John Entwistle - μπασιστας...

[dimsonic]

[Psyberbass]

ιερο τερας ο entwistle. ποτε δε μου αρεσαν ιδιαιτερα οι who αλλα παιχτικα ειναι αξεπεραστος και με δικό του ύφος. Οπως έλεγε και ο ιδιος δεν αναφερόταν στο οργανο ως bass αλλά ως bass guitar για ευνόητους λόγους.

[dimsonic]

ιερο τερας ο entwistle. ποτε δε μου αρεσαν ιδιαιτερα οι who αλλα παιχτικα ειναι αξεπεραστος και με δικό του ύφος. Οπως έλεγε και ο ιδιος δεν αναφερόταν στο οργανο ως bass αλλά ως bass guitar για ευνόητους λόγους.

 

o Pete σε συνεντεύξεις είχε πει, ότι ο Entwistle ήταν καλύτερος κιθαρίστας από τον ίδιο

[Yannis Methenitis]

Αν και χρειάστηκε να αλλάξω το αρχικο βίντεο που ανέβασε ο ΟΡ καθως έπαψε να ισχύει στην πηγή του (προσέχετε το αυτό στο εξής παρακαλώ) έβαλα κάποιο άλλο που βρήκα αλλά ακόμα και μ' αυτό, θα διαφωνήσω κάθετα με τον ορισμό του τίτλου. Ο Entwistle έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους Who για όσους τους γουστάρουν και καθόρισε κάποιους παικτικά αλλά το βίντεο που έβαλες δεν τον κάνει... μπασίστα. Κάτι φλύαρο χωρίς αρχή μέση και τέλος και βασισμένο στο 1, ήταν. Πασέ... και μόνο για τις εντυπώσεις. Σίγουρα δεν ήταν αυτό το φόρτε του.

 

Αν θες σολίστα μπασίστα ντε και καλά, νομίζω ξέρεις πολύ καλά που να κοιτάξεις.

Stanley Clark, Marcus Miller, Victor Wooten, Jaco κ.α. έτσι δεν είναι;

 

[Earendil]

Αν και χρειάστηκε να αλλάξω το αρχικο βίντεο που ανέβασε ο ΟΡ καθως έπαψε να ισχύει στην πηγή του (προσέχετε το αυτό στο εξής παρακαλώ) έβαλα κάποιο άλλο που βρήκα αλλά ακόμα και μ' αυτό, θα διαφωνήσω κάθετα με τον ορισμό του τίτλου. Ο Entwistle έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους Who για όσους τους γουστάρουν και καθόρισε κάποιους παικτικά αλλά το βίντεο που έβαλες δεν τον κάνει... μπασίστα. Κάτι φλύαρο χωρίς αρχή μέση και τέλος και βασισμένο στο 1, ήταν. Πασέ... και μόνο για τις εντυπώσεις.

 

Αν θες σολίστα μπασίστα ντε και καλά, νομίζω ξέρεις πολύ καλά που να κοιτάξεις.

Stanley Clark, Marcus Miller, Victor Wooten, Jaco κ.α. έτσι δεν είναι;

 

 

+1 σε όλα τα παραπάνω.

Προσωπικά αγαπάω κάργα Clarke και Miller αλλά μάλλον για τους λάθος λόγους, λατρεύω ήχο/φρασεολογία/"σκηνοθεσία" εντός κομματιού.

Τα δεξιοτεχνικά γαμπριλίκια ευπρόσδεκτα είναι κι αυτά (πιο ευπρόσδεκτα live απ' ότι studio), αλλά όταν τα βλέπεις μαγνητοσκοπημένα από την καρέκλα σου, δηλαδή εκτός context, έχουν πολύ διαφορετική γεύση απ' αυτή που θα είχαν αν ήσουν παρών.

[audiokostas]

Κι άλλοι κιθαρίστες παίξαν μπάσο αλλά  δεν κάναν τόση ανούσια φασαρία.

https://www.youtube.com/watch?v=MTJ1DTiAwus

 

Ο Entwistle είναι γνωστός μπουρδουμπούρδος και το παίξιμό του είναι σίγουρα θέμα γούστου (όχι του δικού μου).

Είναι άξιο θαυμασμού πως αυτός με τον άλλο τον βαραχτύπαότιναναι ήταν η rhythm section σε ένα από τα  ιστορικότερα γκρουπ  του πλανήτη...

Έχει όμως ενδιαφέρον γούστο στο hardware και καραγ@μάτη συλλογή μπάσων.

[dimsonic]

θα διαφωνήσω

(βασικά δεν ξέρω τι έχει παιχτεί με το βίντεο, εγώ σε κάποια φάση το βρήκα και μου άρεσε και το ανέβασα).

Ο δε τίτλος, μπασίστας, μπήκε, ας πούμε στην έννοια "δείτε έναν μπασίστα αλλιώτικο" ή "αν κάποιος λέει ότι είναι μπασίστας τότε ...τί είναι αυτός")

 

πάμε στα της διαφωνίας.

πιθανόν σε μια συναυλία ή κάτι τέτοιο να μπουρδουμπουρδίζει...

απόλυτα φυσιολογικό όταν είσαι ουσιαστικά ένα γκρουπ με δυό όργανα συν τύμπανα και φωνή. Και πάντα γινόταν αυτό. Πώς να γεμίσει ο ήχος?

Το έκανε πχ και ο Bruce, εν μέρει κι ο Lake και αρκετοί που δεν φέρνει το μυαλό μου τώρα.

Όμως σαν μπασίστας ήταν πολύ μπροστά σε τεχνοτροπία και προσέγγιση.

Η χρήση των αρμονικών ήταν σχεδόν πρωτοποριακή στην εποχή του (ακούστε Quadrophenia το cut my hair ή το 5:15 και ελάτε να μου πείτε) από το Tommy στο Who's next και μετά στο Quadrophenia.

 

Διαφωνώ.

Κάθετα.

 

 

 

[dimsonic]

Αν θες σολίστα μπασίστα ντε και καλά, νομίζω ξέρεις πολύ καλά που να κοιτάξεις.

Stanley Clark, Marcus Miller, Victor Wooten, Jaco κ.α. έτσι δεν είναι;

 

 

προσωπικά μόνο Jaco.

 

οι άλλοι δεν μου λενε. πχ όσο ο Bona, ο Berlin κλπ

και φυσικά δεν μιλάμε για τζαζομπασίστες. Μιλάμε για ροκ μπασίστα των πέτρινων χρόνων που ήταν αλλού.

[LK]

Άσχετο.

Έχω δισκογραφία WHO σε βινύλιο.

 

Το 1986, βρήκα το ΤΟΜΜΥ (το soundtrack), δηλαδή αυτό:

 

- όχι το άλλο, δηλαδή όχι αυτό  ;D:

:

 

) σε ένα δισκάδικο στην Επαρχία .

Τότε δεν είχε internet και ιστορίες.

Τριά δικσκάδικα όλα κιόλα.

Είχα ήδη δει την ταινία, και όταν το είδα …διπλός δίσκος , είπα αυτό θα γίνει δικό μου.

Ρωτάω στον τσίφτη που χε το δισκάδικο.:

-Πόσο κάνει; (δημοτικό εγώ τότε-μπόμπιρας)

-Δεν το πουλάω , Εγώ που θα το ξαναβρώ (μου λέει)

Έφυγα στεναχωρημένος.

Επί 5 μήνες πήγαινα……και ΔΕΝ μου το πουλούσε.

Μάζευα λεφτά για κάνα εξάμηνο, και με 5 χιλιάδες δραχμές στα χέρια μπήκα μέσα (τότε ο μονός δίσκος πρέπει να είχε 800-900 δρχ.).

Του ακουμπάω τα 5 χιλιάρικα στον πάγκο και του λέω: ¨Το TOMMY!”.

Δεν είπε τίποτα, πήγε μου το έφερε και μου το έδωσε.

 

Μετά από μια εβδομάδα , ξαναπάω εκει και κοιτάω γενικα.

Σε κάποια φάση……τσουπ, ξαναβλέπω μια άλλη νέα κόπια …..του Tommy ;D ;D ;D

 

[dimsonic]

το μπλε, μου το έφερε παραγγελία, δεν θυμάμαι πλέον ποιός (και με ανησυχεί αυτό) από την Αγγλία.

Στην Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει, μονό και μονό.

Δηλαδή ένας φάκελος με ένα δίσκο μέσα κάθε φορά.

 

δεν θυμάμαι πόσα έδωσα. 2000 ή 2500....

Το πρόσεχα σαν τα μάτια μου.

Το έπαιξα μια δυό φορές και το αντέγραψα σε κασέτα.

Αλλωστε για το εξώφυλλο το ήθελα.

 

 

ον τοπικ.

Ακούστε τον John προσεκτικά.

Είναι μεγάλος.