Το πρώτο ακόρντο του A Hard Days Night των Beatles

[TamTam]

Σε κάνει πραγματικά να αναρωτιέσαι αν όντως ήξεραν τι έκαναν και πώς.

 

 

Recorded: 16 April 1964

Producer: George Martin

Engineer: Norman Smith

 

Released: 10 July 1964 (UK), 26 June 1964 (US)

 

George Harrison: Rickenbacker 360/12 guitar

John Lennon: Gibson J-160 6-string acoustic guitar

Paul McCartney: Hofner violin bass

Ringo Starr: snare drum, cymbal

George Martin: Steinway grand piano

 

The distinctive chord which opens A Hard Day's Night became one of the most iconic sounds in The Beatles' output. Instantly recognisable, it was the perfect beginning to the group's debut feature film.

A Hard Day's Night - A Hard Day's Night

 

 

"We knew it would open both the film and the soundtrack LP, so we wanted a particularly strong and effective beginning. The strident guitar chord was the perfect launch".

George Martin

(The Complete Beatles Recording Sessions, Mark Lewisohn)

 

Θεωρίες που υπήρχαν για το ακόρντο τα προηγούμενα χρόνια:

 

    A dominant 9th of F in the key of C

    G-C-F-Bb-D-G

    C-Bb-D-F-G-C in the key of C

    A polytriad ii7/V in Ab major

    G7sus4 (open position)

    D7sus4 (open position)

    G7 with added 9th and suspended 4th

    A superimposition of Dm, F, and G

    Gsus4/D

    G11sus4

    G7sus7/A

    Dm11 with no 9th

    Gm7add11

    G9sus4/D

 

Το ακόρντο όμως, επιβεβαιώθηκε από τον πλέον αρμόδιο, τον George Harrison ως Fadd9 τον Φεβρουάριο του 2001 - που κι αυτός όμως, ανάθεμα κι αν ήξερε τι έπαιζε ο Paul McCartney στο μπάσο:

 

    Q: Mr Harrison, what is the opening chord you used for A Hard Day's Night?

 

    A: It is F with a G on top (on the 12-string), but you'll have to ask Paul about the bass note to get the proper story.

 

 

[dimsonic]

έχω χ.στεί  ;D

(όχι ότι δεν το πάθαινα όποτε το άκουγα...)

[dimsonic]

πάντως οι άνθρωποι ήξεραν τι κάνανε.

Μάλλον ήξεραν τί θέλανε ηχητικά (όπως πχ ο Brian Wilson) και δοκιμάζανε μέχρι να το πετύχουν.

Φυσικά είχαν και τον Martin... ;)

[ex-mauromouris]

Δεν είναι Fadd9 πάντως κι ας νόμιζε αυτός ότι έτσι είναι. Από αυτά που άκουσα στο βίντεο και από την ανάλυση που έκανα στις νότες των συγχορδιών αυτό που ακούγεται είναι ένα Dm7(add11).

 

O Harrison παίζει τις φα, λα, ντο και σολ (νομίζει ότι παίζει Fadd9)

Ο Lennon ρε, λα και σολ (νομίζει ότι παίζει Dsus4)

Ο Paul ένα ρε (δεν ξέρω τι νομίζει ότι παίζει)  ;D

 

Οπότε έχουμε Ρε(1η) Φα(3η μικρή) Λα(5η) Ντο(b7) και Σολ(11η)

 

Εναλλακτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και G7sus4 αλλά προτιμώ το Dm7(add11)

[dimsonic]

μα δεν υπάρχει ακριβώς ακκόρντο όταν όλοι παίζουν κάτι διαφορετικό με κάτι κοινές νότες.

Εκείνο που δίνει τη χροιά είναι η διαδοχή των νοτών σε κάθε όργανο και με ποιές συνηχούν (διότι πχ ο George μπορεί να παίζει 6 ενώ ο John 4 και ο Paul 1 που όμως έχει μεγαλύτερη διάρκεια).

Συνεπώς πρέπει κάθε δέκατο του δλ να διακρίνεις του καθενός η νότα με ποιάν του άλλου ακούγεται.

 

Γενικά το να παίζεις ένα ακκόρντο και ένα άλλο παρόμοιο ή και εντελώς διαφορετικό δίνει μια σπάνια αίσθηση στο άκουσμα. Το έχω κάνει μερικές φορές σε ένα δυό κομμάτια (κατά λάθος) και όταν μου κάθεται προσπαθώ πάντα να γράψω κάθε ένα και τη θέση του στην κιθάρα γιατί μετά τα ξεχνάς...

[ex-mauromouris]

μα δεν υπάρχει ακριβώς ακκόρντο όταν όλοι παίζουν κάτι διαφορετικό με κάτι κοινές νότες.

Ε?  ???

 

Εκείνο που δίνει τη χροιά είναι η διαδοχή των νοτών σε κάθε όργανο και με ποιές συνηχούν (διότι πχ ο George μπορεί να παίζει 6 ενώ ο John 4 και ο Paul 1 που όμως έχει μεγαλύτερη διάρκεια).

Εεε?  ??? ???

[dimsonic]

Ε1. Όταν παίζουν 3 ένα διαφορετικό ακκόρντο είναι δύσκολο να ονομάσεις αυτό που βγαίνει. Γιατί ό καθένας παίζει το τάδε over τάδε, το τάδε + τάδε κλπ κλπ. Μετα βίας βγαίνει κι η τονική....

Ε2. Σε μιά κιθάρα υπάρχουν (τουλάχιστον) 2 τρόποι να χτυπήσεις ένα ακκόρντο.

ένας είναι να τσιμπήσεις όλες τις νότες μαζί (πχ αλα smoke on the water) o άλλος να τις κάνεις strum (εδώ έχουμε και κάτω και πάνω). Στο strum δεν ακούγονται όλες οι νότες μαζί, αλλά σε διαδοχή. Κάθε νότα ακολουθεί την άλλη μετά από λίγα ms.

Γι αυτό και αλλιώς ακούγεται το κάτω και αλλιώς το πάνω. Και αλλιώς το τσιμπητό.

Τώρα αν θεωρήσουμε ότι ο κάθε παίκτης κάνει μια συγκεκριμένη κατεβασιά που διαρκεί 0.24s (δεν έβαλα τυχαίο νούμερο) αυτός που παίζει 6 χορδές η κάθε μιά θα χτυπηθεί ανά 0.04

Δηλαδή στο 0.04, 0.08, 0.12, 0.16, 0.20, 0.24

Αυτός που παίζει 4 θα χτυπήσει ανά 0.06

Δηλαδή στο 0.06, 012, 0.18 και 0.24

Αρα ο εγκέφαλος ακούει νότες στις χρονικές στιγμές

0.04, 0.06, 0.08, 0.12(2 νότες), 0.16, 0.18, 0.20, 0.24 (δυό νότες)

Εννοείται ότι υπάρχι στο 0.04 η νότα του μπάσου που θεωρητικά διαρκεί περισσότερο ίσως και μέχρι το 0.24 και παραπάνω...

και εννοείται ότι υπάρχει το decay κάθε νότας που αναμειγνύεται με την επόμενη, επόμενες....

 

(αυτό δημιουργεί μια μοναδική ηχητική αίσθηση που έστω και μια παράμετρο να αλλάξεις θα διαφοροποιηθεί)

 

ΟΚ?

[Spyros Delta]

Επειδη το F/G με αυτο το G μπασο ειναι λιγο αδυνατον να το πιασεις, υποψιαζομαι μια δευτερη εκδοχη οτι το G μπασο μπορει να το επαιξε ο John πανω στο D sus4 του (δλδ ετσι γινεται και Gsus2), και ο George να επαιξε ενα απλo F/C (χωρις 6η και 1η χορδη)

Ακομα πιο novice version ειναι να παιξει ο ενας κιθαριστας F, ο αλλος G omit, και το μπασο D

 

ΥΓ παιζει και να διαφωνησαν ποιο να ειναι το προετοιμαστικο ακκορντο του τραγουδιου που ξεκιναει στο κουπλε με G.

Ο ενας να ηθελε F, ο αλλος G και ο αλλος D και απλα να μη υποχωρησε κανεις και να επαιξε ο καθενας το δικο του, :)

 

Tο tab

1 εκδοχη του βιντεο

2 δικη μου

3 novice

[ex-mauromouris]

Ε1. Όταν παίζουν 3 ένα διαφορετικό ακκόρντο είναι δύσκολο να ονομάσεις αυτό που βγαίνει. Γιατί ό καθένας παίζει το τάδε over τάδε, το τάδε + τάδε κλπ κλπ. Μετα βίας βγαίνει κι η τονική....

Ε2. Σε μιά κιθάρα υπάρχουν (τουλάχιστον) 2 τρόποι να χτυπήσεις ένα ακκόρντο.

ένας είναι να τσιμπήσεις όλες τις νότες μαζί (πχ αλα smoke on the water) o άλλος να τις κάνεις strum (εδώ έχουμε και κάτω και πάνω). Στο strum δεν ακούγονται όλες οι νότες μαζί, αλλά σε διαδοχή. Κάθε νότα ακολουθεί την άλλη μετά από λίγα ms.

Γι αυτό και αλλιώς ακούγεται το κάτω και αλλιώς το πάνω. Και αλλιώς το τσιμπητό.

Τώρα αν θεωρήσουμε ότι ο κάθε παίκτης κάνει μια συγκεκριμένη κατεβασιά που διαρκεί 0.24s (δεν έβαλα τυχαίο νούμερο) αυτός που παίζει 6 χορδές η κάθε μιά θα χτυπηθεί ανά 0.04

Δηλαδή στο 0.04, 0.08, 0.12, 0.16, 0.20, 0.24

Αυτός που παίζει 4 θα χτυπήσει ανά 0.06

Δηλαδή στο 0.06, 012, 0.18 και 0.24

Αρα ο εγκέφαλος ακούει νότες στις χρονικές στιγμές

0.04, 0.06, 0.08, 0.12(2 νότες), 0.16, 0.18, 0.20, 0.24 (δυό νότες)

Εννοείται ότι υπάρχι στο 0.04 η νότα του μπάσου που θεωρητικά διαρκεί περισσότερο ίσως και μέχρι το 0.24 και παραπάνω...

και εννοείται ότι υπάρχει το decay κάθε νότας που αναμειγνύεται με την επόμενη, επόμενες....

 

(αυτό δημιουργεί μια μοναδική ηχητική αίσθηση που έστω και μια παράμετρο να αλλάξεις θα διαφοροποιηθεί)

 

ΟΚ?

Γράφεις ασυναρτησίες, άστο καλύτερα

[ex-mauromouris]

Αυτη ηταν και η δικη μου εκδοχη

Υποψιαζομαι ωστοσο οτι το G μπασο μπορει να το επαιξε ο John πανω στο D sus του, και ο George να επαιξε ενα απλo F

Πιθανόν, αλλά όπως και να έχει δεν αλλάζει η συγχορδία  :)