Παίζεις την κιθάρα ή τα πετάλια σου;

[Stoyo]

@LK Αυτο που λες σωστο αλλα πλεον εισαι σε διαφορετικη κατηγορια, η μουσικη που ακους μπορει να απαιτει οντως πολυπλοκη χρηση εφε η απλα να θες να πειραματιστεις η να παιξεις οπως ειπε ο fusiongtr οποτε και καλα κανεις. Tο υπολοιπο 99% των μουσικων χρειαζονται το πολυ delay, chorus, reverb, distortion/drive, compression, το θεμα ειναι οτι θα αφιερωσουν το χρονο και τα χρηματα τους στο να δοκιμασουν 4 delay, 5 distortion κτλ... Οχι το attack αν ειναι στο 6 η στο 7, οχι το rate στο 28 η στο 29 και παει (κ)λεγοντας

[John Goumis]

   

    Συμφωνώ με τον Ζήρα 100%, αλλά τον Bonamassa δεν τον παίρνει να μιλάει για g.a.s.-ίτιδα, μιας και τα περισσότερα ποστ του στα social media αφορούν ''την νέα 59αρα Les Paul και τον νέο Twin Reverb '60 που απέκτησα μετά από το guitar safari μου'' παρά για μουσική. Το όλο image-marketing του βασίζεται σε traditionalist/vintage κιθαρο-μουσικό εξοπλισμό παρά σε κάποιο μουσικό ''hit''.

 

    Ωστόσο προς υπεράσπισήν του, νομίζω ότι αναφέρεται στα πετάλια (καλά, αν μιλούσε για κιθάρες/ενισχυτές θα τον παίρναν με τις πέτρες, δεδομένης της τεράστιας συλλογής του  ;D) λόγου του οτι οι κιθαρίστες ξεχνούν ότι μόνο με την κιθάρα τους και τον ενισχυτή τους μπορούν να βγάλουν αρκετούς ήχους και αντί αυτού πέφτουν με τα μούτρα στα πετάλια, χωρίς να έχουν αξιοποιήσει/εξερευνήσει στο 100% το τι μπορούν να κάνουν με τα knobs της κιθάρας και του ενισχυτή τους και μόνο.

 

  Αν και σε αυτό έχω μια μικρή ένσταση, καθώς  οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκάμε μύτη στο royal albert hall με 4 διαφορετικούς ενισχυτές και 10 διαφορετικές κιθάρες ώστε να μην βασιζόμαστε και τόσο στα πετάλια.

 

 

[fusiongtr]

Tο υπολοιπο 99% των μουσικων χρειαζονται το πολυ delay, chorus, reverb, distortion/drive, compression,

Μπορεί να είναι έτσι (βάλε και tremolo, EQ, ίσως και flanger/phaser, looper, wah, volume pedal, για κάποιους rotary/leslie, κλπ).

Όμως ... παίζοντας, ανακαλύπτεις κάτι περίεργα ... του στυλ "αν είχα τέσσερα delay, δυο chorus, δυο reverb (όλα με διαφορετική ρύθμιση time, dry/wet) και μερικά od/dist (με διαφορετικά gain stages), με gate, τι σκατά θα γινόταν?" ;D

"Μήπως αυτό το delay έχει περισσότερες δυνατότητες "προγραμματισμού"?

"Με αυτό το chorus μπορώ να έχω και ... κάτι σαν leslie?"

 

Και πάει λέγοντας ... (οπότε παίρνεις ένα ωραιότατο πολυεφφέ  ;D ;D).

 

Για μένα μιλάω μόνο.

 

EDIT: Τώρα να αγοράζεις δέκα british distortion pedals, για να βρεις ποιο είναι πιο british, με ξεπερνάει ....  ;D

 

[Consigliere089]

θα συμφωνήσω 100% με τον Zira για το θέμα και επιτέλους κάποιος το είπε!!

Όμως διαφωνώ στο θέμα ότι ο ήχος είναι από τα χέρια. Το ύφος και το στυλ να το δεχτώ ότι κάθε παίχτης έχει τον δικό του. Τον ήχο όμως, τον ήχο, δεν το δέχομαι. Και μου κάνει και εντύπωση που το λεει και αρκετος κόσμος αυτό ::)

Ενα παράδειγμα, βάλε 10 κιθαρίστες να παίξουν με τον ίδιο εξοπλισμό (χωρίς να πειράξουν τίποτα απο τον εξοπλισμό ρυθμίσεις κτλπ) το ίδιο πράγμα να δω πόσες διαφορές θα θα ακουστούν,

Και βάλε στη συνέχεια πάλι και τους 10 έναν έναν ξεχωριστά να παιξουν εναν αυτοσχεδιασμό με οτι ιδέα έχουν στο μυαλό τους, όμως να τους εχει δοθεί και η ευκαιρία αυτη τη φορά να πειράξουν οτι παράμετρο θελουν απο τον εξοπλισμό που έχουν στη διάθεση τους (ρυθμίσεις σε ενισχυτή κτλπ), για να φέρουν στα μετρά τους τον ηχο τους στο ύφος που τους εφραζει να παιξουν.

Ο Malmsteen και o Govan προφανώς και θα ακουστούν σαν τον Malmsteen και σαν τον o Govan με ότι και να παίξουν λόγο ύφους όμως.... και όχι λόγο "ήχου".  Βαλε στον Guthrie Govan να παιξει το Fives με τον εξοπλισμό που παιζουν live οι Cannibal Corpse με τις ιδιες ρυθμίσεις να δουμε τι θα συμβει..

Κλείνοντας η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι ο εξοπλισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται καθαρά σαν εργαλείο άνεσης και έκφρασης και τίποτα παραπάνω.

[Superfunk]

Δεν τους ενδιαφέρει όλους να γίνουν βιρτουόζοι .

Δεν ξέρω αν υπάρχει κατάλληλη λέξη, αλλά εμένα το sound engineering ή το sound design μου αρέσει πιο πολύ από την «οργανοπαιξία»

 

+1000000000000000

 

απο εκει και πέρα η "αληθεια" βρισκεται παντα καπου στη μεση....

 

 

;D

 

ενω υπαρχει φυσικα και η ΤΡΙΤΗ κατηγορια δηλ. κιθαρισταραδων απο πλευρας τεχνικης που εχουν ομως και τρελλη πετρια με effects & gear

 

 

 

 

[Stoyo]

Όμως ... παίζοντας, ανακαλύπτεις κάτι περίεργα ... του στυλ "αν είχα τέσσερα delay, δυο chorus, δυο reverb (όλα με διαφορετική ρύθμιση time, dry/wet) και μερικά od/dist (με διαφορετικά gain stages), με gate, τι σκατά θα γινόταν?" ;D

 

...

 

Και πάει λέγοντας ... (οπότε παίρνεις ένα 3-4 ωραιότατα πολυεφφέ  ;D ;D).

 

:P ;D

[Earendil]

Δεν έχουν μαζευτεί/κρυφτεί/εξαφανιστεί αυτοί οι τύποι ρε σεις;  Αυτοί που άλλαζαν τους DiMarzio με Kinman και τους Kinman με Bareknuckle γιατί με το Ethos καρφί σε Roadking δεν είχαν "αρκετό definition";

Αυτοί δεν παίρνανε γιατρειά ρε παιδιά, και πολύ σπάνια είναι τα ίδια άτομα με τους "αρχιτέκτονες ήχου" όπως φαντάζομαι ότι τους εννοεί ο LK.

Εγώ μένω με την εντύπωση ότι το video στηλιτεύει τους guru που διδάσκουν όρθιοι στα κιθαράδικα, αυτούς που περιγράφω στην αρχή του post.

[Alter]

δεν ειναι και τοσο περιεργο για καποιον που ασχολειται σοβαρα με τη μουσικη να εχει πολλα πεταλια/κιθαρες/ενισχυτες κτλ.. Υπαρχουν ειδη μουσικης που παιζονται καρφι στον ενισχυτη, μουσικοι που δεν ασχοληθηκαν ποτε με οτιδηποτε εχει να κανει με μηχανηματα, και μουσικοι (και μουσικες) που εχουν φαει τη ζωη τους  ;D με το πως βγαινει ενας ηχος. Και τα δυο ειναι δοκιμα για μενα.

 

Ολα τα ειδη μουσικης εχουν και μια παραδοση που εχει να κανει με το με τι μηχανηματα εγιναν. Συνηθως αυτα δεν ειναι οτι ναναι, αλλα πολυ συγκεκριμενα. Πχ στο φανκ, στη σοουλ, σε μπλουζ, ροκ,  μεταλ, τζαζ, κτλ κτλ , αν κυνηγας συγκεκριμενους ηχους δεν μπορεις να μην παρατηρησεις οτι οι περισσοτεροι χρησιμοποιουν τα ιδια μηχανηματα.

 

Στα distortion πχ που ειναι καλο παραδειγμα για κιθαριστες. Εχεις clean boost, mid boost, treble booster, silicon & germanium fuzz, transparent overdrives & tubescreamer mid hump στυλ, 10 στυλ distortion, η κουτακια για thrash και stoner παιξιματα κτλ κτλ.... αλλο πραγμα τελειως το καθενα απο το αλλο..  Και μετα, και μονο με το ενα ειδος απο αυτα να ασχοληθεις, εχεις χιλια χρωματα και προτασεις απο πεταλακια και ενισχυτες να ψαξεις.. Ολα ειναι distortion πχ, αλλα αλλο engl, αλλο boogie, αλλο marshall

 

Απο ενα σημειο και μετα ειναι αυτονοητο να ασχοληθεις και με αυτα. Φυσικα εχω και φιλους μουσικους, που αλλαξανε μαγνητες στην κιθαρα τους (για πρωτη φορα) και ηταν WOW!!!!!!!!!!!!! .. μετα απο 30 χρονια δουλειας ;D

 

και ενα ωραιο βιντεακι για το bonamassa που εβλεπα προχτες τυχαια :)

 

[Miltos23]

Προσωπικά θεωρώ ότι τα εφε είναι βασικοτατο κομματι του ήχου της κιθάρας, οπότε το να ασχοληθεί κάποιος με αυτά "μαθαίνει" ηλεκτρική κιθάρα.

 

Επίσης το να ακουει έναν ήχο με εφε και να προσπαθεί να τον αναπαράγει τοτε του ανοίγει νέους ορίζοντες στο παίξιμο του αλλά και στο πως να στήσει ένα τραγούδι.

 

Μου αρέσουν εξίσου κιθαρίστες βιρτσουόζοι, αλλά και κιθαρίστες που παίζουν με πολλά εφέ και ας είναι μέτριοι τεχνικα.

 

Επίσης είναι πολυ ενδιαφέρον όταν προσπαθείς να αναπαράγεις κάποια εφέ χωρίς να τα έχεις, πχ ένα delay που ενώ δεν έχεις delay να προσπαθείς να το κάνεις μόνος σου κανοντας επαναλήψεις. Προφανώς άλλα περίεργα εφέ δεν μπορείς να τα κάνεις, μην παρεξηγηθώ κιόλας...

 

Οπότε για μένα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

 

Επίσης μια αιτία του όλου θέματος είναι ότι πολλοί βαριούνται να ψάξουν νέες ασκήσεις για την κιθάρα ή νέες μουσικές για να μελετήσουν με αποτέλεσμα ασχολούνται με τα εφέ που είναι πιο ενδιαφέρον, δηλαδή έχει να κάνει και με το τι κινεί το ενδιαφέρον του καθενός μας.

 

Bottom line: ένας κιθαρίστας που έχει ψάξει τον ήχο του μέσα σε μια μπάντα και έχει εμπειρία στο ψαξιμο ήχου ότι και να του δώσεις θα ακουστεί κομπλε με τη μπάντα του γιατί ξέρει να tweak-αρει τον ήχο του μέσα στη μπαντα. Οπότε λίγη διαφορά θα κάνει αν έχει τον δικό τους ενισχυτή ή κάποιον άλλο.

[Jazzjoker]

Όλοι οι φίλοι από πάνω καλά τα λένε. Και ο Λάκης έβαλε ένα πολύ σωστό point αν και το θέμα απ' όσο έχω καταλάβει έχει να κάνει περισσότερο με την επίδραση της διαθεσιμότητας εξοπλισμού στον επίδοξο μουσικό που υποτίθεται ότι έχει ως σκοπό να μάθει πολύ καλά το όργανο και όχι στον gearάκια.

 

Προσωπικά ακολούθησα τη γνωστή πορεία. Δηλαδή έχω περάσει αρκετά χρόνια όπου ξυπνούσα Σάββατο πρωί και πριν από οτιδήποτε άλλο περνούσα 3 ώρες στο site του thomann πίνοντας καφέ και κάνοντας όνειρα για το τι θα παραγγείλω τη Δευτέρα. Και πολλά τα πήρα τελικά. Πάρα πολλά ίσως.

 

Τα τελευταία 3-4 χρόνια το gas μου ήταν σε σταθερή πτώση και έχει φτάσει πια σχεδόν να μην υπάρχει. Ίσως έπαιξε ρόλο ότι λόγω κρίσης και περιστάσεων, το εισόδημά μου μίκρυνε οπότε ο εξοπλισμός που κάποτε ήταν υπόθεση απλά μιας online παραγγελίας ή μιας βόλτας στο κέντρο, τώρα έχει πολύ μεγαλύτερη διαδικασία και χρόνο αναμονής. Ίσως λοιπόν απλά προσαρμόστηκα στις συνθήκες αλλά πια αγοράζω αποκλειστικά και μόνο πράγματα που μου λείπουν και ξέρω ότι θα χρησιμοποιήσω. Επίσης δεν αγοράζω πια στην τύχη/για δοκιμή, ξέρω πολύ καλά σε ποιο προϊόν πάω και γιατί.

 

Επίσης όταν παίζω σπίτι, 99% παίζω καρφί. Η πεταλιέρα δεν μπαίνει καν στο δωμάτιο με τους ενισχυτές εκτός κι αν θέλω να ηχογραφήσω κάτι συγκεκριμένο. Από τις κιθάρες μου είμαι απολύτως ευχαριστημένος, δε θέλω κάτι άλλο και η μόνη επιθυμία που μου παραμένει (αλλά κι αυτή όχι με καμία φοβερή ένταση) είναι ένας καλός ενισχυτής με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Γενικώς το θέμα του εξοπλισμού έχει περάσει στο πεδίο του τι χρειάζομαι για να βγαίνω όπως επιθυμώ στο live και να μπορώ να γράψω με καλό ήχο. Τα υπόλοιπα δεν με πολυαφορούν πια και για να πω την αλήθεια, έχω καταλήξει να τα βαριέμαι και λίγο.

 

Νομίζω πάντως ότι για τη δική μου ιδιοσυγκρασία, το εξάντλησα το θέμα. Έπαιξα και άκουσα αρκετά πράγματα (τραγικά λιγότερα από άλλους βέβαια) ώστε να καταλήξω, για μένα πάντα, ότι η διαφορά δεν είναι αρκετή για να δικαιολογεί τόση ενασχόληση και τόσα λεφτά. Βαρέθηκα; Ωρίμασα; Μεγάλωσα; Δεν ξέρω, μπορεί και τίποτα απ' όλα αυτά και απλά να περνάω μια φάση διαλείμματος από τον εθισμό. Ελπίζω πάντως όχι γιατί έτσι αισθάνομαι καλύτερα και εγώ ο ίδιος και η τσέπη μου.