Προς το περιεχόμενο

Πότε αρχίσατε να απολαμβάνετε το μουσικό όργανο σας.


billybass

Προτεινόμενες αναρτήσεις

δυστυχώς έχει ειπωθεί και από άλλον, αλλά  επίσης δεν έχω απολαύσει ακόμα την ενασχόληση με την κιθάρα. Όταν και αν παίξω αυτά που θέλω , ίσως.....αλλά το πιο πιθανό είναι να θέλω κάτι άλλο μετά

"There’s no mystery in my gear. And if any, then it’s hidden between hands, heart and soul. It simply must be the way I play" ~ Criss Oliva

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 εβδομάδες αργότερα...
  • Απαντήσεις 23
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

  • Moderator

Μικρή ανάσταση στο thread, μιας και το έχασα, για να πω τη μικρή μου ιστορία.

 

Ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική κιθάρα μετά από 2 χρόνια ενασχόλησης με κλασική, σε ηλικία 13 ετών. Κάθε φορά που έβγαζα κάτι το απολάμβανα, κυρίως γιατί ένιωθα όλο και πιο κοντά στον υποσυνείδητο στόχο που είχα θέση στον εαυτό μου, δηλαδή να γίνω εν τέλει καλύτερος απ'ό,τι μπορούσα, έστω και ένα κλικ υπέρβασης.

 

Κατά την εφηβεία ασχολήθηκα με μπάντες, έπαιξα σε μαγαζιά με κόσμο, έγραψα τραγούδια, έβγαλα γκομενάκια επειδή κρατούσα μία Les Paul, έκανα video clip της πλάκας, φωτογραφήσεις της πλάκας, γενικά το ζούσα ως το cool παιδί που ήξερε να παίξει το intro riff του Crazy Train και ψάρωνε τα υπόλοιπα παιδιά στην τάξη. Εκεί ήταν και που έχασα την απόλαυση.

 

Μου μπήκε η έμμονη ιδέα στο μυαλό να γίνω ο Έλληνας Jeff Loomis/John Petrucci/Yngwie Malmsteen, όπως θέλεις πες το. Ώρες ατελείωτες την ημέρα με μετρονόμους, ασκήσεις, scales, κλπ. Με την πάροδο του χρόνου σταμάτησα να παίζω. Έπιανα κιθάρα μία φορά τη βδομάδα, γρατζουνούσα για 10 λεπτά και την άφηνα. Είχα μπουχτίσει πολύ και όχι μόνο δεν το απολάμβανα, ίσως και να το σιχάθηκα.

 

2 χρόνια μετά από αυτήν τη διακοπή, άρχισα σιγά σιγά να παίζω πάλι κάθε μέρα. Στην αρχή για 10 λεπτά, μετά για 20', τώρα για 30'. Προσπαθώ να εκτιμήσω αυτό που ήδη μπορώ να κάνω, βάζοντας ημερήσιους στόχους και όχι να φτάσω στο κιθαριστικό Everest σε μία μέρα.

 

Μετά από αυτό το σεντόνι*, η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω, είναι να το βλέπεις πάντα με αγάπη. Έτσι θα απολαμβάνεις και τις κακές μέρες και τις καλές, είτε παίζεις 10 λεπτά, είτε 4 ώρες.

 

*Ελπίζω αυτό το σεντόνι να απαντά στα μηνύματα που πολλά καλά παιδιά μου στείλατε όλον αυτόν τον καιρό ρωτώντας πού χάθηκα. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να τα λέμε εδώ συχνότερα.

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πού 'σαι ρε Bill-αρε!!!

 

Κατά την εφηβεία ασχολήθηκα με μπάντες, έπαιξα σε μαγαζιά με κόσμο, έγραψα τραγούδια, έβγαλα γκομενάκια επειδή κρατούσα μία Les Paul

Εντάξει, εδώ τα είπες όλα.

Μόνο με Les Paul γίνονται αυτά ρε, τ' ακούτε φεντεράκηδες? :D

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πού 'σαι ρε Bill-αρε!!!

Εντάξει, εδώ τα είπες όλα.

Μόνο με Les Paul γίνονται αυτά ρε, τ' ακούτε φεντεράκηδες? :D

Aσε ρε, εδω βγαζαμε μεχρι και με απομιμήσεις strat.

Το σχημα εφτανε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου