Ο αργός θάνατος της ηλεκτρικής κιθάρας (Washington Post)

[trolley]

Χωρίς να έχω διαβάσει το άρθρο (άρα ΔΕΝ ακολουθεί τοποθέτηση επί του άρθρου), θέλω να ρωτήσω "δεν είναι φυσικό να πέφτουν οι πωλήσεις όλων των μουσικών οργάνων, ειδικώς αυτές που μπορούν να αποδοθούν σε GAS, καθώς η ενασχόληση με τη μουσική παύει να θεωρείται βιώσιμη μόδα;".

 

 

[X-minor]

Μην ξεχνάμε βεβαίως και τον παράγοντα DIY, που, με τα άπειρα resources πλέον απ'το διαδίκτυο, τεράστια μερίδα παικτών έχει στραφεί προς τα 'κει. Ειδικά δε στο Αμέρικα, που οι μισοί έχουν ολόκληρο εργαστήρι στημένο στα γκαράζ τους!

[Earendil]

Χωρίς να έχω διαβάσει το άρθρο (άρα ΔΕΝ ακολουθεί τοποθέτηση επί του άρθρου), θέλω να ρωτήσω "δεν είναι φυσικό να πέφτουν οι πωλήσεις όλων των μουσικών οργάνων, ειδικώς αυτές που μπορούν να αποδοθούν σε GAS, καθώς η ενασχόληση με τη μουσική παύει να θεωρείται βιώσιμη μόδα;".

 

Φυσικότατο. Συγκρίνοντας "τα χρόνια τα καλά" με το σήμερα εγώ κρατάω δύο διαπιστώσεις που εξηγούν πολλά: Το πράγμα α) ξέφτισε και β) φτήνυνε.

Το ότι ξέφτισε εντάσσεται στη φυσιολογική φθορά του χρόνου και στον κορεσμό των εμπλεκομένων και από μόνο του δεν αποτελεί το τέλος του κόσμου. Αυτό που έφυγε μπορεί πάντα να ξανάρθει. Σε άλλο περιβάλλον, με άλλους πρωταγωνιστές, με νέο μήνυμα, αλλά μπορεί να ξανάρθει.

Το ότι φτήνυνε αργήσαμε να το συνειδητοποιήσουμε γιατί πρόκειται για μια αλλαγή πιο πολυδιάστατη. Αγκαλιάσαμε, εύλογα, την καλή της πλευρά (φτηνά όργανα/φτηνά monitor/φτηνές κάρτες ήχου/φτηνοί ενισχυτές), αλλά στο μεταξύ οι γενιές που φυσιολογικά θα έπαιρναν τη σκυτάλη απ' τα παγωμένα χέρια των νεκρών δεινοσαύρων του χτες έχουν smartphone, tablet, γρήγορο internet  και άπειρη τσόντα στη διάθεσή τους. Με αυτά τα δεδομένα διαδικασίες που απαιτούν συστηματική ενασχόληση και χρειάζονται ένα υπολογίσιμο βάθος χρόνου για να δώσουν καρπούς (όπως το να μάθεις drums/κιθάρα/πλήκτρα) θα γίνουν, πιστεύω, υπόθεση για ακόμα πιο λίγους.

Δε φταίνε οι μικροί βέβαια, απλά σε αυτούς έπεσε ο κλήρος. Αν είχαμε κι εμείς τα παραπάνω όταν πηγαίναμε Λύκειο θα κάναμε λίγο - πολύ τα ίδια νομίζω.

[dimsonic]

παίδες...τα όποια resources και η υπερπροσφορά λύσεων μέσω διαδικτύου σήμερα μας επιτρέπει και να φτιάξουμε κιθάρα custom όπως τη θέλουμε ή να αγοράσουμε αξιοπρεπή πράγματα σε κλάσματα χρημάτων.

 

Εκεί πάει και το θύμα, που έγραψα. Ότι αυτή η υπερπροσφορά σου φέρνει μπροστά σου και το σκάρτο.

Από την άλλη σου φέρνει και τον έξυπνο που θα θελήσει να το παίξει vintage ή hiend κατασκευαστής (τον είδαμε πριν από καιρό έναν τρελλό που πουλάει στραβές κιθάρες κατά παραγγελία).

Το θύμα πάει (έστω "θύμα" αν δεν σας αρέσει) στο ότι ο 15άρης που θα αντιγράψει το σόλο δεν θα μάθει ποτέ σωστά κιθάρα, θα πάει κατ ευθείαν στα λικς του Govan χωρίς να έχει περάσει από του Clapton για να μην πω του Muddy Waters...

 

(εκτός από κακός μπορεί να γίνομαι και ουτοπικός... :P)

[panorios]

Μερικές στατιστικές θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε συμπεράσματα.

 

https://www.competitivefutures.com/wp-content/uploads/woocommerce_uploads/2015/06/Musical-Instrument-Industry-TTR.pdf

 

 

[Jazzjoker]

στο ότι ο 15άρης που θα αντιγράψει το σόλο δεν θα μάθει ποτέ σωστά κιθάρα, θα πάει κατ ευθείαν στα λικς του Govan χωρίς να έχει περάσει από του Clapton για να μην πω του Muddy Waters...

 

Μα ο 15άρης που γράφεις και παραπάνω που θα αντιγράψει το σόλο του Μάγιερ νότα νότα (γιατί οι παλιότεροι τι έκαναν;) δεν θα τον δει μετά σε βίντεο να εκθειάζει τον Clapton και τον Muddy Waters; Και μετά δε θα πάει να ακούσει και να μάθει αυτούς;

 

Αλλά και κατευθείαν στον Govan να πάει, δε θα τον ακούσει να μιλάει για τον Χέντριξ και για τον Jeff Beck ξέρω γω; Αλλά ακόμα κι αν τους παρακάμψει όλους αυτούς τους παλιούς και μελετήσει μόνο καινούριους, γιατί αυτό είναι πρόβλημα;

 

Γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί η υπερπροσφορά πληροφορίας σταματάει την αλυσίδα της "σωστής" εκμάθησης ενός οργάνου.

[Superfunk]

Μερικές στατιστικές θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε συμπεράσματα.

 

https://www.competitivefutures.com/wp-content/uploads/woocommerce_uploads/2015/06/Musical-Instrument-Industry-TTR.pdf

 

Και εδω απλα βλεπουμε τα πραγματα στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ τους (ναι αυτη με την οποια  που οι περισσοτεροι Ελληνες εχουν ΤΣΑΚΩΘΕΙ απο....ιδρυσεως ελληνικου κρατους  ;D) 

 

αρα:

 

1.δεν υπαρχει...θανατος της ηλ.κιθαρας υπαρχει κινδυνος χρεοκοπιας του GC και προβλημα με τα big boxes & τα κερδη των δισκογραφικων εταιριων

 

2.μια χαρα κιθαρα μαθαινουν τα ΝΕΑ παιδια....εξακολουθουν και εχουν το ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ποσοστο σε ολα τα segments του πληθυσμου...τωρα αν δεν καθονται να μαθουν Χεντριξ και Κλαπτον μονο ΚΑΛΟ ειναι η μουσικη εχει προχωρησει ΠΟΛΥ απο τοτε...σιγα μη καθονται να παιζουν του Αιγαιου τα μπλουζ νεα παιδια.... ;D ;D (αν και βεβαια δεν ισχυει ουτε αυτο για αυτο αλλωστε σε ολα τα μαγαζια που πουλανε κιθαρες,ακομα και στην Ελλαδα, οπου και να πας θα ακουσεις καποιον πιτσιρικα να βαραει το Smoke on the Water  ;D) 

 

3.το live καλα κρατει...

 

4.το ΠΟΣΟΣΤΟ του ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ που ασχολειται με την μουσικη ως μουσικος  δεν εχει μεταβληθει .

[dimsonic]

Γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί η υπερπροσφορά πληροφορίας σταματάει την αλυσίδα της "σωστής" εκμάθησης ενός οργάνου.

 

διότι είναι ο εύκολος δρόμος.

δεν είναι ο κανόνας για όλους ο σωστός δρόμος.

Παλιά υπήρχε ένας δρόμος.

Μου έτυχε σε σχολική γιορτή ωδείου να δω στην πρόβα ένα παιδί να παίζει το purple haze σχεδόν άψογα και μετά στο πρόγραμμά του στη σκηνή να συλλαβίζει κυριολεκτικά και να μην μπορεί να παίζει τραγούδια του Λοίζου...

[marathon]

Το θύμα πάει (έστω "θύμα" αν δεν σας αρέσει) στο ότι ο 15άρης που θα αντιγράψει το σόλο δεν θα μάθει ποτέ σωστά κιθάρα, θα πάει κατ ευθείαν στα λικς του Govan χωρίς να έχει περάσει από του Clapton για να μην πω του Muddy Waters...

Μιλάς για τον Keith Richards? Αυτός πραγματικά προσπάθησε να αντιγράψει το Muddy Waters...αλλά μια ζωή κιθάρα δεν έμαθε!!!! ;D

 

δεν υπαρχει...θανατος της ηλ.κιθαρας υπαρχει κινδυνος χρεοκοπιας του GC και προβλημα με τα big boxes & τα κερδη των δισκογραφικων εταιριων

...ΑΥΤΟ!

[Jazzjoker]

διότι είναι ο εύκολος δρόμος.

 

Και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ο εύκολος δρόμος. Δε βλέπω κάτι εύκολο στο να κάτσει ο άλλος τον ποπό του κάτω και να μελετάει με τις ώρες, είτε διαβάζει Κλάπτον είτε Γκόβαν.

 

 

Μου έτυχε σε σχολική γιορτή ωδείου να δω στην πρόβα ένα παιδί να παίζει το purple haze σχεδόν άψογα και μετά στο πρόγραμμά του στη σκηνή να συλλαβίζει κυριολεκτικά και να μην μπορεί να παίζει τραγούδια του Λοίζου...

 

Αυτό τι μας λέει; Δηλαδή πλην του ότι το παιδί είχε σκίσει τον Χέντριξ ενώ Λοΐζο δεν είχε κάτσει να μάθει τα ακόρντα, δεν νομίζω ότι προσφέρεται για κάποιο άλλο συμπέρασμα.