Αντίθετος στα ιδανικά μου αλλά εκτιμώ την δουλειά του;

[cos_dr]

Πρόσεξε Κωστή.

Δεν αφορίζω τίποτα.

Λέω τι θεωρείς εσύ (και ο καθένας) βλαπτικό.

 

Καταλαβαίνω τι λες φίλε μου, είναι υποκειμενικό.

Εγώ ότι αρχίζω να θεωρώ σου λεώ.

 

Κοινώς όσο περνά ο καιρός, τόσο πιθανότερο είναι μόλις μου πετάξουν το ρευστό στη μούρη και το μυρίσω, θα πατήσω το κουμπί και θα τιναχτούν οι Μανδαρίνοι στον αέρα, το βράδυ θα κοιμηθώ σαν πουλάκι και την άλλη μέρα θα γυρίσω τις αντιπροσωπείες και θα τις αδειάσω.

[ez]

Τι κάνετε?

 

Απαντώ εδώ επειδή μου έχει συμβεί: όχι, δεν συμμετέχω. 

Κατά τα λοιπά, είναι δαιδαλώδες το θέμα και -όπως κάθε τι- εξαρτάται απο που κοιτάζεις...

Νομίζω πως περισσότερο απο το τι κάνει/λέει κάποιος καλλιτέχνης, έχει πιό πολύ σημασία η κουλτούρα και οι γνώσεις/εμπειρίες του δέκτη.

Εδώ μιλάμε για όρια που θεσπίζονται κατά βούλησιν, ανάλογα με το ποιόν και τις αξίες (όπως αυτός τις αντιλαμβάνεται) εκάστου.

Υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις, καλλιτεχνών που κρύβαν μυστικά, άλλων που στην πορεία τους άλλαξαν τροπάρια και δοξασίες...πιστεύω πως ο σκεπτόμενος άνθρωπος δεν παύει να αναρωτιέται, και τούτο οδηγεί ενίοτε σε αποκαλύψεις που επιφέρουν αλλαγές, όσο κι αν η φύση επιμένει πως παραμένει στην ουσία ο ίδιος χαρακτήρας.

Πάντως, θα ήθελα να αναφερθώ στο κάτωθι απόσπασμα απο το δεύτερο ποστ του SF στο νήμα:

"δεν ειναι υποχρεωτικο να συμφωνεις ΠΟΛΙΤΙΚΑ,ΗΘΙΚΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ με καποιον για να σου αρεσει η ΜΟΥΣΙΚΗ του.."

Απο τα τρία κεφαλαία (και κεφαλαιώδη) που αναφέρει, προσωπικά θα παρέβλεπα ίσως με σχετική ευκολία το πρώτο, θα δυσκολευόμουν σφόδρα στο τρίτο και θα έπαιρνα σαφή απόσταση στο δεύτερο.

Ίσως εκεί οριοθετούνται τα δικά μου όρια, όπως είπα, αυτά είναι προσωπικά ζητήματα...

Κλείνοντας, η προσωπική μου θέση σε σχέση με την καλλιτεχνία είναι πως κάθε δημιουργός "οφείλει" να είναι κι ένας εν δυνάμει επαναστάτης, ένας σχολιαστής των κακώς κειμένων, ένας υπέρμαχος του δικαίου.

Αλλά πάλι, τι είναι επαναστατικό και το πως το ορίζει ο καθένας;  ;D

 

edit: επειδή τέθηκε και δεύτερο ερώτημα απο τον φιούζιο, και πάλι επειδή το έχω βιώσει, απαντώ: δεν θα τον άκουγα πλέον.

 

edit II: για τον αγαπητό Λάκη: εσύ μιλάς για δουλειά, εγώ για παιχνίδι, ήτοι μουσική...  ;D Δεν είναι τυχαίο το οτι λέμε εργάζομαι εκεί, σε αυτό το αντικείμενο, αλλά λέμε παίζω μουσική.  ;D

[LK]

 

 

edit II: για τον αγαπητό Λάκη: εσύ μιλάς για δουλειά, εγώ για παιχνίδι, ήτοι μουσική...  ;D Δεν είναι τυχαίο το οτι λέμε εργάζομαι εκεί, σε αυτό το αντικείμενο, αλλά λέμε παίζω μουσική.  ;D

 

Γι ' αυτό σε ζηλεύω. Αφού ΔΕΝ το βλέπεις σαν δουλεια, είσαι τυχερός!

[X-minor]

Γι ' αυτό σε ζηλεύω. Αφού ΔΕΝ το βλέπεις σαν δουλεια, είσαι τυχερός!

 

Τυχερός είσαι που πληρώνεσαι για να παίζεις! ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!  ;D

[otto##]

Τυχερός είσαι που πληρώνεσαι για να παίζεις! ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!  ;D

 

Προφανώς κάνεις καυστικό χιούμορ, αλλά κάθε άλλο παρά τυχερός είναι. Απλά είναι πιο ταλαντούχος και επαγγελματίας από τους άλλους. Και ναι, πληρώνεται στην Ελλάδα και θα μπορούσε να πληρώνεται περισσότερο στο εξωτερικό. Άμα δεις ένα λάιβ των blues wire, που πιθανότατα έχεις δει, τότε είναι προφανείς οι λόγοι.

 

Καταλαβαίνω τι λες φίλε μου, είναι υποκειμενικό.

Εγώ ότι αρχίζω να θεωρώ σου λεώ.

 

Κοινώς όσο περνά ο καιρός, τόσο πιθανότερο είναι μόλις μου πετάξουν το ρευστό στη μούρη και το μυρίσω, θα πατήσω το κουμπί και θα τιναχτούν οι Μανδαρίνοι στον αέρα, το βράδυ θα κοιμηθώ σαν πουλάκι και την άλλη μέρα θα γυρίσω τις αντιπροσωπείες και θα τις αδειάσω.

 

Πες μου ότι κάνεις πλάκα. Αλλιώς ειλικρινά δε ξέρω τι να πω, όχι μόνο για αυτό που γράφεις αλλά και με τον τρόπο που το γράφεις.

[X-minor]

Προφανώς κάνεις καυστικό χιούμορ, αλλά κάθε άλλο παρά τυχερός είναι. Απλά είναι πιο ταλαντούχος και επαγγελματίας από τους άλλους. Και ναι, πληρώνεται στην Ελλάδα και θα μπορούσε να πληρώνεται περισσότερο στο εξωτερικό. Άμα δεις ένα λάιβ των blues wire, που πιθανότατα έχεις δει, τότε είναι προφανείς οι λόγοι.

 

Μεγάλη συζήτηση κι ας μην την ανοίξουμε τώρα, εδώ. Ας παραμείνουμε στο χιούμορ.  :)

[cos_dr]

Προφανώς κάνεις καυστικό χιούμορ, αλλά κάθε άλλο παρά τυχερός είναι. Απλά είναι πιο ταλαντούχος και επαγγελματίας από τους άλλους. Και ναι, πληρώνεται στην Ελλάδα και θα μπορούσε να πληρώνεται περισσότερο στο εξωτερικό. Άμα δεις ένα λάιβ των blues wire, που πιθανότατα έχεις δει, τότε είναι προφανείς οι λόγοι.

 

Πες μου ότι κάνεις πλάκα. Αλλιώς ειλικρινά δε ξέρω τι να πω, όχι μόνο για αυτό που γράφεις αλλά και με τον τρόπο που το γράφεις.

 

Μα φυσικά και κάνω πλάκα. 

Εγώ δουλεύω για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε κάθε του μορφή.

Δεν θα το παταγα το κουμπί αυτό για τίποτα.

Αν υπήρχε ένα κουμπί που έφερνε την αγάπη και την ειρήνη να κυριαρχούν παντού, αυτό θα το παταγα.

 

Πάντως πιστεύω ότι πολλοί θα το παταγανε αυτό με τους μανδαρινους την σήμερον ημέρα.

Και πιο μικρά κουμπιά.  Τα πατάνε για να γευτουν μερικές παραπάνω υλικές απολαύσεις χωρίς κόπο και τόσο τις λαχταρουν που δεν έχουν και τύψεις. 

 

Αυτοί που τα γράφουν αυτά συνήθως δεν τα κάνουν. 

Αυτοί που τα κάνουν δεν θα γράφουν. Έτσι πιστεύω.

Σκυλί που γαβγιζει λέει ο λαός,  δεν δαγκώνει

 

Χαχαχαχαχα

[TamTam]

 

Θα συμβάλλατε ποτέ σε καλλιτεχνικό έργο που προωθεί (άρα μιλάω εδώ για στρατευμένη τέχνη) ιδεολογίες, νοοτροπίες, συμπεριφορές, κουλτούρα, αντίθετη με τα δικά σας "πιστεύω", τις δικές σας ηθικές αξίες, και που είσαστε αντίθετοι στην ύπαρξή του, πράξη που θα σας "σημάδευε" στην συνείδηση του κόσμου,  αν αυτό ήταν επιτυχημένο εμπορικά?

 

Να το κάνω λιανά.

 

Πχ

Είστε πολύ καλός κιθαρίστας, και σας γίνεται πρόταση να συμμετέχετε σε κάποιο πολύ δημοφιλές γκρουπ, το οποίο όμως μέσα από το έργο του, "προωθεί" αξίες με τις οποίες είστε κάθετα διάφωνος, και τις θεωρείτε βλαπτικές για την κοινωνία και τον κόσμο.

Γνωρίζετε ότι η συμμετοχή σας θα σας "σημαδέψει" στο κοινωνικό σας (και όχι μόνο) περιβάλλον, αλλά θα σας χαρίσει και χρήματα και δόξα λόγω της δημοφιλίας (εμπορικής επιτυχίας) της μπάντας.

 

Δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτική τοποθέτηση, αλλά και σε θρησκευτική, συμπεριφορική, κοινωνική, κλπ

 

Τι κάνετε?

 

EDIT:  Και κάτι ακόμα.

Ας υποθέσουμε ότι ένα μουσικό σας ίνδαλμα, που συμπυκνώνει και τις αξίες σας, πχ Rory Gallagher (άσχετα αν έχει πεθάνει), ή Jeff Beck (λέμε τώρα), αποκαλύπτεται εκ των υστέρων ότι ήταν (για τους πεθαμένους, ή "είναι" για τους ζωντανούς) παιδόφιλος, ή έμπορος όπλων, ή ...

 

Πώς θα το αντιμετωπίζατε?

 

Δεν θα τον ξανακούγατε?

 

Τροφή για σκέψη!

 

Καίριες ερωτήσεις και στη σωστή κατεύθυνση!

 

Προσωπικά, ΔΕΝ θα συμμετείχα σε στρατευμένο μουσικό έργο ούτε ανθρώπου με τον οποίο θα συμφωνούσα πολιτικά ή ηθικά. Και ο λόγος είναι ότι θεωρώ ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση αλλά περισσότερη ελευθερία και παιδεία.

 

Δεν θα συμμετείχα επίσης σε φεστιβάλ πολιτικού κόμματος με το οποίο μας χωρίζει αξιακή άβυσσος.

Θα το σκεφτόμουν πάααρα πολύ να ξανασυμμετάσχω σε φεστιβάλ πολιτικής νεολαίας ή κόμματος όπως κάναμε στα 90s (αν και τότε ήταν διαφορετικά, διότι σε ένα συγκρότημα, δεν αποφασίζεις μόνος, αλλά οι αποφάσεις είναι συλλογικές και πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι "κάθε προβολή και δημοσιότητα είναι καλό πράγμα")

 

Θα συμμετέχω όμως για πάντα σε συναυλίες που δεν είναι καπελωμένες από πολιτικά κόμματα π.χ. σε μια αντιρατσιστική συναυλία ή σεμια συναυλία αλληλεγγύης προς τους αδύναμους άστεγους, πρόσφυγες κ.ο.κ.

Θα μου πεις ότι κι εκεί, περιμένεις να δεις ανθρώπους από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και σίγουρα όχι από το χώρο των συντηρητικών ή των νεοδεξιών, αλλά ΟΚ, όσο οι πρώτοι δεν καπελώνουν το event με καμία κομματική σημαία, δεν θα είχα πρόβλημα.

 

Ένα παράδειγμα: είμαι βαθειά άθεος και αγνωστικιστής. Εδώ που βρίσκομαι όμως, έχω παίξει ουκ ολίγες φορές μέσα σε εκκλησίες, με δυο διαφορετικά μάλιστα συγκροτήματα ρεγκε που τραγουδάνε για τον Τζίζους-Τζα (αλλά ευτυχώς όχι μόνο).

Ο λόγος;

 

α) δεν τους συγκαταλέγω στην στρατευμένη τέχνη διότι το συγκεκριμένο ιδίωμα είναι συνυφασμένο με τη θρησκευτικότητα της reggae roots

 

β) οι τύποι δεν προσπάθουν να προσυλητίσουν κανέναν

 

γ) είναι on the good side - συμμετέχουν σε events που διοργανώνονται για να συγκεντρωθούν χρήματα και υλικά για τους πρόσφυγες, για τους άστεγους κλπ,

In fact τα mini concerts που κάναμε μέσα στους γοτθικούς ναούς ήταν επειδή οι εκκλησίες εδώ έδωσαν στέγη σε πρόσφυγες - μιλάμε για αντίσκηνα στημένα μέσα στους ναούς, κάτι αδιανόητο για τα δικά μας, ελληνικά δεδομένα.

Συνεπώς - επειδή αναφέρθηκε νωρίτερα- όχι δεν χρειάζεται να είσαι χριστιανός για να ακούσεις Μπαχ.

 

Από κει και πέρα, ένα μπράβο στον Ηλία Ζάικο και στον κάθε άνθρωπο που δεν τρέχει πίσω από τα φράγκα κάνοντας την τέχνη και την αξιοπρέπειά του κουρελόχαρτο για ένα πακετο 50ευρα όπως ειπώθηκε.

 

Ούτε εγώ το έκανα ποτέ, ειδικά την εποχή που πεινούσα, και ξέρω το κόστος. Δεν κομπάζω, γνωρίζω από κοντινούς μου ανθρώπους ότι τα πράγματα ζορίζουν σημαντικά έτσι και εξαρτώνται αλλοι από εσένα. Και ότι εκεί οι επιλογές στενεύουν αδυσώπητα. Η τελευταία μου λύση όμως, πριν αποτυγχανε οτιδήποτε άλλο, θα ήταν να πάω να παίξω σε σκυλάδικο.

 

 

>> Και μια διευκρίνηση: όταν έγραψα ότι "δεν μπορώ να βρω εύκολα κάποιον που να εκτιμώ τη δουλειά του, την... κιθάρα του ή την κόμμωσή του  ;D και να είναι "αντίθετος στα ιδανικά μου" (όπως λέει ο τίτλος),

εννοούσα ότι κατά ένα μυστήριο (not) τρόπο, αυτά τα δυο σκέλη τείνουν να ταυτίζονται στην εξίσωση.

 

Παράδειγμα: οι Cure είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες και ο Smith από τους αγαπημένους καλλιτέχνες / κιθαρίστες κλπ.

Όταν πρωτοέσκασαν δεν τους άκουσα - έβρισκα τόσο απεχθές το βίντεο κλιπ του Forest και τα σακάκια με βάτα που φόραγε τότε, όσο και το ηλεκτρονικό beat (στο Forest πάντα) . Δυσκολεύτηκα πολύ από τους Led Zeppelin να πάω στους Cure και οι λόγοι ήταν καθαρά αισθητικοί.

Όταν παίξαν όμως στην Αθήνα τo Α Forest, ήταν από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου.

Αυτό, επειδή κάποιος μου σχολίασε πως η αντιστοιχία ιδανικών και αγαπημένης μουσικής όπως την περιέγραψα, είναι "ο ορισμός της στρατευμένης τέχνης".

Δεν είναι φίλε μου, απλά όταν συμβαίνει αυτή η αντιστοιχία (να οσυ αρέσουν τα πάντα δηλαδή από έναν καλλιτέχνη ή σχήμα, τότε είναι ευτυχία! :)

 

Επίσης, υπάρχουν πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που δεν μου αρέσει η μουσική τους ή δεν τους ακούω, αλλά τυχαίνει να εκτιμώ τη στάση τους σε διάφορα ζητήματα.

That said, έτσι και κάποιο από τα λαμόγια που γουστάρω, αποδειχθεί κατώτερο των περιστάσεων, Αλαίν Ντελόν και Μπράιαν Φέρι κλπ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να βάλω τα δισκάκια και τις ταινίες του σε ένα σκοτεινό σημείο των ραφιών μου και να μην ξανασχοληθώ.

Δεν είναι καινοφανές, στον περισσότερο "φυσιολογικό" κόσμο συμβαίνει : η απέχθεια να τον οδηγήσει να στραφεί μακριά από το καλλιτεχνικό έργο ανθρώπων που άλλοτε θαύμαζε, ανακαλύπτοντας τι κρύβεται κάτω από το χαλί.

 

Και ένα ηθικοπλαστικό βιντεάκι που ελπίζω να μην κόψουν οι moderators:

τα "αστεία" του είναι πολύ σοβαρή υπόθεση (με αφορμη τα ναρκωτικά, αλλά και ειδικότερα για την εμπορευματοποίηση).

 

https://youtu.be/zmNEIwTxoP8

[Rebel_Of_South]

Και ο λόγος είναι ότι θεωρώ ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση αλλά περισσότερη ελευθερία και παιδεία.

 

TL DR αλλά αυτό είναι ο,τι καλύτερο έχει γραφτεί στο θρεντ και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο

[Superfunk]

Κλείνοντας, η προσωπική μου θέση σε σχέση με την καλλιτεχνία είναι πως κάθε δημιουργός "οφείλει" να είναι κι ένας εν δυνάμει επαναστάτης, ένας σχολιαστής των κακώς κειμένων, ένας υπέρμαχος του δικαίου.

Αλλά πάλι, τι είναι επαναστατικό και το πως το ορίζει ο καθένας;  ;D

 

Mπορει οντως πολλοι καλλιτεχνες να ηταν ολα αυτα που λες (αν και οπως πολυ σωστα επισημαινεις το ΤΙ ειναι επαναστατικο δυσκολα οριζεται.

 

π.χ. το να εισαι ΑΚΟΜΑ ενας human rights advocate στα 60s μεσα σε αλλους χιλιαδες ή ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αριστερος,αλλοιως δεν θα εβρισκες δουλεια στη μουσικη σκηνη της Ελλαδας, απο το 1976 και μετα δεν μου φαινεται και τοσο επαναστατικο.....

 

Απο την αλλη υπαρχει μια "ΤΕΡΑΣΤΙΑ γραμμη" (a long line) απο μπον βιβερ ,παρτακηδες και αυτοκαταστροφικους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ καλλιτεχνες (Γκαινσμπουργκ,Μπουκοφσκι,Stones) που απλα θελανε να τα ΠΑΙΡΝΟΥΝ χοντρα και να περνανε οσο πιο καλα μπορουνε.....και δεν ασχοληθηκαν ποτε με την πολιτικη ή την "επανασταση".

 

Ακομα "χειροτερα" υπαρχουν ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ καλλιτεχνες που εχουν εκφρασει ΑΠΑΙΣΙΕΣ αποψεις ή εχουν συμπορευτει/ανεχτει με ακραιες πολιτικες/κοινωνικες πρακτικες και αποψεις (Σελιν,Παουντ,Καραγιαν).

 

Καποιοι εχουν ΠΛΗΡΩΣΕΙ φυσικα αυτες τις πρακτικες τους (ο Παουντ ας πουμε) και καποιοι οχι (ο Καραγιαν π.χ.) απο εκει και περα προσωπικα δεν μπορω να αρνηθω στον ευατο μου την ΑΠΟΛΑΥΣΗ ενος καλλιτεχνικου εργου (μια ταινιας του Κληντ Ιστγουντ π.χ. ή του Ντελον που λατρευω) επειδη ο συγκεκριμενος καλλιτεχνης υποστηριξε τον βαψομαλλια παρανοϊκο προεδρο των ΗΠΑ ή την  απαραδεκτη Λεπεν .