Χρήσιμες συμβουλές για νέους & μελλοντικούς καθηγητές

[vagelism]

Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια ραγδαία αύξηση των παιδιών που θέλουν να ασχοληθούν με τα τύμπανα αλλά και την μουσική γενικότερα...

 

Δεν ξέρω αν φταίνε τα ηλεκτρονικά τύμπανα που έπεσαν σε λογικές τιμές ή το internet και το youtube  που στην κυριολεξία έχουν κατακλυστεί από performance αλλά και drum videos, το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλά παιδιά αλλά και ενήλικες που θέλουν να μάθουν μουσική εκεί έξω..και που ψάχνουν για δασκάλους.

 

Υπάρχουν επίσης και πολλοί γονείς που δεν θέλουν να πληρώνουν εξέταστρα και εγγραφές σε ωδεία, και που ψάχνουν καθηγητές για ιδιαίτερα. Υπάρχουν επίσης μαθητές που ξεκινάνε σε μεγάλη ηλικία και απλά...δεν θέλουν να μπλέξουν με ωδεία προτιμώντας την ελευθέρια του ιδιαίτερου.

 

Ως γνωστόν .. η αυξανόμενη ζήτηση φέρνει την αυξανόμενη προσφορά. Κάθε μέρα βλέπω όλο και περισσότερες αγγελίες απο νέα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την διδασκαλία.                                                   

 

Όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με την διδασκαλία λοιπόν, θα πρέπει να γνωρίζει ότι άλλο πράγμα είναι να είμαι καλός μουσικός..και άλλο καλός δάσκαλος

.

Μετά απο 15 χρόνια στο τομέα της διδασκαλίας και περισσότερους απο 300 μαθητές στο βιογραφικό μου , θα ήθελα  να μοιραστώ μαζί σας μερικές χρήσιμες συμβουλές , με την ελπίδα να αποφύγετε τυχόν λάθη που πέφτουν όλοι οι νέοι καθηγητές στην αρχή {μηδενός εξαιρουμένου..}, και να μπορέσετε  να κάνετε ακόμα καλύτερα αυτό που αγαπάτε  τόσο πολύ .

Την διδασκαλία.

 

Πολλά από αυτά που θα διαβάσετε σε αυτό το αρθρο..μπορεί να φαίνονται αυτονόητα . Ωστόσο έχω πολλές φορές διαπιστώσει {και σαν μαθητής αλλά και σαν δάσκαλος σε συνομιλίες με μαθητές} ..ότι μόνο αυτονόητα δεν είναι...

Καλή ανάγνωση.

 

• Η ύλη.

Για να μπορέσεις να διδάξεις κάποιον, αρχικά πρέπει να έχεις χτίσει ή διδαχτεί μια ύλη και να την έχεις εμπεδώσει .

 

Η επόμενη κίνηση είναι να φτιάξεις μια διδακτέα ύλη που να αποτελείται απο μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. {όσο αυτό είναι εφικτό}..                   

Να βρείς ή να ξεσκαρτάρεις  δηλαδή τι βιβλία ή τι ασκήσεις  θα διδάξεις , με τι τρόπους  και με ποιά σειρά.  {θεωρώ τελείως άκυρο να βρέθεις μέσα στην τάξη με το μαθητή και να μην έχεις ιδέα τι θα πρέπει να του δείξεις μετά.}   

 

Σειρά έχει να σκεφτείς πως θα μπορέσεις αυτή την ύλη να την κάνεις κατανοητή σε ένα μαθητή- εύκολα και γρήγορα. 

Αυτό είναι και το πιο δύσκολο απο όλα. Να έχεις plan B σε αναμονή σε κάθε τι που διδάσκεις,  σε περίπτωση που ο μαθητής δεν το πιάνει με τη πρώτη.                                                                   

Με μια λέξη αυτό λέγετε ..οργάνωση του μαθήματος.

 

Τώρα επιτρέψτε μου να αναφερθώ λίγο περισσότερο σε καθηγητές drums. {Ίσως κάποιος συνάδερφος καθηγητής κιθάρας ή μπάσου μπορεί να μας πεί τι πρέπει να περιέχει μια βασική ύλη για το όργανο που διδάσκει}

 

Η ύλη πρέπει να περιέχει ασκήσεις ενδυνάμωσης και σιγά – σιγά να στήνει την ανεξαρτησία, αρχικά  δύο , μετά τριών και τέλος τεσσάρων μελών. Αυτό θα οδηγήσει μελλοντικά σε ασκήσεις coordination.

Πρέπει επίσης να περιλαμβάνει ασκήσεις & τρόπους πάνω στους ρυθμούς ,ανάπτυξη του ρυθμικού σολφέζ , εισαγωγή στα rudiments, τις δυναμικές, τα οστινάτος, την ανάπτυξη του sightreading στον μελωδικό τρόπο γραφής{ syncopation}, μια πρώτη επαφή με μουσικά στυλ, παίξιμο πάνω σε play alongs , την ανάγνωση μουσικής παρτιτούρας ,το transcription ,την τέχνη του πως στήνεται ένα σολο, και γενικά οτιδήποτε κρίνετε ότι θα χρειαστεί στα πρώτα του βήματα εκεί έξω.

 

Παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνικής,  θεωρώ αναγκαίο ότι πρέπει να στήνουμε με συζητήσεις και παραθέσεις απο προσωπικές μας εμπειρίες, και την φιλοσοφία πίσω απο τη μουσική {Less is more – Groove ,τι παίζουμε και με ποιον παίζουμε ,}κλπ.

{Εκ πείρας έχω δει οτι τίποτα δεν δουλεύει καλύτερα όταν πρέπει να διδάξουμε δύσκολες έννοιες από τα προσωπικά μας βιώματα.}

 

Η δυσκολία {level}, και η ταχύτητα του μαθητή θεωρώ ότι πρέπει να ανεβαίνει σταδιακά και με μικρά βήματα και όχι άλματα. Σε αυτό όμως δεν είμαι απόλυτος. 

Σε κάποιες περιπτώσεις έχει να κάνει και με το μαθητή. 

 

Ο ρυθμός ανάπτυξης κάποιων μαθητών είναι διαφορετικός...και εξαρτάται απο το ταλέντο τους αλλά και απο το πόσες ώρες αφιερώνουν στο όργανο την εβδομάδα.                                   

Θεωρώ όμως ότι κάθε μαθητής πρέπει να φεύγει απο το μάθημα νιώθοντας ικάνος ότι μπορεί να καταφέρει αυτή την ύλη σε μια βδομάδα.

 

Είναι λάθος όμως να καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας ή τον ιδανικό μαθητή μπροστά σε κάθε παιδί που έχουμε μπροστά μας, προσπαθώντας να επιβάλουμε ένα ρυθμό ανάπτυξης που μπορεί να μην είναι εφικτός απο εκείνον.

Σε αυτή τη περίπτωση όχι απλά θα χάσουμε το μαθητή..αλλά θα του δημιουργήσουμε μια κακή εντύπωση για την μουσική{στην καλύτερη περίπτωση} ...ή για τον εαυτό του.

Για μένα δεν υπάρχει κακός μαθητής ..μόνο κακός δάσκαλος.

 

• Πιστοποίηση.

Αν και δεν είναι ο κανόνας…γενικά θεωρώ ότι ένα σοβαρό χαρτί, πάντα ανοίγει πόρτες και διευκολύνει καταστάσεις. {ειδικά όσων αφορά γονείς και καλλιτεχνικούς διευθυντές ωδείων}.   

 

Η άποψη μου είναι ότι όσοι σκέφτεστε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με την διδασκαλία…καλό θα ήταν να επενδύσετε πρωτίστως στην  απόκτηση ενός διπλώματος του οργάνου που σκοπεύετε να διδάξετε.

 

Πέρα από την κατάκτηση του level {άρα και την γνώσης } αυτός νομίζω ότι είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός  λόγος για να κυνηγήσετε  ένα δίπλωμα από ένα ωδείο ή μια μουσική σχολή.

 

• Τα παιξίματα !

Ένας μεγάλος παράγοντας που θα προσελκύσει μελλοντικούς μαθητές, με ή χωρίς πιστοποίηση.

Επενδύστε σε παιξίματα με καλλιτέχνες που θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό σας. Ένα εκτεταμένο βιογραφικό με γνωστά ονόματα, θεωρείται προσόν, και συχνά ανοίγει πόρτες {ακόμα και χωρίς πτυχίο}, και θα κάνει το τηλέφωνο σας να χτυπάει.        

Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζεται εξίσου σκληρή δουλειά για να επιτύχουμε και ως δάσκαλοι . Όπως προείπα, καλός μουσικός δεν προϋποθέτει πάντα και καλός δάσκαλος.

 

• Ο τρόπος διδασκαλίας.

Ο τρόπος διδασκαλίας είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για κάθε δάσκαλο, και αρκετά δύσκολο να αναλυθεί.

 

Από την στιγμή που ξεκινάει μια συνεργασία με ένα μαθητή ..πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε την αποκλειστική ευθύνη της ντραμιστικής / μουσικής του πορείας .

Πορεία που δεν μπορεί να παρεκλίνει από το πρόγραμμα της, επειδή ο μαθητής είδε στο internet  τα cross sticking ή τα freehand , και απαιτεί να τα διδαχτεί …ενώ έχει φτάσει μόλις στα 16α.

 

Ο Μιχάλης ο Καπηλίδης είχε πει μια σοφή κουβέντα κάποτε, που πολλές φορές έχω υπενθυμίσει στον εαυτό μου.

Είχε πει…- Αν πιστεύεις ότι ξέρεις τι πρέπει να διδαχτείς …σίγουρα δεν χρειάζεσαι δάσκαλο!

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι ένας μαθητής δεν ξέρει τι έχει ανάγκη…και ότι επηρεάζεται από τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Θέλει επίσης να έπαιζε όπως τα είδωλα του ..εχτές!   

         

Είναι δική μας ευθύνη λοιπόν να τον προφυλάξουμε από τις λεγόμενες ¨παγίδες μελέτης¨ και να του εδραιώσουμε ένα πρόγραμμα που έχει σαν βάση τι πραγματικά έχει ανάγκη..και όχι τι θα ήθελε να έχει στα χέρια του. 

 

Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μεγάλο λάθος να γινόμαστε κατά παραγγελίαν δάσκαλοι , και πιστεύω ότι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις,  πρέπει να κάνουμε πίσω. 

Πολλές φορές έχω επίσης δει , ότι αυτή η πολιτική{να παίζουμε το παιχνίδι του μαθητή} έχει την τάση να μας γύριζει μπουμερανγκ.

Είμαστε δάσκαλοι – όχι κομμώτριες να ρωτάμε τι χτένισμα θέλει σήμερα ο πελάτης.

 

Η υπομονή είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της διδασκαλίας και κατά τη γνώμη μου, ένα από τα βασικότερα προτερήματα ενός καλού καθηγητή .

Όσοι φίλοι συνάδερφοι μουσικοί δοκίμασαν την διδασκαλία και την απέρριψαν, είχαν όλοι να πούν την ίδια κουβέντα .. «Δεν έχω υπομονή αν δεν το πιάνει με τη μία..»

 

Μην ξεχνάμε ότι κάθε μαθητής είναι μοναδικός και έχει διαφορετικό τρόπο αντίληψης και διαφορετικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες .

 

Άλλα σημαντικά επίσης χαρακτηριστικά είναι το πάθος και η αγάπη για τη διδασκαλία και τους ανθρώπους γενικότερα, αλλά και η γενικότερη οργάνωση πίσω απο αυτό που κάνει. {Θα εξηγήσω παρακάτω}

                                                       

Tο προσωπικό ψάξιμο στον τρόπο διδασκαλίας μας, θεωρώ ότι είναι επίσης αναγκαίο. 

Όπως ξέρουμε, η μουσική δεν τελειώνει ποτέ, πόσο μάλλον ο τρόπος διδασκαλίας της. Πάντα υπάρχουν νέες μέθοδοι διδασκαλίας ,και πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και πάντα έτοιμοι να ενστερνιστούμε νέους τρόπους διδασκαλίας , και να πάμε την μάθηση οποιουδήποτε μουσικού οργάνου, ένα βήμα πιο κάτω από εκεί που την έφτασαν οι δάσκαλοι μας. 

 

Υπάρχουν 2 ειδών καθηγητές για μένα.

Αυτοί που έχουν μάθει ένα τρόπο να διδάσκουν {συνήθως διαιωνίζουν τον τρόπο που τους δίδαξε ο δικός τους δάσκαλος} και στερούνται αυτοκριτικής με κίνδυνο να γίνουν παρωχημένοι.....και αυτοί που εξελίσσονται συνέχεια, παρακολουθούν σεμινάρια και μαθαίνουν από κάθε μαθητή αλλά και από τα λάθη τους,  κρατώντας συγχρόνως ανοιχτό μυαλό.

                                                                                                                                         

Κατανόηση, ταπεινοφροσύνη , γενναιοδωρία, σεβασμός,  αντικειμενικότητα και αμερόληπτη διδασκαλία προς όλους , δεν πρέπει να είναι έννοιες άγνωστες σε όσους σκοπεύουν να ασχοληθούν σοβαρά με το αντικείμενο.

 

Έπαρση, αλαζονεία, ναρκισσισμός , υπεροψία και μικροπρέπεια, είναι έννοιες που αν θέλουμε να επιτύχουμε σε αυτό το τομέα..πρέπει να τις κάνουμε pause απο το εγώ μας, κάθε φορά που μπαίνουμε σε μάθημα.

 

Είμαστε εκεί για να διδάξουμε και να εμπνεύσουμε τον κάθε μαθητή..όχι για να του δείξουμε ποιοι είμαστε ή να στήσουμε το δικό μας μύθο.               

Ο μύθος στήνετε στα πάλκα όχι στις αίθουσες διδασκαλίας.

 

• Η σχέση με τον χρόνο στο μάθημα..

Άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που θα ασχοληθείτε με ένα ιδιαίτερο {είτε αυτό είναι σπίτι σας – είτε αυτό είναι στο σπίτι του μαθητή}, δεν πρέπει να είστε με το ένα μάτι στο ρολόι . Πιστεύω οτι ξενερώνει αφάνταστα το μαθητή αυτό.{ Εμένα αυτό έκανε...} Είμαστε καθηγητές μουσικής – όχι ψυχαναλυτές  σε συνεδρία με το ρολόι απο πίσω μας περιμένοντας να «ανοιχτεί» ο ασθενής.

 

Έχω ακούσει επίσης απο μαθητές για ιδιαίτερα στο σπίτι διάρκειας 40 λεπτών. Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω.

Αν κάνουμε 40 λεπτά ιδιαίτερο σπίτι μας και 40 λεπτά κάνει και το ωδείο της γειτονιάς μας...{Πιθανότατα σε πιο χαμηλή τιμή απο εμάς} για πιο λόγο ένας μαθητής να επιλέξει εμάς και όχι το ωδείο??

 

 

[vagelism]

• Εξέταση και παράδοση.

Η αντίληψη κάθε μαθητή είναι διαφορετική , και οφείλουμε να μην αφήνουμε τον μαθητή να φύγει από το χώρο διδασκαλίας, χωρίς να έχουμε εξετάσει την παλιά ύλη, να έχουμε διδάξει τις νέες ασκήσεις , και να είμαστε 100% σίγουροι ότι ο μαθητής εχει καταλάβει – μία προς μία, την νέα ύλη.

 

Η εξάσκηση στο σπίτι για το μαθητή δεν πρέπει να περιλαμβάνει  κατανόηση τών ασκήσεων –  αλλά εμπέδωση τους μέσω της επανάληψης.  Αν ο μαθητής φτάσει σπίτι του μετά το μάθημα και δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει,..κάτι έχουμε κάνει λάθος εμείς.

 

Δεκτικοί θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε όμως ακόμα κι αν ο μαθητής έχει απορίες αφού φύγει απο το μάθημα, και να είμαστε πάντα διαθέσιμοι να τις απαντήσουμε , μέσω μαίλ- τηλεφώνου κλπ.

 

• Η σχέση με τους μαθητές.

Άλλο ένα πολύ σοβαρό κεφάλαιο.

Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό στην αρχή, να ξεκαθαρίσουμε με τον εαυτό μας , την σχέση που θέλουμε να εδραιώσουμε στο μάθημα μας. Την σχέση ανάμεσα στο μαθητή και τον καθηγητή.

 

Θεωρώ αναγκαία την τήρηση αποστάσεων ανάμεσα στις δυο πλευρές και έχω εκ πείρας δεί ότι όταν οι αποστάσεις δεν τηρούνται, αυτή η σχέση  χαλάει. Μπορούμε {και πρέπει} σαν καθηγητές να είμαστε φιλικοί…αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να γίνουμε φίλοι. Ο μαθητής έχει έρθει να βρεί δάσκαλο όχι κολλητό.                                                 

Αυτοί οι 2 ρόλοι {μαθητή – καθηγητή} καλό είναι να είναι απολύτως ξεκάθαροι για ευνόητους λόγους.

Μου πήρε 30 χρόνια γνωριμίας με το δικό μου δάσκαλο για να δημιουργήσω μια φιλική σχέση μαζί του...και ακόμα τον θεωρώ δάσκαλο μου περισσότερο απο ότι φίλο μου.

 

• Τι λάθη δεν πρέπει να κάνουμε όταν έχουμε ένα ιδιαίτερο μάθημα στο χώρο μας. Βασικοί κανόνες.

Όταν ένας μαθητής αποφασίζει να συνεργαστεί με ένα δάσκαλο και να έρθει στο χώρο του ..μαζί με την ύλη και την διδασκαλία αυτής, θεωρώ ότι πληρώνει και για μια συνολική εμπειρία.     

                             

Καταρχήν η πρώτη εικόνα που θα δώσουμε σε ένα μαθητή είναι κατά τη γνώμη μου λοιπόν πολύ σημαντική , αν όχι καθοριστική. 

Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να φροντίζουμε με σοβαρή προσοχή  {και} το φαίνεσθε .

Όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες  δηλαδή , που μπορούν να μας χαρακτηρίσουν στην αρχή, δίνοντας στο μαθητή ή στο γονιό του, μια αρνητική εντύπωση για εμάς.

Τι εννοώ?

 

1. Δεν θέλουμε το σπίτι που κάνουμε το μάθημα, η πρώτη μας εικόνα δηλαδή, να είναι ένα ακατάστατο σπίτι που μυρίζει άσχημα με έναν νεροχύτη γεμάτο βρώμικα πιάτα  κ.λ.π. Πάρτε το χρόνο και σουλουπώστε το σπίτι σας κάθε φορά αν είναι να το ανοίξετε σε μαθητές. Είτε είναι το 1ο μάθημα ενός μαθητή είτε το 200ο.

 

2.Θεωρώ ότι αν ανοίξουμε το σπίτι μας σε μαθητές , καλό θα ήταν να έχουμε ένα συγκεκριμένο χώρο μόνο για το μάθημα μας.

 

Όλα μέσα σε αυτό το χώρο, πρέπει να βοηθάνε τον μαθητή , όχι μόνο να συγκεντρωθεί αλλά και να εμπνευστεί σε αυτό που επέλεξε να μάθει. 

Ο χώρος αυτός  εννοείται πρέπει να είναι καθαρός και τακτοποιημένος , να μην μυρίζει και να είναι γεμάτος αφίσες και αντικείμενα που αφορούν μόνο το όργανο και τη μουσική.

 

Ένας χώρος με ένα σκονισμένο πχ drum set ή τον ενισχυτή μας στην μια γωνία, και ένα πλυντήριο ρούχων στην άλλη , είναι λίγο άκυρος,  και το μόνο που δηλώνει συνειρμικά στο μαθητή, είναι ότι κάνουμε αρπαχτή !

 

3. Προσπαθούμε να κρατάμε τις τηλεφωνικές μας κλήσεις και συνομιλίες στο ελάχιστο.                                                                               

Όταν ένας μαθητής πληρώνει ένα δάσκαλο για μια ώρα..συνήθως απαιτεί ο δάσκαλος να είναι μια ώρα από πάνω του. Ακόμα κι αν σας καλέσει ο Chick Corea.. την ώρα του μαθήματος..εξηγήστε του ευγενικά ότι είστε σε μάθημα και καλέστε τον αργότερα. Ο Chick θα καταλάβει .

 

Δώστε στον μαθητή σας να καταλάβει ότι είστε 100% συγκεντρωμένος πάνω του, και ότι τιμάτε και εκείνον αλλά και τα χρήματα του .

 

4. Προσπαθούμε να κρατάμε το χώρο του μαθήματος απερίσπαστο από θορύβους και περιττές ενοχλήσεις . Το ότι κάποιος εξετάζεται σε τύμπανα ή οποιοδήποτε άλλο μουσικό όργανο σε αυτό το χώρο, δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθεί να συγκεντρωθεί και δεν χρειάζεται ηρεμία.

 

5. Σαν καθηγητές οφείλουμε να μην καπνίζουμε εν ώρα μαθήματος  για ευνόητους λόγους, και προσπαθούμε να είμαστε διαλλακτικοί σε περίπτωση που χρειάζεται να καπνίσει ο μαθητής.

 

6. Δεν επιτρέπουμε ζώα μέσα στο χώρο που κάνουμε το μάθημα και φροντίζουμε σε περίπτωση που έχουμε ζώα στο σπίτι, να σκουπίζουμε με ηλεκτρική σκούπα πολύ τακτικά το studio μας από τρίχες. Ποτέ δεν ξέρεις αν ένας μαθητής είναι αλλεργικός σε κάτι, και είναι αμαρτία να χάσουμε μαθητές,  επειδή εμείς , έχουμε ιδιαίτερη αγάπη.. στις γάτες…

 

7. Δεν σηκωνόμαστε ποτέ από το κρεβάτι 5 λεπτά πριν έρθει ο μαθητής και ρυθμίζουμε το ξυπνητήρι μας τουλάχιστον μισή ώρα πριν από τα ραντεβού μας . Δεν υπάρχει χειρότερη εικόνα να πας σε μάθημα και να δεις ότι ο καθηγητής  είναι αγουροξυπνημένος.

8. Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνουμε επίσης στα ραντεβού που κλείνουμε ανάμεσα στους μαθητές που έρχονται σπίτι μας. Θεωρώ ότι πρέπει να αφήνουμε τουλάχιστον μισή ώρα περιθώριο από μάθημα σε μάθημα σε περίπτωση που κάποιος μαθητής αργήσει.

 

9.  Δεν είμαστε ατημέλητοι ή βρώμικοι , και ΠΟΤΕ δεν πίνουμε αλκοόλ {ή άλλα χορταρικά....} πρίν απο μάθημα.

 

Ενας ατημέλητος  καθηγητής  μέσα σε ένα ατημέλητο  και βρώμικο χώρο που μυρίζει αλκοόλ και{....} συνειρμικά δείχνει πολλά για το πώς διδάσκει…..πολύ πριν ανοίξει το στόμα του. Μεγάλη προσοχή!!!

 

10. Προσοχή πρέπει επίσης να δώσουμε και στον εξοπλισμό μας.  Φθαρμένος και παραμελημένος εξοπλισμός, κακής ποιότητας - γεμάτα σκόνη όργανα και πετάλια..το μόνο που δείχνουν, είναι μια εικόνα παρακμής και αρπαχτής.

 

11. Η τουαλέτα του σπιτιού μας επίσης κάθε φορά που έχουμε μάθημα πρέπει να λάμπει!! σε περίπτωση που ο μαθητής θέλει να την χρησιμοποιήσει.

Πρέπει να προσέχουμε όλες αυτές τις λεπτομέρειες και δεν πρέπει ποτέ να επαναπαυόμαστε με αυτούς τους κανόνες όσα μαθήματα κι αν έχει κάνει ένας μαθητής.

 

Μην ξεχνάμε επίσης αυτό που σας έγραψα στην αρχή..{ότι ο μαθητής πληρώνει για μια συνολική εμπειρία..}όπως το να παίξει π.χ σε ένα καλό σετ ντραμς , να κρατήσει μια Fender Stratocaster ή ένα όργανο που ο ίδιος δεν έχει και ονειρεύεται να αποκτήσει.

Τα όργανα με τα οποία κάνουμε μάθημα πρέπει να είναι κάποιου επιπέδου.

 

• Η συνέπεια προς το μαθητή 

Από την στιγμή που ξεκινάει μια συνεργασία ένας μαθητής  με ένα δάσκαλο..συνήθως τον χρειάζεται να είναι εκεί για το λιγότερο 40-45  βδομάδες το χρόνο.  Πιστέψτε με ,όσο και αν σας θαυμάζει και ζηλεύει τη νέα σας συνεργασία με τους Pearl Jam..,δεν θα του αρέσει και πολύ αν πρέπει να φύγετε για 6 μήνες τουρνέ..

 

Καλό είναι νομίζω σε αυτή τη περίπτωση{τουρνέ – καλοκαιρινές συναυλίες} να υπάρχουν ξεκάθαρες  εξηγήσεις από την αρχή…για την αποφυγή παρεξηγήσεων..{ή οποιοσδήποτε άλλος τρόπος μπορούμε να σκεφτούμε όπου ο μαθητής δεν θα μείνει ξεκρέμαστος όσο καιρό θα απουσιάζουμε.}

             

Σημαντικό είναι επίσης να ακυρώνουμε μαθήματα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις..αλλά και να είμαστε πάντα δεκτικοί - ευγενικοί χωρίς να δημιουργούμε ενοχές στους μαθητές όταν εκείνοι ακυρώνουν το μάθημα τους. Οι ακυρώσεις των μαθημάτων, δυστυχώς είναι μέσα στο πρόγραμμα και έτσι πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε.

 

Πολύ σημαντικό θεωρώ επίσης είναι να είμαστε ευέλικτοι στον αριθμό μαθημάτων που μπορεί να κάνει ο μαθητής το μήνα.

Κάποιοι μαθητές για τους δικούς τους λόγους,  μπορούν τέσσερα, κάποιοι τρία και κάποιοι ένα μάθημα το μήνα. Οι εποχές που πηγαίναμε στους δασκάλους και μας έλεγαν ότι «ή κάνεις 4 μαθήματα το μήνα ή δεν σε αναλαμβάνω» πιστεύω  ευτυχώς ότι έχουν περάσει. 

 

• Το οικονομικό.

Θεωρώ ότι πρέπει να προσπαθούμε να κρατάμε τα δίδακτρα μας πάντα σε λογικά για τις μέρες που ζούμε επίπεδα.  Ο τρόπος που καθορίζουμε την τιμή που χρεώνουμε, πρέπει να βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα χρόνια εμπειρίας μας πάνω στο αντικείμενο . Ακόμα και αυτό όμως ,  έχει ενα πλαφόν...Εκτός κι αν θέλουμε να έχουμε 2 μαθητές το μήνα.

 

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ κανέναν μουσικός δεν πλούτισε από την διδασκαλία ..και θεωρώ λάθος να διδάσκουμε με αυτή την νοοτροπία.

 

Βασική μας αρχή πρέπει να είναι πως θα μεταδώσουμε μια γνώση που και εμείς διδαχτήκαμε σε νέα παιδιά, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε ένα οικονομικό τίμημα για τις υπηρεσίες και το χρόνο που προσφέρουμε.

 

• Τι λάθη δεν πρέπει να κάνω σε ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι των μαθητών.

1.Καταρχήν , να μην αργείς στα ραντεβού σου. Ένα ραντεβού αν δεν τηρείται η καθορισμένη ώρα του, απλά δεν είναι ραντεβού. Ποτέ δεν ξέρεις ένα παιδί με τι άλλο ασχολείται εκτός από τη μουσική, και τι εχει κλείσει μετά από σένα.

 

2. Εννοείται να μην είσαι ατιμέλητος και αγουροξυπνημένος.

 

3. Οι Κινέζοι έχουν ένα σοφό ρητό .. «Αν δεν μπορείς να χαμογελάς..μην ανοίξεις μαγαζί!!!..» 

Στην περίπτωση αυτή, εσύ είσαι το μαγαζί και το προιόν σου.           Αν δεν μπορείς να χαμογελάς και να εισαι κοινωνικός με τους μαθητές αλλά και τους γονείς τους...πιστεύω ότι δεν θα πας μακρυά σε αυτό το επάγγελμα.

 

4. Πολύ προσοχή τι λές..αλλά και πως το λές. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο και τι ακούει.

 

• Προβολή και διαφήμιση.

Με την εφεύρεση του Internet θεωρώ πολύ εύκολο να προβάλεις τον εαυτό σου . Είτε αναρτώντας αγγελίες σε site είτε μέσω facebook. Γενικά είναι πολύ εύκολο πλέον να μάθει ο κόσμος οτι διδάσκεις χωρίς να κολλάς αφίσες δεξιά κ αριστερά όπως έκανε η δική μου γενιά.

 

Θεωρώ όμως αναγκαίο να υπάρχεις με κάποιο τρόπο στο Google…με μια προσωπική σελίδα. Επενδύστε χρήματα λοιπόν σε ένα προσωπικό site..γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν ασχολούνται με το facebook...

 

Μια προσωπική και όμορφα δομημένη σελίδα δείχνει πολλά για εσάς πρίν απο έσας.

Οι επαγγελματικές κάρτες κάνουν δουλειά. Τυπώστε 500 -1000 κάρτες και αφήστε τις στα μαγαζιά της περιοχής σας. Πολλές φορές με έχουν πάρει τηλέφωνο μαθητές  επειδή βρήκαν μια κάρτα μου στο video club της περιοχής μου.

 

• Το Facebook

To Facebook είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για να προβάλεις την δουλειά σου και να δικτυωθείς.

 

Προτείνω όμως ότι κάθε καθηγητής μουσικής πρέπει να έχει 2 ξεχωριστούς λογαριασμούς αν θέλει να γίνει «φίλος» {και}στο fb με τους μαθητές του.

Και αυτό γιατί μπορεί πολύ εύκολα, παλιότερες αναρτήσεις και τοποθετήσεις μάς σε οτιδήποτε, να μην αρέσουν στον μαθητή ή στους γονείς του.

 

Το facebook αλλά κ όλα τα κοινωνικά δίκτυα δυστυχώς είναι μια διαδικτυακή αντιπροσώπευση της προσωπικότητας μας. Μια αντιπροσώπευση που αφορά μόνο τους πραγματικούς μας φίλους . Οχι κάθε νέο μαθητή.

 

‘Αρα όλοι οι μαθητές σε ένα ειδικό προφίλ μόνο για αυτούς.

Το κανονικό μας προφίλ δε..προτείνω να είναι κλειδωμένο και προσβάσιμο μόνο από τους φίλους μας.

 

[vagelism]

• Προσωπικές πεποιθήσεις .

Άλλο ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που θέλει προσοχή, απο την στιγμή που ξεκινάμε μαθήματα.

 

Οι προσωπικές μας πεποιθήσεις σε οποιοδήποτε θέμα δεν ενδιαφέρουν και δεν αφορούν κανέναν απο τους μαθητές μας.

 

Αλλά όπως κάποιες πεποιθήσεις μας μπορούν να οδηγήσουν σε διακοπή σχέσεων ανάμεσα σε φίλους, έτσι μπορούν να οδηγήσουν σε διακοπή συνεργασίας ανάμεσα σε δάσκαλο –καθηγητή.

 

Προσωπικά θεωρώ χαζομάρα να χάσουμε μαθητή γιατί εμείς δεν συμπαθούμε τους ταξιτζήδες, τους μαύρους ,τους μπασίστες, τους gay ή τους αριστερούς  κλπ.

 

Προσπαθούμε να έχουμε ουδέτερες απόψεις- στάσεις σε όλα τα θέματα γιατί δεν ξέρουμε αυτός που κάθεται απέναντι μας ποιός είναι..τι βιώματα έχει..τι δουλειά κάνει αυτός ή οι γονείς του, τι σεξουαλικό προσανατολισμό ή τι πολιτικές θρησκευτικές ή κοινωνικές πεποιθήσεις  έχει. 

 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι αυτή η δουλειά βασίζεται επίσης κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην σύσταση μέσω του στόματος .  Στην δική μου περίπτωση , το 30 με 40 % των μαθητών κάθε χρόνο.

 

Είναι πολύ δύσκολο {και χρονοβόρο} να στήσεις ένα καλό όνομα στην πόλη που ζεις …και πραγματικά εύκολο να το καταστρέψεις. Κάθε μαθητής λοιπόν που περνάει απο τα χέρια μας αποτελεί και μελλοντική διαφήμιση της δουλειάς μας και έτσι πρέπει να προσεγγίζεται.

 

Πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ μακροπρόθεσμα αν θέλουμε να εδραιώσουμε μια καριέρα σε αυτό το χώρο και να δίνουμε τις εξετάσεις μας κάθε φορά που μπαίνουμε σε μάθημα

.

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ τελικά, μέσα από όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας μου είναι ότι,  δεν είναι μόνο τι διδάσκεις σε ένα μαθητή..αλλά πως το διδάσκεις, που το διδάσκεις , πόσο συνεπής και οργανωτικός είσαι , με πόσο επαγγελματισμό προσεγγίζεις κάθε σου μαθητή κλπ.

 

Σαν δάσκαλος προσπαθώ συνέχεια να βελτιώνω τον ευατό μου, να ενημερώνομαι ,να μαθαίνω ακόμα και απο τον αρχάριο και να κρατώ ανοιχτό μυαλό.

Ελπίζω μέσα σε αυτό το άρθρο να βρήκατε κάποιες από τις συμβουλές μου χρήσιμες .

 

Bαγγέλης Μουλακάκης.