Δευτερογενείς επιρροές

[RayDTutto]

Μεγάλωσα με hard rock και αργότερα μέταλ 80's. Blackmore, EVH, Randy, Yngwie, Vai, Lizzy, Priest, Maiden.

Οι επιρροές μου ήταν από τέτοιους τύπους. Για πολύ καιρό, όσο έπαιζα κιθάρα πριν τα είκοσι, δεν άκουγα άλλα πράγματα - ουσιαστικά ούτε καν classic rock.

 

Όσο μεγάλωνα όμως και άνοιγε το αυτί μου και άκουσα δύο πράγματα παραπάνω, διαπίστωνα ότι το παίξιμό μου που νόμιζα ότι είχε επηρεαστεί απ΄αυτούς τους τύπους, περιείχε πράγματα από κιθαρίστες που δεν θα μπορούσαν να με έχουν επηρεάσει επειδή δεν τους άκουγα. Τους σνομπάριζα.

 

Με το που άρχισα να ακούω Hendrix και Clapton, εξεπλάγην από το πόσα δικά τους πράγματα είχα στο παίξιμό μου. Φυσικά, ήταν δευτερογενείς επιρροές. Αυτοί οι κιθαρίστες είχαν επηρεάσει τους ήρωες μου και αυτή η επιρροή περνούσε και σε μένα.

 

Σιγά σιγά άνοιξαν και τα γούστα μου αλλά υπάρχουν ακόμα πράγματα που για τον έναν ή άλλο λόγο δεν έχω ακούσει. Άλλαξε και το στυλ μου. Και ακόμα βρίσκω δευτερογενείς επιρροές. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι παίζω πράγματα από τον Hubert Sumlin. Που, κακώς, δεν έχω ακούσει και πολύ...

 

Το έχει προσέξει αυτό κανείς στον εαυτό του;

[Terry RoscoeBeck5]

Πλάκα κάνεις... Και δευτερογενείς και τριτογενείς και... και...

 

Από ένα σημείο και πέρα, όταν έφυγαν οι "ταμπέλες", ξεκίνησε η μουσική. Από παντού είχες να πάρεις κάτι, παντού υπήρχε κάτι καινούργιο, κάτι ενδιαφέρον, μια νέα πρόκληση...

 

IMHO το πραγματικά ουσιώδες ξεκίνησε όταν μπήκαν στο παιχνίδι οι "δευτερογενείς επιρροές".  ;)

[RayDTutto]

Πλάκα κάνεις... Και δευτερογενείς και τριτογενείς και... και...

 

Από ένα σημείο και πέρα, όταν έφυγαν οι "ταμπέλες", ξεκίνησε η μουσική. Από παντού είχες να πάρεις κάτι, παντού υπήρχε κάτι καινούργιο, κάτι ενδιαφέρον, μια νέα πρόκληση...

 

IMHO το πραγματικά ουσιώδες ξεκίνησε όταν μπήκαν στο παιχνίδι οι "δευτερογενείς επιρροές".  ;)

 

Νομίζω πως κάτι έχασες από το αρχικό ποστ.

Εννοώ επιρροές που σου βγήκαν χωρίς να ακούς τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες και το διαπίστωσες μετά.

[Terry RoscoeBeck5]

Νομίζω πως κάτι έχασες από το αρχικό ποστ.

Εννοώ επιρροές που σου βγήκαν χωρίς να ακούς τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες και το διαπίστωσες μετά.

Α, σε παρανόησα. Ναι το αναφέρεις- και my bad- διότι μιλάς για "έμμεση" επιρροή, μέσω "medium" κιθαριστών.

 

Υπό μια αίρεση, ο Geddy που λατρεύω έχει μιλήσει για τον Jaco που του έκανε τρομερή εντύπωση και την επιρροή του. Όμως δεν θα σου πω ότι ο ένας με οδήγησε στον άλλο. Τουλάχιστον δεν το έχω σκεφτεί ποτέ υπό αυτό το πρίσμα.  Ήταν δύο διαφορετικές "φάσεις" για εμένα.

 

Η δική μου αντίληψη για τις "δευτερογενείς επιρροές", είναι μέσω της άμεσης επαφής.  Δηλαδή: Σε χρόνο Α υπήρχε μόνο heavy metal- με τα μουσικά υπέρ και κατά. Ήταν η πρωτογενής επιρροή.

 

Προσωπικά αντιλαμβάνομαι τις δευτερογενείς (κλπ) επιρροές, αυτές προέκυψαν σε χρόνους Β, αλλά μέσω επαφής με μουσικά ιδιώματα.

 

Οπότε, μάλλον οι μεταλομπασίστες των 80'ς δεν μου έδωσαν το kick  για τα παρακάτω  ;D

[Jet72]

Η παρατήρηση περι δευτερογενών επιρροών δεν με αφήνει ασυγκίνητο.

 

Κάτι αντίστοιχο έχω πάθει σε άλλο είδος μουσικής.

 

Στα ΄80s & early '90s άκουγα πολύ Jarre και ειδικά τα (πως να το πω) όχι-pop κομμάτια του. Προσπαθούσα να δω τις γενικές φόρμες που χρησιμοποιούσε, τα patterns, το στήσιμο και την έξελιξη των ιδεών μέσα στα κομμάτια του. Ένα (ή και κανένα) απλό μπιτ, κάποιο μονότονο μπάσσο (moogοειδoύς συνήθως ήχου), κάποιο αρπέζ το οποίο τελικά σου βιδωνόταν στο κεφάλι (ειδικά αν στο ένα αυτί άκουγες το ίδιο το αρπέζ και στο άλλο την ηχώ του χρονοκαθυστερημένα). Και από πάνω pads να σε πηγαινοφέρνουν δω και κει.

 

Και προσπαθούσα να κάνω αντίστοιχα... ό,τι μπορούσα, με ό,τι είχα. Κάποιο αρπέζ περασμένο από το reverb πεταλάκι της κιθάρας μου, κάποια strings με πολύ sustain και vibrato/tremolo να σέρνονται από πάνω... Ό,τι μπορούσα.

 

Και μετά από πολύ καιρό κατάλαβα ότι αυτό που ήθελα να προσεγγίσω (ανεπιτυχώς εννοείται) ΔΕΝ ήταν ο Jarre αλλά οι Tangerine Dream (που BTW ΔΕΝ μου αρέσουν! ) και αυτό που -νομίζω- λέγεται Berlin School.

 

Ωραίο και πρωτότυπο thread!

[RayDTutto]

Ωραίο ποστ.

Ακριβώς αυτό εννοώ.

Και με έβαλες στο λούκι του Berlin School για να μαθαίνουμε κιόλας.