πάει κι ο Gregg Lake....

[RayDTutto]

ποτέ δεν είναι αργά....

Ακου τώρα.

Τουλάχιστον τα albums έως το Brain Salad Surgery

και έλα με τον κηδεμόνα σου.... ;D

 

Sorry αν ακούγομαι κάπως.... ::)

αλλά πέρασα στο πανεπιστήμιο ακούγοντας αυτή τη μουσική ΟΤΑΝ φτιαχνότανε.

(και δυστυχώς σήμερα τέτοια ΔΕΝ ξαναφτιάχνεται....πού και πού ίσως ...αντιγράφεται)

 

Εντάξει, εγώ από την άλλη ακούω αυτή τη μουσική και... καταλαβαίνω τους πάνκηδες... που για να καταλάβεις εγώ άνθρωπο δεν έχω πειράξει, αλλά πάνκηδες έχω δείρει αρκετούς (πάντα για μουσικές διαφωνίες) :) :) :)

 

Τεσπαν, RIP Gregg Lake. Ήταν κι αυτός τεράστιος μουσικός...

[cigaret13]

Αφού θα το έβαζες εσύ. ..

    Εσύ ανέβασε κι άλλα από τους a priori ( μας καλόμαθες... ;)) και άσε τα σχόλια.... :police:

[dimsonic]

Τους καταλαβαίνω κι εγω.... αλλα δεν τους ακούω

[Yannis Methenitis]

...& Palmer.

Ελπίζω να συνεχίζει να ζει ο άνθρωπος για πολύ.

Κατάλαβες τι συμβαίνει με τέτοιες ονομασίες; Γίνονται κάποιοι συνειρμοί...

Εγω θεωρούσα την ονομασία του γκρουπ απο τις πιο πετυχημένες. Τα ονοματα τους δηλαδή.

Πολύ prog rock και μπερδευόμουν σαν νιάτο τότε. Αγαπούσα ιδιαίτερα το C' est la vie όμως. Με αυτή την παράξενη ακουστική κιθάρα σαν τσέμπαλο και το παριζιάνικο ακορντεόν. Φωνάρα!

 

 

RIP Gregg Lake.

[Nestoras]

Δεν θα τα βάλει κανένας;

 

 

[dimsonic]

το συγκεκριμένο είναι για μένα ό,τι καλύτερο έφτιαξε ο άνθρωπος αυτός.

Όλες οι λεπτομέρειες, τα ανοιχτά ακκόρντα, οι συνηχήσεις, η φωνή, η ενορχήστρωση το χαλαρό σόλο στην κιθάρα και τέλος το mini moog συνθέτουν ένα μικρό αριστούργημα.

Προηγήθηκε το Lucky man και φυσικά αργότερα ακολούθησε το Still you turn me on. Αλλά σαν αυτό...κανένα

 

[audiokostas]

Εγω θεωρούσα την ονομασία του γκρουπ απο τις πιο πετυχημένες. Τα ονοματα τους δηλαδή.

Πολύ prog rock και μπερδευόμουν σαν νιάτο τότε. Αγαπούσα ιδιαίτερα το C' est la vie όμως. Με αυτή την παράξενη ακουστική κιθάρα σαν τσέμπαλο και το παριζιάνικο ακορντεόν. Φωνάρα!

 

 

RIP Gregg Lake.

 

Γ@μώ τη κωλοαρρώστια πια....

 

Συμφωνώ με τον Αρχηγό.

Πότε δεν ήταν "η κούπα με το τσάι μου" αλλά όταν άκουσα (για εγκυκλοπαιδικούς πρωτίστως λόγους) τον διπλό (ή τριπλό; πάντως καφεμπορντώ εξώφυλλο είχε) άλμπουμ τους, μου έκαναν εντύπωση πρωτίστως το C' est la vie και μετά το Lend your love to me tonight (ίσως ήταν και ο πιασάρικος για έφηβο στίχος "Arrest the Sun and shoot the Moon", δεν ξέρω).

Και τα δύο δικά του.

 

Είθε εν ειρήνη ....

[Nestoras]

... τον διπλό (ή τριπλό; πάντως καφεμπορντώ εξώφυλλο είχε) άλμπουμ τους, μου έκαναν εντύπωση πρωτίστως το C' est la vie και μετά το Lend your love to me tonight (ίσως ήταν και ο πιασάρικος για έφηβο στίχος "Arrest the Sun and shoot the Moon", δεν

Διπλό το works, βγήκε μετά και το works vol 2 (που είναι και μετριότατο), αλλά δεν είναι καφεμπορντώ.

[dimsonic]

3πλό ήταν το ζωντανό Welcome back my friends to the show that never ends πού ήταν το καλλιτεχνικό, εκτελεστικό και εμφανισιακό τους απώγειο.

Το εξώφυλλο ήταν κάτι σε σκούρο καφέ προς μαυροβυσινί....δεν το συγκρατώ τώρα...(ούτε ξέρω πως εκτυπώθηκε εδώ σε σχέση με το εξωτερικό).

 

Αποκτήθηκε λίγο πριν τις εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο γυρω στο 1975 και το άκουγα με δόσεις και τύψεις μήπως γίνει αιτία και δεν περάσω ... ::)

[Yannis Methenitis]

Αποκτήθηκε λίγο πριν τις εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο γυρω στο 1975 και το άκουγα με δόσεις και τύψεις μήπως γίνει αιτία και δεν περάσω ... ::)

:o :o :o

 

Σαν άτομο που ότι έκανα, έγινε σχεδόν στην τύχη, θαυμάζω όσους είχαν/έχουν στόχους, όπως να μπεις στο παν/μιο.

Το ήθελες δε σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα κι αυτή η ενστικτώδης απόλαυση της μουσικής ακρόασης, σου δημιουργούσε άγχος...

 

Είμαστε απο άλλο πλανήτη.  :blank: