Σολάρω καλύτερα όταν έχω keyboards στη συνοδεία

[RayDTutto]

Σε ορισμένα gigs και jams η φαντασία μου κολλούσε δεν ήξερα τι να παίξω, που να πάω μετά, εν ολίγοις ντρεπόμουν που έπαιζα κιθάρα - you know the feeling.

Σε άλλα έπαιζα παπάδες από πλευράς φαντασίας, μου έρχόντουσαν τα licks το ένα μετά το άλλο, αυτοσχεδίαζα, ήμουν περήφανος για τον εαυτό μου.

Για χρόνια με βασάνιζε αυτό.

Μέχρι που πρόσφατα ανακάλυψα ότι οι δεύτερες περιπτώσεις ήταν όταν είχα keyboards στην μπάντα.

Έχω διάφορες θεωρίες γιατί συμβαίνει αυτό αλλά ακόμη δεν έχω καταλήξει.

Σας έχει τύχει κάτι τέτοιο;

[nasokosm]

Το παθαίνω πάντα αλλά δεν έχει σχέση με το αν παίζω με άλλο κιθαρίστα ή πιανίστα  αλλά με ποιόν παίζω μαζί

Πρόσφατα έπαιζα με φίλο πιανίστα αλλά δεν μπορούσα να σταυρώσω σόλο, όλα έβγαιναν με το ζόρι  δεν άκουγα καμμιά καλή νότα να με φτιάχνει... ;D

[cos_dr]

Και εγώ το παθαίνω. Και είμαι πληκτρας :-)

 

Ε, μάλλον είναι θέμα ηχοχρώματος. Οι ...... πολυφθογγικές συγχορδίες σε συνδυασμό με καλούς ήχους πλάτης που ιδιαίτερα στα synths έχουν εναλλαγές διαμόρφωσης κατά το παίξιμο μέσω των φίλτρων και των effects. ακόμα και ρυθμικότητα οδηγούν τον ............κιθαροσολίστ καλύτερα πάνω στην αντίστοιχη κλίμακα.

 

Η πιο πλούσια ενορχήστρωση δε του διεγείρει αντανακλαστικά την φαντασία και την όρεξη.

 

Κάπως έτσι χαχαχχαχαχαχαχχαααχα

 

Φυσικά παίζει ρόλο και ο πληκτράς, πως σε κατάσταση αυτοσχεδιασμού παίζει κατάλληλα σε αξίες και αρμονικά δίνοντας τον αντίστοιχο χώρο.

Και εμείς οι πληκτράδες θέλουμε κάτι αντίστοιχο απο τους κιθαρίστες, οταν......... έρθει η σειρά μας, για να αποφεύγονται οι κόντρες και να μας βγεί και εμάς ένα καλό αυτοσχεδιαστικό σόλο.

 

Αλλά και ο μπασίστας το ιδιο δεν θα θέλει για να ρίξει και αυτός τη ..... σολιά του για λίγα μέτρα?

 

Τον ντράμερ........ ποίος τον γ........... χαχαχααχ

Άντε να βαρέσει κανα παρατεταμένο γέμισμα μόνος του και μετά να ξαναμπεί ο κύκλος.

[RayDTutto]

Είναι και θέμα ηχοχρώματος - στην περίπτωση μου δεν είναι όμως θέμα ατόμου. Μου συμβαίνει και με τα backing tracks.

Η θεωρία που υπερισχύει στο μυαλό μου είναι ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν ακούει συγχορδίες με πολλές νότες. Έχει να πατήσει σε περισσότερα σκαλάκια.

[fusiongtr]

Η θεωρία που υπερισχύει στο μυαλό μου είναι ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν ακούει συγχορδίες με πολλές νότες.

Βρες έναν πραγματικά καλό μπασίστα, που να μπορείτε να επικοινωνείτε μουσικά και παιχτικά, και έναν πραγματικά καλό ντράμερ που να σου δίνει ρυθμικές νύξεις όταν παίζεις σόλο. :)

[digisilence]

Οι ...... πολυφθογγικές συγχορδίες σε συνδυασμό με καλούς ήχους πλάτης που ιδιαίτερα στα synths έχουν εναλλαγές διαμόρφωσης κατά το παίξιμο μέσω των φίλτρων και των effects. ακόμα και ρυθμικότητα οδηγούν τον ............κιθαροσολίστ καλύτερα πάνω στην αντίστοιχη κλίμακα.

 

Η πιο πλούσια ενορχήστρωση δε του διεγείρει αντανακλαστικά την φαντασία και την όρεξη.

:D :D :D :D :D

Γιου σεντ μι!!!! Φοβερο!!!!

[fusiongtr]

Οι ...... πολυφθογγικές συγχορδίες σε συνδυασμό με καλούς ήχους πλάτης που ιδιαίτερα στα synths έχουν εναλλαγές διαμόρφωσης κατά το παίξιμο μέσω των φίλτρων και των effects. ακόμα και ρυθμικότητα οδηγούν τον ............κιθαροσολίστ καλύτερα πάνω στην αντίστοιχη κλίμακα.

 

Η πιο πλούσια ενορχήστρωση δε του διεγείρει αντανακλαστικά την φαντασία και την όρεξη.

Μπορεί να ανοίγουν την όρεξη, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων, μειώνουν δραματικά τις επιλογές του σολίστα.

 

Όσο λιγότερες νότες ακούγονται από την υπόλοιπη μπάντα κατά την διάρκεια ενός σόλο (από όποιο όργανο), τόσο περισσότερες επιλογές έχει ο σολίστας στην χρήση των φθόγγων.

 

Φυσικά αυτό εξαρτάται και από το ποιές νότες παίζουν οι "συνοδοί" και με ποιόν τρόπο.

[cos_dr]

Μπορεί να ανοίγουν την όρεξη, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων, μειώνουν δραματικά τις επιλογές του σολίστα.

 

Όσο λιγότερες νότες ακούγονται από την υπόλοιπη μπάντα κατά την διάρκεια ενός σόλο (από όποιο όργανο), τόσο περισσότερες επιλογές έχει ο σολίστας στην χρήση των φθόγγων.

 

έτσι το εννοώ, όπως το εννοείς.

:-)

 

[nasokosm]

Μπορεί να ανοίγουν την όρεξη, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων, μειώνουν δραματικά τις επιλογές του σολίστα.

 

Όσο λιγότερες νότες ακούγονται από την υπόλοιπη μπάντα κατά την διάρκεια ενός σόλο (από όποιο όργανο), τόσο περισσότερες επιλογές έχει ο σολίστας στην χρήση των φθόγγων.

 

Φυσικά αυτό εξαρτάται και από το ποιές νότες παίζουν οι "συνοδοί" και με ποιόν τρόπο.

Εμένα μου ανοίγουν την όρεξη τα παραπάνω αρκεί να έχουν αρχή και τέλος  ;D

 

[pipityri]

Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο να έχουμε ψύχραιμη εκτίμηση αυτού που κάνουμε , την στιγμή που το κάνουμε. Μπορεί, Ray,  να πιστεύεις πως όλα πάνε πρίμα και να καραγουστάρεις, ενώ συμπαίχτες και κοινό κοιτάνε απορημένα γιατί είσαι 20 bpm μπροστά από τους υπόλοιπους, το κούρδισμα έχει φύγει και τα ασταμάτητα licks ακούγονται ακριβώς έτσι-ασταμάτητα licks. Από την άλλη, μια φράση που δεν πέτυχες ακριβώς και έγινε η αιτία να περάσεις την υπόλοιπη μιάμιση ώρα συφιλιασμένος, θα μνημονεύεται από φίλους και γνωστούς σε στυλ...καλά τι έπαιξε ο π#^@&ης.

Ως εκτούτου, το βασικότερο θέμα για μένα είναι ακριβώς να κρατήσω, αν όχι τελείως off, τουλάχιστον σε sleeping mode, εκείνο το μέρος του εαυτού μου που περιμένει με κριτική διάθεση πίσω από κάθε νότα, που έχει συγκεκριμένη ατζέντα και προσδοκίες, που ασχολείται με το παίξιμο μου λες και πρόκειται για το σημαντικότερο πράγμα στο αιωνίως διαστελλόμενο σύμπαν-και να του θυμίζω ότι δεν είναι.

Κατά τ΄άλλα, δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με το αν υπάρχουν πλήκτρα ή όχι, αν παίζουν πολλές ή λίγες νότες. Σαφώς και έχω τις προτιμήσεις μου αλλά, τελικά, προσπαθώ και αυτές και όλα τα υπόλοιπα μπαγκάζια μου να τα αφήνω μαζί με το παλτό μου στην πόρτα. :)