Λοιπόν, έχω 3 ηλεκτρικές κιθάρες...

[Έκτορας]

...οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Θα τις πάμε με σειρά... αδυναμίας.

 

1. Gibson Les Paul Studio Worn Brown (12/2008).

Είναι  all mahogany (body & top), fully-chambered, mahogany λαιμός με rosewood ταστιέρα. Είναι πανάλαφρη (3,5 κιλά). Έχει αυτό το πορώδες και υποτιπόδες φινίρισμα, από νίτρο. "Αναπνέει" καλά, σα να λέμε...  Φυσικά 2 humbuckers, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

 

 

2. "Blitz" (μάρκα τρέχα-γύρευε) Tele-Custom style

Το σώμα είναι από υλικό που δεν γνωρίζω, με το χέρι στην καρδιά ορκίζομαι ότι το φινίρισμα δεν είναι... νίτρο, είναι από αυτό που δεν "αναπνέει" και δεν "παλιώνει", λαιμός από maple, rosewood ταστιέρα και είναι... θεόβαρη (4,4 κιλά). Έχει 1 humbucker & 1 hot-rail single-coil size pickup, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

 

 

3. Harley Benton Strat

Πάνω-κάτω τα ίδια υλικά κατασκευής με την πιο πάνω Tele, μεσαίου βάρους (3,8 κιλά) κα, βεβαίως, έχει 3 μονούς (αλλά noiseless) μαγνήτες, με το κλασικό strat control layout.

 

 

Τα μοναδικά κοινά που έχουν οι κιθάρες μου στην ιστορία τους είναι τα εξής:

 

α) Και οι 3 έχουν after-market, ποιοτικούς μαγνήτες

β) Και οι 3 έχουν after-market και πολύ ποιοτικά ηλεκτρονικά

γ) Και οι 3 έχουν after-market hardware στην γέφυρα (και tailpiece η Les Paul).

 

Και το τελευταίο κοινό που έχουν και οι 3 είναι ότι... ακούγονται Γ-Α-Μ-Ά-Τ-Α. Και οι τρεις. Διαφορετικά βεβαίως μεταξύ τους, από πολύ έως λίγο ανάλογα διαφορετικά με την κιθάρα και τον μαγνήτη, αλλά... γαμάτα. Σε σημείο που όποια και να σηκώσω, τους ήχους που θέλω θα τους βγάλω. 

 

 

Αν τα κατάφερα εγώ, με αυτές τις αναβαθμίσεις, σε 3 εντελώς διαφορετικές κιθάρες (από όλες τις απόψεις) να πάρω τόσο καλό αποτέλεσμα, γιατί τόσοι άλλοι δεν μπορούν και αναφέρονται σε "κιθάρες που το'χουν / δεν το'χουν / δεν τις βοηθά η κατασκευή τους / τα ξύλα / τα νίτρα / τα άστρα / τα ζώδια" και ξέρω'γω τί άλλο; Δεν νιώθω ότι ανακάλυψα την Αμερική, το κάθε άλλο, αλλά γιατί αυτά που έκανα δεν αποτελούν ένα είδος γενικότερου "μπούσουλα" για να μπορεί ο καθένας να μεγιστοποιεί αυτό που παίρνει από την κιθάρα του;

 

Δεν λέω, και εγώ έχω gas (και μάλιστα πολύ) για καινούρια κιθάρα, αλλά δεν χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία το ότι οι κιθάρες που έχω "δεν... κάνουν" και ότι "ψάχνω... την μία". Αγγούρια. Ψάχνω την επόμενη, τόσο απλό. Την οποία πάλι θα αναβαθμίσω και ούτω καθεξής.

 

 

 

Έτσι, μερικές σκόρπιες σκέψεις για συζήτηση. Ποστάρετε ιστορίες από κιθάρες, αναβαθμίσεις (ή όχι), σε τί βοήθησε η καθεμία (ή... όχι), αν άξιζε, αν το αποτέλεσμα δικαίωσε τα χρήματα ή όχι κλπ.

 

[johnps]

τα ειπες ολα.....+10

[triangle]

.............γιατι ξερεις να βγαλεις καλο ηχο!! ;)

[X-minor]

Πρώτον, GAS. Υπάρχει λόγος που έχει ονομαστεί το σύνδρομο και θα'πρεπε ν'αναγνωριστεί κι επισήμως ως πάθηση και να υπάρξει και επίδομα για τους απανταχού πάσχοντες.  ;D

 

Δεύτερον, bragging rights. Κοινώς, πουλ-μουρ. Άλλη φάση να βγάλεις την γκιμπζονιά απ'την θήκη, άλλο την harley benton. Όσο χαζό κι αν ακούγεται σε κάποιους, θαρρώ πως ισχύει σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό και για πάρα πολλούς παίκτες.

 

Τρίτον, το ψυχολογικό του θέματος. Είναι γνωστό πως η επόμενη νέα κιθάρα θα σε κάνει να παίζεις καλύτερα. Όπως επίσης γνωστό είναι πως αν γράφει φέντερ, γκίμπζον, σουρ κτλ. είναι καλύτερο. Για να'ναι τόσο ακριβό, θα'ναι καλύτερο. Ε;  8)

 

Τέταρτον και σημαντικότερον, δεν υφίσταται ο όρος "έχω αρκετές κιθάρες, φτάνει".  8)  8)  8)

 

Ένα πράγμα κατανοώ, κι αυτό είναι η βολή του καθενός. Άλλος βολεύεται με RG, άλλος με vintage tele. Από κει και πέρα, το χάος.

[otto##]

...οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Θα τις πάμε με σειρά... αδυναμίας.

 

1. Gibson Les Paul Studio Worn Brown (12/2008).

Είναι  all mahogany (body & top), fully-chambered, mahogany λαιμός με rosewood ταστιέρα. Είναι πανάλαφρη (3,5 κιλά). Έχει αυτό το πορώδες και υποτιπόδες φινίρισμα, από νίτρο. "Αναπνέει" καλά, σα να λέμε...  Φυσικά 2 humbuckers, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

 

 

2. "Blitz" (μάρκα τρέχα-γύρευε) Tele-Custom style

Το σώμα είναι από υλικό που δεν γνωρίζω, με το χέρι στην καρδιά ορκίζομαι ότι το φινίρισμα δεν είναι... νίτρο, είναι από αυτό που δεν "αναπνέει" και δεν "παλιώνει", λαιμός από maple, rosewood ταστιέρα και είναι... θεόβαρη (4,4 κιλά). Έχει 1 humbucker & 1 hot-rail single-coil size pickup, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

 

 

3. Harley Benton Strat

Πάνω-κάτω τα ίδια υλικά κατασκευής με την πιο πάνω Tele, μεσαίου βάρους (3,8 κιλά) κα, βεβαίως, έχει 3 μονούς (αλλά noiseless) μαγνήτες, με το κλασικό strat control layout.

 

 

Τα μοναδικά κοινά που έχουν οι κιθάρες μου στην ιστορία τους είναι τα εξής:

 

α) Και οι 3 έχουν after-market, ποιοτικούς μαγνήτες

β) Και οι 3 έχουν after-market και πολύ ποιοτικά ηλεκτρονικά

γ) Και οι 3 έχουν after-market hardware στην γέφυρα (και tailpiece η Les Paul).

 

Και το τελευταίο κοινό που έχουν και οι 3 είναι ότι... ακούγονται Γ-Α-Μ-Ά-Τ-Α. Και οι τρεις. Διαφορετικά βεβαίως μεταξύ τους, από πολύ έως λίγο ανάλογα διαφορετικά με την κιθάρα και τον μαγνήτη, αλλά... γαμάτα. Σε σημείο που όποια και να σηκώσω, τους ήχους που θέλω θα τους βγάλω. 

 

 

Αν τα κατάφερα εγώ, με αυτές τις αναβαθμίσεις, σε 3 εντελώς διαφορετικές κιθάρες (από όλες τις απόψεις) να πάρω τόσο καλό αποτέλεσμα, γιατί τόσοι άλλοι δεν μπορούν και αναφέρονται σε "κιθάρες που το'χουν / δεν το'χουν / δεν τις βοηθά η κατασκευή τους / τα ξύλα / τα νίτρα / τα άστρα / τα ζώδια" και ξέρω'γω τί άλλο; Δεν νιώθω ότι ανακάλυψα την Αμερική, το κάθε άλλο, αλλά γιατί αυτά που έκανα δεν αποτελούν ένα είδος γενικότερου "μπούσουλα" για να μπορεί ο καθένας να μεγιστοποιεί αυτό που παίρνει από την κιθάρα του;

 

Δεν λέω, και εγώ έχω gas (και μάλιστα πολύ) για καινούρια κιθάρα, αλλά δεν χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία το ότι οι κιθάρες που έχω "δεν... κάνουν" και ότι "ψάχνω... την μία". Αγγούρια. Ψάχνω την επόμενη, τόσο απλό. Την οποία πάλι θα αναβαθμίσω και ούτω καθεξής.

 

 

 

Έτσι, μερικές σκόρπιες σκέψεις για συζήτηση. Ποστάρετε ιστορίες από κιθάρες, αναβαθμίσεις (ή όχι), σε τί βοήθησε η καθεμία (ή... όχι), αν άξιζε, αν το αποτέλεσμα δικαίωσε τα χρήματα ή όχι κλπ.

Εγώ έχω 4. Τις απέκτησα μέσα σε διάστημα 15 ετών. Όλες είναι επώνυμες. Όλες είναι από το "πάνω ράφι" και όλες παίζουν γαμάτα χωρίς καμία αναβάθμιση. Εντάξει, εννοώ χωρίς καμία σοβαρή/ακριβή αναβάθμιση. Κάτι ψιλολόγια μόνο. Πάντα ήμουν της άποψης ότι θα δώσω κάτι παραπάνω αλλά δε θα χρειάζεται να αλλάξω hardware και ηλεκτρικά μετά και μέχρι στιγμής όλα είναι οκ. 

 

 

Πρώτον, GAS. Υπάρχει λόγος που έχει ονομαστεί το σύνδρομο και θα'πρεπε ν'αναγνωριστεί κι επισήμως ως πάθηση και να υπάρξει και επίδομα για τους απανταχού πάσχοντες.  ;D

 

Δεύτερον, bragging rights. Κοινώς, πουλ-μουρ. Άλλη φάση να βγάλεις την γκιμπζονιά απ'την θήκη, άλλο την harley benton. Όσο χαζό κι αν ακούγεται σε κάποιους, θαρρώ πως ισχύει σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό και για πάρα πολλούς παίκτες.

 

Τρίτον, το ψυχολογικό του θέματος. Είναι γνωστό πως η επόμενη νέα κιθάρα θα σε κάνει να παίζεις καλύτερα. Όπως επίσης γνωστό είναι πως αν γράφει φέντερ, γκίμπζον, σουρ κτλ. είναι καλύτερο. Για να'ναι τόσο ακριβό, θα'ναι καλύτερο. Ε;  8)

 

Τέταρτον και σημαντικότερον, δεν υφίσταται ο όρος "έχω αρκετές κιθάρες, φτάνει".  8)  8)  8)

 

Ένα πράγμα κατανοώ, κι αυτό είναι η βολή του καθενός. Άλλος βολεύεται με RG, άλλος με vintage tele. Από κει και πέρα, το χάος.

 

 

Ε λοιπόν θέλω και τέλε τώρα. Με πιάνει ιδρώτας το βράδυ και ξυπνάω.  O0

Είμαι καλά?

 

Επειδή παίζω μόνο στο σπίτι, oi κιθάρες δε βγαίνουν έξω και δεν τις βλέπει κανείς εκτός από εμένα και ίσως κάποιον που θα τύχει. Αλλά γουστάρω μόνος μου που είναι gibson και fender κλπ κλπ. Είμαι κατηγορία self-poul-mour.

[X-minor]

Επειδή παίζω μόνο στο σπίτι, oi κιθάρες δε βγαίνουν έξω και δεν τις βλέπει κανείς εκτός από εμένα και ίσως κάποιον που θα τύχει. Αλλά γουστάρω μόνος μου που είναι gibson και fender κλπ κλπ. Είμαι κατηγορία self-poul-mour.

 

Στην κατηγορία "ψυχολογικού" είσαι, βασικά. Τουλάχιστον βάσει του δικού μου σκεπτικού. "Γουστάρω να λέει φέντερ, δη εντ". Δεν το κατακρίνω, ούτε και το ασπάζομαι όμως.

Η κατηγορία πουλ-μουρ είναι εντελώς άλλη φάση.

[Έκτορας]

Πάντα ήμουν της άποψης ότι θα δώσω κάτι παραπάνω αλλά δε θα χρειάζεται να αλλάξω hardware και ηλεκτρικά μετά και μέχρι στιγμής όλα είναι οκ. 

 

Και εγώ αυτής της άποψης ήμουν, γι'αυτό και πήρα την Gibson όταν μπορούσα.

 

Είχα άδικο. Οι low-end / mid-priced Gibsons έχουν, δυστυχώς, πολλά περιθώρια για αναβάθμιση. Άσε που δεν είναι μόνο θέμα αναβάθμισης. είναι θέμα... customisation, δηλαδή να φέρεις τον ήχο μιας κιθάρας πιο κοντά σε αυτό που θέλεις να ακούς.

 

 

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω να πω πως κάποιος πρέπει σώνει και καλά να... αναβαθμίζει τις κιθάρες που αγοράζει ή να τις custom-άρει οπωσδήποτε. Αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει στα χέρια του και ακούν τα αυτιά του, that's all there is to it, που λένε. Είσαι μια χαρά.

 

Αυτό που θέλω να πω ότι αν κάποιος νιώθει ότι η κιθάρα του δεν ακούγεται ή και δεν παίζει όπως εκείνου του ταιριάζει, τότε την σήμερον ημέρα υπάρχουν τόσες after-market επιλογές που λύνον τόσα πολλά θέματα, που δεν υπάρχει περίπτωση να μη φτιάχνεται το πρόβλημα, όποιο και αν είναι αυτό.

 

Τα μοναδικά θέματα που δεν φτιάχνονται (δηλαδή στα Fenter-οειδή, φτιάχνεται ακόμα και αυτό...) είναι το να μην σου "κάθεται" ο λαιμός στο χέρι (το οποίο βασικά σημαίνει ότι κακώς την αγόρασες...) ή να αποφάσισες ότι θέλεις εντελώς άλλο είδος οργάνου (π.χ. από Strat σε Les Paul). 

[otto##]

Στην κατηγορία "ψυχολογικού" είσαι, βασικά. Τουλάχιστον βάσει του δικού μου σκεπτικού. "Γουστάρω να λέει φέντερ, δη εντ". Δεν το κατακρίνω, ούτε και το ασπάζομαι όμως.

Η κατηγορία πουλ-3μουρ είναι εντελώς άλλη φάση.

 

Ισχυει γιατρε μου και το παραδεχομαι με καθε ευκαιρια. Θελω να λεει φεντερ/γκιμπσον κλπ αλλα δεν αρκει αυτο. Ανοιξα ενα θεμα πριν λίγο καιρό και ελεγα ποσο κακες μου φανηκαν καποιες φεντερ που δοκιμασα στον Νακα τα Χριστούγεννα. Κακη γκιμπσον δε μου εχει τυχει να δοκιμασω αλλα ειναι τυχερο. Οπως και να το κανουμε ομως η carvin που ειχα φερει απο αμερικη δε μπορει να συγκριθει σε τιποτα με κιθαρα ασιατικης προελευσης. Δε το λεω σε καμια περιπτωση πουλ-μουρ. Μακρια απο μενα τετοιες παπαριες αλλα αμα την πιασεις και την παιξεις  ;D θα συμφωνησεις. Δε μπορει ενα οργανο με 300 ευρω να εχει τετοια ποιοτητα κατασκευής. Το εχουμε πει πολλακις, σωστο και λαθος δεν υπαρχει στο ποσα διαθετει ο καθενας και γιατι. Πχ εγω προσωπικα θεωρω αμαρτια να δωσω 4000 ευρω για κιθαρα. Και μετριοτατος ειμαι, και ερασιτεχνης και δεν ακουω/νοιωθω τις διαφορες απο τα 1500 ευρω και πανω. Ομως νοιωθω τις διαφορες μεταξυ 500 και 1000 και 1500 και αυτο με βοηθα να επιλεγω συνειδητα.

 

Whatever works.

 

Ειμαι σιγουρος οτι οι κιθαρες του εκτορα ειναι γαματες και χαιρομαι που τις απολαμβανει.

[fusiongtr]

Οπως και να το κανουμε ομως η carvin που ειχα φερει απο αμερικη δε μπορει να συγκριθει σε τιποτα με κιθαρα ασιατικης προελευσης.

Και όχι μόνο Ασιατικής.

Οι Carvin είναι άλλη κατηγορία.

Τα πιο value for money custom όργανα.

Έχω φέρει κι εγώ από Αμερική 2 ή 3 δεν θυμάμαι.

Δεν έχω παίξει πιο "φιλική" για μένα και όμορφη Strat style κιθάρα από μια bolt-t (ήταν η μια από αυτές).

Γύρω στα 900 (μαζί με τα μτφ) και μάλιστα με custom προδιαγραφές σε γέφυρα, φινίρισμα, τάστα, κλειδιά, μαγνήτες, ηλεκτρικά, ταστιέρα (bird's eye) κλπ.

 

Κατά την γνώμη μου η Carvin δεν παίζεται,

[otto##]

Και όχι μόνο Ασιατικής.

Οι Carvin είναι άλλη κατηγορία.

Τα πιο value for money custom όργανα.

Έχω φέρει κι εγώ από Αμερική 2 ή 3 δεν θυμάμαι.

Δεν έχω παίξει πιο "φιλική" για μένα και όμορφη Strat style κιθάρα από μια bolt-t (ήταν η μια από αυτές).

Γύρω στα 900 (μαζί με τα μτφ) και μάλιστα με custom προδιαγραφές σε γέφυρα, φινίρισμα, τάστα, κλειδιά, μαγνήτες, ηλεκτρικά, ταστιέρα (bird's eye) κλπ.

 

Κατά την γνώμη μου η Carvin δεν παίζεται,

 

Νομιζω πλεον εχει βαλει και International shipping.