοιχειώνουν τους ήρωες μου , το Ν.Cave τον L. Cohen, τον  Don Van Vliet  τον P. Hammil  τον Ν. Young  τον  J. Morrison  τον  J Cale  τον T Waits  τον C. Mingus τον Ν. Ξυδάκη αλλά και τον Νικόλα Παπάζογλου  και τόσους  άλλους.

 

Πάντα  εκεί  γύρω ήμουν,  εκτός  από τα  εφηβικά μου χρόνια  που ήμουν  γκαραζοπάνκης  κατ αποκλειστικότητα.  ;D

 

Μετά από  30 χρόνια  εμπειρίας  ως ακροατής με  μεγάλη  συλλογή  ηχογραφήσεων      αντιλαμβάνομαι  ότι δεν έχω ακούσει τίποτα ….. ακόμη  :)

 

…the endless river 

 

 

[lgbesios]

Και αγοράζω ΕCM.

 

ετσι είναι φίλος  από την music maniac στην ECM  και  πάλι πίσω στην stax    ;)

 

και στο ενδιάμεσο λασπόλουτρα με τους χειμερινούς κολυμβητές  ;D

[ez]

 

οταν ακουω κατι πρεπει ή να με κανει να κουναω τα ποδια μου ή να κλεινω τα ματια μου και να ξεχναω που ειμαι

 

 

Very nice written, very well said...

[odis13]

Very nice written, very well said...

 

Θενκ γιου ;D

 

Υποσημειωση - οταν ειχα ξεκινησει να γραφω το ποστ ειχα συμπεριλαβει και πιο πολλες μπαντες και μουσικους συγκεκριμενα, εσβησα τους περισσοτερους γιατι ειχε γινει (ακομα πιο) τεραστιο.

Ενα απο τα mentions ηταν και οι Blues Wire - και θυμαμαι συγκεκριμενα, στις πρωτες μου μερες ως "ροκας" να πετυχαινω μια παλια συναυλια σας στην τηλεοραση (ΕΡΤ? ποιος θυμαται) και να σκαλωνω με αυτο το περιεργο ροκοειδες στυλ που ακομα δεν ειχα στο μυαλο μου ως "ηλεκτρικο blues"  μονο για να σκαλωσω ακομα παραπανω οταν ακουσα Ελληνικα αναμεσα στα κομματια! Νομιζω ηταν σε εξωτερικο χωρο και επαιζες μια μαυρη strat, αλλα μπορει και να κανω λαθος...ειχα προσπαθησει χρονια μετα να το βρω θυμαμαι και απετυχα.

[ez]

Θενκ γιου ;D

 

Θενκ γιου παρομοιως!  ;D

...μμμ...μαυρη στρατ...νομιζω ειχα (και) μια τετοια αλλα ηταν για λιγα φεγγαρια...πιθανοτερο να ηταν(?) μια PRS EG που ηταν μαυρη...αυτη την χρησιμοποιησα αρκετα χρονια...who knows...σορυ για το οφτοπικ.