Άβυσσος η ψυχη του ανθρωπου ή .......Καλλιτέχνες;

[Jazzjoker]

είχε την ευκαιρία με τόσα λεφτά να το διορθώσει

 

Εδώ είναι δύσκολα τα πράγματα για πολλούς λόγους. Υποθέτω ότι λέγοντας "με τόσα λεφτά" εννοείς ότι θα μπορούσε να έχει τους καλύτερους γιατρούς και την ύψιστη φροντίδα για το πρόβλημά του. Ναι θα μπορούσε αλλά πριν από αυτό υπάρχουν ένα σωρό βήματα: να το είχε παραδεχτεί ότι έχει θέμα, να το είχε συζητήσει και να είχε καταφέρει να κάνει την υπέρβαση να δεχτεί ότι έχει τη δύναμη να το διορθώσει.

 

Όλα τα παραπάνω βέβαια με δεδομένο ότι η όποια κατάστασή του επιδεχόταν "διόρθωσης". Γιατί δεν είναι και πολύ σπάνιο να μην ισχύει.

[LK]

@Jazzjoker

Ναι, για ιατροφαρμακευτική φροντίδα μιλάω.

[Superfunk]

Η ΨΥΧΙΚΗ υγεια ειναι πολυπλοκο και δυσκολο θεμα για να το αναπτυξουμε εδω,αλλωστε δεν εχουμε και τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ γνωσεις για να το κανουμε.

 

Εχοντας χασει 3 ατομα του αμεσου φιλικου/οικογενειακου μου περιβαλλοντος λογω διαταραχων της μπορω να πω οτι οχι απλα ειναι ΑΒΥΣΣΟΣ η ψυχη μας αλλα ΣΥΜΠΑΝ ολοκληρο γεματο ευχαριστες αλλα και δυστυχως ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ εκπληξεις...

 

Μην θεωρειτε ΤΙΠΟΤΑ δεδομενο και ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ πολυ.....ΕΙΔΙΚΑ τις ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ της ζωης σας που τελικα δεν ειναι και ....τοσο λεπτομερειες.....αλλοιως μπορει σταδιακα να..γλιστρησετε σε πολυ σκοτεινα μονοπατια.....

 

Ειδικα οι ανθρωποι που "τα εχουν ολα" ειναι ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ευαλωτοι γιατι εχουν χασει,λογω της ΕΥΚΟΛΙΑΣ της ζωης τους,το ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ενστικτο τους:το ενστικτο της ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ (και το δικο τους και της οικογενειας τους που εξαρταται απο αυτους).

[Miltos23]

Θεωρω οτι ειναι δυσκολο να κατανοησουμε την ψυχοσυνθεση αυτου το ανθρωπου γιατι αναγκαστικα θα τον κρινουμε με βαση τις δικιες μας εμπειριες.

 

Ετσι βλεπω βλεπουμε εναν πετυχημενο αν βαζει τελος στη ζωη του. Δυστυχως δεν τον γνωριζαμε προσωπικα ουτε τα προβληματα που εχει περασει στη ζωή του (που ηταν πολλα απο οτι εχω ακουσει) οποτε για χαρη της συζητησης, πιστευω οτι εγινε μεσα του ενα build up με στοιχεια αγχους, στρες, απογοητευσης και πολυ πιθανον με το "δεν με γεμιζει τιποτα στη ζωη μου" που οδηγησε στο τραγικο συμβαν.

 

Θεωρω οτι ηταν κυριως το "δεν με γεμιζει τιποτα στη ζωη μου" που πραγματικα εμας μας φαινεται αλλοκοτο και εξωπραγματικο γιατι δεν μπορουμε να το κατανοησουμε.

 

Μαζι με το παραπανω μπορει ενα τυχαιο γεγονος (μια ταινια, ενα τραγουδι, οτιδηποτε) να πυροδοτησε μεσα του την ιδεα τους τελους, να μην βρηκε θελτική και να αποφασισε να προχωρησει πριν προλαβει να την επεξεργαστει συναισθηματικα.

 

Τελικά η αποφαση του δεν μου φαινεται περιεργη και πιστευω οτι έγινε ένα απο τα παραπανω, είτε συσσωρευμένη αρνητικοτητα/καταθλιψη/πειτε το οπως θελετε ή/και ένα ερεθισμα τον οδηγησε στην αποφαση του.

[LK]

Η ΨΥΧΙΚΗ υγεια ειναι πολυπλοκο και δυσκολο θεμα........

 

Προφανώς.

 

Άλλωστε ψυχικές διαταραχές έχουμε όλο ι, είμαι δε σίγουρος ότι αν εξεταστώ εγώ τώρα από ειδικό, ΣΙΓΟΥΡΑ, θα μου βρει κάτι (έστω μια κατάθλιψη).

Από εκεί και πέρα….και μέχρι το σημείο να είσαι επικίνδυνος έναντι τρίτων ή επικίνδυνος για τον εαυτό σου (αν θεωρήσουμε ότι αυτοκτονώντας «βλάπτεις» εαυτόν) ……νομίζω ότι υπάρχουν διακριτά σημάδια-εικόνα  ως ενδείκτες.

 

Δεν μπορώ να πιστέψω (καλά αυτό μόνο ο περίγυρός του μπορεί να το ξέρει), πως όλα ήταν καλά και (έστω το έκρυβε επισταμένως το όποιο «πρόβλημα») και ξαφνικά …….τέρμα.

 

Κάπου διάβασα ότι η σύζυγος του ήταν συντετριμμένη…..που αν μη τι άλλο, μάλλον δεν το περίμενε.

 

[Jazzjoker]

Συμφωνώ με ΣΦ παραπάνω. Επίσης αν και δεν είμαι ούτε ψυχίατρος ούτε ψυχολόγος τυχαίνει να έχω μια πιο εξειδικευμένη πληροφόρηση πάνω σε αυτά τα θέματα οπότε διευκρινίζω το εξής:

 

Η νόσος κατάθλιψη έχει πολλές υποκατηγορίες ανάλογα με ποιο ειδικό στοιχείο της εξετάζουμε. Μια από αυτές τις κατηγοριοποιήσεις είναι η εξής:

 

- Εξωγενής κατάθλιψη: Είναι το είδος όπου οι εξωγενείς παράγοντες προκαλούν τη διαταραχή. Με άλλα λόγια, απώλειες, δυσάρεστα περιστατικά, αποτυχίες κλπ κλπ. Εδώ είναι κατά κάποιον τρόπο δικαιολογημένη η πάθηση απ' την άποψη ότι κάτι σοβαρό έτυχε. Μπορεί να προσβάλει τον οποιονδήποτε, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα και η σοβαρότητα των γεγονότων ορίζει και την έντασή της. Συνήθως με την παύση των γεγονότων, εξαφανίζεται και η διαταραχή.

 

- Ενδογενής κατάθλιψη: Οφείλεται σε βιολογικούς παράγοντες και θεωρείται κληρονομική. Είναι η πιο σοβαρή μορφή μια και δε χρειάζεται αιτία για να εκδηλωθεί αλλά και δεν υπακούει στη "λογική".

 

Η δεύτερη, σοβαρότερη, κατάσταση είναι και η πιο δύσκολη στην κατανόησή της από το περιβάλλον και αυτό αυξάνει την αίσθηση της απόγνωσης του πάσχοντα: βλέπεις έναν άνθρωπο να μαραζώνει ψυχικά (και σωματικά) ενώ δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος ή ακόμη υπάρχει λόγος για να είναι ευτυχής. Η συνήθης αντιμετώπιση είναι του τύπου "μια χαρά είσαι, δεν έχεις τίποτα. Εδώ ο άλλος έχασε τη γυναίκα του και τα φέρνει βόλτα, εσύ θα έπρεπε να είσαι ευτυχής."

 

Το παραπάνω προσθέτει επιπλέον δυσκολία στον πάσχοντα γιατί ενώ χρειάζεται στήριξη, βρίσκεται σε θέση να πρέπει να δικαιολογήσει την κατάστασή του απέναντι στον δύσπιστο περίγυρό του.

 

Εξ ου και η πληροφόρηση για την πάθηση ξεκινάει πάντα με το αξίωμα ότι αν γίνεται αντιληπτό ότι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος πάσχει από κατάθλιψη, δεν είναι απαραίτητο αυτή να δικαιολογείται από τα γεγονότα της ζωής του.

[LK]

βλέπεις έναν άνθρωπο να μαραζώνει ψυχικά (και σωματικά) ενώ δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος ή ακόμη υπάρχει λόγος για να είναι ευτυχής.

 

Α να γεια σου, λοιπόν.

Αυτό λέω και εγώ, υπάρχει μια minimum  κλινική εικόνα.

 

Εδώ βλέπεις έναν που είναι "κάπως".......και το πρώτο που του  λες είναι "τι έπαθες ρε μ@λ@κ@;"

 

 

[Jazzjoker]

Αυτό λέω και εγώ, υπάρχει μια minimum  κλινική εικόνα.

 

Ναι αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι μη ειδικός μπορεί να τη διακρίνει. Γιατί η τάση του καταθλιπτικού είναι να προσπαθεί να καλύπτει την κατάστασή του, ακόμη και σε σοβαρές περιπτώσεις.

[trolley]

Πρέπει να είναι η τρίτη φορά που το γράφω στο noiz, αλλά, ναι, μου είχε κάνει τόσο βαθειά εντύπωση. Αναφέρομαι σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Leonard Cohen λίγο καιρό πριν πεθάνει, όπου ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο για τον Κομπαίην. Ο Cohen του είπε (με λόγια που δεν μπορώ να θυμηθώ/μιμηθώ) ότι η αιτία για την αυτοκτονία του (και μάλλον για τις περισσότερες}) είναι η έλλειψη καλής συντροφιάς ("good company", το είπε).

 

Πιστεύω ότι είναι ακριβές, παρ' ότι ο καθένας μας θα πει τα δικά του για το τι εστί καλή συντροφιά. Ο υπαινιγμός ήταν/είναι ότι αν στις δύσκολες ώρες υπάρχει κάποιος κοντά σου ικανός να σου απευθυνθεί με τον κατάλληλο τρόπο, δεν αυτοκτονείς.

 

Ατυχώς, αυτό δεν αγοράζεται και δεν σχετίζεται με τη φυσική κατάσταση, την φήμη, ούτε καν με το αν είσαι καλός άνθρωπος.

 

[LK]

Ναι αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι μη ειδικός μπορεί να τη διακρίνει. Γιατί η τάση του καταθλιπτικού είναι να προσπαθεί να καλύπτει την κατάστασή του, ακόμη και σε σοβαρές περιπτώσεις.

 

Λογικό.

 

Από την άλλη, εν έτει 2017, και όταν πλέον ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ απενοχοποιήθηκαν οι επισκέψεις σε Ιατρούς Ψυχικής Υγείας/ ή Ψυχολόγους, εξακολουθεί να μου φαίνεται περίεργο, (ειδικά σε αυτούς τους κύκλους) να μην υπάρχει παρότρυνση η ενθάρρυνση , όταν υπάρχει έστω και υποψία (ναι,  έστω για  ψύλλου πήδημα) να επισκεφτούν εναν ειδικό.

 

Εδώ κατακτήσαμε την υποχρέωση να πάμε στο νοσοκομείο, αν έχουμε λίγο πυρετό, αυτό θα αμελήσουμε; (για τον περιγυρο μιλαώ) .

 

Πάγια τακτική μου είναι στα διαζύγια, όταν έρχονται και μου τσαμπουνάν ένα κάρο λαλακιες (και δεν ειμαι ειδικός, αλλά ειναι common sense  οτι λένε λαλακιες) , είναι να τους συστήσω να πάνε σε έναν Ειδικό ΠΡΩΤΑ (συμβουλο φυχολόγο)  και μετα να ξαναρθουν σε εμένα, για να τους πει πως πρέπει να φέρονται μεταξύ τους, και πως στα παιδιά (αν υπάρχουν).

 

Το δέχονται και το κάνουν, ακόμα και τα πιο χαμηλα σε εισοδήματα στρώματα,

 

Μου είναι αδιανόητο, σε ένα πλουσιότατο οικογενειακό κύκλο, κάποιος στον περιγυρό του να μην διαπίστωσε.....έστω το ελάχιστο, και να μην ενθάρρυνε αυτον τον άνθρωπο (αν υποθέσουμε ότι δεν λέμε χαζομάρες- και όντως αυτοκτονήσε γι' αυτους τους λόγους) να δει εναν ειδικό.

 

Edit:

 

. Ο υπαινιγμός ήταν/είναι ότι αν στις δύσκολες ώρες υπάρχει κάποιος κοντά σου ικανός να σου απευθυνθεί με τον κατάλληλο τρόπο, δεν αυτοκτονείς.

 

 

Νομίζω ότι σε αυτό που λέμε , το νόημα είναι το ίδιο.

 

ΝΑι , αν ΟΝΤΩΣ στον περιγυρό του, ΔΕΝ υπήρχε ΕΝΑΣ (όχι δυο) ΕΝΑΣ, να μπορέσει να τον κατευθύνει....οκ......πάσο.