Marcus King - Και φωνή και παίξιμο...

[Έκτορας]

Εδώ να ακούσετε:

 

 

[audiokostas]

Παιδιά-διαμάντια βγάζει το μαγαζί συνέχεια.

Μην ξεχνάτε τι φωνάρα είχε πιτσιρικάς (στα 16 του παρακαλώ) ο Johnny Lang ή ο David Knowles (όταν στα 19 του κυκλοφόρησε το πρώτο EP με τους Back Door Slam).

 

Και ο Kenny Wayne Shepherd στα 18 του ήταν με το Ledbetter Heights. ίσως με όχι τόσο εντυπωσιακή φωνή όσο οι δύο παραπάνω. αλλά επ' ουδενί άσχημη. Τουναντίον..

 

Κανένας από τους τρεις όμως δεν υστερούσε στον τομέα guitar skills. Τα "παιδάκια" σπέρναν....

 

Να προσθέσω και την Brittany Howard των Alabama Shakes. Οκ, δεν είναι βιρτουόζα στη κιθάρα αλλά η φωνή της είναι καταπληκτική και υπόσχεται πολλά.

Άντε και τον Dan Auerbach.....

 

Τιμής ένεκεν και η φωνή του Andrew Strong που ήταν μόνο με 16(!) όταν με τη φωνάρα του τραγούδαγε Otis Redding στο The Commitments του Alan Parker.

 

Το που κατέληξε και πως συνέχισε ο καθένας, μπορείτε να το βρείτε στο net.

 

Πιστεύω ότι αυτός ο τυπάκος ο King έχει το κατιτίς extra για να δώσει και θα έχει και τη διάρκεια.

Κι ελπίζω ψεύτης να μη βγω.

 

Υ.Γ. Αν θέλετε βιντεάκια-παραδείγματα από τον καθένα, μου λέτε και σας βάζω....

[Jazzjoker]

Όπως τα λέει ο Κώστας από πάνω είναι. Ταλέντα βγαίνουν πολλά και συχνά στην άλλη όχθη. Όλοι προκαλούν κάποια αίσθηση αρχικά λόγω της ανεπτυγμένης δεξιοτεχνίας/μουσικότητας κλπ. σε σχέση με την ηλικία τους. Αλλά αυτός ο σχετικός παράγοντας ξεφτίζει γρήγορα και αρχίζουν να κρίνονται όπως κάθε άλλος καλλιτέχνης.

 

Τελικά όλοι έρχονται αντιμέτωποι με το θέμα της διάρκειας στο χρόνο. Και αυτή εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες κατ' εμέ:

 

- Πρωτοτυπία: Ναι θα καταπλήξει τα πλήθη ο δεκαεφτάχρονος που παίζει Albert Collins καλύτερα από τον Albert Collins αλλά 2-3 χρόνια μετά πολύ λίγοι θα ενδιαφέρονται να ακούσουν κάτι που άλλος εφηύρε και εδραίωσε. Κάτι δικό του έχει να πει;

 

- Στομάχι, κοχόνες, γκατς κλπ. και ωριμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσει κανείς το ξαφνικό κύμα δημοσιότητας, θαυμασμού αλλά και την τρομαχτική δουλειά που πρέπει να ρίξει (πρόβες, τουρ, μελέτη, σύνθεση νέων κομματιών και όλα αυτά συγχρόνως) προκειμένου να παραμείνει στο προσκήνιο.

 

Από την έλλειψη των δύο παραπάνω έχουν καεί πάμπολλοι πιτσιρικάδες-θαύματα που ξεκίνησαν με εχέγγυα "ο νέος Hendrix" και κατέληξαν να παίζουν στο ίδιο συνοικιακό μπαρ για τον ίδιο θαμώνα κάθε βράδυ. Α και μια φορά το χρόνο στο half note στην Αθήνα.  ;D

[dimsonic]

Θα συμφωνήσω με προλαλήσαντες, Πανίκο, Κώστα και joker διότι πέραν των 5 λεπτών εντυπωσιασμού δεν μου είπε κάτι περισσότερο το παιδί.

Εκεί υπάρχει ένας ωκεανός και μια Μέκκα παραγωγής μουσικής.

Σήμερα ο καθένας εκεί στήνει την μπάντα του και προφανώς εντυπωσιάζει.

Ακόμα και στη χώρα μας, παιδιά 16χρονα που δεν έχουν ιδέα ξεπατικώνουν Χέντριξ από το σωλήνα.

 

Προσωπικά για να κάνω έναν ευρύτερο παραλληλισμό....

(με ονόματα που συζητήσαμε τις τελευταίες μέρες εδώ για να μην ξεφύγουμε)

Ακόμα και ο Derek Trucks μου ακούγεται λίγος μπροστά στον μακαρίτη.

Πως να το κάνουμε.

Ο Mayer που λέγαμε επίσης, σπουδαίος, αλλά....τον βγάζεις από το ράφι να τον βάλεις στο πλατώ? εγώ ....ίσως όχι

Πιό εύκολα θα βάλω τον Marty Stuart (και γι αυτόν λέγαμε επίσης).

Ακόμα και κολοσσοί δεν με συγκινούν ιδιαίτερα πχ Allen Hinds....

 

Εντάξει ....μην τα ισοπεδώνουμε, με συγκινούν, αλλά ...

έξω υπάρχουν κιθαρίστες και κιθαρίστες. Λίγοι μου δίνουν αυτό που θελω, αυτό που θα μείνει μετά από 10 χρόνια.

Αυτό πχ που άκουσα με τον Metheny στο ring του Burton και ήξερα ότι κάτι θα έρθει...

Πιό πολύ μου αρέσει πχ ο Bill Connors παρά ένα αστραφτερό σημερινό όνομα που τα τσακίζει όλα.

 

Δεν ξέρω αν με πιάνει κανείς....(και ποιός....)  ::)

[Έκτορας]

Θα συμφωνήσω με προλαλήσαντες, Πανίκο...

 

 

Με έκανες Κυπραίο και... δεν είμαι!  ;D  Παναγιώτης. Άσε που το Έκτορας είναι πιο... εξότικ...  ;D

[Jazzjoker]

Δεν ξέρω αν με πιάνει κανείς....(και ποιός....)  ::)

 

Σε καταλαβαίνω αλλά εσύ μιλάς για το προσωπικό σου γούστο ανεξαρτήτως εμπορικής επιτυχίας. Εγώ μιλάω γενικότερα για το τι χρειάζεται για το μεγάλο βήμα από "παιδί-θαύμα" σε "εδραιωμένος καλλιτέχνης". Το ποιος μου αρέσει και ποιος όχι είναι άλλο θέμα.

 

Π.χ. αντίστοιχα με σένα εγώ δεν μπορώ ούτε να βλέπω ούτε να ακούω τον Μποναμάσα που ξεκίνησε ως κλασική περίπτωση σαν αυτές του θέματος. Βέβαια είτε μου αρέσει εμένα είτε όχι, ο Μποναμάσα είναι πλέον σούπερσταρ και γεμίζει στάδια. Οπότε κάτι σωστό κάνει, δεν μπορεί.

[dimsonic]

 

Με έκανες Κυπραίο και... δεν είμαι!  ;D  Παναγιώτης. Άσε που το Έκτορας είναι πιο... εξότικ...  ;D

 

μπαα...τους φίλους μου Παναγιώτηδες, έτσι τους φωνάζω....

 

(όχι εξότικ....xotic !)

[dimsonic]

Σε καταλαβαίνω αλλά εσύ μιλάς για το προσωπικό σου γούστο ανεξαρτήτως εμπορικής επιτυχίας. Εγώ μιλάω γενικότερα για το τι χρειάζεται για το μεγάλο βήμα από "παιδί-θαύμα" σε "εδραιωμένος καλλιτέχνης". Το ποιος μου αρέσει και ποιος όχι είναι άλλο θέμα.

 

Π.χ. αντίστοιχα με σένα εγώ δεν μπορώ ούτε να βλέπω ούτε να ακούω τον Μποναμάσα που ξεκίνησε ως κλασική περίπτωση σαν αυτές του θέματος. Βέβαια είτε μου αρέσει εμένα είτε όχι, ο Μποναμάσα είναι πλέον σούπερσταρ και γεμίζει στάδια. Οπότε κάτι σωστό κάνει, δεν μπορεί.

 

δεν ξέρω μάλλον δεν το έθεσα σωστά, ή δεν βγήκε προς τα έξω σωστά.

Και εγώ για εδραίωση καλλιτέχνη μιλάω, αλλά σίγουρα συνήθως μπορεί και να μου αρέσει.

Πολύ καλό το παράδειγμα του Μποναμάσα.

Συμφωνώ απολύτως.

Ήταν μια τέτοια περίπτωση, που τον γουστάρησε το σύστημα. Τί να κάνουμε. Σύστημα είναι αυτό....

Νομίζω εν πολλοίς και ο Mayer. (ενώ πχ δεν ισχύει το ίδιο για τον Paladino μια και ήταν μαζί στο παράδειγμα)

[audiokostas]

Τελικά όλοι έρχονται αντιμέτωποι με το θέμα της διάρκειας στο χρόνο. Και αυτή εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες κατ' εμέ:

 

- Πρωτοτυπία: Ναι θα καταπλήξει τα πλήθη ο δεκαεφτάχρονος που παίζει Albert Collins καλύτερα από τον Albert Collins αλλά 2-3 χρόνια μετά πολύ λίγοι θα ενδιαφέρονται να ακούσουν κάτι που άλλος εφηύρε και εδραίωσε. Κάτι δικό του έχει να πει;

 

- Στομάχι, κοχόνες, γκατς κλπ. και ωριμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσει κανείς το ξαφνικό κύμα δημοσιότητας, θαυμασμού αλλά και την τρομαχτική δουλειά που πρέπει να ρίξει (πρόβες, τουρ, μελέτη, σύνθεση νέων κομματιών και όλα αυτά συγχρόνως) προκειμένου να παραμείνει στο προσκήνιο.

Αναμφίβολα.

 

Να προσθέσω τα απολύτως απαραίτητα τύχη (right time / right place / right crowd)  και βέβαια, στο επίπεδο που κινούνται αυτοί, έναν ικανό manager (που θα προκαλέσει την τύχη, θα επιβάλλει την βελτίωση, θα εμπνεύσει την αντοχή και ανοχή  και θα δώσει "ευκαιρία" στην  έμπνευση).

[dimsonic]

 

έναν ικανό manager (που θα προκαλέσει την τύχη, θα επιβάλλει την βελτίωση, θα εμπνεύσει την αντοχή και ανοχή  και θα δώσει "ευκαιρία" στην  έμπνευση).