Αντίθετος στα ιδανικά μου αλλά εκτιμώ την δουλειά του;

[trolley]

Ταμταμ, το "χέσε μας" στο είπα όπως θα έλεγα σε ένα φίλο "χέσε μας ρε Νίκο με τη γκόμενά σου, μας τα έχεις σπάσει". Δεν υπάρχει κακία ή περιφρόνηση.

 

Επίσης, δεν είπα (και δεν εννοώ) ότι είσαι σταλινικός (αναφέρθηκα σε αποτυχία του πολιτικο/οικονομικού συστήματος που φανερά σε συγκινεί, στο να διαφυλάξει ελευθερίες που θεωρούνται αυτονόητες σε εμάς). Το "δάκτυλα" ίσως παρεξηγήθηκε, ήταν αναμενόμενο και γι' αυτό έβαλα τα γελάκια δίπλα του.

 

Οι Κλας, δεν είναι από άλλη απάντηση, βρίσκονται στον πυρήνα του νήματος, διότι εσύ (και άλλοι) αναρρωτήθήκατε (εκτός αν δεν κατάλαβα καλά) πως γίνεται κάποιος φιλελέ να εκτιμά τους Κλας - απάντησα σε αυτό το "πως" και μάλιστα δύο φορές.

 

Εννοείται, ότι δεν υπάρχει μίσος ή κακία για κανέναν εδώ μέσα - τσαντίζομαι και εγώ όπως και άλλοι, αλλά δεν έχει διάρκεια.

[Terry RoscoeBeck5]

Θυμάμαι λόγου χάρη ότι Αρλέτα, Μιχάλης Ρακιτζής, Ελένη Δήμου, Παπακωνσταντίνου κλπ, δεν έπαιρναν αμοιβή αλλά οι μουσικοί τους (κάποιοι, όχι όλοι) έπαιρναν μεροκάματο για να παίξουν π.χ. στη συναυλία της οικολογίας στο Σπόρτινγκ.

 

Ως ο μακροβιότερος (νομίζω) μπασίστας του Μιχάλη  ;D, θα σου πω ότι ουδέποτε παίξαμε στο Σπόρτινγκ - και πολλώ δε για την οικολογία. Τουλάχιστον από το 1993 που ξεκίνησε η συνεργασία μας.

 

Για νωρίτερα δεν γνωρίζω.

 

Και δεν "τσουβαλιάζουμε" τους ευγενείς σκοπούς- τους αριστερούς καλλιτέχνες κατέκρινα εγώ, που είχαν αριστερή ρητορική, αλλά πολύ "δεξιά" τσέπη  ;)

 

Και πολύ ωραία που τα έγραψε ο Φιούζιος αναφορικά με το... μαρούλι.

[TamTam]

Ως ο μακροβιότερος (νομίζω) μπασίστας του Μιχάλη  ;D, θα σου πω ότι ουδέποτε παίξαμε στο Σπόρτινγκ - και πολλώ δε για την οικολογία. Τουλάχιστον από το 1993 που ξεκίνησε η συνεργασία μας.

 

Για νωρίτερα δεν γνωρίζω.

 

Και δεν "τσουβαλιάζουμε" τους ευγενείς σκοπούς- τους αριστερούς καλλιτέχνες κατέκρινα εγώ, που είχαν αριστερή ρητορική, αλλά πολύ "δεξιά" τσέπη  ;)

 

 

 

Η συναυλία στην οποία αναφέρομαι έγινε το 1988 , όταν ο Ρακιντζής είχε κάνει το Μωρό μου φάλτσο. )(ή ίσως το 1987; Θυμάμαι ότι τη διοργάνωναν οι "Οικολόγοι Εναλλακτικοί" που είχαν κατεβεί για πρώτη φορά και σαν πολιτικό κόμμα τότε πάνω κάτω).  Είχαν βγει μαζί με τη Δήμου στη σκηνή και δεν είχαν μουσικούς αλλά ένα τεράστιο rack που έβγαζε playback τα πάντα εκτός από τις φωνές τους.

Είχαν εμφανιστεί ακόμη, Αρλέτα, Ανδρέας Μικρούτσικος, αλλά μόνο όταν έπαιξε ο Ρακιτζής πήγαμε και παίζαμε με το συγκρότημά μου και παίζαμε ... μπάσκετ με ένα τεράστιο μπαλόνι μπροστά στη σκηνή - γέλαγε όλη η εξέδρα.

 

Σε ποιους "αριστερούς καλλιτέχνες με δεξιά τσέπη" αναφέρεσαι; Για Έλληνες μιλάς; Είμαι περίεργος, γιατί  δεν ξέρω κανέναν στρατευμένα αριστερό καλλιτέχνη (από την εποχή του Μίκη Θοδωράκη)!

Τώρα αν εννοείς τους εναλλακτικούς γενικότερα... Και τι σημαίνει "δεξιά τσέπη";

Αν αναφέρεσαι στην ευμάρεια, έχω να παρατηρήσω ότι ο πλούτος είναι κάτι ενοχοποιημένο μόνο στην Ελλάδα, νομίζω... Ίσως επειδή πάρα πολύς κόσμος έχει βγάλει πάρα πολύ χρήμα και με πάρα πολύ θολούς τρόπους, από την μεταπολίτευση και μετά, καθώς και πάρα πολλοί γόνοι τζακιών, βρέθηκαν να έχουν κληρονομήσει όλη αυτή την ευμάρεια.

 

 

 

 

[TamTam]

Σε συνέχεια του ποστ που έκανε ο Yameth:

 

Εχω παίξει δυο φορές σε φεστιβάλ της ΚΝΕ (την πρώτη ήμουν 15 περίπου και μας δείρανε επί σκηνής, στο Χαλάνδρι), τη δεύτερη που επέμενε το συγκρότημα μου να πάμε γιατί "κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα" και είχαμε κάνει δίσκο, είχαν θυμάμαι ένα τεράτσιο μαυροπίνακα, όπου πήγαιναν οι καλλιτέχνες και έγραφαν ό,τι ήθελε ο καθένας - ένα μήνυμα, ένα σύνθημα κάτι, σαν πελώριο γκράφιτι.

Πήγα λοιπόν και έγραψα "Να μην εμπιστεύεστε αυτούς που ζητούν πρίν απ' όλα την εμπιστοσύνη σας". Μετά τη συναυλία, μας είχαν καλέσει για συνέντευξη στον ρ/σ 902, ο παραγωγός ήταν μάλιστα πρώην συμμαθητής μου. Η συν/ξη θα ηχογραφούταν και μετά θα έβγαινε κονσέρβα, φοβόντουσαν να την κάνουν ζωντανή ή ίσως έτσι είχαν το σύστημα - να περνούν όλα από έγκριση;

Όταν τελικά μεταδόθηκε, διαπιστώσαμε ότι μας είχαν πετσοκόψει τις κουβέντες. Η απάντησή μου στην ερώτηση του παραγωγού αν συμφωνούμε με την εκπομπή του Σαββόπουλου "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι" στην τηλεόραση της εποχής, είχε εξαφανιστεί -  είχα απαντήσει ότι  "το ζητούμενο δεν είναι περισσότερο ελληνικό, αλλά περισσότερο ποιοτικό τραγούδι. Η ηλιθιότητα δεν γνωρίζει σύνορα".

;D

Δεν περάσαμε ξανά ούτε απ' έξω από φεστιβάλ τους.

 

Σε φεστιβάλ Πασόκ έχω παίξει μια φορά - άσχημη εμπειρία, κυρίως λόγω της επιτηδευμένης "πολυφωνίας" να υπάρχουν τόσα πολλά ετερόκλητα σχήματα στην ίδια σκηνή.

Ακόμη, έχω εμφανιστεί στο Tele City (μέγα λάθος με τους φίλους μου ακόμη γελάμε όταν είπα στη δημοσιογράφο ότι "αν δεν συμφωνεί ΈΝΑΣ στο γκρουπ με κάτι, απλά δεν το κάνουμε, στην τέχνη δεν υπάρχει δημοκρατία και αρχή της πλειοψηφίας " και εκείνη μου απάντησε "και πολυ΄καλά κάνει!"

;D

 

Σόρι αν βγήκε (πάλι;) "πολιτικό" το ποστ μου. Η ιδέα είναι για να δείξω ότι όλοι μπορεί να τα κάνουμε όλα, μέχρι να στίψει λίγο το μυαλό μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι αντίστοιχα σημαντικό είναι και το να ΜΗΝ κάνεις πράγματα.

Χαίρομαι πολύ λοιπόν, όταν βλέπω καλλιτέχνες που εκτιμάω, όπως ο Αγγελάκας, ο Ζάικος, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Σπύρος Γραμμένος κλπ να ΜΗΝ βγαίνουν στα mainstream media, ακόμη κι αν είναι για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Αλλά πλέον ξέρω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να λες όχι στα πράγματα με τα οποία διαφωνείς αξιακά.

Έχω φύγει από δουλειά σε liveάδικο στο Μαρούσι, όταν ο μαγαζάτορας άρχισε τα "συνέλληνα" και τα "να τους βάλουμε στη βουλή να ρίξουν σφαλιάρες". Απλά μάζεψα το σκούφο μου και σηκώθηκα κι έφυγα, εξηγώντας του φυσικά και για ποιο λόγο. Η έκπληξή του ήταν μεγαλύτρεη από το θράσος μου και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Κι ας μην είχα να φάω εκείνη την εποχή.

 

 

 

 

 

[RayDTutto]

Αν αναφέρεσαι στην ευμάρεια, έχω να παρατηρήσω ότι ο πλούτος είναι κάτι ενοχοποιημένο μόνο στην Ελλάδα, νομίζω...

Ενοχοποιημένο από τους αριστερούς και για τους αριστερούς πλουσίους. Και είναι σε όλο τον κόσμο. Απλώς στην Ελλάδα μας έχουν διαποτίσει λίγο περισσότερο οι αριστερές αντιλήψεις.

 

Σε κάθε περίπτωση και γενικώς μιλώντας δεν μπορείς να εκμεταλλέυεσαι παραγωγικές δυνάμεις, να ξεζουμίζεις την υπεραξία της εργασίας  του προλεταριάτου και να θεωρείς εαυτόν αριστερό. Αυτό είναι ανέκδοτο.

[Yannis Methenitis]

Είναι off-topic αλλά θα το προσθέσω στους κανονισμούς αυτό.

 

Αν είναι δυνατόν να γίνει κουβέντα λαμβάνοντας υπ όψην πως τα δικά μας ιδανικά (ίσως και δόγματα) δεν είναι θέσφατα και δεν τα συμμερίζονται όλοι a priori, τότε ίσως εξελιχθεί θετικά και καταλήξουμε σε κοινό νόημα.

 

Αυτό ισχύει για όλες τις κουβέντες βέβαια.

Απόψεις όπως το χοντρό μπράτσο είναι για τους άντρες, λυχνία ή θάνατος, μουσουλμάνος = τρομοκράτης, τα αμερικανάκια είναι κουτά, αριστερός = ηθικός, mac και κσερό πσομί, ο ολυμπιακός είναι θρησκεία, κ.α. ωραία, δεν οριοθετούν αντικειμενική τοποθέτηση για σοβαρή απάντηση. Προσπαθήστε περισσότερο.

 

Ευχαριστώ.

[LK]

Είναι off-topic αλλά θα το προσθέσω στους κανονισμούς αυτό.

 

 

 

Περίμενε μέχρι το 2018 που η βουλή του Noiz είναι αναθεωρητική.  ;D ;D ;D ;D

[TamTam]

Ενοχοποιημένο από τους αριστερούς και για τους αριστερούς πλουσίους. Και είναι σε όλο τον κόσμο. Απλώς στην Ελλάδα μας έχουν διαποτίσει λίγο περισσότερο οι αριστερές αντιλήψεις.

 

Σε κάθε περίπτωση και γενικώς μιλώντας δεν μπορείς να εκμεταλλέυεσαι παραγωγικές δυνάμεις, να ξεζουμίζεις την υπεραξία της εργασίας  του προλεταριάτου και να θεωρείς εαυτόν αριστερό. Αυτό είναι ανέκδοτο.

 

Ray,

α) Δε νομίζω ότι την κριτική αυτή την κάνουν αριστεροί προς "αριστερούς πλουσίους", μάλλον οι πολιτικοί τους αντίπαλοι το χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα.

 

β) αυτό που περιγράφεις ("να εκμεταλλέυεσαι παραγωγικές δυνάμεις, να ξεζουμίζεις την υπεραξία της εργασίας  του προλεταριάτου και να θεωρείς εαυτόν αριστερό") είναι ανέκδοτο (και ορθά κατά τη γνώμη μου), σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα.

 

Εγώ πάντως, δεν πάω πολιτικά: αυτό που ήθελα να πω είναι ότι μόνο στην Ελλάδα είναι εξ ορισμού "κακό πράγμα" να είναι κανείς πλούσιος. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, δεν κοιτά κανείς με φθόνο ένα ακριβό αυτοκίνητο στο φανάρι - εδώ αν πας να το παρκάρεις στα εξάρχεια μπορεί να το βρεις καμμένο.

Λέω δηλαδή, ότι στην Ελλάδα, ένα πολυτελές ή ακριβό αντικείμενο, και κατ' επέκταση αυτός που το κατέχει, αντιμετωπίζεται a priori με δυσπιστία, λες και το έχει κλέψει ή το έχει καταχραστεί, ανεξάρτητα από το αν αυτός μπορεί να είναι έντιμος, να δούλευε μαι ζωή, να κέρδισε το λαχείο ή να το κληρονόμησε κλπ.

Ο μόνος λόγος που βρίσκω γι' αυτό είναι ότι στη χώρα μας υπάρχουν πάρα πολλοί που ΔΕΝ έχουν αποκτήσει την ευμάρειά τους με έντιμους (ή έστω με κάποιον από τους προαναφερθέντες) τρόπους.

[trolley]

Χαίρομαι πολύ λοιπόν, όταν βλέπω καλλιτέχνες που εκτιμάω, όπως ο Αγγελάκας, ο Ζάικος, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Σπύρος Γραμμένος κλπ να ΜΗΝ βγαίνουν στα mainstream media, ακόμη κι αν είναι για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Αλλά πλέον ξέρω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να λες όχι στα πράγματα με τα οποία διαφωνείς αξιακά.

Έχω φύγει από δουλειά σε liveάδικο στο Μαρούσι, όταν ο μαγαζάτορας άρχισε τα "συνέλληνα" και τα "να τους βάλουμε στη βουλή να ρίξουν σφαλιάρες". Απλά μάζεψα το σκούφο μου και σηκώθηκα κι έφυγα, εξηγώντας του φυσικά και για ποιο λόγο. Η έκπληξή του ήταν μεγαλύτρεη από το θράσος μου και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Κι ας μην είχα να φάω εκείνη την εποχή.

 

Ο Γραμμένος, τι σχέση έχει με τα υπόλοιπα ονόματα που αναφέρεις; Ή, ίσως, τι σχέση έχουν μεταξύ τους; Ή, με εσένα; (Σημ : είχα διαβάσει για τις γελοιότητες στο Σπόρτιγκ το 1988, νομίζω είχαν γράψει στον Ήχο, ή στο ΠοπΚαιΡοκ;).

 

Νομίζω ότι μας έχεις μπερδέψει όλους, διότι α) χρησιμοποιείς την ιδέα της - έστω, ανεπίσημης - ένταξης στην Αριστερά ως κοινό υπέδαφος για ανθρώπους που δεν έχουν καμία άλλη σχέση μεταξύ τους, ΕΝΩ β) δηλώνεις βέβαιος ότι μετά τον Θεοδωράκη (αυτός πάλι, τι σχέση έχει;) δεν υπάρχει στρατευμένη τέχνη στην Ελλάδα, ΕΝΩ γ) δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι μέμφονται κάποιους για "δεξιές" τσέπες ΚΑΙ δ) απορείς πως είναι δυνατόν να ενοχοποιείται η ευμάρεια όταν αυτή αναφέρεται σε συνάρτηση με κάποιον που φέρεται να έχει αριστερές πεποιθήσεις.

 

Σοβαρά όμως, δεν καταλαβαίνω.

 

Αν θα έπρεπε να δοκιμάσω και εγώ λίγη ψυχανάλυση, θα έλεγα τα εξής : ότι ξεκίνησες από φτώχεια, μεγαλώνοντας στην Ελλάδα νόμισες ότι αυτό σε κάνει αυτοδικαίως "αριστερό", κοινωνικοποιήθηκες μέσα από αυτή την αντίληψη και τις πρακτικές της, έχεις ξεφύγει από όλα αυτά μέσω κάποιας "καλής" που έπιασες (όπως λέει το ρητό), δεν αισθάνεσαι όμως πολύ βολικά να παραδεχθείς ότι οι παλιές αντιλήψεις σου δεν φτουράνε στο παρόν σου και επικαλείσαι συγγένεια με αυτές και με όσους δεν ξέφυγαν ποτέ.

 

Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά αν δεν κάνω, δέξου τη συμπαθειά μου, μετά της διαβεβαιώσεως ότι έχω γνωρίσει και άλλους με παρόμοια θέματα. Ακόμη και εγώ θα μπορούσα να είμαι, αλλά όταν μου πρότειναν να γραφτώ στη ΚΝΕ, απάντησα ότι δεν προλαβαίνω.

[harilatron]

Ενοχοποιημένο από τους αριστερούς και για τους αριστερούς πλουσίους. Και είναι σε όλο τον κόσμο. Απλώς στην Ελλάδα μας έχουν διαποτίσει λίγο περισσότερο οι αριστερές αντιλήψεις.

...

Δεν θα έλεγα τόσο ο πλούτος όσο η ευμάρεια μέσω της ατομικής προσπάθειας. (Το κρατικό χρήμα είναι πάντα ευπρόσδεκτο και θεωρείται το μόνο "καθαρό" χρήμα.)

 

Κατά τα άλλα, όλοι έχουμε επιλέξει συνεργασίες με βάση το αν αισθανόμαστε άνετα με τον εργοδότη ή τον κύκλο του. Όμως σημαντικότερο είναι το ίδιο το αντικείμενο της συνεργασίας και οι όροι. Για παράδειγμα, έχω απορρίψει συμβόλαιο το οποίο προέβλεπε την υποχρεωτική δημοσίευση (θετικών) ευρημάτων για ιατρικό προϊόν αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος από συνεργασία με ψηφοφόρο Τραμπ στην οποία όμως είχα απεριόριστη ελευθερία κινήσεων. (Άκουσα τα περί καταστροφικής πολιτικής με τα επιδόματα Ομπάμα, είπα ότι διαφωνώ, αλλάξαμε κουβέντα).

 

Και μια παρατήρηση: Μπορεί να "έχασα" ένα ποσό επειδή δεν πήρα εκείνο το συμβόλαιο αλλά κέρδισα αξιοπιστία που ενδεχομένως που έφερε περισσότερα στα χρόνια που ακολούθησαν.

Και στην τέχνη νομίζω είναι το ίδιο. Αν ΔΕΝ πάρεις μια δουλειά μπορεί να μείνει ανοιχτός ο δρόμος για πολλές άλλες και καλύτερες.