Τι μουσικές ακούσατε στη ζωή σας

[trolley]

Πάντα πηγή έμπνευσης ο ΣΦ, με τον απολογισμό που έκανε νωρίτερα, με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την αντίστοιχη δική μου πορεία ως ακροατής μουσικής. Ανοίγω λοιπόν το σχετικό νήμα με το πάντα καίριο ερώτημα "Τι μουσικές ακούσατε στη ζωή σας". Όσοι πιστοί....

[LK]

Έχω ακούσει τα ΠΑΝΤΑ, και έχω  τα πάντα. (περίπου 2500 βινύλια και καμια 1500 cd - τα οποία μετέφερα σε κασσέτα ή μπομπίνα για να τα ακούω καλλίτερα  ;D)

 

Θα πω τι δεν άκουσα.

 

Ποτε ΕΛΛΗΝΙΚΑ (μόνο Στράτο Διονυσίου), και ελάχιστη reggae (έχω κάνα δύο τρία  cd, ..έτσι τιμής ένεκεν)  ;D

[BillTrantos]

Αν και αρκετά μικρός για να πω τι "άκουσα" στη ζωή μου, ας μπω σε ένα mode αναδρομής, για να δω κι εγώ πού έφτασα και πόσο άνοιξαν τα αυτιά μου αυτά τα χρόνια.

 

Ξεκίνησα να ακούω μόνος μου μουσική στην ηλικία των 8-9 ετών, λίγο αφότου μου έβαλε ο πατέρας μου μία rock συλλογή να ακούσω. (Queen, AC/DC, Gary Moore, κλπ)

 

Αυτή η κλασική -με την έννοια της αντοχής στο χρόνο- ροκ με συνοδεύει μέχρι σήμερα, αν και στην πορεία πρόσθεσα πολλά διαφορετικά ακούσματα στις προτιμήσεις μου.

 

Όταν άρχισα να παίζω ηλεκτρική κιθάρα έγινε η γνωριμία με τη heavy metal μουσική (Ozzy Osbourne, Metallica, Firewind) και άρχισε σταδιακά να βαραίνει το άκουσμά μου, φτάνοντας και μέχρι Melodic/Technical Death Metal.

 

Αφού πέρασα όλη μου την εφηβεία στον σκληρό έως πολύ σκληρό ήχο, έκανα μία στροφή σε άλλα κλασικά πράγματα που μέχρι τώρα δεν είχα ακουμπήσει λόγω εφηβικής μ*λακίας, όπως οι Floyd, οι Beatles, οι U2, o Hendrix, o SRV... Άρχισα να ενδιαφέρομαι πολύ περισσότερο για τον ήχο, τα εφέ και τι συναισθήματα μπορείς να δημιουργήσεις με αυτά.

 

Σήμερα μπορώ να πω ότι ακούω από classic rock μέχρι modern metal, blues, instrumental rock, neoclassical/power metal και πρόσφατα άρχισα να ασχολούμαι με post rock/metal και ambient.

 

Θεωρώ ότι έχω πολλά ακόμα να ακούσω, αλλά χαίρομαι που κρατάω ανοιχτό μυαλό πλέον σε οτιδήποτε περνάει από το δρόμο μου. Με βοηθάει αυτό και ως άνθρωπο και ως ερασιτέχνη μουσικό.

[Superfunk]

Και εγω εχω ακουσει τα παντα  και εχω τα παντα,με μεγαλη εμφαση  σε soul/funk/country ,πολυ alternative/new wave/punk  απο τα  late 70s και μετα,πολυ reggae,πολλα τουρκικα arabesque ,τονους ελληνικα λαϊκα ,jazz (κυριως be bop & big bands) &  φυσικα παρα πολυ  Bowie,Lou Reed,Stones,Nick Cave (αυτοι ειναι ολοι μια κατηγορια απο μονοι τους).

 

Δεν ακουσα ποτε μου αυτο που λενε classic rock/hard  ειδικα 70s  (μου αρεσουν βασικα μονο οι Pink Floyd ,Zeppelin & oι Purple) & εννοειται οτι η ακροαση εστω και 10 δευτερολεπτων fusion jazz,prog/techno rock & ethnic,ρεμπετικων και εντεχνων  μου προξενει απο βαρυτατη υπνηλια εως και αναφυλακτικο σοκ  ;D ;D

 

Αλλα τα προβληματα των επιλογων μου θα λυθουν συντομα μια και απο το 2018 και μετα θα ακουω ΜΟΝΟ Beatles  ;D ;D  (και Σινατρα στα διαλειμματα για να μη στεναχωρησω τον Λακη  ;D)

[cos_dr]

Εγώ άκουγα πολύ Beatles  ;D

 

Μετά άκουγα.

Χατζηνάσιο, Λοϊζο, Καλογιάννη, Πουλόπουλο, Μότσαρντ, Μπετοβεν, Σοπέν, μερικούς που δεν μου έρχονται τώρα κλασσικούς αλλά αμα ακούσω τα κομμάτια θα σας πω, αυτο.

Μετά Guns n Roses, Ramones, Zeppelin, stones, Aerosmith, duran duran, Bon Jovi, Public Enemy, Tone Loc, Alice Cooper, Roxette, Brian Adams, Celine Dion Chicago, Koυφή Λεοπάρδαλη, Doors, Enigma, Irene Carra, Sepultura, Madonna και Jackson, Pet Shop Boys, Phil Collins, Prodigy, Queen α ναι, Scorpions

 

Πολλή μουσική από movie soundtracks και video games

Ροκ αρκετό στυλ Πυξ Λαξ, Ξυλινα Σπαθια, Ιωαννίδη και τέτοια.

Έντεχνο πολύ λίγα.

 

Έπαιζα κομμάτια που δεν θα τα άκουγα με τίποτα σε συγκροτήματα για το κάλο του συγκροτήματος όσο έπαιξα σε μπάντες.

 

Ακούω και άλλα αλλά αυτά ως επι το πλείστον, από άλλους καλλιτέχνες ακούω μέχρι και σήμερα αλλά τα πολύ εμπορικά και  ένα δύο από έκαστον και δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρω.

 

Αυτά είναι τα βασικά που ανέφερα, είναι αλήθεια, καθόρισαν το στύλ που μου αρέσει.

Καθόρισαν και την όποια εν γένει μουσική μου παιδεία.

Και από αυτά που ανέφερα στην αρχή ακούω τα ίδια σπίτι η αμάξι.

Ευτυχώς που άλλαζα γκόμενες συχνά ιδιαίτερα στο παρελθόν, άμα τις κράταγα σε σχέση άρχισαν να διαμαρτύρονται μετά από λίγο πως ακούμε τις ίδιες κασσέτες, cd μετέπειτα, stickάκια πιο μετά και τώρα μέσω bluetooth, streaming, cloud και ποιός ξέρει τι άλλο μέσο θα δούμε, σε λίγο καιρό που θα πηγαίνει αυτόματα το αμάξι, θα κοτσάρεις και ένα maschine μπροστά σου όσο περιμένεις να βγάλεις κανα κομματάκι και από το αυτοκίνητο μόλις το τελειώσεις να το ανεβάζεις κατευθείαν στο soundcloud.

 

χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ

[John Goumis]

    Ξεκίνησα με κλασσικό heavy metal, Iron Maiden, Judas Priest, Megadeth, Iced Earth (με σωστή προφορά ΑΪΣ ΝΤΕΡΘ ;D) και τα λοιπά παρακλάδια του με ένα σωρό μπάντες στο γυμνάσιο/λύκειο.

  Μετά ως φοιτητής το γύρισα στα 60's-70's σε μπάντες όπως Pink Floyd και The Who και Doors και μετέπειτα το γύρισα στο εντελώς straight classic rock, όπως Purple, Zeppelin, Bad Co, Thin Lizzy κτλ.

  Τώρα είμαι σε μια φάση που απολαμβάνω και πιο ''απλά'' τραγούδια, που δεν χρειάζονται να έχουν μέσα το τέλειο blackmor-ικό ριφφ ή κάποιο hammond solo ή κάποια δισολία. Πχ ανακαλύπτω τον Bruce Springsteen, τον Cat Stevens.... προς θεού όχι ότι δεν τους ήξερα απλά τώρα οι στίχοι τους βγάζουν πιο πολύ νόημα και με αγγίζουν πιο πολύ σε σχέση με παλαιότερα που έδινα βάση στην ''μουσική/οργανοπαιξία'' και όχι στους στίχους.

 

  Σε γενικές γραμμές πάντως, ό,τι είναι classic μου αρέσει, είτε είναι metal είτε rock είτε punk είτε disco είτε pop είτε λαϊκά.

 

  Και να ομολογήσω ακόμα και σήμερα γουστάρω Maiden και ΑΪΣ ΝΤΕΡΘ  ;D

[fusiongtr]

Εγώ δεν λέω, γιατί ξέρω τα δικαιώματά μου. 8) :P

 

 

 

 

[bouzoukleri]

Κλαρίνα πολλά κλαρίνα , λόγω πατέρα.

Rory Gallagher πολύ λόγω ξαδέρφου.

Χέβιμέτα στη συνέχεια έως σήμερις στα όρια της καφρίλος.

Μετά ήρθαν στη ζωή μου πολλές αιθέριες υπάρξεις. Μαζί τους έφεραν αποσκεύες υφάσματα αρώματα χάδια και ρεμπέτικα, όπερα, soundtracks , γαλλικά ερωτικά άσματα.

 

Τρελαίνομαι ακόμα με τον Νίκο Καρακώστα τον Gary Moore και το Vienna Symphonic Orchestra Project.

 

 

 

 

Υ.Γ τα τελευταία χρόνια ακούω εβδομαδιαίως μανιωδώς το "  Τι μουσική ακούτε τώρα;  "              ;)

[mustafank]

Εξαιρετικό νήμα!

 

  :)

 

  Λοιπόν, μέχρι την ηλικία των 10-12 ετών, άκουγα κλασική μουσική, Πάνο Γαβαλά και Στράτο Διονυσίου. Πρώτη μου επαφή με τη rock ήταν οι Pink Floyd, με τα Dark Side και The Wall, ενώ ο δίσκος, που είχα ζητήσει να μου αγοράσουν, στην Πέμπτη ή Έκτη Δημοτικού, ήταν το Delicate Sound of Thunder.

  Αργότερα, στο Γυμνάσιο, το γύρισα στο hard rock, ξεκινώντας από τους Guns 'n Roses, που είχαν βγάλει, τότε τα Welcome to the jungle, Paradise City και τα σχετικά, αλλά, γρήγορα, γύρισα σε πιο αμερικανιές και ψιλο heavy metal, όπως Motley Crue (μου είχαν γράψει μια κασέτα από live τους στη Σοβ. Ένωση και την είχα λιώσει), WASP και μέχρι και Metallica.

 

Στο Λύκειο ανακάλυψα τον Σαββόπουλο και κόλλησα, εκεί, για καιρό, μαζί με σχετικούς Έλληνες συνθέτες/μουσικούς, όπως ο Μούτσης, Αρλέτα, Κωχ, Γερμανό κτλ.

 

Στα 19, που ξεκίνησα να δουλεύω (και συνεχίζω, μέχρι τώρα, στα 40 μου, στην ίδια εταιρεία  :-\ :-[ :P ;D ) οι διάφορες παρέες, που έκανα κατά καιρούς, διαμόρφωσαν, σε μεγάλο βαθμό, τα ακούσματά μου.

  Έτσι, λοιπόν, πέρασα από τη Soul και Funk του '60 και '70, όπως Marvin Gaye, Barry White, James Brown, στη hip hop και το rap (Eric B & Rakim, NWA, Bodycount, RATM, Beastie Boys) και την ηλεκτρονική μουσική (Trance, House, ολίγη techno).

 

Γύρω στα 30, έκανα στροφή 180 μοιρών και το γύρισα σε ακούσματα παλαιότερων δεκαετιών, κυρίως jazz, αλλά και Tom Waits, Νew Wave (Joy Division, Cure, Birthday Party), punk και post punk, αλλά και '60s, '70s ακούσματα, όπως Velvet Undergroung, Stooges, Beatles, Stones, Bowie, λίγο Doors, ενώ ήταν και η εποχή, που ξεκίνησα να ακούω εντατικότερα Nirvana και τη Grunge σκηνή, που απέφευγα, συστηματικά, στο Λύκειο, όταν και ήταν στη μόδα, όπως και τους προπάτορες αυτών, Wipers.

Δε μπόρεσα, βέβαια, να ακούσω, ποτέ, ολόκληρο δίσκο από zeppelin, acdc, hendrix και λοιπά classic rock ,γιατί με κουράζουν, αφάνταστα.

 

Tώρα, στα 40* μου, ακούω, περισσότερο, πειραματική μουσική (από Cage μέχρι Merzbow), ολίγον death και black metal και προσπαθώ να παρακολουθώ/ακούω ελληνικά συγκροτήματα, από τη δεκαετία του '80 και μετά (τα τελευταία 10cd, που έχω αγοράσει είναι από ελληνικές μπάντες).

 

Ο αγαπημένος μου ξένος μουσικός, αυτήν την περίοδο, είναι ο Marc Ribot, ενώ από την Ελλάδα, παρακολουθώ, φανατικά, τις δουλειές του Socos με τα αγοριαstonilio και τους Jane Doe.

 

Να τονίσω, εδώ, ότι η συνεισφορά του Noiz, στο να ανοίξω τους μουσικούς μου ορίζοντες είναι τεράστια (χωρίς υπερβολή).

 

*χρόνια μας πολλά, κύριε trolley!  :)

[npap]

μέχρι τα δώδεκα αποκλειστικά 60s με προτίμηση (και αγάπη) στα ελληνικά cover groups...

 

από τα 13-14 η classic rock φάση (με μέντορα τον Πετρίδη) και κάθε Σάββατο βόλτα σε Music Corner Πανεπιστημίου και μετά Μοναστηράκι για εξαργύρωση το χαρτζιλίκι σε LPs... DP, LZ, με όλα τα συμπαρομαρτούντα πιο soft και και πιο hard αλλά και αρκετή blues... την πρώτη αγορά δεν θα την ξεχάσω ποτέ... το Machine Head, το ομώνυμο των Dire Straits, το Salisbury των  Uriah Heep και το First Base των Babe Ruth... δεν είχα καν πικάπ ακόμα...  8)

 

από τα 15 μια παράλληλη φάση με ιδιαίτερη αγάπη στο progressive (Camel και Ekseption λατρεμένοι)...

 

στα 17-18 (αν και ντρεπόμουν και το έκρυβα επιμελώς από τις παρέες μου) μια ξαφνική αγάπη στα κλασικά λαικά του 50-60 ειδικά όσα περιέχουν χαμοντοειδή και φαρφισοειδή θέματα (έ ήμουν και ερωτύλος) χωρίς όμως να ξεφύγω από την rock  ως κύριο πιάτο ... κάπου εκεί ξεκινάει και η τρέλα του Hi End στα αναπαραγωγικά συστήματα όπου με οδηγεί στο να εκτιμήσω σε βάθος την κλασική και την Jazz...

 

από κει και πέρα είχα την ευτυχία να ενσωματώνω στα ακούσματα μου ότι από τα σύγχρονα ρεύματα μου έκανε κούκου χωρίς φόβο και πάθος πλέον με το αισθητήριο μου ελεύθερο να απολαμβάνει.... έτσι άκουσα "επιλεκτικά" και Punk και New Wave μέχρι και reggae και Ska και οτιδήποτε ξεχώριζε στ αυτιά μου από τον σωρό...

 

μέσα 80s μου κατάσχουν  (λόγω ραδιοπειρατείας στα fm) το κύριο μέρος της δισκοθήκης μου (πάνω απο 800 LP και 500 singles μεταξύ των οποίων σπανιότατα κομμάτια εισαγωγής) και ξενερώνω.... έχει έρθει και η ηχοληψία στην ζωή μου και περιορίζω τον ρόλο του ακροατή σε δεύτερο... οι ακροάσεις πια περιορίζονται σε συγκεκριμένες ώρες με audiophile παραγωγές και με προτεραιότητα στην παραγωγή και όχι στην καθ αυτή την μουσική...

 

ε μέσα των 90s και μετά τα πράγματα ισορρόπησαν με τις ακροάσεις να εξυπηρετούν κυρίως ανάγκες χαλάρωσης με Jazz και blues...

 

κλείνοντας, το "παράξενο"... ΠΟΤΕ δεν "άκουσα" (πόσω μάλλον δε αποκτώντας και δισκογραφία τους) ελληνικό έντεχνο λαικό και ρεμπέτικο παρότι τα υπηρέτησα για πολλά χρόνια ως επαγγελματίας μουσικός... :o ;D