Παίζεις την κιθάρα ή τα πετάλια σου;

[Stoyo]

Ενα βιντεο που, αν και δεν ειμαι κιθαριστας, το βρηκα πολυ ενδιαφερον

 

 

[BlackCrow81]

Την τρίτη επιλογή δεν την αναφέρει :-*

[Rebel_Of_South]

Καλός δάσκαλος ο Ζηρας και πολύ καλά έκανε που έφτιαξε αυτό βίντεο

 

Με βρίσκει σύμφωνο. Απλά φοβάμαι ότι τελικά ανήκω στην κατηγορία αυτών που απλά τους αρέσει η μουσική και ξοδεύει για καλό ήχο αλλά δεν παίζει και θα ήθελε να παίζει ( ή δεν έχει διάθεση/κίνητρο)

 

Πολύ ωραία τοποθέτηση

[vagelism]

το συνδρομο G.A.S {gear acquisition syndrome για οσους δεν ξερουν}  ειναι ενα γενικο κακο  που δυστηχως υπαρχει σε ολα τα οργανα. Οι κιθαριστες αγοραζετε πεταλια - οι ντραμμερ -πεταλια - πιατινια - ταμπουρα και σκαμνια.

Το αξιοπεριεργο ειναι οτι συνηθως το βλεπω σε μουσικους χαμηλου η μετριου επιπεδου που νομιζουν οτι τους φταιει ο ηχος τους που δεν...παιζουν..και βρίσκονται σε μια μονιμη κατασταση αλλαγης του εξοπλισμου τους.

Κατι που καθε ντραμμερ που βλεπει αυτο το βιντεο πρεπει να θυμαται.

Α good drummer sounds good on anything..a bad drummer sounds bad on everything.

 

 

[panorios]

Σωστό είναι αυτό που λέει ο Κύριος.

 

Από την άλλη εμένα μου αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον μου να παίξω ένα καινούριο γκάτζετ, εκεί που θα έπιανα την κιθάρα μου μόνο το Σ/Κ  με το νέο πεταλάκι δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω από την δουλειά για να λυσσάξω κανένα τετράωρο.

[LK]

Εγώ διαφωνώ με την απόλυτη προσέγγισή του.

 

Υπό την έννοια ότι , το πετάλι….ή ένα rack effect…η μια κονσόλα…και γενικότερα οποιοσδήποτε εξοπλισμός και η εξερεύνηση αυτού, προσωπικά με ιντριγκάρει  πολύ περισσότερο, από το να  παίξω/ μελετήσω  π.χ κιθάρα (ή μπάσο ή drums)

 

Μπορεί να ασχοληθώ 2 ώρες με το τι κάνει ένα πολύ εφέ, και φυσικά δεν θα μελετήσω τις αντίστοιχες.

 

Δεν τους ενδιαφέρει όλους να γίνουν βιρτουόζοι .

Δεν ξέρω αν υπάρχει κατάλληλη λέξη, αλλά εμένα το sound engineering ή το sound design μου αρέσει πιο πολύ από την «οργανοπαιξία»

 

Θέλω να πω ότι ο κύριος στο Video, το προσεγγίζει λίγο απλοϊκά  το θέμα.

Μπορεί να υπάρχει και η κατηγορία που λέει, αλλά υπάρχει και η άλλη, αυτή που ενδιαφέρεται όπως προείπα για την εξερεύνηση του εξοπλισμού περισσότερο από το παίξιμο.

 

Κατά την δόκιμη , αντίστοιχη διάκριση audiophile και musicophile.

 

Ο πρώτος θέλει να ακούει (και να βλέπει) ένα hi –end μηχάνημα, ο δεύτερος θέλει να ακούει μουσική.

 

Χώρος υπάρχει για όλους.

 

[gkourmoul1]

Εχει απολυτο δικιο οτι η αληθεια βρισκεται καπου στη μεση. Δεν ειναι απαραιτητα τεμπεληδες οσοι ειναι "ανησυχοι" και ψωνιζουν καθε μερα και νεο πεταλακι. Και φυσικα, η μελετη  με την κιθαρα απλα συνδεδεμενη σε εναν ενισχυτη ειναι το βασικοτερο εφοδιο για εναν κιθαριστα.

 

Προσωπικα, τον λιγοτερο απο ενα χρονο που ασχολουμαι με ηλεκτρικη εχω αγορασει 6 κιθαρες, 7 ενισχυτες, και πανω απο 20 πεταλια.

Πρεπει πρωτα να χορτασει το ματι υστερα το στομαχι λενε. Τον μισο εξοπλισμο τον χρησιμοποιω ελαχιστα και μονο για συγκεκριμενο σκοπο. Τα υπολοιπα τα χρησιμοποιω αρκετες ωρες καθε βδομαδα και τα ευχαριστιεμαι. Εχω καταφερει να φτιαξω τον ηχο που θελω επειτα απο πολλες δοκιμες. Εαν ηξερα πως να τον φτιαξω εξ' αρχης, θα ειχα αγορασει τον μισο εξοπλισμο.

 

Εχοντας βρει τον ηχο που θελω, εχω σταματησει να ψαχνομαι σε μεγαλο βαθμο, και απλα συνδεω την κιθαρα και παιζω. Ο ηχος που βγαινει μου αρεσει τοσο που δεν μπορω να σταματησω. Μπορει να περασουν και 2-3 ωρες και να μην σταματησω, σε καθημερινη βαση. Και το βραδακι που η φαμιλια κοιμαται, ξαπλαρω στον καναπε και παιζω αλλες τοσες ωρες, χωρις πεταλια, απευθειας σε εναν μικρο λαμπατο με 1 watt. Και συνδεω μονο μια κιθαρα, αυτη που ειμαι πιο ανετος και με ικανοποιει στο παιξιμο, και τυγχανει να ειναι η φτηνοτερη της συλλογης μου.

 

Οταν εχεις εξοπλισμο κομμενο και ραμμενο στα μετρα σου, και ειναι ευχαριστη ολη η διαδικασια, τοτε μπορεις να αφοσιωθεις στο παιξιμο χωρις να προβληματιζεσαι. Και τοτε ειναι που υπαρχει η τεχνικη βελτιωση. Βεβαια, χρειαζεται και αρκετο διαβασμα παραλληλα ωστε να διευρυνουμε και τις μουσικες γνωσεις και να μην μενουμε στασιμοι μουσικα.

 

Καλως ή κακως ηλεκτρικη κιθαρα παιζουμε και ειναι αναποφευκτο το GAS. Οταν επαιζα κλασικη, ή μπουζουκι πιο παλια δεν ειχα τετοια θεματα.

 

Τωρα το πως ο Χ φτασμενος κιθαριστας επαιζε με ψηφιακο εφε και ειχε ηχαρα δεν το ξερω διοτι δεν εχω φτασει στο επιπεδο γνωσεων του και δεν ξερω ακομα τα απλα συστατικα ενος καλου ηχου. Αυτα τα απλα συστατικα χρησιμοποιησε και ο ιδιος. Αλλα για να φτασει στο επιπεδο αυτο σιγουρα θα αφιερωσε πολλα χρονια ψαξιματος και δοκιμων με πληθωρα εξοπλισμου.

[Stoyo]

Εγω ετσι οπως το καταλαβα και το εζησα, οχι μονο στη μουσικη αλλα και σε αλλες ασχολιες που απαιτουν συγκεκριμενο εξοπλισμο, σχεδον ολοι περναμε αυτο το σταδιο στην αρχη ή σε καποιο αρχικο προς μεσο σταδιο τουλαχιστον.

 

Μεχρι ενα σημειο πιστευω ειναι πολυ ωφελιμη αυτη η εξερευνηση ΑΛΛΑ το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου να αφιερωνουμε το 50% του χρονου μας.

[fusiongtr]

το πετάλι….ή ένα rack effect…η μια κονσόλα…και γενικότερα οποιοσδήποτε εξοπλισμός και η εξερεύνηση αυτού, προσωπικά με ιντριγκάρει  πολύ περισσότερο, από το να  παίξω/ μελετήσω  π.χ κιθάρα (ή μπάσο ή drums)

 

Μπορεί να ασχοληθώ 2 ώρες με το τι κάνει ένα πολύ εφέ, και φυσικά δεν θα μελετήσω τις αντίστοιχες.

Παιδιά να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι είμαστε (ελπίζω) και παιδιά εκτός από ενήλικοι.

Επειδή μας αρέσει να παίζουμε γενικά λοιπόν, και μας αρέσει να παίζουμε και μουσική, μας αρέσει να παίζουμε με τους ήχους, όπως ένα παιδί παίζει με τα χρώματα.

 

Δεν είμαι θιασώτης μπουτίκ πεταλιών, είμαι όμως θιασώτης των πολλών διαφορετικών εφφέ, όχι για να αναπαράγουμε κάποιον ήχο ενός άλλου κιθαρίστα, αλλά για να δημιουργήσουμε ήχους παράξενους, διαφορετικούς (κατά την γνώμη μας), παίζοντας μαζί τους, να αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς, πώς μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε.

 

Υπάρχουν ένα σωρό κιθαρίστες (κάποιοι από αυτούς πολύ γνωστοί και δημοφιλείς), οι οποίοι δεν έχουν τεχνική αρτιότητα (με τον τρόπο που ο Ζήρας το εννοεί), αλλά με την δημιουργική χρήση των εφφέ, κάνουν κάτι διαφορετικό, παράγοντας την δική τους μουσική.

 

Εχω καταφερει να φτιαξω τον ηχο που θελω επειτα απο πολλες δοκιμες.

Να πω εδώ ότι (ως γνωστόν) μου αρέσουν πολλά και εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής.

Μόνο έναν ήχο έχω βρει που να μου αρέσει διαχρονικά (τον "καθαρό" μου σε jazz fusion).

Όλοι οι υπόλοιποι ήχοι είναι υπό μόνιμη αίρεση, ειδικά οι παραμορφωμένοι και οι ημιπαραμορφωμένοι.

 

Σκέφτομαι πολλές φορές τι είναι αυτό που με κάνει να μην μπορώ να παίξω όπως θα ήθελα σε νοιζομαζώξεις σε στούντιο.

 

Εκτός από κάποια άλλα προσωπικά μου κολλήματα, είναι και το γεγονός της αλυσίδας κιθάρα-εφφέ-ενισχυτής.

Χωρίς πχ delay (ή κομπρέσορα, ή ... κλπ), σε ενισχυτές που δεν ξέρω πώς να τους διαχειριστώ, με κιθάρες που έχουν πχ περισσότερο σκάσιμο από όσο έχω συνηθίσει (ή άλλη χροιά λόγω μαγνητών), ή ψηλότερο action, το να προσπαθήσω να φραζάρω όπως φραζάρω σε άλλο setup, είναι εκ προοιμίου fail.

 

Πρέπει λοιπόν να προσαρμόσω το παίξιμό μου και το φραζάρισμά μου σε άλλα δεδομένα, να τα αλλάξω, πράγμα προκλητικά ωραίο, αλλά ιδιαίτερα δύσκολο χωρίς τον απαραίτητο χρόνο συνήθειας σ' αυτούς τους νέους ήχους.

 

Είμαι λοιπόν (μάλλον) tonefreak,

 

Αλλά ... tonefreak with a reason. :)

 

το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου

Δεν είναι (για μένα) βελτίωση του ήχου, αλλά αλλοίωση.

Δώσε μου δέκα διαφορετικούς ήχους (και τον χρόνο να τους αφομοιώσω) και θα ακούσεις δέκα διαφορετικά παιξίματα.

Κάθε ήχος σε πάει σε άλλο παίξιμο.

[vagelism]

Εγω ετσι οπως το καταλαβα και το εζησα, οχι μονο στη μουσικη αλλα και σε αλλες ασχολιες που απαιτουν συγκεκριμενο εξοπλισμο, σχεδον ολοι περναμε αυτο το σταδιο στην αρχη ή σε καποιο αρχικο προς μεσο σταδιο τουλαχιστον.

 

Μεχρι ενα σημειο πιστευω ειναι πολυ ωφελιμη αυτη η εξερευνηση ΑΛΛΑ το θεμα ειναι να μην μεινουμε εκει και αναλωνομαστε σε ανουσια -πλεον- ψαξιματα σε σημειο που για το 1% της βελτιωσης του ηχου να αφιερωνουμε το 50% του χρονου μας.

Aν ειναι 50% ειναι καλα...

 

Προσωπικα μου έχει τύχει με κιθαριστα,  στις 4 ωρες προβα,  την 1μιση να ψαχνει τον "ηχο" του- κοντευε να καμπουριασει απο το πολυ σκυψε να ρυθμιζει πεταλια...αλλα και να παιξω με ενα τυπο που καρφωνε κατευθειαν στον ενισχυτη  και πάθαινα την πλακα μου . Μια απλη φεντερ σε ενα μαρσαλ  και με το distortion του ενισχυτη.

Στα τυμπανα  {αν μπορω να μιλησω σαν ειδικος} θεωρω οτι το 70 % ειναι το χερι και το ποδι του παιχτη και το υπολοιπο 30 τα τυμπανα και τα πιατα του.

Αμα αυτα δεν παιζουν...την πιο καλη Yamaha να σου φερουν..