Η ιστορία μιας κιθάρας

[RayDTutto]

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις περιπέτειες της κιθαριστικής συντρόφου μου εδώ και πολλά πολλά χρόνια...

 

Το 1983, όταν οι γονείς μου κατάλαβαν ότι τα χρήματα για την Kumika δεν πήγαν τζάμπα αφού της είχα βγάλει το ζουμί, μου είπαν ότι είναι πρόθυμοι να μου αγοράσουν μία καλή κιθάρα.

 

Καλή κιθάρα για μένα δεν υπήρχε άλλη από τη Fender Stratocaster, αφού έπαιζε ο Ritchie με τέτοια. Τα διαθέσιμα χρήματα ήταν τότε 65.000 Δραχμές. Έλα όμως που η Strat στο Do-Re-Mi έκανε 77.000 Δραχμές. Στα λεφτά μου έπαιρνα Telecaster που δεν ήθελα γιατί ως γνωστόν ο Ritchie ΔΕΝ έπαιζε με Telecaster.

 

Με παίρνει λοιπόν ο μεγάλος μου αδερφός για shopping και με πηγαίνει στον Ριχάρδο (τον Πρελορέντζο), ο οποίος βγάζει από τα άδυτα μια Strat στην κατάλληλη τιμή. Sunburst με άσπρο pickguard (ήθελα μαύρη, η sunburst ήταν χαμηλά στη λίστα προτίμησης), με hardtail και με μικρό headstock (ήταν περίπου η εποχή που έφυγε το CBS headstock). Ο Ritchie έπαιζε με μεγάλο headstock…

 

Αλλά the price was right. Και έτσι έφυγα, περήφανος κάτοχος μιας STATOCASTER.

 

Σιγά σιγά τα γούστα άλλαξαν. Το metal (της εποχής) με κατακυρίευσε, οπότε άρχισε να λείπει το τρέμολο.

 

To 1987 αποστέλλεται η κιθάρα πακετάκι στο Ζοζέφ στον Πειραιά (τότε στη Θεσσαλονίκη δεν τολμούσαν πολλοί τέτοιες επεμβάσεις) για να μπει το Kahler που δεν ήθελε (πολύ) σκάψιμο. Τρεις μήνες μετά (…ναι) η κιθάρα ήταν έτοιμη και ξεσκίστηκε στα divebombs. Βέβαια το Kahler δεν είχε το σκάψιμο που έπρεπε και συνεπώς ήταν συμβιβασμός.

 

Το Kahler είναι μαύρο και αλλάζει και το pickguard και τα κλειδιά σε μαύρα.

 

Επόμενος σταθμός, μαγνήτες. Μπαίνει το active σετάκι SD Livewire τριών μονών. O bridge μονός δεν ικανοποιεί (δεν κάνει γκα γκα) και αντικαθίσταται από έναν SD Invader. Καλός. Μετά από λίγο ο Invader αντικαθίσταται από τον Metal Livewire humbucker o οποίος "σκοτώ".

 

Το Kahler δεν μπορούσε να κάνει γαργάρες και άλλα κόλπα οπότε με έναν νέο κιθαροτεχνικό  της εποχής στη Θεσσαλονίκη αποφασίζουμε να βάλουμε το Ibanez Edge. 1992. Είναι ρίσκο και για τους δυο μας το οποίο σχεδόν μας βγαίνει – εντάξει από κοσμητικής απόψεως είχαν φύγει κάτι φλίδες αλλά οκ.

 

Η κιθάρα έχει γίνει metal όπλο πλέον και δανείζεται από εδώ και από εκεί για ηχογραφήσεις. Συγκρίνεται και πατάει Kramer και Charvel της εποχής.

 

Φεύγω Αθήνα και αρχίζει μια περίοδος κατά την οποία απομακρύνομαι από τη μουσική.

 

Μετά από χρόνια, αποφασίζω να ξαναπαίξω. Σπάει ο λεβιές μέσα στο Edge και αποφασίζω ότι θα γυρίσω σε hardtail μιας και το μέταλ εκείνο που έπαιζα είναι πλέον πασέ.

 

Πάω σε τεχνικό ο οποίος κλείνει την τρύπα με ένα κομμάτι ξύλο, εγκαθιστά το νέο hardtail αλλά αποφασίζουμε να μην βάψουμε γιατί δεν έχει εξοπλισμό κι εγώ βαριέμαι να ψάχνω για άλλον μάστορα.

 

Έτσι  η κιθάρα έχει ένα μπάλωμα επάνω πίσω από τη γέφυρα. Φεύγει και το lock, κλείνουν και αυτές οι τρύπες.

 

Αλλάζω και τα κλειδιά με locking.

 

Καλοί και οι μεταλομαγνήτες αλλά αποφασίζω επιστροφή στις ρίζες. Αγοράζω τους 57/62 και τους τοποθετώ – αργότερα ο bridge αντικαθίσταται από Dimarzio Cruiser (έμεινε καιρό επειδή βαριέμαι να τον αλλάξω – θα φύγει σύντομα). Αλλαγή pickguard σε mint green.

 

Δεν μου αρέσει το hardtail. Αποφασίζω να πάω πάλι στο τρέμολο και να μπει Schaller κλασικό δίβιδο χωρίς λοκ και χαζά. Ξανά σκαψίματα. Ο ίδιος τεχνικός  πειραματίζεται με τοποθέτηση veneer. Διαλέγουμε macassar ebony και το τοποθετεί μπρος και πίσω και κάνει ένα black burst γύρω γύρω. Άλλη κιθάρα.

 

34 χρόνια μαζί και ακόμα αυτή η κιθάρα μαμάει. Παίζεις unplugged και ακούγεται σαν ακουστική ΠΑΡΟΛΕΣ τις απίστευτες αλλαγές που πέρασε.

 

Θα μπορούσα να την είχα πουλήσει και να αγοράσω μια άλλη που να ταίριαζε στα κατά καιρούς γούστα μου. Δεν έχω πουλήσει ποτέ όργανο. Έχω "χάσει" ορισμένους ενισχυτές και πεταλάκια κατά καιρούς αλλά είναι κάτι φυσιολογικό για τα τόσα χρόνια που ασχολούμαι. Αλλά ακόμα και αν πουλούσα όλες τις άλλες κιθάρες μου, αυτή θα μείνει μαζί μου.

[dimsonic]

μου αρέσουν τέτοιες ιστορίες....

δεν ήξερα ότι ήμασταν συντοπίτες...

 

Εκείνες οι στρατ στο Ντορεμι είχαν κλέψει πολλές καρδιές.

Πάντα είχε μια (πού και πού πουλιόντουσαν). Εμένα με είχε καθαρίσει μια γύρω στο 1974 που την είχε ψηλά κρεμασμένη με πετονιές candy apple red και δίπλα ήταν αυτό....

 

 

η στρατ έμεινε για πάντα ανεκπλήρωτο όνειρο (έστω ψευτοεκπληρωμένο με μια απόμίμηση ένα χρόνο μετά) αλλά το caravanserai αγοράστηκε εκείνο τον Φλεβάρη...

[cigaret13]

Γεράματα....αρχίζουμε τις ιστοριούλες... ;D ;D ;D 

  Εντάξει χωρίς πλάκα, χαράς το κουράγιο σου, εγώ για Strat πήγα στο Ντο Ρε Μι (εκεί στην Αγίας Σοφίας) το ΄83 -΄84, 135,000 δρχ έκανε αλλά είχα μόνο 120,000 και τελικά πήγα Χαριλάου ;) και πήρα την Sg2000.  Πάντως μετά 27-28 χρόνια πήρα επιτέλους Στρατ...Καλή η Sg αλλά Στρατ δεν ήταν..... ::) :-X

[dimsonic]

μεγάλος πληρθωρισμός...

το 1974 ήταν 45000....μετα βίας...

[RayDTutto]

μου αρέσουν τέτοιες ιστορίες....

δεν ήξερα ότι ήμασταν συντοπίτες...

 

Εκείνες οι στρατ στο Ντορεμι είχαν κλέψει πολλές καρδιές.

Πάντα είχε μια (πού και πού πουλιόντουσαν). Εμένα με είχε καθαρίσει μια γύρω στο 1974 που την είχε ψηλά κρεμασμένη με πετονιές candy apple red και δίπλα ήταν αυτό....

 

 

η στρατ έμεινε για πάντα ανεκπλήρωτο όνειρο (έστω ψευτοεκπληρωμένο με μια απόμίμηση ένα χρόνο μετά) αλλά το caravanserai αγοράστηκε εκείνο τον Φλεβάρη...

 

Έπαιρνα την ζαμπονοτυρόπιτά μου και το Αγνό κακάο και καθόμουν στο πλάι του μαγαζιού και απλώς κοιτούσα τη στρατ. Ήταν μαγικό αντικείμενο για μένα τότε.

Αυτή που θυμάμαι εγώ ήταν μια κίτρινη.

[RayDTutto]

Γεράματα....αρχίζουμε τις ιστοριούλες... ;D ;D ;D 

  Εντάξει χωρίς πλάκα, χαράς το κουράγιο σου, εγώ για Strat πήγα στο Ντο Ρε Μι (εκεί στην Αγίας Σοφίας) το ΄83 -΄84, 135,000 δρχ έκανε αλλά είχα μόνο 120,000 και τελικά πήγα Χαριλάου ;) και πήρα την Sg2000.  Πάντως μετά 27-28 χρόνια πήρα επιτέλους Στρατ...Καλή η Sg αλλά Στρατ δεν ήταν..... ::) :-X

 

Μάλλον κάτι δεν θυμομαστε καλά είτε εσύ είτε εγώ. Μεγάλη διαφορά στις τιμές που θυμόμαστε.

[LK]

110.000 χιλιάρικα έκανε η Αμερικάνικη η Στανταρτ το 90 .

Αν βοηθάει σε τίποτα.

[cigaret13]

Μάλλον κάτι δεν θυμομαστε καλά είτε εσύ είτε εγώ. Μεγάλη διαφορά στις τιμές που θυμόμαστε.

  135000 δρχ σίγουρα την είχε το ντο ρε μι....τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς πιο καλοκαίρι ήταν, του '83 ή του '84.....;  γεράματα.... 

Εδιντ...: 3-4 είχε και μου μου είχε κολλήσει μια μαύρη με λευκό pickguard, E.C. style...             

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ηταν καλοκαιρι του 2001 και ημουν παιδακι που ακουγα Britney Spears και Baha Men. Ανοιγω τηλεοραση και εδειχνε μια μπαντα που πρωτη φορα ακουγα που λεγοταν "U2". Επαιζαν live το With or without you (απ'την ταινια Rattle and hum οπως εμαθα μετα). Το τραγουδι αρχισε ωραια, ατμοσφαιρικα και αλλα αυτο που συνεβει μετα απ'το πρωτι λεπτο θα αλλαζε την ζωη μου. Πηρε φορτζα ο ντραμμερ και μετα ΜΠΑΜ μπαινει ο Edge με ΕΚΕΙΝΟ το ριφ. Τι ηχος, τι ρυθμος, τι αρμονια. Ηθελα να μαθω κιθαρα.

 

Fast forward στο 2004. Ημουν στο σχολειο οταν ενας φιλος εβαλε ενα βιντεο. Ενας μαλλιας κιθαριστας με μια παλιομοδιτικη κιθαρα εβαζε το βυσμα στο υποδοχη. Αμεσως μετα επαιξε ΕΚΕΙΝΟ το ριφ. Μετα αφου τελειωσε το τραγουδι και μαζεψα το σαγονι μου απ'το πατωμα ρωτησα για το ονομα του τραγουδιου. "Sweet child o'mine". Μαθαινω και το ονομα του κιθαριστα, "Slash". Βλεπει με αυτα τα μαλλια; Μιλαει ποτε;; Νομιζω μονο παιζει κιθαρα. Θελω να του μοιασω.

 

Ειχαν περασει μερικει μηνες και με αρκετα μακρυτερο μαλλι ειχα πλεον βαρεθει να μαλωνω με τους γονεις που ηθελαν να μαθω κλασσικη ενω εγω ηλεκτρικη. Τελικα νικησα. Πηγαμε Νακα οπου και πηρα οτιβμου προτειναν, ενα starter pack κιθαρα - ενισχυτης. Μια απλη μαυρη Yamaha ηταν πλεον το καμαρι μου. Την παιρνω σπιτι και παιζω το ενα ριφφ που ηξερα, το ηξερα γιατι το ειχα φτιαξει μονος μου στην ακουστικη του θειου μου. Καθαρο καναλι ολα καλα. Παω να παιξω ροκ και... "θα ξαναδοκιμασω μετα το ωδειο" λεω στον εαυτο μου.

 

Μετα απο μερικες μερες παρουσιαζομαι στον δασκαλο, μακρυμαλλης με sunburst strat, μπλουζα με την σημαια του Αμερικανικου νοτου και καουμποϊκα παπουτσια. Welcome to the 70s  Πρωτο μαθημα η ντο-ρε-μι. Πρωτη φορα επαιζα μια μελωδια. Προοδος!

 

Ολο αυτον τον καιρο αναρωτιομουν γιατι οταν κουνουσα τον λεβιε εκεινον στην γεφυρα δεν συνεβαινε τιποτα. Ωλεπω ενα βιντεο που ο Vai κραταει την κιθαρα απ'το... α ναι τρεμολο μου ειπε ο δασκαλος λεγεται. Την σηκωνω και εγω απ'το τρεμολο και ΚΡΑΚ σπαει στα δυο. θα παραμεινει για χρονια ετσι, με το μισο βιδωμενο μεσα.

 

(συνεχεια..)

[RayDTutto]

  135000 δρχ σίγουρα την είχε το ντο ρε μι....τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς πιο καλοκαίρι ήταν, του '83 ή του '84.....;  γεράματα.... 

Εδιντ...: 3-4 είχε και μου μου είχε κολλήσει μια μαύρη με λευκό pickguard, E.C. style...             

 

Μήπως λες για 93-94;