mustafank Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 περί γουέστερν ο λόγος O0 https://morphinesocialclub.bandcamp.com/releases https://www.facebook.com/churchofmangr/ Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
fusionakis Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 Αφού ρωτάτε... προσωπικά δεν την αντέχω. Έχω δισκογραφία που κυμαίνεται από JJ Cale, southern-rock και americana (αναρέρω ενδεικτικά τα είδη, σαν... ό,τι πιο συγγενή στην country) έως prog-metal & thrash, με pop & electronica μέσα στο δισκογραφικό mix, αλλά ειλικρινά, country δεν μπορώ να κάτσω να ακούσω πέρα από κανα-δυο κομμάτια στη σειρά. Η δημοφιλία της (ή ενός οποιοδήποτε άλλου μουσικού ιδιώματος) δεν μου λέει κάτι. Την βρίσκω τρομερά μονότονη και επαναλαμβανόμενη, απίστευτα περιοριστική δημιουργικά και στιχουργικά αδιάφορη. Για άκου κι αυτά... https://www.youtube.com/watch?v=U_2njtHamIM Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
akis_pan Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 29 Νοεμβρίου 2016 Προσωπικα,αν και δεν τρελλαινομαι για την country σαν ειδος,δεν μπορω να μην θαυμαζω τις τεχνικες ικανοτητες και το βιρτουοζιτε(sic.) των παιχτων της. Τωρα για οσα λεει ο Buddy Rich,αν και δεν συμφωνω,Buddy Rich ειναι και εχει καθε δικαιωμα να το κανει... 8) 8) 8) Μόνο ΘΡΑΣ... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
schreivox Δημοσιευμένο 30 Νοεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 30 Νοεμβρίου 2016 Μια φορά ένας συμπαίκτης του Charlie Parker τον έκραζε που άκουγε στο τζουκ μποξ ένα κάντρι κομμάτι. Ο Πάρκερ του απαντάει αφοπλιστικά '.. μα, άκου την ιστορία που λέει!'' Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Mash the Sandwich Δημοσιευμένο 10 Δεκεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 10 Δεκεμβρίου 2016 Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Buddy Rich. Αγνοούσα αυτές του τις απόψεις. Προσωπικά ακούω αρκετή country μουσική. Νομίζω ότι οι λόγοι που μας κάνουν να μας αρέσει ένα είδος ποικίλουν. Εγώ μάλλον ακούω γιατί μεγάλωσα διαβάζοντας λουκυ λουκ και αυτοί οι ήχοι μου θυμίζουν την western αισθητική. Ακούγοντας για παράδειγμα το "Gunfighter Ballads and Trail songs" του Marty Robbins, νιώθω σχεδόν κάθε φορά μια ζεστή ανατριχίλα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάποια ελιτιστική άποψη πάνω στη μουσική, χωρίζοντάς τη σε "ανώτερη" και "κατώτερη". Αυτοί οι άνθρωποι ξεχνούν ότι βασικός λόγος της μουσικής είναι και το να μας κάνει απλά να νιώθουμε όμορφα, να ξεχνιόμαστε κλπ. Αυτό του το επισημάνει κάποια στιγμή κάποιος στη συνέντευξη και ο BR απαντάει κάτι πέραν του σχολίου. Δεν νομίζω ότι προσπαθεί να αποφύγει την διευκρίνιση, νομίζω ότι απλά δεν μπορεί να έχει στο νου του κάτι άλλο πέραν της γνώμης του. Αυτό έχω συμπεράνει μιλώντας με άτομα με παρόμοιες απόψεις. Πραγματικά αναρωτιέμαι, όμως, αν ο BR έχει την ίδια γνώμη (ότι μπορεί να το κάνει ο καθένας) και για μουσικούς τύπου Chet Atkins. Υπάρχουν ένα σωρό ταλαντούχοι μουσικοί στο ιδίωμα, όχι μόνο από άποψη virtuosity, αλλά και γενικότερης μουσικότητας. Αυτό ισχύει και για σύγχρονους μουσικούς. Όσο και να μελετήσω, δεν ξέρω πχ αν μπορέσω ποτέ να παίξω όπως ο Gurthie Trapp πχ. Εδώ όμως διεγείρεται ένας άλλος προβληματισμός. Η country μουσική είναι συνυφασμένη με το νότο, τη βλαχιά και όλο αυτό τον συρφετό. Είναι η λαϊκή μουσική που ακούει ένα σημαντικό ποσοστό συντηρητικών Αμερικανών που είναι υπεύθυνοι για μεγάλο μέρος της "κακής εικόνας" του μέσου Αμερικανού. Κάνοντας μια σύγκριση με τη δική μας χώρα, θα μπορούσε να γίνει αντιστοίχιση με το δικό μας λαϊκό στοιχείο. Επομένως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όπως εγώ εξαγνίζω την country μουσική, θα έπρεπε να εξαγνίσω και το σκυλάδικο. Αρκετοί μουσικοί μεταξύ ημών, όλα όσα λέει ο BR για την country, τα λένε για τη δική μας λαϊκή μουσική. Με αυτή την αντιστοιχία, τα λόγια του βγάζουν πολύ παραπάνω νόημα. Μήπως οι περισσότεροι έχουμε μια αγάπη για την country επειδή εκεί έχει ρίζες ένα σημαντικό κομμάτι της rock/metal που όλοι σε κάποια φάση μας αγαπήσαμε; Το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Δεν έχω καταλήξει σε κάτι ολοκληρωμένο. Οι σκέψεις μου κυμαίνονται στο ότι υπάρχουν "καλοί και κακοί" μουσικοί και στα δύο ιδιώματα. Απλά μάλλον στην Αμερική υπάρχουν περισσότεροι "καλοί" :P Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Superfunk Δημοσιευμένο 10 Δεκεμβρίου 2016 Share Δημοσιευμένο 10 Δεκεμβρίου 2016 Πραγματικά αναρωτιέμαι, όμως, αν ο BR έχει την ίδια γνώμη (ότι μπορεί να το κάνει ο καθένας) και για μουσικούς τύπου Chet Atkins O BR θεωρουσε ΑΣΧΕΤΟΥΣ τον Billy Cobham,τον Benny Grebb,τον Ian Pace,τον John Bohnam,τον Νeil Peart & ΠΟΛΛΟΥΣ αλλους ντραμμερ επειδη επαιζαν με....matched grip. Καταλαβαινεις λοιπον οτι τις αποψεις του μακαριτη,σε αντιθεση βεβαια με το παιξιμο και την προσφορα του,ΔΕΝ μπορεις να τις παιρνεις στα σοβαρα. Ηταν ενα ΠΟΛΥ δυστροπος και δυσκολος ανθρωπος με ΚΑΚΙΣΤΕΣ σχεσεις με την ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφια των...ομοτεχνων του....δυστυχως η χαμηλη μορφωση του και η ανεπαρκης κοινωνικη του παιδεια δεν του επετρεπε να διαχειριστει σωστα το γεγονος οτι ΟΝΤΩΣ ΗΤΑΝ ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ντραμμερ ολων των εποχων οποτε ειχε καβαλησει κανονικα το καλαμι θεος σχωρεστον..... www.soundcloud.com/superfunk12 https://superfunk12.wordpress.com/ Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε λογαριασμό
Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση