Σκεφτομαι να επενδυσω σε βινυλιο και ηχεία

[LK]

 

 

 

 

 

 

 

(btw καταλάθος ήθελα να σου κάνω παράθεση και πάτησα το report.... ::))

 

Τωρα τέλος.

Δεν έχει "καταλάθος"

Συλλαμβάνουμε  τον SF  ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

[dimsonic]

Τωρα τέλος.

Δεν έχει "καταλάθος"

Συλλαμβάνουμε  τον SF  ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

δεν γίνεται να συμφωνήσω μαζί του με τίποτα....

 

μια ο Νίξον, μια τώρα τα ψηφιακά....

i'll burn in hell.... >:D

[LK]

δεν γίνεται να συμφωνήσω μαζί του με τίποτα....

 

μια ο Νίξον, μια τώρα τα ψηφιακά....

i'll burn in hell.... >:D

 

Ειναι ψηφιακό παιδί τι να κάνομεν.

Τον αγαπάμε με τα ελαττώματά του  ;D

[Βοσκός]

Και οι δυο αν ΞΕΡΕΙΣ τι κανεις δινουν ΘΑΥΜΑΣΙΑ αποτελεσματα στη διαδικασια της ΜΙΞΗΣ...και οχι θεμα headroom δεν υπαρχει εδω και καιρο.

 

ΟΛΕΣ οι ΜΙΞΕΙΣ ομως χρειαζονται κατι που πρεπει να γινει ΠΡΙΝ απο αυτες δηλ.  ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ με ΠΟΛΥ  ΚΑΛΕΣ ΠΗΓΕΣ και καλους ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΥΣ ΠΡΟΕΝΙΣΧΥΤΕΣ.....(για να καταγραφουν αυτες οι πηγες)

 

to ρωταω γιατι βλεπω οτι και περα απο τον ακουστικο ηχο πλεον πολλοι παραγωγοι electro techno κλπ δουλευουν αποκλειστικα itb ακομα και στις παραγωγες με software synths και Plug  ins κλπ, ξεφευγει τωρα η κουβεντα βεβαια

και διαβαζα σε ενα αλλο φορουμ :

 

Όσον αφορά το headroom, αυτό διορθώνεται μόνο στα χέρια ενός καλού Mastering engineer. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πιο ακριβά outboards είναι παραδοσιακά αυτά του mastering. Έχει να κάνει καθαρά με την διαχείρηση του ήχου σε ακραίες τιμές. Μπορεί να κάνει κάποιος όλη την παραγωγή ITB, μέχρι και την μίξη, αλλά στο τέλος θέλει analog το πράγμα. Το Master είναι κάτι που δεν μπορούν να αποδώσουν ακόματα τα VST. Ίσως όταν φτάσουν στα 128bit.

 

Όσον αφορά τις αρμονικές, σκέψου το ως εξής: Ένα VST μπορεί, προγραμματιστικά τουλάχιστον, να αποδώσει όλο το συχνοτικό φάσμα χωρίς περιορισμούς. Όμως...η κάρτα ήχου (και το DSP της) που έχεις είσαι σίγουρος ότι μπορεί? Όταν ο κατασκευαστής σου λέει ότι έχει απόδοση 25Hz-20000kHz, περιλαμβάνει και τα δεκαδικά ψηφία? Δλδ, από 25Hz μέχρι 26Hz, αποδίδει το 25,1 - 25,2 κλπ? Και τι γίνεται με τα δευτερα δεκαδικά? Τρίτα? Επίσης, υπάρχει και το jitter / dropouts, δλδ. το fail rate καθε φορά που αναπαράγεις ή επεξεργάζεσαι το σήμα. Για να είσαι σίγουρος ότι αυτό θα γίνει σωστά, θες πολύ καλή κάρτα ήχου (+με world clock), δλδ 2-3 χιλιάρικα για πλάκα. Ή θες μια πηγή που να αποδίδει όντως όλο το συχνοτικό φάσμα, όπως π.χ. ένα analog synth.

 

Αυτά τα 2 μαζί μπορεί να μην ακούγονται σε απλό περιβάλλον, αλλά πίστεψε με ακούγονται σε μεγάλο ηχοσύστημα. Κάνουν build up μάζι με ότι άλλο μπορεί να έχει πάει λάθος και στο τέλος το αποτέλεσμα ακούγεται υποδιέστερο για κάποιο λόγο που δεν μπορεί να εντοπίσει κάποιος ακριβώς. Σκέψου κάτι σαν μεγενθυτικό φακό.

 

ισχυει κατι τετοιο η ουσιαστικα δεν ειναι audible οι διαφορες του συχνοτικου φασματος;

[Superfunk]

της Αmy ψηφιακή είναι.

 

ΟΧΙ δεν ειναι....τo Rehab εχει ηχογραφηθει στο στουντιο των Dap Kings στο Brooklyn με μηχανηματα και τεχνικες του 1950  ;D

 

When you hear Winehouse's 'Rehab' or Jones' 'Nobody's Baby' you experience a shift in time and place — you're suddenly in Detroit in 1965 or Memphis in 1962. In reality, you're in 21st–century Brooklyn, in a ramshackle house in the Bushwick neighbourhood, one of the last holdouts against the decade–long gentrification of that borough. Daptone Studios occupies a floor in the rambling residence that Gabriel and the Daptone collective have remade into a haven for that sound. However, Roth bridles a bit at the term 'retro'.

 

"We're not doing a purposely 'retro' thing," he says. "It's not about an ideology. Some people say that there hasn't been a good record made since 1973, and I pretty much agree with them most of the time. But I'm not listening to the old soul records and taking them apart clinically. It's more like a kind of informal schooling. You listen — listen for where the horns bite and the crackle of distortion on a vocal. You don't want to imitate it; you want to let it influence you. One of the things you learn is that sometimes mistakes are what make a track sound great. Music should not be perfect or correct. When we play and when we record, we're looking to find what makes us feel good. We're steeped in those old records, but we're not consciously trying to remake a record from 1962."

 

Increasingly, Daptone recordings are made to eight–track rather than 16–track.

Increasingly, Daptone recordings are made to eight–track rather than 16–track.You certainly cannot call up Auto–Tune to fix any clams on a Daptone track. For starters, it's a tape–only proposition, and Roth seems to be moving joyfully backwards in time: the Tascam 16–track deck in the control room increasingly gives way to an Otari MX5050 eight–track half–inch machine. From the Trident Series 65 24–input desk, mixes go to either a nicely restored 3M M23 quarter–inch two–track deck or a somewhat scruffy Otari MX5050 quarter–inch machine. Both of these are also called into service to provide authentic tape–slap and echo effects, augmenting a pair of Orban spring reverbs and a Stocktronics plate reverb.

[Superfunk]

to ρωταω γιατι βλεπω οτι και περα απο τον ακουστικο ηχο πλεον πολλοι παραγωγοι electro techno κλπ δουλευουν αποκλειστικα itb ακομα και στις παραγωγες με software synths και Plug  ins κλπ

 

και καλα κανουν, για τετοιου ειδους μουσικη το ΙΤΒ και τα plug ins ειναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

 

Παντως και εγω μονο ετσι δουλευω και δεν κανω ακριβως.....techno  ;D

 

[dimsonic]

ΟΧΙ δεν ειναι....τo Rehab εχει ηχογραφηθει στο στουντιο των Dap Kings στο Brooklyn με μηχανηματα και τεχνικες του 1950  ;D

 

τέλεια....

το σφάξανε στο τράνσφερ  ;D

[dimsonic]

Ειναι ψηφιακό παιδί τι να κάνομεν.

Τον αγαπάμε με τα ελαττώματά του  ;D

η αλήθεια είναι οτι κλονίστηκα  ;D

[harilatron]

...Όσον αφορά για το τι είναι παρανόηση και τι όχι για ότι έγραψα θα ήθελα να μου πεις τι ακριβώς, είναι παρανόηση οτι για να αποδώσεις σε ψηφιακό αρχείο αυτό που αποδίδει ένα μαγνητόφωνο θα ήθελες 1 terrabyte?

...

 

Αυτό το 1 terrabyte, υποθέτω έχει προκύψει ως υπόθεση ότι όσο πυκνότερα τα δείγματα τόσο πιστότερη η προσέγγιση του αρχικού σήματος.

Όμως αυτό είναι μια παρανόηση. Υπάρχει μαθηματική απόδειξη ότι ΔΕΝ χρειάζεται συχνότητα δειγματοληψίας μεγαλύτερη από 2 φορές τη μέγιστη συχνότητα που περιέχεται στο αρχικό σήμα. Με άλλα λόγια, αν πιάσεις την έξοδο από μια αναλογική διάταξη και τη φιλτράρεις (με αναλογικό φίλτρο) ώστε πρακτικά να μην υπάρχει καθόλου περιεχόμενο πάνω από τα 20KΗz (ή τα 30KHz) τότε δεν υπάρχει λόγος να έχεις συχνότητα δειγματοληψίας μεγαλύτερη από 40Khz (ή τα 60kHz στη δεύτερη περίπτωση).

Όσο και αν φαίνεται (αρχικά) παράδοξο η καταγραφή και αναπαραγωγή του σήματος με τέτοιες συχνότητες θα είναι απόλυτα (μαθηματικά) ακριβής και όχι απλά "μια αρκετά καλή προσέγγιση".

Όπως έγραψα, η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει φιλτράρισμα στις υψηλές συχνότητες έτσι ώστε να υπάρχει πρακτικά μηδενικό φασματικό περιεχόμενο πάνω από μια (πολύ υψηλή) συχνότητα. Αυτό το βήμα που δεν είναι (μαθηματικά) αναγκαίο στις αναλογικές εγγραφές και αναπαραγωγές είναι σημαντικότερος παράγοντας που απαιτεί προσοχή παρά το πλήθος των δεδομένων.

 

Το επόμενο στοιχείο της συζήτησης είναι η δυναμική περιοχή.

Μπορεί να πει κανείς ότι κάθε ένα από αυτά τα δείγματα δεν μπορεί να είναι απλά ένας ακέραιος αριθμός (16 ή whatever bit) γιατί η αρχική πληροφορία είναι μια συνεχής μεταβλητή όπου θα έπρεπε θεωρητικά να έχουμε άπειρο πλήθος δεκαδικών ψηφίων για να την προσεγγίσουμε με ακρίβεια. Οπότε η διαίσθηση λέει ότι ότι θα έπρεπε να σώζουμε έναν τεράστιο πλήθος ψηφίων για κάθε δείγμα προκειμένου να έχουμε μια πιστή μετατροπή του σήματος.

Εδώ υπεισέρχεται η έννοια της δυναμικής περιοχής που συζητήθηκε παραπάνω.

Σε ένα τυπικό αναλογικό σήμα αν ορίσουμε μια μέγιστη τιμή για το πλάτος, τότε θα υπάρχει μια ελάχιστη τιμή που αντιστοιχεί στη στάθμη του θορύβου. Τα βήματα μέχρι τη μέγιστη τιμή δεν χρειάζεται (δεν έχει νόημα) να είναι πολύ πιο πυκνά από αυτή τη στάθμη του θορύβου. Η δειγματοληψία στα 32bit υπερβαίνει δραματικά αυτά τα δεδομένα.

(Σαν να μετράς το βάρος ενός ανθρώπου σε γραμμάρια και με 3 δεκαδικά ψηφία)

 

Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται 1 TB και ΔΕΝ θα ακούσεις περισσότερα αν το διαθέσεις για να ψηφιοποιήσεις μια ταινία. 

Οι αδυναμίες σχετίζονται με τις υλοποιήσεις (φίλτρα, μετατροπείς, ρολόγια) και όχι με κάποια θεμελιώδη αδυναμία ή ανεπάρκεια του ίδιου του μέσου (του ψηφιακού domain).

 

 

[Βοσκός]

Αυτό το 1 terrabyte, υποθέτω έχει προκύψει ως υπόθεση ότι όσο πυκνότερα τα δείγματα τόσο πιστότερη η προσέγγιση του αρχικού σήματος.

Όμως αυτό είναι μια παρανόηση. Υπάρχει μαθηματική απόδειξη ότι ΔΕΝ χρειάζεται συχνότητα δειγματοληψίας μεγαλύτερη από 2 φορές τη μέγιστη συχνότητα που περιέχεται στο αρχικό σήμα. Με άλλα λόγια, αν πιάσεις την έξοδο από μια αναλογική διάταξη και τη φιλτράρεις (με αναλογικό φίλτρο) ώστε πρακτικά να μην υπάρχει καθόλου περιεχόμενο πάνω από τα 20KΗz (ή τα 30KHz) τότε δεν υπάρχει λόγος να έχεις συχνότητα δειγματοληψίας μεγαλύτερη από 40Khz (ή τα 60kHz στη δεύτερη περίπτωση).

Όσο και αν φαίνεται (αρχικά) παράδοξο η καταγραφή και αναπαραγωγή του σήματος με τέτοιες συχνότητες θα είναι απόλυτα (μαθηματικά) ακριβής και όχι απλά "μια αρκετά καλή προσέγγιση".

Όπως έγραψα, η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει φιλτράρισμα στις υψηλές συχνότητες έτσι ώστε να υπάρχει πρακτικά μηδενικό φασματικό περιεχόμενο πάνω από μια (πολύ υψηλή) συχνότητα. Αυτό το βήμα που δεν είναι (μαθηματικά) αναγκαίο στις αναλογικές εγγραφές και αναπαραγωγές είναι σημαντικότερος παράγοντας που απαιτεί προσοχή παρά το πλήθος των δεδομένων.

 

Το επόμενο στοιχείο της συζήτησης είναι η δυναμική περιοχή.

Μπορεί να πει κανείς ότι κάθε ένα από αυτά τα δείγματα δεν μπορεί να είναι απλά ένας ακέραιος αριθμός (16 ή whatever bit) γιατί η αρχική πληροφορία είναι μια συνεχής μεταβλητή όπου θα έπρεπε θεωρητικά να έχουμε άπειρο πλήθος δεκαδικών ψηφίων για να την προσεγγίσουμε με ακρίβεια. Οπότε η διαίσθηση λέει ότι ότι θα έπρεπε να σώζουμε έναν τεράστιο πλήθος ψηφίων για κάθε δείγμα προκειμένου να έχουμε μια πιστή μετατροπή του σήματος.

Εδώ υπεισέρχεται η έννοια της δυναμικής περιοχής που συζητήθηκε παραπάνω.

Σε ένα τυπικό αναλογικό σήμα αν ορίσουμε μια μέγιστη τιμή για το πλάτος, τότε θα υπάρχει μια ελάχιστη τιμή που αντιστοιχεί στη στάθμη του θορύβου. Τα βήματα μέχρι τη μέγιστη τιμή δεν χρειάζεται (δεν έχει νόημα) να είναι πολύ πιο πυκνά από αυτή τη στάθμη του θορύβου. Η δειγματοληψία στα 32bit υπερβαίνει δραματικά αυτά τα δεδομένα.

(Σαν να μετράς το βάρος ενός ανθρώπου σε γραμμάρια και με 3 δεκαδικά ψηφία)

 

Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται 1 TB και ΔΕΝ θα ακούσεις περισσότερα αν το διαθέσεις για να ψηφιοποιήσεις μια ταινία. 

Οι αδυναμίες σχετίζονται με τις υλοποιήσεις (φίλτρα, μετατροπείς, ρολόγια) και όχι με κάποια θεμελιώδη αδυναμία ή ανεπάρκεια του ίδιου του μέσου (του ψηφιακού domain).

 

αρα και αυτο που ποσταρα πριν απο αλλο φορουμ σε σχεση με το συχνοτικο ευρος μιας itb πηγης ηχου (software synth) ειναι ψευδες, δλδ δεν ειναι audible οι οποιες μαθηματικες διαφορες προκυπτουν σε μικροδιαστηματα συχνοτητων?

 

Όσον αφορά τις αρμονικές, σκέψου το ως εξής: Ένα VST μπορεί, προγραμματιστικά τουλάχιστον, να αποδώσει όλο το συχνοτικό φάσμα χωρίς περιορισμούς. Όμως...η κάρτα ήχου (και το DSP της) που έχεις είσαι σίγουρος ότι μπορεί? Όταν ο κατασκευαστής σου λέει ότι έχει απόδοση 25Hz-20000kHz, περιλαμβάνει και τα δεκαδικά ψηφία? Δλδ, από 25Hz μέχρι 26Hz, αποδίδει το 25,1 - 25,2 κλπ? Και τι γίνεται με τα δευτερα δεκαδικά? Τρίτα? Επίσης, υπάρχει και το jitter / dropouts, δλδ. το fail rate καθε φορά που αναπαράγεις ή επεξεργάζεσαι το σήμα. Για να είσαι σίγουρος ότι αυτό θα γίνει σωστά, θες πολύ καλή κάρτα ήχου (+με world clock), δλδ 2-3 χιλιάρικα για πλάκα. Ή θες μια πηγή που να αποδίδει όντως όλο το συχνοτικό φάσμα, όπως π.χ. ένα analog synth.