Jackson sl2m Soloist-Review (πολύ λεπτομερές)

[Mike G]

Αγόρασα την Παρασκευή που μας πέρασε το εν λόγω όργανο από Thomann:

 

https://www.thomann.de/gr/jackson_pro_soloist_sl2m_snow_white.htm?

 

-Nato body (μαόνι)

-1-Piece maple neck-through

-Oiled neck with graphite reinforcement and Scarf Joint

-Maple fretboard

-Compound Radius: 304.5 - 406.4 mm

-24 Jumbo frets

-Alumiloid Piranha fretboard inlays

-Nut width: 42.8 mm

-Scale: 648 mm

-Pickups: Seymour Duncan TB-6 (bridge) & SH-6N (neck) humbucker

-1 Toggle switch

-Floyd Rose FRT-O2000 double-locking tremolo (recessed) (αυτό ειναι το O1000, τα numerics στο όνομα είναι απλά τα διάφορα χρώματα, πχ το Ο2000 είναι το Black nickel, το Ο3000 είναι το χρυσό κοκ)

-Black chrome hardware

 

Με την κιθάρα έρχονται και strap-locks.

 

Σημειωτέον, η τιμή του ειχε αλλάξει τρεις φορές πριν το αγοράσω. Ξεκίνησε στα 1.025 ευρώ, έπεσε στα 975, μετά στα 925 και γω το αγόρασα στα 888. Τώρα έχει 879 ευρώ. Μία εξήγηση γι' αυτό θα μπορούσε να είναι ότι κατά το διάστημα που είχε την αρχική του τιμή, δεν υπήρχαν τα αντίστοιχα μοντέλα με quilt maple και έβενο, αλλά μόνο τα αντίστοιχα με gloss finishes και έβενο. Μάλλον το συγκεκριμένο δεν έχει πολύ ζήτηση πλέον καθώς έχουν εμφανιστεί πιο φανταχτερές εκδοχές. Το alienburst χρώμα φαίνεται να είναι best seller. Εντούτοις, εγώ επωφελήθηκα. :P

 

Το συγκεκριμένο όργανο το αγόρασα διότι 1) έχω φετίχ με τη Jackson 2) Πάντα ήθελα μία Soloist (ονειρό μου είναι μία sl1 custom shop) 3) θυμίζει πολύ 80s charvels που χρησιμοποιούσε ο Criss Oliva των Savatage και γενικά βγάζει κάτι ρετρό σε συνδιασμό με μοντέρνο. Whatever. :P

 

Kατασκευή:

 

Σώμα-ταστιέρα: Η ταστιέρα είναι Maple, compound radius (12'' στο πρώτο τάστο, 16'' από το 12 και μετά), ένα κομμάτι και περιέχει και δύο ράβδους γραφίτη για έξτρα σταθερότητα, αν αλλάζει η θερμοκρασία και η υγρασία. Ήρθε σεταρισμένη από Thomann με λιγάκι υψηλό action αλλά ο λαιμός είχε την κούρμπα που χρειάζεται, οπότε δε χρειάστηκε να πειράξω ούτε λαιμό ούτε Intonation. Πρώτη φορά που παίζω με maple ταστιέρα. Δε μου φαίνεται πολύ διαφορετική από το rosewood (ίσως πιο γλιστερή λιγάκι). Ο λαιμός σε πάχος είναι κοντά στον wizard της ibanez, λιιιιιιγο πιο παχύς.  Η ταστοδουλειά είναι πάρα πολυ καλή, δεν έχει κοφτερές άκρες στα τάστα και τα τάστα είναι καλογυαλισμένα. Κανένα fret buzz, κανένα ''πνιγμένο'' bend ακόμα και με βούτυρο action που παίζω εγώ. Στις μπάσες χορδές, λογικό να υπάρχει λίγο buzz αλλά δεν περνάει στον ενισχυτή οπότε κομπλέ. Η κατασκευή είναι neck-through (δηλαδή το ξύλο της ταστιέρας είναι ένα ενιαίο κομμάτι και οι πλευρές του σώματος ειναι κολλημένες σε αυτό) Το σώμα ισορροπεί καλά (δεν έχει Neck dive) και είναι κλασικά άνετο (για όσους έχουν Jackson dinkies είναι και λιγάκι μεγαλύτερο). Ο λαιμός είναι άβαφτος από πίσω μέχρι που φτάνει το σώμα οπότε μετά είναι βαμμένος με gloss. Γενικά δεν ''κολλάει'' πουθενά το χέρι και το upper fret access είναι τέλειο.

 

 

Hardware: Τα κλειδιά είναι της jackson, κανονικά, δεν κλειδώνουν (δεν χρειάζεται αφού έχει το floyd-rose). Θυμίζουν λιγακι τα αντίστοιχα της gotoh που μπαίνουν στις prestige ibanez. Νομίζω το ratio είνα 16:1 (αλλά μπορεί να λέω και ψέματα). Κανένα πρόβλημα, λειτουργικά είναι. Έχει το Floyd Rose O2000. Είναι το ίδιο με το original της Floyd Rose απλά φτιάχνεται στην ασία με φτηνότερα εργατικά. Αυτό φαίνεται κιολας διότι αν το παρατηρήσεις από κοντά, σε μερικά σημεία δεν το έχουν προσέξει και έχει χτυπηματάκια. Δε φαίνονται όμως με την πρώτη ματιά. Κρατάει κουρδισμα τέλεια, ακόμα και όταν μπαίνω σε φουλ steve vai rape mode. Κάνει και πολύ ωραία την κλασική γαργάρα (flutter) που χωλένουν τα διάφορα edge μοντέλα της ibanez.

 

Τα Knobs του volume και του tone είναι καλοκατασκευασμένα και είναι βιδωμένα ευθεία (όταν γυρίζουν δηλαδη δεν κάνουν σκαμπανευάσματα). Το toggle switch είναι σε λιγάκι μη βολικό σημείο (προσωπικά αλλάζω συχνά μαγνήτες όταν παίζω) και λιγάκι σκληρό, αλλά το συνήθισα γρήγορα τελικά.

 

Electronics: Έχει 250άρια Pots (alpha pots). H μεταβολή του volume Και του tone γίνεται από την πρώτη στιγμή που το γυρίσεις. Έχει δύο seymour duncan distortions μαγνήτες. Και οι δύο κεραμικοί. Έχουν μία έμφαση στα μεσσαία, δηλαδή αυτή τη χαρακτηριστική βρώμα των 80s αν με πιάνετε. Στα καθαρά, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Στη μεσαία θέση ακούγονται ωραία, αλλά μην τρελαθείτε κιολας. Τυπικά πράγματα, η κιθάρα είναι για gain καταστάσεις. Οι μαγνήτες δεν σπλιτάρουν σε καμία θέση, προσωπικά θα το ήθελα να σπλιτάρουν στη μεσαία (να έχεις τα εσωτερικά coils) αλλά οκ, τι να κάνουμε. :P . Έχουν καλό definition πάντως και ακούγονται όλες οι νότες όταν παίζεις αυτές τις Alex Lifeson augmented chords. Είναι επίσης πολύ καθαροί και στα χαμηλά κουρδίσματα, δεν λασπώνουν. Γενικά ειναι αθόρυβοι όταν σταματάω να παίζω χωρίς το noise gate. All in all, πολύ καλοί μαγνήτες, γι' αυτό που είναι σχεδιασμένοι να κάνουν. Δε νομίζω να τους αλλάξω σύντομα.

 

Sustain: Για neck-through...μην περιμένετε να ισχύει απαραίτητα αυτό που λένε,ότι έχουν καλύτερο sustain από τα bolt-ons. Οι ibanez μου έχουν παραπάνω. Βέβαια, γενικά μία χαρά είναι, κραταει αρκετά τη νότα.

 

Γενικά το όργανο αξίζει τα λεφτά του, και με το παραπάνω. Φτιάχτηκε στην Ινδονησία, αλλά πλέον το που φτιάχνεται μία κιθάρα είναι πληροφορία που δεν μας λέει και πολλά για την ποιότητά της. Ομολογώ ότι ήταν αγορά-ρίσκο για μένα, καθώς τα βίντεο στο youtube με την εν λόγω κιθάρα είναι ανύπαρκτα (ένα σοβαρό μόνο) και δεν τη δοκίμασα πριν την αγοράσω. Αλλά εν τέλει έκατσε καλά. Νομίζω ότι, αν και δεν έχει το ίδιο attention to detail που έχει μία Prestige, παίζει εξίσου καλά. Εμένα με βολευει πιο πολύ είναι η αλήθεια, διότι ο λαιμός δεν είναι τόσο λεπτός ώστε να κουράζεσαι μετά από λίγο. Είναι για μένα όσο ακριβως παχύς χρειάζεται. Εκτός του ότι είναι και εμφανισιακά εντυπωσιακό όργανο (έχω λατρεία με τα '80s σταυρώστε με :P ). Aν το μπάτζετ σας κινείται γύρω στο χιλιάρικο, την προτείνω ή κάποιο αντίστοιχο της σειράς. Ότι πρέπει για ροκιές και μεταλλιές. Προσωπικά δεν την αφήνω κάτω κάθε μέρα. Παίζω με τις ώρες.

 

Βαθμολογία: Ρίχ' της ένα...8,5-9/10 από μένα :P

 

(αν το θυμηθώ θα κάνω και ένα ''a month later'' review για να δούμε πως κράτησε το όργανο).

 

Αυτά, θενκς που με διαβάσατε.

 

 

 

 

 

[Rebel_Of_South]

 

Το συγκεκριμένο όργανο το αγόρασα διότι 1) έχω φετίχ με τη Jackson 2) Πάντα ήθελα μία Soloist (ονειρό μου είναι μία sl1 custom shop) 3) θυμίζει πολύ 80s charvels που χρησιμοποιούσε ο Criss Oliva των Savatage και γενικά βγάζει κάτι ρετρό σε συνδιασμό με μοντέρνο. Whatever. :P

 

 

 

Τέρμα 80'ς αλητεία και όντως πολύ Savatage λόγω του λευκού

 

Ωραίο το review

[BlackCrow81]

Με γεια και καλόπαιχτη από μένα. Ασχέτως του τι γράφουν οι φωστήρες του thomann στα χαρακτηριστικά, νομίζω ότι το scale ειναι 648mm (25.5 φεντεροειδές) και όχι 628 (24.75 γκιμπσονοειδές).

 

 

[fusiongtr]

Ασχέτως του τι γράφουν οι φωστήρες του thomann στα χαρακτηριστικά, νομίζω ότι το scale ειναι 648mm (25.5 φεντεροειδές) και όχι 628 (24.75 γκιμπσονοειδές).

Οι "φωστήρες" τα γράφουν και τα δύο.

Οπότε μέσα πέφτουν. :D

 

[Mike G]

Oυπς σωστά. Απλά έκανα κόπη πάστε και δεν το πρόσεξα. Το διόρθωσα.

[Stavros_F]

Savatage λέμε και κλαίμε...

Καλόπαιχτη φίλε μου! Είναι κούκλα!

[ian1]

Πολύ ωραίο όργανο!!

Και εγώ έχω ένα κόλλημα με τις Ibanez - Jackson και heavy metal 80s O0

Καλές πενιές!!